U nas zapłacisz kartą
Here is your H1 heading in Polish -htmlCopy codeObjawy Alergii na Siemię Lniane
Siemię lniane (Linum usitatissimum L.)
Len to jedno z najbogatszych roślinnych źródeł kwasów omega-3, a dokładnie kwasu α-linolenowego (ALA), który w organizmie jest prekursorem kwasów eikozapentaenowego (EPA) oraz dokozaheksaenowego (DHA). Siemię lniane zawiera także inne substancje biologicznie czynne, takie jak błonnik pokarmowy, lignany, fitosterole, witaminy (m.in. witaminę E, kwas foliowy, witaminę B2 i B6) oraz szereg składników mineralnych (wapń, magnez, potas, fosfor i cynk).
Istnieje wiele publikacji na temat ewentualnego wykorzystania bogatego w wyżej wymienione substancje siemienia lnianego w profilaktyce i leczeniu niektórych chorób. Niestety większości zastosowań nie poparto wnioskami z dobrze zaplanowanych i prawidłowo przeprowadzonych badań z randomizacją (mała liczebność grup, niejednorodne grupy pacjentów, różna forma i dawka siemienia lnianego itp.). Często też wnioskowano na podstawie badań przeprowadzonych na liniach komórkowych lub modelu zwierzęcym.
I tak na przykład stwierdzono, że kwasy tłuszczowe omega-3 odgrywają istotną rolę w profilaktyce chorób sercowo-naczyniowych oraz chorób o podłożu zapalnym. Dla zdrowia niezwykle ważne jest zachowanie odpowiednich proporcji kwasów omega-3 i omega-6. Uważa się, że w codziennej diecie powinny przeważać kwasy omega-3. Obecnie obserwuje się przesunięcie tych proporcji na rzecz większego udziału kwasów omega-6, które wykazują działanie prozapalne. Warto więc rozważyć stosowanie nasion lnu lub oleju lnianego w celu utrzymania właściwych proporcji kwasów omega-3 i omega-6.
Jak wiadomo, nasiona siemienia lnianego zawierają bardzo duże ilości lignanów, zwanych inaczej fitoestrogenami roślinnymi. Związki te neutralizują działanie wolnych rodników, które odpowiadają za starzenie się organizmu i uszkadzają DNA komórek, zwiększając ryzyko zachorowania na nowotwory. Ponadto lignany regulują gospodarkę hormonalną, co wpływa na zmniejszenie ryzyka zachorowania na niektóre nowotwory hormonozależne, takie jak nowotwór sutka czy prostaty (inaczej stercza lub gruczołu krokowego). Pojedyncze badania wskazują również, że związki te mogą łagodzić dolegliwości związane z menopauzą.
Uczulenie na jabłka u niemowląt
Starte jabłka wprowadzane są do jadłospisu niemowlęcia już około 6 miesiąca życia, a w postaci całych kęsów dzieci maluchy mogą je jeść po ukończeniu 10 miesięcy. Owoce te są więc jednym z pierwszych pokarmów stałych, z którymi styka się dziecko. W związku z czym, ewentualna alergia, występuje stosunkowo wcześnie.
Objawy uczulenia na jabłko u niemowląt są podobne, jak u osób dorosłych – najczęściej jest to zaczerwienienie i obrzęk skóry wokół ust oraz błon śluzowych jamy ustnej. Nie są one groźne dla dziecka, niemniej, jeśli wystąpią, należy przestać podawać maluchowi ten pokarm, gdyż z czasem symptomy mogą się zacząć zaostrzać.
Aby uniknąć silnej alergii na jabłko u niemowlaka, trzeba też przestrzegać ogólnych zasad dotyczących wprowadzania nowych pokarmów do diety – czyni się to ostrożnie, w niewielkich ilościach, uważnie obserwując reakcje na każdy nowy produkt.
Objawy uczulenia na jabłka
Objawy uczulenia na jabłka są różne w różnych częściach świata, a nawet Europy. W Polsce 90 procent z nich ogranicza się do tak zwanego ustnego zespołu uczuleniowego (ang.: oral allergy syndrome).
