U nas zapłacisz kartą
Zdjęcia alergicznego wyprysku kontaktowego - Objawy, diagnoza i leczenie
Wyprysk kontaktowy – objawy
Objawy mogą pojawić się w różnych lokalizacjach na ciele. Najczęściej wyprysk kontaktowy pojawia się na dłoniach, a także na twarzy. Możliwe jest także wystąpienie zmian na stopach. Objawy wyprysku alergicznego to przede wszystkim zaczerwienienie skóry, a także grudki wysiękowe. Rumieniowi skóry towarzyszy pojawienie się licznych grudek i pęcherzyków, a zmianom skórnym może towarzyszyć świąd. Wysypka skórna jest niewyraźnie odgraniczona od otoczenia i ustępuje bez pozostawiania śladów. Czas utrzymywania się zmian skórnych to od kilku tygodni do wielu miesięcy.
W przypadku niealergicznego wyprysku kontaktowego pojawia się zaczerwienienie skóry, pęcherzyki skórne, nadżerki, strupki. Objawom tym towarzyszy świąd i ból.
Wyprysk kontaktowy: przyczyny
Alergiczny wyprysk kontaktowy związany jest ze stymulacją limfocytów Th1 przez komórki Langerhansa. Wystawione na działanie alergenów komórki układu odpornościowego zaczynają wydzielać substancje, które działają drażniąco i powodują objawy alergii, w tym wyprysk kontaktowy, a także swędzenie, ból, łzawienie oczu czy duszność.
Czynniki prowadzące do wystąpienia alergicznego wyprysku kontaktowego są bardzo różne. U niektórych osób wyprysk związany jest z uczuleniem na alergeny kontaktowe, w tym substancje kosmetyczne, u innych zmiany skórne mogą powstawać po zetknięciu skóry ze słońcem. U niektórych osób rozpoznaje się wyprysk kontaktowy zawodowy, który ściśle związany jest z charakterem wykonywanej prac i narażeniem skóry na kontakt np. ze środkami czystości. Należy jednak odróżnić wyprysk kontaktowy powstający po zetknięciu się z alergenem, a wyprysk będący wynikiem podrażnienia skóry, czyli bezpośredniego uszkodzenia naskórka po kontakcie z chemikaliami.
Jak rozpoznać wyprysk kontaktowy? Choć wyprysk kontaktowy widać na skórze, to bywa on często mylony z wypryskiem atopowym. W celu właściwego rozpoznania wyprysku kontaktowego wykonuje się testy płatkowe.
Kontaktowe zapalenie skóry (wyprysk kontaktowy) - leczenie
Zasadnicze znaczenie ma wyeliminowanie kontaktu z alergenem lub czynnikiem drażniącym.
Podstawę leczenia przeciwzapalnego kontaktowego zapalenia skóry alergicznego i z podrażnienia stanowią glikokortykosteroidy stosowane miejscowo (np. w maści, kremie) zazwyczaj od kilku do kilkunastu dni. Bardzo suche zmiany na dłoniach lub stopach w ostrym okresie zapalenia mogą wymagać stosowania glikokortykosteroidów pod opatrunkiem. Czasem lekarz może zalecić także stosowanie glikokortykosteroidów doustnie w ciężkich przypadkach ostrego zapalenia lub w przypadku zajęcia dużej powierzchni skóry.
W ostrym zapaleniu z pęcherzykami i wysiękiem (zbieraniem się płynu) oprócz glikokortykosteroidów stosuje się okłady ściągające – z samej wody, z 0,9-procentowym roztworem NaCl lub z octanowinianem glinu. Okłady wysuszają skórę i łagodzą świąd. Stosuje się je kilka razy dziennie – wilgotną bawełnianą tkaninę nakłada się na skórę i zmienia 1–4 razy co 15–30 min.
W przypadku przewlekłego zapalenia i pogrubienia i szorstkości skóry w następstwie zapalenia, szczególnie w kontaktowym zapaleniu skory z podrażnienia, skuteczne są środki nawilżające z dużą zawartością tłuszczów, środki keratolityczne, czyli rozpuszczające zrogowaciałą warstwę naskórka (kremy zawierające polidokanol i mocznik) oraz wazelina.
Świąd można opanować, stosując doustnie leki przeciwhistaminowe lub leki przeciwświądowe (mentol 0,1–2%, kamfora 0,1–3%) miejscowo.
Fototerapię UVA lub UVB, czyli naświetlanie zmian, lekarz może zalecić u chorych, u których inne sposoby leczenia okazały się nieskuteczne albo są przeciwwskazane. Chorzy narażeni na alergeny zawodowe, którzy nie mogą stosować rękawic lub kremów ochronnych, mogą odnieść korzyść z przewlekłego stosowania fototerapii.
W fotoalergicznym i fototoksycznym kontaktowym zapaleniu skóry stosuje się preparaty zawierające filtry promieniowania UVB i UVA.Wyprysk kontaktowy alergiczny i niealergiczny – przyczyny, objawy, diagnostyka i leczenie
Jest to najczęstsza postać wyprysku, charakteryzująca się powierzchownymi zmianami zapalnymi w skórze, powstającymi w wyniku kontaktu z alergenem. Alergiczne kontaktowe zapalenie skóry stanowi ok. 10% chorób zapalnych skóry, rozpoznawanych w przychodniach dermatologicznych.
W pierwszej fazie alergen prezentowany jest układowi odpornościowemu. Wywołuje to specyficzną odpowiedź immunologiczną. Na przebieg odpowiedzi immunologicznej ma wpływ stężenie alergenu, właściwości chemiczne alergenu, czas ekspozycji alergenu oraz stan skóry.
Warto pamiętać, że im silniejsze własności uczulające, tym mniejsze znaczenie ma indywidualna podatność chorego. Czas, jaki upłynął od pierwszego kontaktu z alergenem do wystąpienia zmian skórnych, nazywa się okresem wylęgania. Krótki czas rokuje niekorzystnie, natomiast długi zapowiada łagodny przebieg kliniczny zmian skórnych.
Najważniejsze alergeny kontaktowe to chrom, nikiel, kobalt, składniki gumy, barwniki czy leki zewnętrzne, a także kosmetyki.
Wyprysk kontaktowy niealergiczny
Wyprysk kontaktowy niealergiczny to pierwotna reakcja zapalna skóry, która jest skutkiem ekspozycji na egzogenne czynniki drażniące. Częstość występowania tego rodzaju wyprysku jest znacznie większa niż alergiczne kontaktowe zapalenie skóry. Zmiany skórne mogą pojawić się u każdej osoby narażonej na działanie substancji drażniącej. Wyprysk kontaktowy niealergiczny spotyka się najczęściej u młodych kobiet. Występuje znacznie częściej u dzieci niż u dorosłych. Ekspozycja na czynniki drażniące jest możliwa zarówno w pracy, jak i w warunkach domowych.
Zmiany skórne w postaci niealergicznej powstają na drodze nieswoistej, na skutek działania substancji drażniących. Nie wymaga to wstępnego uczulenia. Zmiany wypryskowate mogą pojawić się u każdego człowieka. Ich wystąpienie zależy od czasu działania oraz stężenia danego czynnika drażniącego.
Do najczęstszych związków drażniących zalicza się m.in. wodę, mydła, cebulę, detergenty, oleje i rozpuszczalniki, skórki owoców cytrusowych oraz cebulki kwiatów.
