U nas zapłacisz kartą
Wyprysk czy czyrak - Krzyżówka chorób skórnych
Czyrak warg sromowych – przyczyny powstawania
Czyrak na wardze sromowej, a także w każdym innym miejscu ciała świadczy o obniżonej odporności. Jego podstawową przyczyną jest gronkowiec złocisty. Bakterię tę nosi spora część ludzi, natomiast uaktywnia się ona przede wszystkim właśnie przy obniżonej odporności organizmu, do której mogą prowadzić przemęczenie, przebyta infekcja, radykalna dieta, niedożywienie, wychłodzenie organizmu. W takim przypadku bardzo prawdopodobne staje się ryzyko przedostania się gronkowca do mieszków włosowych, gruczołów łojowych lub ran na skórze. Gronkowiec złocisty nie wywołuje bowiem tylko czyraka warg sromowych lub w ogóle czyraka, ale także wiele innych chorób. Jeśli czyrak na wardze sromowej po wyleczeniu pojawia się ponownie, to można podejrzewać, że jego przyczyną jest choroba skóry lub przewlekła choroba ogólnoustrojowa. Czyraki pojawiają się często u pacjentów cierpiących na:
- niewyrównaną cukrzycę (często czyraki są także jednymi z pierwszych objawów rozwijającej się cukrzycy),
- otyłość,
- choroby nerek,
- anemię,
- choroby nowotworowe,
- niedobory immunologiczne.
Nie bez znaczenia w przypadku powstawania czyraków są także ewentualne predyspozycje genetyczne.
Czyrak na wardze sromowej – czym jest?
Czyrak na wardze sromowej to jedna z kilku postaci, jaką może przyjmować ta zmiana skórna. Czyraki mogą pojawiać się w miejscach intymnych (tak u kobiet, jak i u mężczyzn), na pośladkach, klatce piersiowej i pod pachami. Niestety, pojawiają się one również w tak widocznych miejscach, jak twarz czy szyja. Każda taka zmiana jest wynikiem zapalenia okołomieszkowego, które bardzo często pojawia się w związku z podrażnieniem skóry przez noszone przez pacjenta ubranie. Efektem tego zapalenia jest wytworzenie się czopa martwiczego . Czyrak na wargach sromowych zalicza się do ropnych chorób skóry. Zmiana ta nie jest niebezpieczna, ale wymaga leczenia. Absolutnie zakazane jest natomiast samodzielne wyciskanie czyraków, gdyż może to doprowadzić do rozsiewu bakterii i zakażenia uogólnionego.
- stan pogorączkowy,
- złe samopoczucie,
- ogólne zmęczenie i osłabienie,
- nieznaczne powiększenie węzłów chłonnych.
Brak leczenia może prowadzić do przenoszenia się zmiany na inne części ciała. Czyrak warg sromowych może przyczynić się również do powstawania brzydkich blizn, których później trudno się pozbyć. Brak kuracji może spowodować także rozwój niebezpiecznych infekcji, a w konsekwencji – zakażeń ogólnoustrojowych.
Objawy chorób skóry: zmiany skórne, wykwity skórne
Wykwity skórne to zmiany na skórze, które są objawami chorób skóry. W poszczególnych chorobach wykwity mają charakterystyczny wygląd – kolor, kształt, postać, lokalizację i na tej podstawie dermatolog zwykle jest w stanie ustalić rozpoznanie. Zmiany skórne się mogą zmieniać w czasie oraz ustępować z pozostawieniem blizny lub bez niej. Do wykwitów należą: plama, grudka, guzek, guz, pęcherzyk, pęcherz, krosta, bąbel, a także nadżerka, przeczos, pęknięcie i rozpadlina, łuska, strup, owrzodzenie oraz blizna.
Wykwity skórne to zmiany na skórze będące objawami jej choroby. Podstawą diagnostyki dermatologicznej jest prawidłowa umiejętność ich oceny i różnicowania.
