U nas zapłacisz kartą
Wcierki jako skuteczne rozwiązanie na łysienie androgenowe
Co może być przyczyną łysienia androgenowego?
Skłonność do nadmiernego wypadania włosów to problem genetyczny, często występujący rodzinnie. Odpowiedzialne za łysienie androgenowe uznaje się geny 5α-reduktazy, chromosomu Y, czynników wzrostowych oraz receptorów androgenowych i estrogenowych.
Wyjaśniając, czynnikiem uszkadzającym mieszek włosowy są androgeny, czyli hormony płciowe o budowie sterydowej. Występują u obu płci, ale u kobiet w mniejszej ilości. Za łysienie androgenowe odpowiada testosteron, a dokładniej związek, jaki z niego powstaje, czyli dihydrotestosteron (DHT). Do nadmiaru dihydrotestosteronu dochodzi m.in. przy udziale 5α-reduktazy.
Nieco bardziej złożone są przyczyny łysienia androgenowego u kobiet. W tym przypadku istotne znaczenie ma także aromataza cytochromu P-450, która przekształca testosteron w estradiol. Oznacza to, że łysienie androgenowe u kobiet może występować nawet pomimo prawidłowego poziomu testosteronu, gdy zostaną zaburzone proporcje pomiędzy testosteronem a estradiolem.
U kobiet testosteron wytwarzany jest głównie w jajnikach, natomiast u mężczyzn w jądrach. Łysienie androgenowe u kobiet jest więc konsekwencją zaburzeń hormonalnych. Może mieć związek z chorobami ogólnoustrojowymi, takimi jak np. zespół policystycznych jajników, schorzenia przysadki mózgowej, guzy jajników i nadnerczy, hiperandrogenizm idiopatyczny czy nawet otyłość.
Z kolei łysienie androgenowe u mężczyzn może mieć związek z chorobami zaburzającymi produkcję testosteronu, takimi jak np. przerost prostaty. Określono również związek z tym typem łysienia a chorobą niedokrwienną serca.
Przyczyny łysienia androgenowego
Badania wykazują że głównym czynnikiem powodującym łysienie androgenowe jest testosteron a jeszcze bardziej pochodna testosteronu – dihydrotestosteron (DHT). Są to męskie hormony – androgeny, które występują u mężczyzn ale również u kobiet.
Androgeny odgrywają ważną rolę w rozwoju seksualnym mężczyzn od urodzenia do dojrzewania. Regulują pracę gruczołów łojowych, wzrost apokrynowych włosów oraz libido. Wraz z wiekiem, androgeny stymulują wzrost włosów na twarzy, ale powstrzymują na skroniach i wierzchołku głowy, stan ten został nazwany „paradoksem androgennym”.
Hormony te w organizmie kontrolują one głównie funkcje układu rozrodczego zarówno u kobiet jak i u mężczyzn. Podstawowym hormonem z grupy androgenów jest testosteron. Produkowany on jest przez komórki Laydiga, ale może on pochodzić także z nadnerczy, chociaż w mniejszej ilości. Testosteron rozkładany jest przez enzym 5αreduktazę do 5α-dihydrotestosteronu (DHT). Ta forma hormonu wykazuje silniejsze działanie androgenne. Istnieją dwa różne typu enzymy 5αreduktazy jednak w mieszkach włosowych testosteron mediowany głównie przez typ II 5αreduktazy. Chociaż to nie skóra jest głównym źródłem syntezy androgenów, krążące w niej prohormony także wykazują zdolności androgenne. Mowa o DHEA i androstendionie, które w gruczołach potowych i brodawkach włosów mogą być transformowane do DHT i testosteronu. Mężczyźni z łysieniem androgenowym zazwyczaj mają wyższe stężenie 5α reduktazy. Najwyższe stężenie 5α reduktazy występuje na skórze głowy. Wspomniane hormony, jako androgeny o silnym działaniu, regulują procesy fizjologiczne, prawidłowo stymulują produkcję włosów terminalnych w różnych okolicach ciała ( okolice pachwin, broda), wywierają odmienny efekt na wzrost włosów w genetycznie predysponowanych miejscach takich jak okolice czoła i szczytu owłosionej skóry głowy. W okolicach łysiejących zwiększone jest stężenie DHT dlatego też hormon ten jest najbardziej istotnym androgenem w patogenezie AGA. Potwierdzają to badania na mężczyznach z wrodzonym niedoborem 5αreduktazy u których nie dochodzi do łysienia.
Przyjęto, że głównym miejscem działania androgenów w mieszku jest brodawka włosa. Komórki te mają małą ilość receptorów AR o wysokim powinowactwie. Receptory te odpowiedzialne są za wrażliwość komórek na androgeny. Na owłosionej skórze głowy wrażliwość na androgeny i i rozmieszczenie AR są ograniczone do konkretnych regionów. Na tej podstawie tłumaczy się zazwyczaj słaby efekt androgenny w okolicy potylicznej.
