U nas zapłacisz kartą
Uczulenie na proszek - Przyczyny, Objawy i Sposoby Leczenia
Alergia (uczulenie) na proszek do prania - przyczyny, objawy i leczenie
Uczulenie (alergia) na proszek do prania może wystąpić u każdego, jednak najczęściej pojawia się u dzieci i niemowląt. Alergia na proszek do prania zwykle powoduje jedynie dokuczliwe objawy skórne, jednak w niektórych przypadkach może zagrażać życiu. Jakie są przyczyny i objawy uczulenia na proszek do prania? Jak przebiega diagnoza i leczenie? Jak zapobiec ponownemu wystąpieniu tego typu alergii?
Spis treści
Alergia (uczulenie) na proszek do prania to nadmierna reakcja układu odpornościowego na działanie substancji lub grupy substancji chemicznych wchodzących w skład detergentu.
Uczulenie na proszek do prania należy do rodzaju alergii kontaktowych (skórnych) - tzn. takich, które powstają w wyniku bezpośredniego kontaktu skóry z substancją (alergenem), na który dana osoba jest uczulona (rzadko prowadzi do reakcji ogólnoustrojowej).
Najczęściej uczulają środki zapachowe i konserwanty, w związku z tym im bardziej kolorowy i pachnący proszek, tym większe ryzyko alergii.
W przypadku alergii na proszek do prania objawy uczulenia mogą się pojawić na skórze rąk w wyniku prania ręcznego lub po nałożeniu ubrań wypranych w danym proszku.
Dlaczego proszek do prania uczula?
Proszek do prania zawiera różnego rodzaju środki zapachowe, środki konserwujące i substancje czynne odpowiedzialne za czyszczenie ubrania. Substancje zawarte w proszku mogą podrażniać wrażliwą skórę. Szczególnie narażone są niemowlęta i małe dzieci. Wystąpienie reakcji alergicznej na proszek do prania może mieć również związek z nadmierną ekspozycją na tę substancję, zarówno pod kątem stężenia, jak i czasu ekspozycji. Wobec tego z pewnością bardziej będą narażone osoby pracujące w pralni i mające dużo większy niż każdy inny człowiek kontakt z proszkiem do prania. Uczulenie na proszek do prania może również być efektem niewłaściwego wypłukania odzieży, kiedy wśród włókien dochodzi do zalegania resztek proszku, który ma później styczność ze skórą.
Uczulenie na proszek do prania jest najczęściej kojarzone ze świądem skóry i jej zaczerwienieniem w miejscu kontaktu odzieży ze skórą. Powstaje wtedy kontaktowe zapalenie skóry, jest ona zaczerwieniona, mogą pojawić się dodatkowo wysypka, pokrzywka, świąd, liczne pęcherzyki. Zdarza się jednak, że reakcja jest bardzo nasilona. Oznacza to, że może dojść do obrzęku błon śluzowych, a nawet do duszności. Czasami objawy alergii na proszek polegają po prostu na pojawieniu się wodnistego kataru i kichania. Często bardzo trudno zidentyfikować czynnik sprawczy, ponieważ podobne objawy mogą dać perfumy czy odplamiacz dodany do prania. Jednak najczęściej objawy pojawiają się po zmianie proszku do prania. Jeśli objawy nie są nasilone, ustępują samoistnie po zdjęciu ubrań czy zmianie pościeli z pozostałością proszku do prania.
Co na uczulenie skórne? Leczenie alergii skórnej
Leczenie alergii skórnej przeprowadzane jest przez dermatologa i opiera się przede wszystkim na skutecznym rozpoznaniu przyczyn dolegliwości. W procesie diagnozowania alergii skórnej wykorzystuje się różnorodne metody, w tym testy skórne punktowe, testy płatkowe oraz ocenę poziomu immunoglobulin E (IgE). Testy płatkowe są niezwykle pomocne, szczególnie w rozpoznawaniu kontaktowego zapalenia skóry.
W terapii alergii stosuje się leki przeciwhistaminowe, które dzielą się na dwie główne kategorie: leki przeciwhistaminowe I i II generacji. Leki pierwszej generacji, takie jak klemastyna czy hydroksyzyna, choć skuteczne w blokowaniu receptorów H1 histaminy, wykazują działanie nieselektywne, oddziałując również na inne receptory. Może to prowadzić do niepożądanych efektów ubocznych, w tym senności czy suchości w ustach. Z tego powodu, zaleca się obecnie stosowanie nowszych preparatów jak leki przeciwhistaminowe II generacji, które koncentrują się na blokowaniu receptorów H1, minimalizując przy tym ryzyko działań niepożądanych. Do tej grupy należą między innymi cetyryzyna, loratydyna czy feksofenadyna. Wybierając lek antyhistaminowy, należy uwzględnić indywidualne cechy pacjenta oraz potencjalne różnice w przenikaniu substancji czynnych do ośrodkowego układu nerwowego.
W objawowym leczeniu alergii skórnej często stosuje się preparaty miejscowe w formie maści lub żeli, które mogą zawierać składniki łagodzące świąd. W sytuacjach, gdy leczenie objawowe nie przynosi ulgi, dermatolog może zalecić krótkotrwałe stosowanie maści z glikokortykosteroidami. Nowoczesną alternatywą dla miejscowych glikokortykosteroidów są inhibitory kalcyneuryny, takie jak pimekrolimus czy takrolimus, które nie uszkadzają bariery naskórkowej i mogą być stosowane na delikatne partie skóry, na przykład na twarz czy dłonie. Są one obecnie często wybierane w leczeniu atopowego zapalenia skóry.