U nas zapłacisz kartą
Wrażliwość na silikon - Przyczyny, Objawy i Metody Leczenia
Jak sprawdzić uczulenie na lateks? Test
Jak sprawdzić, czy jest się uczulonym na lateks? W wielu przypadkach odpowiedź nasuwa się samoistnie na podstawie obserwacji odczynów nawracających po każdym kontakcie z tą gumą.
W odróżnieniu od alergenów tak ulotnych, jak pyłki traw czy roztocza kurzu, w tym akurat przypadku większość osób ma świadomość uprzedniej styczności z lateksem. Zwłaszcza, że typowa alergia IgE-zależna występuje niemal natychmiast.
Niemniej, swoje podejrzenia można w fachowy sposób potwierdzić. W diagnostyce stosuje się badania immunologiczne in vitro, czyli oznaczanie przeciwciał, a także testy punktowe i płatkowe oraz testy prowokacyjne.
W pierwszym z wymienionych przypadków poszukuje się przeciwciał klasy IgE wymierzonych w ten konkretny alergen. Ich obecność świadczy bowiem o tym, że zawarte w lateksie białka pobudziły organizm do uruchomienia reakcji obronnej. Jest to najbardziej wiarygodna z dostępnych metod diagnostycznych.
Testy punktowe polegają na nakłuciu skóry pacjenta igłą i naniesieniu niewielkiej dawki alergenu. Potwierdzeniem diagnozy będzie zaobserwowany odczyn (zwykle po upływie około 15 minut). Natomiast w przypadku testów płatkowych, na skórę pleców nakleja się potencjalnie alergizujące plastry. Wynik oceniany jest po dwóch dobach.
Najprostszą metodą są testy prowokacyjne, w tym przypadku polegające na pocieraniu skóry lateksową rękawiczką.
Domowe leczenie uczulenia na lateks
Domowe leczenie uczulenia na lateks nie polega na piciu ziół i stosowaniu innych babcinych sposobów. Co zatem robić? Istotę postępowania stanowi profilaktyka, która w przypadku alergii zawsze polega na tym samym, a więc na ograniczeniu ekspozycji.
Kluczowe znaczenie ma unikanie kontaktu z lateksem. W tej konkretnej sytuacji jest to stosunkowo proste, a przynajmniej prostsze, aniżeli w przypadku alergenów lotnych czy pokarmowych.
Z gumy lateksowej wykonanych jest niewiele przedmiotów, te zaś, które są używane, można zastąpić wykonanymi z innych materiałów. Dotyczy to choćby prezerwatyw.
Ze względu na swoją wytrzymałość i elastyczność, lateks jest idealnym surowcem do ich produkcji, ale istnieje na rynku asortyment alternatywny - każdy alergik może stosować prezerwatywy wykonane z poliizoprenu, który nie powoduje uczulenia.
Jeśli chodzi o rękawiczki, choć większość z nich wytwarzana jest z lateksu, istnieją również akcesoria medyczne wykonane z materiałów zamiennych, takich jak m.in. polichlorek winylu.
Należy też pamiętać o podstawowych zasadach higieny. Po ściągnięciu rękawic z dłoni czy prezerwatywy z członka, skórę należy umyć łagodnym mydłem z obojętnym pH, po to by usunąć z niej resztki lateksowych białek.
Uczulenie na rękach – objawy
Bez względu na czynnik sprawczy alergia na dłoniach ma zawsze podobny przebieg. Uczulenie na rękach ma przeważnie postać drobnych, czerwonych wyprysków, które zlewają się w większe plamy. Niekiedy mogą się pojawić pęcherze wykazujące tendencję do sączenia. Zmianom skórnym towarzyszy zazwyczaj silne swędzenie, pieczenie dłoni i ból. Skóra na rękach staje się wysuszona i pomarszczona. Uczuleniu nierzadko towarzyszy obrzęk. Swędząca wysypka wyzwala u chorych konieczność drapania, które nie łagodzi świądu. Zdarza się, że dodatkowo podrażnia skórę, prowadząc do powstania otarć, uszkodzeń lub piekących owrzodzeń. Stanowią one wrota wnikania do organizmu szkodliwych czynników chorobotwórczych, które zaostrzają stan zapalny. W późniejszym czasie skóra na dłoniach staje się grubsza, zmienia się jej koloryt – jest ciemniejsza, z możliwymi bliznami, wyraźnie zaznaczają się jej naturalne bruzdy. Dla niektórych chorych objawy te stanowią przyczynę dużego dyskomfortu psychicznego.
Przy ustalaniu sposobu terapii konieczne jest przeprowadzenie testów skórnych, które określą, jaki czynnik odpowiada za reakcję alergiczną. Standardowy test zawiera 20 alergenów: niektóre metale, składniki gumy, żywice, leki do stosowania zewnętrznego, konserwanty i substancje zapachowe. Dopiero dokładna identyfikacja alergenu stanowi podstawę do opracowania leczenia. Osoby z alergią na rękach powinny stosować leki antyhistaminowe (cetyryzyna, hydroksyzyna, feksofenadyna, loratadyna). W niektórych przypadkach niezbędne jest podanie leków immunosupresyjnych, które obniżają aktywność układu odpornościowego, a w ostateczności glikokortykosteroidów. Przy zakażeniach wtórnych konieczna jest antybiotykoterapia. Należy ograniczyć ekspozycję na czynnik wyzwalający uczulenie. Warto chronić zmiany skórne specjalistyczną odzieżą. Zastosowanie ma tutaj dermasilk, czyli bielizna i odzież lecznicza z modyfikowanej przędzy jedwabnej.