U nas zapłacisz kartą
Skuteczne leczenie wyprysku łojotokowego
Diagnoza - jakie badania przeprowadza się przy podejrzeniu łojotokowego zapalenia skóry (ŁZS)
Rozpoznanie łojotokowego zapalenia skóry ustala się na podstawie badania dermatologicznego. W typowych przypadkach nie są wymagane żadne badania dodatkowe, lekarz rozpoznaje chorobę na podstawie charakterystycznego wyglądu zmian skórnych i informacji uzyskanych od pacjenta na temat przebiegu choroby. W uzasadnionych sytuacjach, zwłaszcza w przypadku różnicowania z łuszczycą lub zmianami skórnymi o charakterze wyprysku, może być konieczne wykonanie biopsji i pobranie wycinków do badania histopatologicznego.
U niemowląt leczenie łojotokowego zapalenia skóry (ŁZS) polega na stosowanie środków zmiękczających i nawilżających (emolientów), które wpływają na rozluźnienie łusek (np. olej mineralny, oliwa z oliwek lub wazelina). Dermokosmetyki te nanosi się na głowę dziecka przed kąpielą, a następnie spłukuje i pocierając ściereczką lub szczotką do włosów dla niemowląt można usunąć łuski.
Łagodne łojotokowe zapalenie owłosionej skóry głowy można leczyć dostępnymi bez recepty szamponami przeciwłupieżowymi (zawierającymi siarczek selenu, pirytionian cynku lub dziegcie). Korzystne może być także używanie szamponu z olejkiem z drzewa herbacianego. Długotrwałą kontrolę objawów może zapewnić stosowanie szamponów przeciwgrzybiczych zawierających ketokonazol lub cyklopiroks, które stosuje się codzienne lub przynajmniej 2–3 razy w tygodniu przez kilka tygodni, aż do uzyskania rezultatu. Następnie, w zapobieganiu nawrotom można stosować te szampony raz w miesiącu. Należy przestrzegać zaleceń dotyczących ich stosowania, m.in. zapewnić odpowiednio długi (ok. 5 min) czas pozostawienia ich na skórze głowy. W cięższej postaci choroby lekarz może zalecić stosowanie szamponu z glikokortykosteroidami.
W leczeniu łojotokowego zapalenia skóry twarzy i tułowia mają zastosowanie zarówno leki przeciwzapalne, jak i przeciwgrzybicze. Do leków przeciwzapalnych należą miejscowe glikokortykosteroidy (stosowane pod nadzorem lekarza) oraz inhibitory kalcyneuryny (takrolimus i pimekrolimus). Tę ostatnią grupę można stosować bezpiecznie nawet na skórę twarzy i przez dłuższy czas. W leczeniu zmian na owłosionej skórze głowy wykorzystuje się także pirytonian cynku, dziegcie, ichtiol czy siarkę. W bardziej nasilonych postaciach łojotokowego zapalenia skóry lekarz może rozważyć leczenie lekami przeciwgrzybiczymi stosowanymi doustnie.
Gdzie najczęściej lokalizuje się łojotokowe zapalenie skóry?
Objawy choroby najczęściej dotyczą określonych części ciała. Wielu pacjentów cierpi na łojotokowe zapalenie skóry głowy, ale także na łojotokowe zapalenie skóry twarzy, górnej części pleców, dekoltu oraz pach i pachwin. W przypadku łojotokowego zapalenia skóry twarzy, zmiany lokalizują się głównie w jej środkowym obszarze. Wyprysk łojotokowy widoczny jest w okolicy brwi, a u mężczyzn również na brodzie. Warto dodać, że ŁZS to przewlekła choroba skóry, która częściej rozwija się u mężczyzn niż u kobiet.
Nie wiemy dokładnie jakie czynniki odpowiadają za rozwój choroby. Uważa się, że wpływ na pojawienie się łojotokowego zapalenia skóry mają drożdżaki z rodzaju Malassezia oraz zaburzone mechanizmy obronne skóry. Drożdżaki Malassezia stanowią jeden z naturalnych elementów mikrobioty skóry. U niektórych osób wnikają one do warstwy rogowej naskórka i uwalniają substancje, które zapoczątkowują rozwój stanu zapalnego. W efekcie, pojawiają się zmiany skórne, charakterystyczne dla wyprysku łojotokowego. Wzmożona aktywność
Większość gruczołów łojowych jest ściśle związana z mieszkami włosowymi. Ujście gruczołu łojowego prowadzi bowiem do mieszka włosowego. Dlatego właśnie, najczęściej dochodzi do rozwoju choroby na owłosionej skórze głowy oraz w innych miejscach, w których obecne są mieszki włosowe (np. brwi, broda).
Niacynamid - podsumowanie
Powyższy artykuł przedstawia, jak szerokie zastosowanie posiada niacynamid. To substancja, która znajduje swoje zastosowanie w kosmetykach o działaniu przeciwzmarszczkowym, regenerującym, normalizującym czy nawilżającym. Poniżej znajdują się najważniejsze informacje podsumowujące to, jakiej skórze niacynamid jest niezbędny w pielęgnacji. Są to:
- skóra sucha i odwodniona,
- posiadająca przebarwienia wynikające z ekspozycji na słońce,
- wrażliwa, podatna na działanie szkodliwych czynników zewnętrznych (także atopowa)
- skóra posiadająca wyraźne objawy fotostarzenia
- skóra ze skłonnością do trądziku, z rozszerzonymi porami, zaskórnikami, zmianami łojotokowymi, bliznami i przebarwieniami potrądzikowymi
- skóra pozbawiona blasku i witalności, zmęczona, poszarzała
- z wyraźnymi oznakami starzenia jak zmarszczki
- narażona na działanie wolnych rodników
- skóra poddawana zabiegom medycyny estetycznej (nie uszkodzona)