U nas zapłacisz kartą
"Wyciskanie wielkich pryszczów - skuteczne metody i ostrożność"
Pryszcz w uchu — jak zapobiegać?
Istnieje kilka sposobów, które mogą do minimum zredukować ryzyko występowania pryszczy w uchu. Najpopularniejsze to regularne czyszczenie uszów letnią wodą oraz delikatne przecieranie małżowiny usznej w celu usunięcia zalegającej woskowiny. Podczas czyszczenia uszu ważne jest, by woskowina nie została wepchnięta głęboko do kanału słuchowego. Tutaj warto wiedzieć, że nie zaleca się stosowania patyczków kosmetycznych.
Eksperci zaznaczają, że wyciskanie pryszczy, nie jest dobrym rozwiązaniem na pozbycie się pryszczy i zaskórników. Często okazuje się, że zabieg ten przynosi więcej szkody niż pożytku. W sytuacji, gdy ropny płyn pojawi się w kanale słuchowym, może doprowadzić do problematycznego stanu zapalnego. Jeśli więc wycisnęliśmy już pryszcz w uchu, to należy jak najszybciej dokładnie wyczyścić ucho.
Fakty i mity na temat wyciskania pryszczy:
- Wyciskanie pryszczy to zły nawyk — wiele osób za każdym razem stara się wycisnąć znajdującą się wewnątrz krostki ropę. Nie warto tego robić, ponieważ nigdy nie jesteśmy w stanie usunąć całej zawartości. Pozostała ropa to idealne środowisko do namnażania się bakterii, które mogą być przyczyną powstawania nowych problemów ze skórą.
- Wyciskanie pryszczy może powodować blizny i nieestetyczne przebarwienia — to fakt. Po wyciśnięciu pryszcza na skórze często powstaje rana. Gdy wystawiona jest na działanie promieni słonecznych, to najprawdopodobniej dojdzie do przebarwienia.
- Nie wyciśnięte pryszcze, znikają same po kilku dniach — prawdą jest, że zwykłe pryszcze znikają same po kilku dniach. Znikną, ale trzeba pamiętać, że nie wolno ich dotykać i stosować trzeba odpowiednią pielęgnację. Nie można dopuścić do pojawienia się stanu zapalnego, co sprawi, że problem się jeszcze bardziej nasili.
- W usuwaniu pryszczy liczy się kompleksowa pielęgnacja skóry — codzienne rytuały pielęgnacyjne to skuteczny sposób na zminimalizowanie ryzyka powstawania pryszczy. Podstawą jest odpowiednie nawilżanie skóry. Warto stosować dobrej jakości kosmetyki, które zadbają o nawodnienie skóry.
Pryszcz w uchu — najpopularniejsze miejsca występowania
Pryszcz, pryszczowi nierówny. Okazuje się, że te problematyczne krostki mogą występować wewnątrz i na zewnątrz ucha. Do najpopularniejszych miejsc występowania zaliczamy:
- Małżowinę uszną — pryszcz w uchu, który znajduje się wewnątrz lub zewnątrz ucha, nie może być wyciskany. Jeśli sprawia duży ból i jest trudno dostępny, to powinien zostać usunięty przez laryngologa.
- Na płatku ucha — to właśnie w tym miejscu znajduje się wiele gruczołów łojowych, które mogą spowodować zatkanie porów. Co sprzyja powstawaniu pryszczy w tym miejscu? Zaliczamy do tego m.in. noszenie kolczyków w okolicach lub na płatku ucha.
- W kanale słuchowym — pryszcz w uchu w kanale słuchowym może powodować bardzo duży ból. Chcąc go wycisnąć, warto korzystać np. z patyczka Q-tip. Warto jednak wiedzieć, że nieumiejętne usunięcie pryszcza może spowodować wyciek ropy do ucha, co spowodować może groźną infekcję.
- Na chrząstce ucha — w tym miejscu bardzo często gromadzi się pot, brud i bakterie. Noszenie nausznych słuchawek dodatkowo wzmaga rozwój bakterii w tym miejscu.
Sprawdź również: Pryszcze na pośladkach — jak je usunąć? (PORADY)
Jakie są rodzaje pryszczy i co musisz o nich wiedzieć?
Oprócz pryszczy, w uchu mogą powstawać również zaskórniki. Są one mniejsze, ale za to bardziej wytrzymałe niż pryszcze. W praktyce oznacza to, że są trudniejsze do usunięcia, a samo leczenie jest bardziej skomplikowane. Tutaj należy wiedzieć, że woskowina uszna i przytkane gruczoły łojowe są odpowiedzialne za powstawanie tzw. zaskórników białych (występują pod skórą) i zaskórników czarnych (powstają, gdy sebum wchodzi w kontakt z powietrzem). Obecnie pryszcze możemy podzielić na:
- Zaskórniki — dzielimy je na otwarte i zamknięte. Zaskórniki zamknięte nazywamy wągrami i pojawiają się one najczęściej na twarzy. Zaskórniki otwarte powstają w wyniku wypełnienia porów skóry masą składającą się ze zrogowaciałego naskórka i łoju. Następnie dochodzi do utlenienia w nich keratyny, co skutkuje czarną barwą.
- Grudki — to wykwit skóry, który nie zamienia się w stan zapalny.
- Krostki — to rodzaj pryszczy, które przybierają postać pęcherzyków wypełnionych ropą w białym kolorze. Krostki powstają przez bakterie, które zakażają grudki.
