U nas zapłacisz kartą
Wyprysk podudzi według ICD-10 - Objawy, Diagnoza i Możliwości Leczenia
Leczenie wyprysku żylakowatego
Podstawą leczenia każdego schorzenia jest próba eliminacji przyczyny jego powstania. W celu określenia problemu konieczne jest wykonanie badania USG Doppler. Pozwoli ono na trafne postawienie diagnozy. Jeżeli u podłoża problemu leży niewydolne naczynie żylne to wskazane jest jego usunięcie. Do najskuteczniejszych metod zaliczamy metody laserowe za pomocą lasera o długości 1940 nm oraz zabiegi sklerotrapii.
Kolejnym nieodzownym elementem leczenia jest zastosowanie kompresjoterapi czyli pończoch, podkolanówek lub bandaży uciskowych. Ich prawidłowe dobranie i zastosowanie pozwoli na poprawę krążenia i powrotu żylnego, co spowoduje redukcję nadciśnienia żylnego. W jego redukcji pomocne może być również okresowe unoszenie kończyn.
W niektórych sytuacjach konieczne jest leczenie farmakologiczne. Zaleca się stosowanie miejscowych terapii sterydowych zmniejszających stan zapalny. W pewnych przypadkach skuteczne mogą być starsze metody jak okłady w postaci Buta Unna, czyli okładów nasączonych lekami przypominającymi gips. Przy stosowaniu tego typu metod należy pamiętać o konieczności przestrzegania zasad bezpieczeństwa. Zabiegi muszą być wykonywane pod kontrolą doświadczonego lekarza. Przy przedłużającej się terapii sterydowej możemy rozważyć stosowanie innych preparatów jak np. takrolimus lub pimekrolimus.
Wyprysk żylakowaty jest bardzo poważnym schorzeniem dotykającym znaczą część populacji. Jest to patologia, która rozwija się latami i finalnie może doprowadzić do całkowitego ograniczenia ruchu i wykluczenia społecznego.
Jeżeli występują u Ciebie objawy takie jak: pieczenie czy swędzenie w okolicy kostek, zauważasz zmianę skóry w dolnych partiach kończyn, to konieczne jest jak najszybsze wykonanie badania USG Doppler u doświadczonego flebologa. Szybka i trafna diagnoza może pozwolić na wyeliminowanie lub znaczne spowolnienie choroby.
Czy jest możliwe całkowite wyleczenie zespołu pozakrzepowego?
Objawy zespołu pozakrzepowego z reguły pogarszają jakość życia pacjentów i są trudne w leczeniu. Niejednokrotnie skuteczna terapia wiąże się także z obciążeniem finansowym (koszty pończoch uciskowych, itd.).
U około 50% pacjentów osiąga się znaczną poprawę kliniczną lub ustabilizowanie objawów choroby. Trudno mówić o całkowitym wyleczeniu, ale zespół pozakrzepowy nie przeszkadza im w codziennym funkcjonowaniu i nie dochodzi do rozwoju dalszych powikłań, takich jak owrzodzenia żylne. Wymaga to jednak dyscypliny oraz stosowania się do zaleceń lekarskich dotyczących metod profilaktyczno-terapeutycznych (regularnej aktywności fizycznej, redukcji masy ciała, stosowania terapii uciskowej). Niestety, nie da się określić, u kogo dojdzie do ustąpienia objawów, a kto będzie odczuwał dyskomfort pomimo stosowanych środków. U każdego pacjenta, w miarę możliwości zaleca się leczenie rozumiane przede wszystkim jako postępowanie niefarmakologiczne, gdyż nawet jeśli nie uda się zyskać znaczącej poprawy, zapobiega to dalszemu pogorszeniu.
W jaki sposób lekarz rozpoznaje liszaj prosty przewlekły?
Rozpoznanie liszaja prostego przewlekłego ustala się na podstawie obrazu histopatologicznego. W tym celu należy pobrać wycinek ze zmiany chorobowej.
W leczeniu ogólnym liszaja prostego przewlekłego wykorzystuje się leki przeciwświądowe i uspokajające. W leczeniu miejscowym wykorzystuje się silnie działające glikokortykosteroidy oraz emolienty.
Zobacz także
Liszaj lśniący Zmiany skórne w liszaju lśniącym mają charakter drobnych, licznych grudek, zwykle o wymiarach 1–2 mm. Najbardziej typowe miejsca ich lokalizacji to trzon penisa i żołądź, szyja, powierzchnie zgięciowe ramion i rzadziej tułów.
Liszaj twardzinowy W liszaju twardzinowym wykwitem skórnym jest porcelanowobiała zmiana grudkowa, zlewająca się w większe, lekko stwardniałe ogniska, z różnie nasiloną hiperkeratozą mieszkową. Zmiany mogą być umiejscowione na karku i plecach, ale najczęściej zajmują skórę i błony śluzowe narządów płciowych, gdzie często dominują zmiany zanikowe.
Liszajec zakaźny Liszajec zakaźny charakteryzuje się występowaniem drobnych, skupionych, powierzchownych i szybko pękających pęcherzyków na rumieniowym podłożu. W krótkim czasie zmiany przybierają postać miodowo żółtych strupów.
Wybrane treści dla Ciebie
Liszaj twardzinowy W liszaju twardzinowym wykwitem skórnym jest porcelanowobiała zmiana grudkowa, zlewająca się w większe, lekko stwardniałe ogniska, z różnie nasiloną hiperkeratozą mieszkową. Zmiany mogą być umiejscowione na karku i plecach, ale najczęściej zajmują skórę i błony śluzowe narządów płciowych, gdzie często dominują zmiany zanikowe.