U nas zapłacisz kartą
Wyprysk czy czyrak - Poznaj różnice, objawy i metody leczenia
Jak objawia się czyrak?
Zazwyczaj pierwszym objawem jest twardy, czerwony guzek sprawiający dolegliwości bólowe przy dotyku. W miarę rozwoju zmiana ulega zmiękczeniu. Po upływie od 4 do 6 dni pojawia się na jej czubku ropny pęcherzyk, pod którym formuje się czop martwiczy.
W pełni rozwinięty czyrak charakteryzuje się przede wszystkim czerwoną, opuchniętą i bolesną skórą wokół guza. Czasami w przebiegu choroby może występować gorączka. Jeżeli zauważymy, że na naszym ciele zaczyna pojawiać się boląca i twarda „krostka”, to powinniśmy pokazać ją lekarzowi w celu rozpoczęcia leczenia lub w razie niepowodzenia leczenia zachowawczego, w celu chirurgicznego wycięcia zmiany.
W skrajnych przypadkach nieleczone infekcje mieszka włosowego mogą doprowadzić do rozwoju poważniejszych zakażeń całego organizmu. Bardzo ważne jest to, żeby samodzielnie nie podejmować próby usunięcia ropnia znajdującego się na czubku, w szczególności w okolicach twarzy. W razie samoistnego pęknięcia czyraka należy odpowiednio zabezpieczyć ranę jałowym opatrunkiem i zgłosić się do lekarza.
Czyrak na twarzy
Czyrak zlokalizowany na twarzy, szczególnie w okolicy górnej wargi, nosa, skroni czy oczodołu, wymaga bardzo pilnego leczenia. Taka lokalizacja stwarza ryzyko przedostania się zakażenia do wnętrza czaszki, powodując skutki neurologiczne, w tym zapalenie opon mózgowych.
Domowe sposoby na czyraki
Domowe sposoby leczenia czyraków mogą być skuteczne w łagodzeniu objawów i przyspieszaniu procesu gojenia, zwłaszcza przy pojedynczych, mniej poważnych zmianach. Oto kilka metod, które mogą pomóc:
- Ciepłe okłady – regularne stosowanie ciepłych okładów na czyrak może przyspieszyć proces dojrzewania ropnia, co z kolei prowadzi do szybszego jego pęknięcia i drenażu. Ciepło zwiększa przepływ krwi w miejscu zapalenia, co wspomaga organizm w walce z infekcją. Można użyć ciepłego, wilgotnego kompresu lub małego ręcznika zamoczonego w ciepłej wodzie, aplikując go na czyrak przez 10-15 minut kilka razy dziennie.
- Maść ichtiolowa – maść ichtiolowa, znana również jako maść ze smoły kamiennowęglowej, jest dostępna bez recepty i ma działanie przeciwbakteryjne oraz przeciwzapalne. Nakładanie maści na czyrak może przyspieszyć jego dojrzewanie i łagodzić ból. Maść tworzy ochronną warstwę, która pomaga wyciągnąć ropę na powierzchnię skóry.
- Dezynfekcja i opatrunki – po naturalnym pęknięciu czyraka należy dokładnie oczyścić ranę antyseptykiem, takim jak roztwór jodyny lub inny środek dezynfekujący, aby zapobiec wtórnemu zakażeniu. Po dezynfekcji warto nałożyć czysty, jałowy opatrunek, który należy regularnie zmieniać.
Przyczyny powstawania czyraków
Czyrak pojawia się w następstwie zapalenia mieszka włosowego lub gruczołu łojowego. Zapalenie jest spowodowane zakażeniem bakteriami gronkowca złocistego Staphyloccocus aureus.
Badania wskazują, że około 40 proc. populacji na całym świecie to nosiciele bakterii Staphylococcus aureus.
W sytuacji, kiedy jesteśmy zdrowi, gronkowiec nie wpływa negatywnie na funkcjonowanie naszego organizmu. W przypadku, kiedy zmniejsza się nasza odporność, układ immunologiczny jest osłabiony, powstają warunki dla namnażania się tej bakterii, co z kolei może manifestować się w postaci czyraków.
- Chorzy na cukrzycę — rany u tych osób dłużej i ciężej się wygajają, co wpływa na zwiększone prawdopodobieństwo ich infekcji.
- Chorzy na przewlekłe choroby nerek — choroba wpływa na występowanie zaburzeń odporności organizmu.
- Osoby chore na AIDS — choroba ta wpływa na upośledzenie funkcji odpornościowej organizmu, u chorych często występują przewlekłe infekcje, w tym zakażenia skórne.
- Chorujący na inne choroby skóry, których czyrak może być następstwem: atopowe zapalenie skóry, łuszczyca.
- Osoby zmagające się z nowotworem — podczas przyjmowania szerokiej gamy leków, odporność u tych osób ulega znaczącemu osłabieniu.
Profilaktyka: Jak zapobiegać czyrakom?
W przypadku pacjentów, którzy są nosicielami gronkowca oraz należą do grupy wysokiego ryzyka występowania choroby, należy szczególnie dbać o zdrowie oraz w miarę możliwości nie dopuszczać do sytuacji, w której odporność naszego organizmu ulegnie pogorszeniu.
Czasami jesteśmy nosicielami gronkowca. Zazwyczaj kolonizuje on jamę nosową i w warunkach dobrej kondycji nosicielstwo takie nie daje żadnych dolegliwości. Można je rozpoznać na podstawie posiewu wymazu z nosa. Rozpoznanie nosicielstwa gronkowca jest powodem zalecenia miejscowego leczenia odpowiednią maścią z antybiotykiem. Badanie posiewu z nosa zleca się zazwyczaj pacjentom z nawracającymi lub mnogimi zmianami.