U nas zapłacisz kartą
Wczesna postać raka Pageta skóry - Objawy, diagnoza i leczenie
Leczenie raka Pageta
Na przestrzeni ostatnich lat medycyna poczyniła ogromne postępy, jeśli chodzi o leczenie różnych typów raka piersi. Czy rak Pageta jest uleczalny? Jeśli choroba zostanie stosunkowo wcześnie wykryta i nie jest jeszcze rozprzestrzeniona, szanse na wyleczenie są duże.
W przypadku raka sutka najczęściej podejmuje się leczenie chirurgiczne, przy czym zasięg operacji zależy od rozległości powstałych zmian. Najpowszechniejszą formą terapii jest mastektomia metodą Maddena, czyli usunięcie całej piersi (wraz z węzłami chłonnymi lub bez nich) z zachowaniem mięśni piersiowych.
W przypadku choroby bardziej zaawansowanej usuwa się też mięśnie, a w przypadku jej bardzo wczesnej postaci wykonuje się niekiedy mastektomię oszczędzającą, czyli zachowującą gruczoł piersiowy, ograniczającą się do samego wyłuskania tkanki zmienionej.
U niektórych pacjentek z rakiem Pageta leczenie po usunięciu sutka uzupełnia się o chemio- lub radioterapię.
Objawy raka Pageta
Warto wiedzieć, jak wygląda rak Pageta, by móc monitorować swój stan zdrowia i nie przeoczyć żadnych niepokojących symptomów.
Charakterystyczne objawy raka Pageta w obrębie sutka to przede wszystkim:
- owrzodzenie brodawki sutkowej,
- inne zmiany w wyglądzie naskórka brodawki (zaczerwienienie, strup, łuszcząca się, sucha skóra na sutku występująca mimo prawidłowej pielęgnacji),
- wyciek wydzieliny z brodawki.
Ponieważ rak Pageta brodawki sutkowej z reguły współistnieje z innymi nowotworowymi chorobami sutka, należy zwrócić uwagę również na takie objawy jak:
- zaczerwienienie na piersiach,
- wyczuwalny palpacyjnie guzek lub inna struktura,
- zmiana kształtu lub wielkości piersi,
- powiększenie węzłów chłonnych w dole pachowym,
- obrzęk lub ból piersi.
Do najczęstszych objawów pozasutkowego raka Pageta należą natomiast:
- świąd zajętej przez chorobę okolicy (najczęściej pachwin i okolicy narządów płciowych) - objaw ten występuje niemal zawsze,
- czasami towarzyszy mu obecność czerwonych wyprzeń (nieco uniesionych ponad poziom skóry plam),
- ból, krwawienie - objaw ten pojawia się w zaawansowanych zmianach chorobowych.
Rak neuroendokrynny Merkla
Zmiany w obrębie znamienia budzące niepokój - bo sugerujące czerniaka - określa się skrótem ABCD, gdzie: A to asymetria, zmiana kształtu znamienia z okrągłego na niesymetryczne, B to brzegi nierówne lub postrzępione, C to kolor (od ang. colour), czyli zmiana zabarwienia, np. ściemnienie, rozjaśnienie lub różne zabarwienie na jednym znamieniu, D to rozmiar (od ang. diameter) – każde znamię o średnicy większej niż 6 mm powinno być dokładnie zbadane
Mięsak Kaposiego - jako nowotwór pochodzenia naczyniowego szerzący się w obrębie skóry objawia się obecnością niebolesnych, rosnących guzków (lub zlewnych plam lub nacieczeń) najczęściej w okolicach podudzia lub na stopach (stanowią one tak zwaną postać zapalną – charakterystyczną dla początku choroby skóry). Po pewnym czasie zmiany te zlewają się w większe formy, tworząc fioletowe lub ciemnoczerwone plamy (postać naczyniakowa) by w końcu stwardnieć i zgrubieć (postać guzowata – ostatnia faza rozwoju mięsaka Kaposiego). Guzom potrafią towarzyszyć owrzodzenia i krwotoki, utrata masy ciała, gorączka i pocenie się. Choroba zwykle atakuje obie kończyny (niekoniecznie na raz), a z czasem potrafi zająć również narządy płciowe, uda, twarz, tułów lub nawet organy wewnętrzne.
W jaki sposób lekarz ustala rozpoznanie choroby Pageta?
Lekarz podejrzewa chorobę Pageta w razie występowania u pacjenta wymienionych powyżej objawów. Rozpoznanie choroby ustala się na podstawie charakterystycznych objawów w badaniach rentgenowskich, a także zwiększonej aktywności enzymu fosfatazy alkalicznej (ALP) we krwi. W praktyce u ponad połowy chorych objawy nie występują, a rozpoznanie ustala się na podstawie wyników badań radiologicznych i oznaczeń stężenia fosfatazy alkalicznej wykonanych z innych przyczyn.
W celu różnicowania choroby Pageta z innymi chorobami mogącymi wywoływać podobne objawy lekarz może zlecić oznaczenie stężeń wapnia we krwi i moczu (są zazwyczaj zwiększone), a także inne specjalistyczne badania biochemiczne, scyntygrafię kości, a w rzadkich, wątpliwych przypadkach także biopsję kości, czyli pobranie małego wycinka kości do badania pod mikroskopem.