Podstawowe jego elementy to:
● obrzęk błon śluzowych podniebienia, języka i warg,
● swędzenie i szczypanie jamy ustnej,
● lekka chrypka, drapanie w gardle,
Co więcej, u części osób nietolerancja objawia się jedynie poprzez niechęć do jedzenia tego owocu, w żaden sposób nie kojarzoną z alergią. Pacjenci są przekonani, że jabłka po prostu im nie smakują, ewentualnie – obrzydzają ich. Jedynym potwierdzeniem alergii są w takim przypadku wyniki przeprowadzonych testów skórnych lub badań z krwi na obecność przeciwciał.
Podobnie łagodne reakcje notuje się między innymi u mieszkańców Holandii czy Włoch. Ale już na przykład w Hiszpanii, objawy alergii na jabłka są znacznie cięższe, ogólnoustrojowe – jest to powiązane z jednoczesnym uczuleniem na brzoskwinie, a powodem jest nadwrażliwość na białko Mal d 3 (proteina transportująca lipidy- LTP). Pojawiają się w związku z tym takie objawy, jak wysypka na całym ciele, pokrzywka, wymioty, a nawet wstrząs anafilaktyczny.
Znaczne różnice regionalne oraz sieć powiązań z innymi alergenami sprawiają, że uczulenie na jabłka jest trudne w diagnostyce i trudne w leczeniu – mało skuteczne są na przykład typowe immunoterapię odczulające. Problematyczne jest też opracowanie jednoznacznych i uniwersalnych wniosków z badań naukowych – większość z nich siłą rzeczy ogranicza się do lokalnych uwarunkowań w danym obszarze świata.
Olej lniany
Olej lniany jest ostatnio często wymieniany w kontekście zapobiegania niektórym chorobom. Olej ten otrzymuje się z nasion lnu. Warto zaznaczyć, że korzystny dla zdrowia jest jedynie olej tłoczony na zimno.
Uważa się, że oleje tłoczone na zimno są bardziej „naturalne” niż te poddane procesom przetwórczym, takim jak: ekstrakcja rozpuszczalnikiem, bielenie, neutralizacja, dezodoryzacja i rafinacja. Zazwyczaj wydajność procesu tłoczenia oleju na zimno jest mniejsza niż cechująca produkcję olejów rafinowanych. Większe są także związane z koniecznością zapewnienia olejowi lnianemu odpowiedniej trwałości wymagania surowcowe. Z tego też wynika wyższa cena tych produktów.
Olej lniany, w przeciwieństwie do nasion lnu, nie zawiera błonnika, białka ani lignanów, zawiera natomiast więcej kwasu α-linolenowego niż mielone nasiona lnu. Kwas ten jest szczególnie podatny na proces oksydacji, co niestety ogranicza jego trwałość. Dochodzi także do niepożądanych zmian w zapachu i smaku (gorzki smak oleju oznacza, że zaszedł w nim proces utleniania tłuszczów), obniżenia wartości odżywczej produktu oraz do powstania związków szkodliwych dla zdrowia. Należy podkreślić, że olej lniany nie nadaje się do smażenia i nie należy go spożywać po upływie terminu ważności.
Jak przygotować siemię lniane do picia?
Z nasion lnu można przygotowywać tzw. kleik lniany. Aby go uzyskać, należy 2–3 łyżek nasion zalać szklanką ciepłej wody (w niektórych opracowaniach można się także spotkać z zaleceniem użycia wrzącej wody). Tak przygotowany napar odstawiamy na około godzinę, następnie odcedzamy i pijemy (dzieląc napar najlepiej na 2–3 porcji). Spożycie kleiku z lnu to jeden z domowych sposobów zalecanych w profilaktyce zaparć oraz w zaburzeniach górnego odcinka przewodu pokarmowego.
Nie ma znaczenia, kiedy spożyjesz siemię lniane. W tej kwestii najważniejsze są własne preferencje i styl życia. Należy jednak pamiętać, że po zalaniu nasion do powstania kleiku trzeba odczekać około godziny. Wydaje się, że to czynnik decydujący o tym, kiedy go można spożywać.