- pierwotne wykwity są zazwyczaj bezpośrednim wynikiem rozwoju procesu chorobowego w skórze
- wykwity wtórne na ogół rozwijają się z pierwotnych i są ich następstwem.
Nie jest to jednak reguła, ponieważ w niektórych przypadkach, nawet we wczesnym okresie choroby nie udaje się stwierdzić wykwitów pierwotnych, które mogą być krótkotrwałe.
- plama
- grudka
- guzek
- guz
- pęcherzyk
- pęcherz
- krosta
- bąbel.
- nadżerkę
- przeczos
- pęknięcie i rozpadlinę
- łuskę
- strup
- owrzodzenie a także
- bliznę.
Czyrak - objawy, leczenie, przyczyny
Czyrak to bolesny, czerwony guzek na skórze z widocznym centralnie czopem martwiczych, zakażonych tkanek, który wygląda jak gęsta ropa. Jego geneza spowodowana jest bakterią z rodzaju Staphylococcus aureus, czyli gronkowcem złocistym. Ponieważ powstanie jest inicjowane bakteryjnym zapaleniem mieszka włosowego, może on pojawić się w każdym miejscu skóry, w którym występują mieszki włosowe, np. na twarzy, skórze kończyn czy tułowia, w okolicach intymnych i pośladkach. Z tego też powodu nie występuje na dłoniach i podeszwach.
- Jak objawia się czyrak?
- Czyrak gromadny (karbunkuł) i mnogi (czyraczność)
- Jak wygląda leczenie czyraka?
- Przyczyny powstawania czyraków
- Diagnostyka i rozpoznanie czyraka
- Rokowanie i powikłania czyraka
- Zalecane postępowanie w przypadku czyraka
Wykwity pierwotne
Plama
Fot. 1. Plamy (bielactwo nabyte), w centrum widoczna nadżerka pokryta strupem
Fot. 2. Plamy rumieniowe
Plama to zmiana zabarwienia skóry na ograniczonej powierzchni, leżąca w poziomie skóry, tj. niewyczuwalna przy dotyku. Plamy mogą mieć różną wielkość, kolor i lokalizację. Mogą też towarzyszyć im różne objawy – świąd, pieczenie, łuszczenie się skóry, nadmierne ucieplenie skóry w okolicy plamy. Jeśli plamy występują na całym ciele, mówimy o wysypce (lub osutce) i opisujemy jej cechy charakterystyczne, np. wysypka drobnoplamista (kiedy plamy są niewielkie). Plamy mogą się zlewać się w większe ogniska, a także ulegać ewolucji – zmiana skórna, która początkowo była np. grudką lub pęcherzem może się zmienić w plamę.
1. Plamy z zaburzeń ukrwienia
- plamy rumieniowe: małe, najczęściej liczne wykwity, mogące się zlewać i tworzyć zmiany o charakterze wielokolistym, obrączkowatym. Obserwuje się je często w przebiegu chorób zakaźnych (orda, różyczka, płonica) i w wysypkach (osutkach) polekowych
- rumienie są wykwitami większymi od plam rumieniowych. Mogą mieć charakter przelotny, czyli chwilowy, ustępujący bez leczenia – związane są ze zwiększonym przepływem krwi przez naczynia skórne (np. rumień emocjonalny, rumień wywołany przez związki naczyniorozszerzające) lub trwały – najczęściej w wyniku przekrwienia związanego ze stanem zapalnym, np.: odczyn fototoksyczny i fotoalergiczny, róża
- erytrodermia jest uogólnionym stanem zapalnym skóry. Skóra jest zaczerwieniona jednolicie na większej powierzchni, obrzęknięta z nadmiernym złuszczaniem naskórka. Częstymi objawami towarzyszącymi są świąd, niekiedy powiększenie węzłów chłonnych, podwyższona temperatura, dreszcze, złe samopoczucie.