Wcierki Na Łysienie Androgenowe
Wcierki na łysienie androgenowe są skuteczną metodą leczenia. Są one stosowane w celu zmniejszenia wypadania włosów i przywrócenia normalnego wzrostu. Używając wcierek, można zmniejszyć ilość hormonów, które powodują wypadanie włosów. Pozwalają one również włosom odzyskać ich naturalny kolor i zapobiegają utracie włosów. Wcierki są szybkie, łatwe w użyciu i są dostępne w różnych postaciach. Mogą być stosowane samodzielnie lub w połączeniu z innymi terapiami. Wcierki są skuteczne i bezpieczne dla większości osób.
Wcierki na łysienie androgenowe są skutecznym i popularnym sposobem na zapobieganie wypadaniu włosów. Jest to zabieg, który zalecany jest dla osób cierpiących na łysienie androgenowe, czyli łysienie typu męskiego. Jest to problem, który dotyka głównie mężczyzn i jest spowodowany nadmiarem męskich hormonów płciowych (androgenów).
Wcierka na łysienie androgenowe, zazwyczaj składa się z naturalnych składników, takich jak olejki eteryczne, ekstrakty roślinne, witaminy, minerały i inne składniki aktywne. Składniki te są szczególnie wybrane, aby zminimalizować wypadanie włosów i zwiększyć ich grubość.
Wcierki na łysienie androgenowe działają na kilka różnych sposobów. Po pierwsze, zmniejszają ilość DHT, który jest odpowiedzialny za wypadanie włosów. Po drugie, wcierki na łysienie androgenowe zmniejszają stan zapalny skóry głowy, który jest często przyczyną wypadania włosów. Po trzecie, wcierki na łysienie androgenowe stymulują wzrost włosa, co pozwala na szybsze odbudowanie wypadniętych włosów.
Wcierki na łysienie androgenowe są skutecznym sposobem na zapobieganie wypadaniu włosów i zalecane są dla osób, które cierpią na łysienie androgenowe. Warto zaznaczyć, że wcierka na łysienie androgenowe może być stosowana w połączeniu z innymi leczeniami, takimi jak leki, terapia laserowa, a nawet przeszczep włosów. Ważne jest, aby skonsultować się z lekarzem, aby uzyskać odpowiednie leczenie.
Leki na łysienie androgenowe do stosowania miejscowego
Można pokonać łysienie androgenowe, leki odznaczające się pewną skutecznością to Loxon, Piloxidil, Regaine. Zawierają 2% stężenie minoksidolu (bez recepty) albo 5% (na receptę). Minoxidil stosowany miejscowo, zwiększa przepływ krwi, udrażnia kanały odpowiedzialne za odżywienie i dotlenienie mieszków włosowych. Co więcej, odwraca proces miniaturyzacji mieszków włosowych.
Minusem tych leków jest to, że tylko część substancji aktywnej dociera do mieszków włosowych. I tak naprawdę efekty są niewielkie. A do tego często się „cofają”. Nie rozwiążą one problemu łysienia androgenowego. A o to przecież nam chodzi. Do tego część z nich posiada skutki uboczne. Popularność wyżej wymienionych słabła z czasem. Przede wszystkim dlatego, że pojawiły się nowe rozwiązania na łysienie androgenowe. Oparte o liczne badania i testy.
Łysienie androgenowe u kobiet – objawy
Pierwsze objawy łysienia androgenowego u kobiet również mogą pojawić się w bardzo młodym wieku, jednak zwykle ryzyko schorzenia wzrasta wraz z upływem lat. W odróżnieniu od mężczyzn, u kobiet ten problem prowadzi raczej do obfitego przerzedzenia włosów, a nie całkowitego wyłysienia.
Najczęściej objawem łysienia androgenowego u kobiet jest początkowo poszerzenie się przedziałku na szczycie głowy, widocznego po czesaniu włosów. Przerzedzenie zwykle dotyczy tylko szczytu głowy, bez zajęcia linii czoła. Ten typ łysienia występuje tylko u kobiet i ocenia się go na podstawie trzystopniowej skali:
- stopień I – przerzedzenie włosów w centralnej części głowy,
- stopień II – szersze przerzedzenie włosów, jednak z zachowaniem gęstości jak w stopniu I,
- stopień III – niemal całkowita utrata włosów w centralnej części głowy.
Zdarza się też, że łysienie androgenowe typu męskiego występuje u kobiet. Zwykle problem dotyczy okresu pomenopauzalnego. Wówczas początkowo dochodzi do przerzedzenia włosów w okolicy łuku czoła i na szczycie głowy, kolejno łysienie rozprzestrzenia się w kierunku skroni i ciemienia.
