U nas zapłacisz kartą
Skuteczne Metody Leczenia Wyprysku Hiperkeratotycznego
Jakie są metody leczenia wyprysku potnicowego?
Wyprysk potnicowy to choroba trudno poddająca się leczeniu. Najczęściej leczenie rozpoczyna się od stosowania silnie działających miejscowo glikokortykosteroidów. Doustne leki przeciwhistaminowe pomagają zmniejszyć świąd. W często nawracającej chorobie opcję terapeutyczną stanowi fototerapia PUVA. W przypadku stwierdzenia grzybicy stóp lub innych czynników przyczynowych należy wdrożyć odpowiednie leczenie.
Wyprysk potnicowy to choroba, w której alergeny mogą być zarówno pochodzenia zewnętrznego, jak i wewnętrznego. Nikiel, kobalt i niektóre leki mogą powodować wystąpienie lub zaostrzenie zmian, więc unikanie ekspozycji na nie może zapobiec rozwojowi wyprysku potnicowego. Niemniej w większości przypadków trudno wykryć czynnik przyczynowy i profilaktyka nie jest możliwa. W przypadku odczynów na zakażenia grzybicze zmiany w obrębie dłoni cofają się po wyleczeniu grzybicy stóp.
Zobacz także
Wyprysk pieniążkowaty Wyprysk pieniążkowaty jest szczególną odmianą wyprysku kontaktowego. W części przypadków zmiany chorobowe związane są z nadwrażliwością komórkową na alergeny bakteryjne, zwłaszcza paciorkowcowe. Do czynników zaostrzających zmiany skórne należą nadmierne kąpiele i stosowanie wysuszających mydeł.
Objawy chorób skóry (wykwity skórne) Wykwity skórne to zmiany na skórze, które są objawami chorób skóry. W poszczególnych chorobach wykwity mają charakterystyczny wygląd – kolor, kształt, postać, lokalizację i na tej podstawie dermatolog zwykle jest w stanie ustalić rozpoznanie. Zmiany skórne się mogą zmieniać w czasie oraz ustępować z pozostawieniem blizny lub bez niej. Do wykwitów należą: plama, grudka, guzek, guz, pęcherzyk, pęcherz, krosta, bąbel, a także nadżerka, przeczos, pęknięcie i rozpadlina, łuska, strup, owrzodzenie oraz blizna.
Wyprysk atopowy: przyczyny, objawy, leczenie stanu zapalnego
Skóra człowieka stanowi niezwykle silną barierę ochronną, która zazwyczaj skutecznie zapobiega wnikaniu do wnętrza naszego organizmu zarazków, substancji drażniących czy alergenów. Niestety u osób, których skóra jest szczególnie wrażliwa, w wyniku kontaktu z uczulającymi ją alergenami dochodzi do stanu zapalnego, który określamy wypryskiem atopowym. Dowiedz się, jakie są przyczyny powstawania wyprysku atopowego, objawy oraz jak powinno przebiegać leczenie i odpowiednia pielęgnacja chorej skóry.
Wyprysk atopowy jest bardzo częstą przewlekłą chorobą skóry, która dotyka około 10% populacji dzieci i dorosłych. Skóra zdrowej osoby pokryta jest filmem ochronnym. U osób cierpiących na wyprysk atopowy jest on zbyt ubogi. Komórki skóry słabiej do siebie przylegają i obumierają szybciej niż w zdrowej skórze.
Powstaje stan zapalny, skóra staje się czerwona i sucha, widoczne są na niej drobne naczynia krwionośne (pajączki). Na skórze występują niewielkie plamki, które jątrzą się, a następnie przekształcają w twardą skorupę. Suche obszary skóry swędzą i pieką, zmuszając chorego do drapania. Ulga jest chwilowa, gdyż zadrapania są bardzo bolesne. Swędzenie jest szczególnie uciążliwe w nocy, co negatywnie wpływa na jakość snu i stan psychiczny pacjenta.
Ciężki przewlekły wyprysk rąk - grupy ryzyka
Najwyższą zachorowalność roczną obserwuje się wśród osób zajmujących się zawodowo sprzątaniem (21,3%) oraz pracowników medycznych (15,9%). Decydująca jest długość ekspozycji na wodę, detergenty, środki chemiczne i dezynfekcyjne.¹
Ponad 60% stanowią pacjenci obecnie pracujący (zwłaszcza fryzjerzy, kosmetyczki, pracownicy biurowi, pracownicy gastronomii, pielęgniarki oraz pozostałe osoby pracujące w ochronie zdrowia, hutnicy, elektrycy i mechanicy).¹
Podział wyprysku ze względu na czas trwania i nawrotowość:
- ostry i podostry - trwa krócej niż 3 miesiące i nie występuje częściej niż raz roku
- przewlekły (ang. chronic hand eczema, CHE) - trwa powyżej 3 miesięcy lub nawraca 2 lub więcej razy w roku
Podział wyprysku ze względu na nasilenie zmian skórnych:
- łagodny - szybko ustępuje pod wpływem właściwego leczenia dermatologicznego i współpracy pacjenta
- o średnim nasileniu - może utrzymywać się przez kilka tygodni mimo właściwego leczenia i kooperacji pacjenta
- ciężki - obejmuje przypadki o dużym nasileniu zmian, z obecnością nacieku zapalnego, lichenifikacji i pęknięć naskórka, zajmuje dużą powierzchnię (ponad 30%) i jest oporny na leczenie