- Guzki — to objaw trądziku pospolitego o bardzo ciężkim przebiegu. Ta zmiana skórna wygląda jak wypukła zmiana z naciekiem stanu zapalnego. Efektem guzków są często blizny potrądzikowe.
- Cysty — to pryszcze charakteryzujące się dużym rozmiarem i bolącym zaczerwienieniem wokół. Cysty mogą samoistnie pękać, co powoduje wyciek nieestetycznej substancji w kolorze biało-żółtym.
Pryszcz — co to jest i skąd się bierze?
Powstawanie pryszczy zależy od kilku czynników. Zaliczamy do nich m.in. gromadzenie się bakterii na powierzchni ucha, zapalanie mieszków włosowych lub zbyt dużą pracę gruczołów łojowych, brak odpowiedniej higieny, przyjmowanie leków oraz inne czynniki środowiskowe. Pryszcz w uchu praktycznie niczym nie różni się od krostek, które pojawiają się w innych częściach ciała. Bakterie Staphylococcus aureus odpowiedzialne za powstawanie pryszczy bardzo szybko się rozwijają i mogą doprowadzić do powstania jednej, a nawet kilku bolesnych krostek, które zamienić się mogą w ropne zgrubienia. Organizm chcąc chronić się przed nimi, uruchamia procesy immunologiczne, których wynikiem jest stworzenie stanu zapalnego.
Za najczęstszą przyczynę powstawania pryszczy w uchu uznaje się nagromadzenie woskowiny w uchu. Woskowina w przewodzie słuchowym, zamiast czyścić kanał, nie odprowadza zanieczyszczeń i zatyka pory, co powoduje powstanie małych i bolących krostek.
Wyciskanie pryszczy
Wyciskanie trądziku czy pryszczy to niezbyt dobry pomysł, jednak aby w pełni to zrozumieć, musisz wiedzieć, co stoi za rozwojem tego typu zmian. Otóż popularnie zwany pryszcz powstaje wskutek zaburzenia wydzielania łoju, zablokowania ujścia gruczołów łojowych przez zrogowaciałe komórki naskórka oraz stanu zapalnego mieszka włosowego.
Zaleganie łoju jest doskonała pożywką dla bakterii Propionibacterium acnes,. To sprawia, że tworzy się tzw. czop łojowo-rogowy pełen bakterii. Tak powstaje zaskórnik, a wraz z nim rozwija się stan zapalny, który w krótkim czasie przekształca zaskórnik w grudkę, krostę, guzek lub cystę. Temu procesowi towarzyszy zaczerwienienie, ból i dyskomfort, zwłaszcza podczas dotyku. Właśnie to skłania nas do tzw. wyduszania pryszczy, ponieważ szybko chcemy pozbyć się ich bolesnej zawartości. Wyciskanie, rozdrapywanie czy nakłuwanie zmian – cóż, niejedna osoba ma to na sumieniu.
Zresztą wyciskanie pryszczy to problem nie tylko osób zmagających się z objawami trądziku pospolitego. Robią to też osoby z innymi problemami cery. W końcu pryszcze pojawiają się również w wyniku zmian hormonalnych, niedokładnego oczyszczania skóry czy niezdrowej diety. Krótko mówiąc, wyciskanie pryszczy zdarza się od czasu do czasu każdemu z nas.
Czy pryszcze powinno się wyciskać?
Z reguły odpowiedź na pytanie, czy wyciskać pryszcze, brzmi negatywnie. Wynika to z faktu, że w ich wnętrzu znajduje się treść pełna bakterii, którą bardzo łatwo przenieść w inne rejony skóry twarzy. W rozważaniach na temat, czy wyciskać pryszcze czy nie, należy przywołać jeszcze jedną kwestię. Otóż nieumiejętne pozbywanie się krost może doprowadzić do powstawania blizn. Czasami na tyle poważnych, że poradzi sobie z nimi jedynie laser! Jak widać, wyciskanie pryszczy ropnych czy jakichkolwiek innych zmian to dość ryzykowna procedura, z którą zdecydowanie najlepiej poradzi sobie kosmetolog. Co jednak, kiedy dostęp do profesjonalnej usługi nie wchodzi w grę? Czy pryszcze powinno się wyciskać samodzielnie w wyjątkowych sytuacjach?
Musisz mieć świadomość, że wyciskanie pryszczy na twarzy, może mieć przykre konsekwencje, gdy znajdują się one w tzw. trójkącie śmierci. To obszar od kącika do kącika ust w linii prostej, sięgający aż do nasady nosa, dokładnie między oczami. Ta część twarzy jest bardzo mocno unaczyniona i poprzez naczynia krwionośne łączy się z siecią naczyń w mózgu, a te z zatoką jamistą. Kiedy bakterie przedostaną się do naczyń, infekcja szybko się rozprzestrzeni. To może doprowadzić do zapalenia zatoki jamistej lub opon mózgowo-rdzeniowych. Bardzo groźne są zapalne ropne krosty, a także czyraki w okolicy górnej wargi oraz tuż pod nosem. Ostry stan zapalny mieszka włosowego oraz znajdujących się w jego pobliżu tkanek to często początek bardzo groźnych infekcji. Często wywołuje je gronkowiec złocisty, co bywa na tyle niebezpieczne, że wymaga wizyty u dermatologa.
