U nas zapłacisz kartą
Czy można być uczulonym na poliester?
Z czego wynika alergia na tkaniny? Uczulenie na tkaniny
Co może powodować uczulenie na tkaniny? Zarówno one same, ich surowce, zwłaszcza syntetyczne, jak i cechy, które przejawiają. Jeśli tkanina nie jest wysokiej jakości, słabo przepuszcza powietrze, doprowadza do gromadzenia się wilgoci albo jest siedliskiem grzybów, bakterii i roztoczy, alergicy odczuwają dolegliwości.
Najlepsze tkaniny dla alergików powinny być naturalne. Cechuje je wysoka zdolność do pochłaniania wilgoci, przepuszczalność powietrza a niekiedy także struktura chemiczna zbliżona z naszą skórą. Przebywanie w naturalnych warunkach to najlepsza metoda dla osób uczulonych na tkaniny sztuczne. Warto zatem korzystać z dobrodziejstw natury, a wszystkie wymienione tkaniny i to w różnych wariantach znajdziesz w naszej hurtowni. Jakie zatem istnieją najlepsze tkaniny dla alergików?
Jedwab
Jedwab z powodu samej swojej budowy ma działanie hipoalergiczne. Jest zbudowany z nitek białkowych, podobnych do tych, które są w naszej skórze. Znika jeden z czynników alergennych. Jedwab bardzo dobrze broni się przed pleśnią, grzybami czy roztoczami, a to dlatego, że bije na głowę inne tkaniny w konkurencji na higroskopijność. Potrafi wchłonąć ilość cieczy odpowiadającej nawet 30% swojego ciężaru i nadal pozostaje suchy w dotyku. Jest to tkanina przewiewna, delikatna. Oprócz tego stosowanie jedwabiu ma działanie przeciwstarzeniowe. Jest tak dlatego, że kontakt z jedwabiem pobudza metabolizm naszej skóry.
Sprawdź naszą kategorię: Jedwab
Len
O tym, że len jest świetnym materiałem do tworzenia tkanin, ludzie przekonali się już w czasach starożytnego Egiptu. Uważa się nawet, że jest to jedna z najstarszych tkanin. Korzyści zdrowotne, które powoduje spożywanie nasion lnu, dowiedzione zostały latami badań i praktyki. Okazuje się, że len działa prozdrowotnie także jako tkanina dla alergików. To materiał bardzo przewiewny i lekki, przez co pozwala skórze oddychać i skutecznie zapobiega gromadzeniu się wilgoci np. z potu. Nie straszne są mu:
Alergia skórna: swędzące krostki, nadżerki, rany
Lekko obrzęknięta i zaczerwieniona skóra z ogniskami swędzących drobnych grudek albo drobnych pęcherzyków wypełnionych przezroczystym płynem (surowicą) to typowe cechy wyprysku kontaktowego. Ale zmiany na skórze mogą przybrać formę sączących się nadżerek. Rodzaj zmian i stopień swędzenia zależą od nasilenia stanu zapalnego. W okresie zaostrzeń chore miejsce ma jaskrawoczerwony kolor i bardzo swędzi. Trudno powstrzymać się od drapania, ale lepiej tego nie robić, bo łatwo zakazić rankę. W przypadku przewlekłej egzemy zmiany na skórze bledną, są jasnoróżowe. Skóra staje się sucha, pogrubiała. W miejscu wyprysku powstaje swędzący liszaj.
Wyprysk zwykle powstaje w miejscu bezpośredniego kontaktu skóry z substancją uczulającą (drażniącą). Celem ataku są najczęściej dłonie (płyny do zmywania, środki czystości, farba drukarska), skóra między palcami (pierścionki), na przegubie ręki (zegarek, bransoleta), na płatkach usznych (klipsy, kolczyki), na szyi (łańcuszki), na nosie i za uszami (oprawka od okularów). Ale zmiany mogą wystąpić w każdym miejscu – w okolicy pępka albo na brzuchu (od guzika przy spodniach, suwaka czy haftki), na głowie (od szamponu, czapki albo perfum). Czasem wypryski pojawiają się nie tylko w miejscach kontaktu z czynnikami wyzwalającymi, ale są rozsiane po całym ciele. Mogą im towarzyszyć dolegliwości charakterystyczne dla alergii wziewnej (katar, kaszel, zapalenie spojówek) lub pokarmowej (wymioty, biegunka).
Alergia na poliester
Alergia na poliester to rodzaj alergii na tkaniny, nazywanej również „tekstylnym zapaleniem skóry”. Występuje, gdy dochodzi do kontaktu skóry z pewnymi ubraniami lub innymi tkaninami. Włókna tekstylne i odzież mogą czasem podowodować podrażnienie skóry. Winne są na ogół subtancje i detergenty wykorzystywane w produkcji ubrań. Bywa, że wystarczy kilka razy uprać odzież, by problem zniknął. Czasem jednak jest to niemożliwe – np. w przypadku alergii na poliester.
Poliester jest wyjątkowo popularny w branży odzieżowej. Niestety tkaniny z niego wykonane zatrzymują pot i uniemożliwiają odpowiednią wentylację skóry. Dodatkowo są farbowane barwnikami, co również może powodować reakcję alergiczną lub zwykłe podrażnienie skóry.
Z syntetycznych materiałów wykonane są jednak nie tylko codzienne ubrania, ale także dywany, prześcieradła, pościel, piżamy, odzież sportowa.
