U nas zapłacisz kartą
Objawy Uczulenia na Silikon - Co Należy Wiedzieć?
Alergia na lateks - przyczyny i czynniki ryzyka
W alergii na lateks bierze udział układ odpornościowy. Cząstki lateksu łączą się z białkami skóry, co prowadzi do wytworzenia substancji uczulających, które układ odpornościowy zapamiętuje. W konsekwencji do pojawienia się objawów alergii dochodzi po każdym następnym kontakcie z tą konkretną substancją uczulającą (niezależnie do jej dawki).
W grupie ryzyka wystąpienia alergii na lateks znajdują się - poza pracownikami służby zdrowia - pacjenci, którzy podczas pobytu w szpitalu są narażeni na częsty kontakt z tą substancją. Jak wynika z obserwacji lekarzy, dotyczy to zwłaszcza pacjentów z rozszczepem kręgosłupa z towarzyszącą przepukliną oponowo-rdzeniową (POR).
Objawy alergii na lateks mogą się pojawić także przy zastosowaniu prezerwatywy i innych przedmiotów wykonanych z tego materiału. Są to m.in. niektóre elementy odzieży, smoczki i gryzaczki dla dzieci, opony samochodowe czy uszczelki.
Na uczulenie na lateks narażone są także osoby, u których rozpoznano już alergię. Dotyczy to zwłaszcza osób mających:
- alergię na pyłki brzozy
- alergię na pyłki trawy
- alergię zboża
- alergię na bylicę
- alergię na ambrozję
Uczulenie na kiwi – objawy
Reakcja alergiczna po zjedzeniu kiwi może wystąpić natychmiast lub w niedługim czasie (najczęściej po upływie jednej godziny). Pierwsze symptomy, jakie możesz u siebie zaobserwować, występują w obrębie jamy ustnej i gardła. Może być to obrzęk, drętwienie, a niekiedy także i świąd. Często towarzyszy temu dyskomfort w okolicy oczu oraz uszu (świąd i pieczenie).
Kolejna grupa symptomów dotyczy zmian skórnych. Alergia na kiwi objawiać się może pokrzywką i stanami zapalnymi skóry. Wśród dolegliwości ze strony układu oddechowego należy wyróżniać astmę oskrzelową , a w przypadku zaburzeń gastrycznych – zaburzenia żołądkowo-jelitowe, takie jak ból brzucha, wymioty, biegunka .
Ponieważ białka kiwi należą do grupy silnych alergenów, to po spożyciu owocu (a niekiedy nawet po pocałunku z osobą, która je jadła) może wystąpić wstrząs anafilaktyczny. Do mniej groźnych i rzadkich nieprawidłowych reakcji organizmu na alergen należą też ostre zapalenie trzustki i zespół Kounisa , czyli dławica piersiowa, która może skończyć się zawałem serca.
Uczulenie na marchew – leczenie
Leczenie uczulenia na marchew jest dokładnie takie samo, jak leczenie każdej innej alergii pokarmowej. Podstawą okazuje się czasowe lub stałe wyeliminowanie tego warzywa z jadłospisu. Dieta eliminacyjna pozwoli odbudować ściany jelita i w miarę upływu czasu uzyskać tolerancję na uczulające pokarmy. Jeśli uczuleniu na marchew towarzyszy inny rodzaj alergii, zaleca się także stosowanie środków farmakologicznych. Wśród leków znajdują się glikokortykosteroidy oraz leki przeciwhistaminowe.
Choć alergia na marchew jest równie niebezpieczna, co każda inna alergia pokarmowa, nie eliminuj tego warzywa z diety swojego dziecka, jeśli nie zauważasz niepokojących objawów. Podczas rozszerzania diety wystarczy uważnie obserwować reakcję niemowlaka na dany pokarm. Pamiętaj, że marchew ma w składzie cenny beta-karoten, który wspomaga prawidłową pracę i rozwój organizmu.
Autor: Marta Skrzypek
Uczulenie na rękach – objawy
Bez względu na czynnik sprawczy alergia na dłoniach ma zawsze podobny przebieg. Uczulenie na rękach ma przeważnie postać drobnych, czerwonych wyprysków, które zlewają się w większe plamy. Niekiedy mogą się pojawić pęcherze wykazujące tendencję do sączenia. Zmianom skórnym towarzyszy zazwyczaj silne swędzenie, pieczenie dłoni i ból. Skóra na rękach staje się wysuszona i pomarszczona. Uczuleniu nierzadko towarzyszy obrzęk. Swędząca wysypka wyzwala u chorych konieczność drapania, które nie łagodzi świądu. Zdarza się, że dodatkowo podrażnia skórę, prowadząc do powstania otarć, uszkodzeń lub piekących owrzodzeń. Stanowią one wrota wnikania do organizmu szkodliwych czynników chorobotwórczych, które zaostrzają stan zapalny. W późniejszym czasie skóra na dłoniach staje się grubsza, zmienia się jej koloryt – jest ciemniejsza, z możliwymi bliznami, wyraźnie zaznaczają się jej naturalne bruzdy. Dla niektórych chorych objawy te stanowią przyczynę dużego dyskomfortu psychicznego.
Przy ustalaniu sposobu terapii konieczne jest przeprowadzenie testów skórnych, które określą, jaki czynnik odpowiada za reakcję alergiczną. Standardowy test zawiera 20 alergenów: niektóre metale, składniki gumy, żywice, leki do stosowania zewnętrznego, konserwanty i substancje zapachowe. Dopiero dokładna identyfikacja alergenu stanowi podstawę do opracowania leczenia. Osoby z alergią na rękach powinny stosować leki antyhistaminowe (cetyryzyna, hydroksyzyna, feksofenadyna, loratadyna). W niektórych przypadkach niezbędne jest podanie leków immunosupresyjnych, które obniżają aktywność układu odpornościowego, a w ostateczności glikokortykosteroidów. Przy zakażeniach wtórnych konieczna jest antybiotykoterapia. Należy ograniczyć ekspozycję na czynnik wyzwalający uczulenie. Warto chronić zmiany skórne specjalistyczną odzieżą. Zastosowanie ma tutaj dermasilk, czyli bielizna i odzież lecznicza z modyfikowanej przędzy jedwabnej.
