U nas zapłacisz kartą
Skuteczne metody leczenia wyprysku kontaktowego
Co robić, aby uniknąć zachorowania?
Niestety czynniki zwiększające ryzyko zachorowania na alergiczne kontaktowe zapalenie skóry nie są obecnie znane. Wiadomo jednak, że stan zapalny w postaci uszkodzonej bariery ochronnej naskórka może ułatwiać przenikanie alergenów w głąb skóry i sprzyjać rozwojowi alergii kontaktowej. W przypadku występowania alergicznego wyprysku kontaktowego w obrębie skóry rąk dobrze sprawdzają się tzw. preparaty barierowe, które tworzą powłokę ochronną dla skóry i działają jak „sztuczne rękawiczki”, nie dopuszczając do kontaktu skóry z alergenami.
Alergiczny wyprysk kontaktowy w pytaniach i odpowiedziach
Zobacz także
Atopowe zapalenie skóry (AZS) u dzieci Charakterystyczną cechą atopowego zapalenia skóry u dziecka lub niemowlęcia jest uporczywy i bardzo nasilony świąd skóry, często wywołujący rozdrażnienie i niepokój dziecka.
Jakie preparaty stosować do pielęgnacji skóry niemowlęcia i małego dziecka? Wybieraj kosmetyki możliwie bezzapachowe i przeznaczone tylko dla niemowląt. Skład takich preparatów zwykle jest dobrany do rodzaju skóry małego dziecka.
Alergeny kontaktowe Do najczęstszych alergenów kontaktowych w Polsce należą nikiel i chrom. Coraz częstsze jest też uczulenie na perfumy i aminy aromatyczne.
Wybrane treści dla Ciebie
Badanie ostrości wzroku u dzieci Testy uprzywilejowanego spojrzenia wykorzystują naturalny odruch: kiedy w polu widzenia pojawi się jakikolwiek bodziec wzrokowy, bezwiednie kierujemy na niego nasz wzrok. Testy składają się z serii prostokątnych tablic, na których widnieją czarno-białe paski na szarym tle.
Kontaktowe zapalenie skóry (wyprysk kontaktowy) - objawy
Charakterystycznym objawem wyprysku kontaktowego jest silny świąd skóry, na powierzchni której tworzy się zaczerwienienie, łuszczące się grudki oraz pęcherzyki. Ważne jest to, że zmiany tworzą się w miejscu kontaktu z np. tkaniną czy tworzywem zawierającym uczulające chorego czynniki (np. pod paskiem czy biżuterią u chorego uczulonego na nikiel, na rękach u sprzątaczki używającej środków czyszczących, na policzkach w miejscu, na który nałożono kosmetyk, który uczulił chorego pod wpływem opalania). Czasem zmiany występują jednak na całej powierzchni ciała. Chorzy na KZS z podrażnienia mogą odczuwać parzący ból lub pieczenie, zwłaszcza w razie kontaktu z substancją silnie drażniącą.
Skóra staje się pogrubiała, bardzo sucha, łuszczy się, wyraźnie zaznaczają się jej naturalne bruzdy (np. na nadgarstkach skóra może przypominać korę drzewa), skóra na dłoniach podeszwach niekiedy pęka powodując ból.
Alergiczny wyprysk kontaktowy u dzieci
Wyprysk (egzema) należy do najczęstszych chorób skóry i oznacza stan zapalny w obrębie naskórka oraz skóry właściwej. Charakterystycznym dla wyprysku wykwitem jest grudka, chociaż w obrazie klinicznym widuje się również rumień, pęcherzyki i nadżerki, a niekiedy pogrubienie naskórka i jego nadmierne złuszczanie. Obraz tej jednostki chorobowej może być więc różnorodny, jednak bardzo często towarzyszy jej świąd i pieczenie skóry.
Jedną z postaci wyprysku, którą coraz częściej stwierdza się wśród najmłodszych pacjentów, jest alergiczny wyprysk kontaktowy lub alergiczne kontaktowe zapalenie skóry.
Jest to nabyty powierzchowny odczyn zapalny skóry rozwijający się na podłożu alergicznym. Jednak jest to nieco odmienny typ reakcji odpornościowej niż reakcja na przykład na pyłki traw czy niektóre pokarmy. W przypadku alergicznego wyprysku kontaktowego mamy do czynienia z tzw. reakcją opóźnioną, która rozwija się dopiero po 24–48 h od kontaktu z alergenem. W reakcji tej bierze udział jedna z frakcji białych krwinek, czyli limfocyty T, mające tzw. pamięć immunologiczną, umożliwiającą im wyzwolenie reakcji alergicznej po kontakcie z uczulającym alergenem.
