U nas zapłacisz kartą
Jak myć się, mając uczulenie na wodę?
„Uczulenie na chlor” – czy istnieje?
Chlorowanie wody basenowej jest najbardziej powszechnym sposobem dezynfekcji, zapewniającym odpowiednią czystość mikrobiologiczną. Najczęściej polega na wprowadzeniu do wody podchlorynu wapnia lub sodu, rzadziej stosowany jest gazowy chlor. Sam chlor nie jest jednak alergenem, gdyż nie wywołuje odpowiedzi immunologicznej. Dlatego pojęcie „uczulenie na chlor” jest błędne, choć używane w języku potocznym. Wywoływanie kontaktowego zapalenia jest zaś spowodowane reakcją nadwrażliwości.
Poprzez kontakt chloru ze związkami organicznymi obecnymi w wodzie pochodzącymi z naskórka, potu, moczu, resztek kosmetyków i zanieczyszczeń dochodzi do powstania drażniących substancji jak mono-, di- i trichloroamin, kwasów halogenooctowych oraz trihalometanów nazywanych ubocznymi produktami dezynfekcji wody (DPB – Disinfection By-Products). Chloroaminy odpowiadają za charakterystyczny zapach wody basenowej , a w wyższych stężeniach powodują podrażnienie dróg oddechowych i błon śluzowych . Najwyższe stężenie tych lotnych substancji znajduje się tuż nad powierzchnią wody.
Głównym prekursorem ubocznych produktów dezynfekcji jest mocznik będący składową potu. Na ludzkiej skórze może znajdować się 100-160 mg mocznika, a kąpiel z użyciem mydła zmniejsza jego poziom o 90%. Dlatego szczególnie istotne jest dokładne umycie ciała przed pływaniem w basenie . Coraz więcej badań sugeruje, że produkty reakcji chloru mogą przyczyniać się pośrednio do rozwoju alergii przez podrażnienia dróg oddechowych. Częste pływanie w chlorowanych basenach lub narażenie na środki czyszczące zawierające chlor może zwiększać ryzyko rozwoju astmy i innych alergii układu oddechowego , zarówno u młodzieży, jak i dorosłych. Dotyczy to głównie zawodowych pływaków, ratowników czy osób zajmujących się profesjonalnym sprzątaniem [1, 3].
„Uczulenie na chlor” – zapobieganie
Podrażnienia wywoływane przez chlorowaną wodę nie muszą zawsze oznaczać rezygnacji z pływania w basenach. Warto poszukać w swojej okolicy pływalni z wodą ozonowaną . Ze względu na krótki czas działania ozonu (20-30 min) często w takich miejscach używa się go łącznie z chlorowaniem, jednak stężenie chloru w wodzie jest niższe. Przed skorzystaniem z basenu i od razu po wyjściu z niego należy wziąć prysznic oraz użyć emolientowego balsamu . Drażniące działanie związków chloru na śluzówki nosa można zmniejszyć poprzez zastosowanie klipsa na nos . Warto zaopatrzyć się również w szczelne okulary pływackie [3-4].
Potoczne określenie „uczulenie na chlor” nie jest alergią, dlatego nie jest możliwe zastosowanie odczulania jak w przypadku alergenów. Jednak do leczenia stosuje się podobne preparaty jak w przypadku alergii, czyli doustne leki przeciwhistaminowe oraz maści i kremy z hydrokortyzonem , które są dostępne bez recepty. Aplikowanie ich powinno się jednak ograniczyć do krótkiego czasu, a stosowanie na skórę twarzy, pach i pachwin należy skonsultować z lekarzem. W przypadku nasilonych objawów niezbędna jest wizyta u specjalisty [4].
Warto być świadomym sposobu dezynfekcji wody, częstości jej wymiany oraz tego czy spełnia ona normy jakości. Pomoże to w wyborze odpowiedniego basenu w przypadku nadwrażliwości na związki chloru. Pamiętajmy, że korzystając z basenu sami mamy bezpośredni wpływ na czystość wody.
Uczulenie na wodę – objawy, przyczyny i leczenie
Uczulenie na wodę uważane jest za jeden z najtrudniejszych dla alergologów przypadków. Objawami charakterystycznymi są pokrzywka i świąd wodny, które w znaczący sposób utrudniają codzienne funkcjonowanie osoby chorej, rzutując na poziom jakości życia. Nie istnieją sprawdzone sposoby leczenia tej przypadłości.
Uczulenie na wodę wydaje się wręcz niemożliwe, bo przecież woda jest niezbędna do życia, a dodatkowo stanowi znaczną część ludzkiego ciała, wchodząc w skład każdej komórki organizmu. Badacze zauważyli, że objawy reakcji alergicznej wyzwala nawet niewielki kontakt skóry z wodą. Uczulenie na wodę to bardzo rzadko występująca przypadłość, jak dotąd o nieznanej etiologii. Jej leczenie jest dość trudne i uciążliwe. Obok farmakoterapii wskazane jest także ograniczenie kontaktu z czynnikiem uczulającym.
Alergia na wodę - czy to możliwe?
Alergia na wodę wydaje się kiepskim żartem, ale, choć trudno w to uwierzyć, są ludzie, którzy na nią cierpią. Wprawdzie uczulenie na wodę zdarza się bardzo rzadko, jednak alergolodzy i dermatolodzy zgodnie uznają, że to jedna z najtrudniejszych do leczenia postaci alergii. Jakie są przyczyny uczulenia na wodę i czy możliwe jest jej leczenie?
Spis treści
Rozwijamy nasz serwis dzięki wyświetlaniu reklam.
Blokując reklamy, nie pozwalasz nam tworzyć wartościowych treści.
Wyłącz AdBlock i odśwież stronę.
Alergia na wodę wydaje się nonsensem - jak można mieć uczulenie na coś, bez czego nie da się żyć i co stanowi znaczną część ludzkiego ciała, wchodząc w skład każdej komórki organizmu? A jednak. Przyczyny występowania uczulenia na wodę nie są znane. Nie istnieją także sprawdzone sposoby leczenia przypadłości. Większość postępowania terapeutycznego lekarz prowadzi intuicyjnie, często skupiając się na działaniach, które mogą ułatwić pacjentowi funkcjonowanie w codziennym życiu i podnieść jego jakość. Pierwszy przypadek alergii na wodę opisano w 1963 roku. W literaturze medycznej odnotowano mniej niż 100 przypadków tego schorzenia na świecie. Analizując przebieg choroby u poszczególnych pacjentów zauważono, że najczęściej dotyka ona dziewczynki, które wchodzą w okres dojrzewania. Jednak mechanizm rozwoju samej alergii w tym przypadku nie został dokładnie rozpoznany. Bardzo często uczulenie na wodę jest mylone z alergią na znajdujące się w niej substancje i zanieczyszczenia. Prostym sposobem na określenie, z jaką alergią ma się do czynienia, jest polanie jednej dłoni wodą z kranu, a drugiej wodą destylowaną. Jeśli reakcja rozwinie się na obu dłoniach, stwierdza się alergię na wodę.
