U nas zapłacisz kartą
Zdjęcia wyprysku żylakowego - Odkrywanie prawdy za obrazami
Kiedy uzyskać poradę medyczną
Jeśli masz objawy wyprysku żylaków, zgłoś się do lekarza rodzinnego. Twój lekarz często będzie w stanie postawić diagnozę po prostu patrząc na twoją skórę.
Lekarz rodzinny zada Ci również pytania, aby ustalić, czy masz problem z przepływem krwi w żyłach nóg, ponieważ jest to główna przyczyna wyprysku żylaków.
Aby pomóc w postawieniu diagnozy, lekarz rodzinny może chcieć wiedzieć, czy kiedykolwiek miałeś schorzenia, takie jak:
- żylaki – obrzęk i powiększenie żył
- DVT (zakrzepica żył głębokich) – zakrzep krwi w żyłach nóg
- owrzodzenia nóg – obszary uszkodzonej skóry, które goją się po kilku tygodniach
- cellulitis – zakażenie głębszych warstw skóry i tkanki podskórnej
- operacja lub uraz nóg
Lekarz rodzinny może również sprawdzić puls w stopach i wykonać badanie wskaźnika kostki i ramienia (ABPI), aby sprawdzić, czy pończochy uciskowe są dla Ciebie odpowiednie.
Test ABPI polega na porównaniu odczytów ciśnienia krwi pobranych z kostek i ramion. Znacząca różnica w odczytach sugeruje problem z przepływem krwi w tętnicach – w takim przypadku pończochy uciskowe mogą nie być bezpieczne w użyciu.
Skierowanie do specjalisty
Możesz zostać skierowany do specjalisty szpitalnego na dalsze badania. Możesz odwiedzić lekarza lub chirurga specjalizującego się w chorobach naczyń krwionośnych (specjalista naczyniowy) lub lekarza specjalizującego się w chorobach skóry (dermatolog), jeśli:
- masz żylaki i zmiany skórne, takie jak wyprysk żylaków, lipodermatoskleroza (twarda, napięta skóra) lub owrzodzenia nóg w wywiadzie
- masz bardzo słaby przepływ krwi w nogach
- pomimo leczenia objawy nie ustępują
- możliwe, że masz kontaktowe zapalenie skóry
Czym jest wyprysk podudzi? Jak wygląda jego leczenie?
Wyprysk podudzi to proces zapalny skóry, który występuje u osób starszych z zaburzeniami krążenia żylnego. Jego charakterystyczne objawy to zaczerwienienie, obrzęk, świąd oraz pęknięcia i suchość skóry. Leczenie wyprysku podudzi polega na stosowaniu maści i kremów o działaniu przeciwzapalnym, przeciwhistaminowym i natłuszczającym.
Wyprysk jest chorobą dermatologiczną, która polega na zapaleniu wierzchnich warstw skóry. Powstaje on na skutek czynników alergicznych lub niealergicznych, z wyłączeniem infekcji bakteryjnych, wirusowych lub grzybiczych. Najczęściej zmiany skórne są wynikiem bezpośredniego kontaktu z substancją alergizującą, jednak zdarza się także u osób z zaburzeniami krążenia żylnego – mowa wówczas o wyprysku podudzi.
Pierwszymi objawami świadczącymi o rozpoczynających się procesach patologicznych są:
- Świąd skóry w okolicy kostek.
- Uczucie szczypania i pieczenia.
- Poszerzenie drobnych naczyń (pajączków) występujących w dolnej partii kończyn dolnych.
- Zmiana tekstury skóry (bardziej pergaminowa, sucha).
- Zmiana zabarwienia dolnych partii kończyn dolnych.
- Występowanie plamek ”piegów" w dystalnych partiach.
- Zaczerwienienie.
- Znaczne swędzenie.
- Powstawanie niewielkich ran.
- Widoczny punktowy wysięk.
Pacjenci cierpiący na wyprysk podudzi często skarżą się na ociężałość nóg, zwłaszcza wieczorami. Opisują to jako napełnianie nóg podczas dnia. Często skarżą się na to, że ich skóra jest zbyt ciasna. Ich skóra jest delikatna, sucha, popękana. Tworzą się drobne punkty z których wycieka płyn. Noga często jest czerwono-brązowa, bardzo swędząca. Z czasem każdy dotyk powoduje ból. U takich osób bardzo łatwo dochodzi do zakażeń bakteryjnych, które mogą skutkować jeszcze większym zaczerwienieniem. Stadium końcowym jest pojawienie się:
- Owrzodzeń żylnych – niegojących się ran zlokalizowanych w okolicach kostki przyśrodkowej. Rany mogą penetrować i odsłaniać struktury położone niżej jak ścięgna, mięsnie czy kości.
- Stwardnienie skórno-tłuszczowe - bliznowopodobne zmiany obejmujące skórę i tkanki otaczające. Noga dotknięta tą patologią staje się twarda, nieelastyczna. W skrajnych przypadkach może powodować trwałe unieruchomienie.
- Zanik biały – białe, drobne zmiany bliznowate otoczone przez zaczerwienioną zmienioną tkankę. Najczesciej lokalizują się w obrębie kostki przyśodkowej.