W zależności od „siły” danego antygenu w niektórych przypadkach do wyzwolenia reakcji odpornościowej wystarczy już pierwsza ekspozycja, w innych reakcja może się ujawnić dopiero po wielokrotnych kontaktach z uczulającym związkiem – po tygodniach, a nawet latach. Do najczęstszych alergenów kontaktowych u dzieci należą: nikiel – składnik zapięć w ubrankach, neomycyna – antybiotyk, mertiolat – konserwant w kroplach do oczu oraz szczepionkach, balsam peruwiański – substancja zapachowa, formaldehyd – konserwant, quaternium-15 – konserwant, kalafonia – składnik żywicy drzew iglastych, i lanolina – składnik kosmetyków.
Co robić w razie wystąpienia objawów?
Natychmiast przerwij kontakt z substancją, którą podejrzewasz o wywołanie zmian – np. przemyj ręce po kontakcie z substancjami, które powodują objawy. W razie nasilonego świądu skóry możesz zażyć tabletkę leku przeciwhistaminowego (niektóre dostępne są bez recepty).
Wyprysk kontaktowy rozpoznaje się na podstawie charakterystycznego obrazu zmian skórnych oraz ustalenia związku pomiędzy ich pojawianiem się a np. pracą zawodową.
Wyprysk kontaktowy może przypominać wyprysk atopowy (atopowe zapalenie skóry) i inne mylone z nim choroby skóry. Najważniejszym badaniem w rozpoznaniu wyprysku kontaktowego są tzw. testy płatkowe. Polegają one na nałożeniu na skórę pleców małych krążków bibułek nasączonych różnymi substancjami wywołujących wyprysk kontaktowy (zawartymi w np. kosmetykach, gumie, metalach, lekach, tworzywach sztucznych). Pojawienie się pod ich wpływem zaczerwienienia, grudek czy pęcherzyków może oznaczać uczulenia na którą z tych substancji.
Kontaktowe zapalenie skóry (wyprysk kontaktowy) - leczenie
Zasadnicze znaczenie ma wyeliminowanie kontaktu z alergenem lub czynnikiem drażniącym.
Podstawę leczenia przeciwzapalnego kontaktowego zapalenia skóry alergicznego i z podrażnienia stanowią glikokortykosteroidy stosowane miejscowo (np. w maści, kremie) zazwyczaj od kilku do kilkunastu dni. Bardzo suche zmiany na dłoniach lub stopach w ostrym okresie zapalenia mogą wymagać stosowania glikokortykosteroidów pod opatrunkiem. Czasem lekarz może zalecić także stosowanie glikokortykosteroidów doustnie w ciężkich przypadkach ostrego zapalenia lub w przypadku zajęcia dużej powierzchni skóry.
W ostrym zapaleniu z pęcherzykami i wysiękiem (zbieraniem się płynu) oprócz glikokortykosteroidów stosuje się okłady ściągające – z samej wody, z 0,9-procentowym roztworem NaCl lub z octanowinianem glinu. Okłady wysuszają skórę i łagodzą świąd. Stosuje się je kilka razy dziennie – wilgotną bawełnianą tkaninę nakłada się na skórę i zmienia 1–4 razy co 15–30 min.
W przypadku przewlekłego zapalenia i pogrubienia i szorstkości skóry w następstwie zapalenia, szczególnie w kontaktowym zapaleniu skory z podrażnienia, skuteczne są środki nawilżające z dużą zawartością tłuszczów, środki keratolityczne, czyli rozpuszczające zrogowaciałą warstwę naskórka (kremy zawierające polidokanol i mocznik) oraz wazelina.
Świąd można opanować, stosując doustnie leki przeciwhistaminowe lub leki przeciwświądowe (mentol 0,1–2%, kamfora 0,1–3%) miejscowo.
Fototerapię UVA lub UVB, czyli naświetlanie zmian, lekarz może zalecić u chorych, u których inne sposoby leczenia okazały się nieskuteczne albo są przeciwwskazane. Chorzy narażeni na alergeny zawodowe, którzy nie mogą stosować rękawic lub kremów ochronnych, mogą odnieść korzyść z przewlekłego stosowania fototerapii.
W fotoalergicznym i fototoksycznym kontaktowym zapaleniu skóry stosuje się preparaty zawierające filtry promieniowania UVB i UVA.