Co na uczulenie skórne? Leczenie alergii skórnej
Leczenie alergii skórnej przeprowadzane jest przez dermatologa i opiera się przede wszystkim na skutecznym rozpoznaniu przyczyn dolegliwości. W procesie diagnozowania alergii skórnej wykorzystuje się różnorodne metody, w tym testy skórne punktowe, testy płatkowe oraz ocenę poziomu immunoglobulin E (IgE). Testy płatkowe są niezwykle pomocne, szczególnie w rozpoznawaniu kontaktowego zapalenia skóry.
W terapii alergii stosuje się leki przeciwhistaminowe, które dzielą się na dwie główne kategorie: leki przeciwhistaminowe I i II generacji. Leki pierwszej generacji, takie jak klemastyna czy hydroksyzyna, choć skuteczne w blokowaniu receptorów H1 histaminy, wykazują działanie nieselektywne, oddziałując również na inne receptory. Może to prowadzić do niepożądanych efektów ubocznych, w tym senności czy suchości w ustach. Z tego powodu, zaleca się obecnie stosowanie nowszych preparatów jak leki przeciwhistaminowe II generacji, które koncentrują się na blokowaniu receptorów H1, minimalizując przy tym ryzyko działań niepożądanych. Do tej grupy należą między innymi cetyryzyna, loratydyna czy feksofenadyna. Wybierając lek antyhistaminowy, należy uwzględnić indywidualne cechy pacjenta oraz potencjalne różnice w przenikaniu substancji czynnych do ośrodkowego układu nerwowego.
W objawowym leczeniu alergii skórnej często stosuje się preparaty miejscowe w formie maści lub żeli, które mogą zawierać składniki łagodzące świąd. W sytuacjach, gdy leczenie objawowe nie przynosi ulgi, dermatolog może zalecić krótkotrwałe stosowanie maści z glikokortykosteroidami. Nowoczesną alternatywą dla miejscowych glikokortykosteroidów są inhibitory kalcyneuryny, takie jak pimekrolimus czy takrolimus, które nie uszkadzają bariery naskórkowej i mogą być stosowane na delikatne partie skóry, na przykład na twarz czy dłonie. Są one obecnie często wybierane w leczeniu atopowego zapalenia skóry.
Sprawdź, na co masz alergię: zrób test
Spróbuj zaobserwować, jak twoja skóra reaguje na kontakt z różnymi substancjami. Jeżeli zmiany pojawiły się na twarzy i po odstawieniu nowego kremu znikną, pewnie jesteś uczulona na jeden ze składników kosmetyku. Jeśli swędzące krostki tworzą się na stopach, odkąd nosisz wełniane skarpetki, prawdopodobnie sprawcą uczulenia jest wełna. Jeżeli będziesz unikać kontaktu z alergenem, w ciągu kilku dni wypryski zagoją się i znikną bez śladu. Ale wytropienie sprawcy nie zawsze jest proste, bo wypryski kontaktowe często pojawiają się z opóźnieniem. Gdy wystąpi swędząca wysypka, trudno ją powiązać np. z używanym od pewnego czasu płynem do kąpieli albo spinką do włosów. Jest to tym bardziej skomplikowane, że uczulić mogą nas też np. papier, czarna bluzka, buty, zabawka, a nawet powietrze. Jeśli wypryski nie chcą się goić, nawracają albo podejrzewamy uczulenie na jakąś substancję, trzeba zgłosić się do dermatologa. Doświadczony specjalista postawi diagnozę na podstawie wywiadu i oględzin. Może też zalecić tzw. testy płatkowe. Należy wykonać je w okresie remisji choroby – uzyskiwane w czasie zaostrzenia dolegliwości dają wynik fałszywie dodatni, związany z nadwrażliwością skóry na bodźce drażniące, a nie z alergią. Badanie polega na umieszczeniu na skórze (zwykle na plecach) pod specjalnym opatrunkiem podejrzanych substancji. Po 72 godzinach sprawdza się, czy pojawiła się reakcja zapalna. Standardowy test zawiera 20 alergenów: niektóre metale, składniki gumy, żywice, leki do stosowania zewnętrznego, konserwanty, substancje zapachowe. Ale można je modyfikować. Są nawet testy dla poszczególnych grup zawodowych, np. drukarzy.
Najlepszym lekiem jest unikanie substancji uczulającej lub drażniącej. Im dłużej skóra ma kontakt z alergenem, tym trudniej wyleczyć chorobę. Miejscowo stosuje się preparaty steroidowe (z przepisu lekarza). Postać leku zależy od rodzaju i lokalizacji wyprysku. Na sączące się rany wskazane są środki w aerozolu, mleczka i kremy. W przypadku rogowacenia i łuszczenia się skóry najlepsze są maści. Jeśli zmiany występują na głowie, lekarz wybiera preparaty płynne. Jeżeli dołączyło się zakażenie bakteryjne, potrzebne są też leki odkażające, a nawet antybiotyki. Często terapię wspomaga się doustnymi lekami antyalergicznymi (Allertec, Alerzina, Lirra Gem, Zyrtec, Claritine) oraz preparatami działającymi miejscowo (Soventol, Flexiderm). Warto też stosować środki pielęgnacyjne do skóry wrażliwej (Linoderm Omega, Unibasis, Der-Med).
