U nas zapłacisz kartą
Here is your H1 heading in Polish -htmlCopy codeObjawy Alergii na Siemię Lniane
Siemię lniane (Linum usitatissimum L.)
Len to jedno z najbogatszych roślinnych źródeł kwasów omega-3, a dokładnie kwasu α-linolenowego (ALA), który w organizmie jest prekursorem kwasów eikozapentaenowego (EPA) oraz dokozaheksaenowego (DHA). Siemię lniane zawiera także inne substancje biologicznie czynne, takie jak błonnik pokarmowy, lignany, fitosterole, witaminy (m.in. witaminę E, kwas foliowy, witaminę B2 i B6) oraz szereg składników mineralnych (wapń, magnez, potas, fosfor i cynk).
Istnieje wiele publikacji na temat ewentualnego wykorzystania bogatego w wyżej wymienione substancje siemienia lnianego w profilaktyce i leczeniu niektórych chorób. Niestety większości zastosowań nie poparto wnioskami z dobrze zaplanowanych i prawidłowo przeprowadzonych badań z randomizacją (mała liczebność grup, niejednorodne grupy pacjentów, różna forma i dawka siemienia lnianego itp.). Często też wnioskowano na podstawie badań przeprowadzonych na liniach komórkowych lub modelu zwierzęcym.
I tak na przykład stwierdzono, że kwasy tłuszczowe omega-3 odgrywają istotną rolę w profilaktyce chorób sercowo-naczyniowych oraz chorób o podłożu zapalnym. Dla zdrowia niezwykle ważne jest zachowanie odpowiednich proporcji kwasów omega-3 i omega-6. Uważa się, że w codziennej diecie powinny przeważać kwasy omega-3. Obecnie obserwuje się przesunięcie tych proporcji na rzecz większego udziału kwasów omega-6, które wykazują działanie prozapalne. Warto więc rozważyć stosowanie nasion lnu lub oleju lnianego w celu utrzymania właściwych proporcji kwasów omega-3 i omega-6.
Jak wiadomo, nasiona siemienia lnianego zawierają bardzo duże ilości lignanów, zwanych inaczej fitoestrogenami roślinnymi. Związki te neutralizują działanie wolnych rodników, które odpowiadają za starzenie się organizmu i uszkadzają DNA komórek, zwiększając ryzyko zachorowania na nowotwory. Ponadto lignany regulują gospodarkę hormonalną, co wpływa na zmniejszenie ryzyka zachorowania na niektóre nowotwory hormonozależne, takie jak nowotwór sutka czy prostaty (inaczej stercza lub gruczołu krokowego). Pojedyncze badania wskazują również, że związki te mogą łagodzić dolegliwości związane z menopauzą.
Czy jabłka mogą uczulać?
Uczulenie na jabłka należy do najczęściej występujących alergii pokarmowych, dotykając około 2 procent populacji środkowej i północnej Europy (dane: M. Trzcińska, M. Wilk), aczkolwiek w większości przypadków ma ono stosunkowo lekki przebieg, a niekiedy wręcz jest bezobjawowe.
Jabłka uczulają ze względu na obecność w ich składzie kilku substancji białkowych. W polskich realiach najważniejszą z nich jest Mal d 1 (Malus domesticus 1), zaliczana w nomenklaturze naukowej do tzw. białek stresu roślinnego, uczestniczących w reakcjach obronnych roślin przed drobnoustrojami, zanieczyszczeniami, czy niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi. Inne ważne alergeny jabłek noszą równie enigmatyczne nazwy a są to: Mal d 2, Mal d 3 oraz Mal d 4, a także w mniejszym stopniu białko IFR i komponenty CCD.
Badając przypadki tego typu nietolerancji naukowcy szybko zadali sobie pytanie, czy jabłko uczula samodzielnie, czy w kombinacji z innymi alergenami. Okazało się, że zazwyczaj jest to reakcja krzyżowa.
W Polsce jest ona związana z uczuleniem na pyłki brzozy. Dzieje się tak, gdyż białko Mal d 1 jest homologiczne z podstawowym alergenem brzozy, czyli Bet v 1. Dlatego uczulenie na jabłka u dorosłych oraz dzieci występuje głównie w okresie kwitnienia brzóz, to jest pod koniec kwietnia i w maju.
Uczulenie na jabłka u niemowląt
Starte jabłka wprowadzane są do jadłospisu niemowlęcia już około 6 miesiąca życia, a w postaci całych kęsów dzieci maluchy mogą je jeść po ukończeniu 10 miesięcy. Owoce te są więc jednym z pierwszych pokarmów stałych, z którymi styka się dziecko. W związku z czym, ewentualna alergia, występuje stosunkowo wcześnie.
Objawy uczulenia na jabłko u niemowląt są podobne, jak u osób dorosłych – najczęściej jest to zaczerwienienie i obrzęk skóry wokół ust oraz błon śluzowych jamy ustnej. Nie są one groźne dla dziecka, niemniej, jeśli wystąpią, należy przestać podawać maluchowi ten pokarm, gdyż z czasem symptomy mogą się zacząć zaostrzać.
Aby uniknąć silnej alergii na jabłko u niemowlaka, trzeba też przestrzegać ogólnych zasad dotyczących wprowadzania nowych pokarmów do diety – czyni się to ostrożnie, w niewielkich ilościach, uważnie obserwując reakcje na każdy nowy produkt.