U nas zapłacisz kartą
Wyprysk podudzi według ICD-10 - Objawy, Diagnoza i Możliwości Leczenia
Wyprysk podudzi - przyczyny
Jak wskazuje nazwa, wyprysk pojawia się na podudziach i zwykle obejmuje wewnętrzną stronę nogi, gdzie skóra jest delikatniejsza niż na zewnątrz. Zmiany chorobowe mogą występować na jednej lub obu nogach. Zmieniona chorobowo skóra jest wyraźnie odgraniczona od skóry zdrowej. Przy utrzymywaniu się wyprysku podudzi przez długi okres czasu może dojść do uogólnionych krwiopochodnych odczynów alergicznych, na skutek przedostawania się do krążenia alergenów kontaktowych. Uogólnione wysiewy takich zmian mają charakter drobnogrudkowej osutki, niekiedy zlewnej i ostrozapalnej. Mogą się rozprzestrzeniać na twarz, tułów i kończyny górne. Zmianom skórnym dość często towarzyszy uciążliwy świąd, a w sytuacji zaostrzenia choroby również pieczenie i ból. U niektórych pacjentów pojawiają się sączące zmiany, które bardzo często ulegają nadkażeniu bakteryjnemu i zliszajcowaceniu. Wówczas na skórze widoczne są charakterystyczne żółte strupy. Początkowo są wilgotne, ale z czasem przysychają. Czytaj też: Liszajec zakaźny: przyczyny i objawy, leczenie
Zanim rozpocznie się leczenie wyprysku podudzi lekarz musi dokonać tzw. rozpoznania różnicowego, czyli wykluczyć przewlekłą grzybicę skóry oraz łuszczycę wysiękową. To bardzo ważne, ponieważ wszystkie wymienione schorzenia dają podobne objawy. Aby mieć pewność, że pacjent cierpi z powodu wyprysku podudzi wykonuje się badanie mykologiczne, które wykazuje obecność grzyba w zmianach skórnych. Jeżeli testy są negatywne i nie stwierdza się obecności grzybów, wdraża się odpowiednie leczenie.
W jaki sposób lekarz rozpoznaje liszaj prosty przewlekły?
Rozpoznanie liszaja prostego przewlekłego ustala się na podstawie obrazu histopatologicznego. W tym celu należy pobrać wycinek ze zmiany chorobowej.
W leczeniu ogólnym liszaja prostego przewlekłego wykorzystuje się leki przeciwświądowe i uspokajające. W leczeniu miejscowym wykorzystuje się silnie działające glikokortykosteroidy oraz emolienty.
Zobacz także
Liszaj lśniący Zmiany skórne w liszaju lśniącym mają charakter drobnych, licznych grudek, zwykle o wymiarach 1–2 mm. Najbardziej typowe miejsca ich lokalizacji to trzon penisa i żołądź, szyja, powierzchnie zgięciowe ramion i rzadziej tułów.
Liszaj twardzinowy W liszaju twardzinowym wykwitem skórnym jest porcelanowobiała zmiana grudkowa, zlewająca się w większe, lekko stwardniałe ogniska, z różnie nasiloną hiperkeratozą mieszkową. Zmiany mogą być umiejscowione na karku i plecach, ale najczęściej zajmują skórę i błony śluzowe narządów płciowych, gdzie często dominują zmiany zanikowe.
Liszajec zakaźny Liszajec zakaźny charakteryzuje się występowaniem drobnych, skupionych, powierzchownych i szybko pękających pęcherzyków na rumieniowym podłożu. W krótkim czasie zmiany przybierają postać miodowo żółtych strupów.
Wybrane treści dla Ciebie
Liszaj twardzinowy W liszaju twardzinowym wykwitem skórnym jest porcelanowobiała zmiana grudkowa, zlewająca się w większe, lekko stwardniałe ogniska, z różnie nasiloną hiperkeratozą mieszkową. Zmiany mogą być umiejscowione na karku i plecach, ale najczęściej zajmują skórę i błony śluzowe narządów płciowych, gdzie często dominują zmiany zanikowe.
Czy jest możliwe całkowite wyleczenie zespołu pozakrzepowego?
Objawy zespołu pozakrzepowego z reguły pogarszają jakość życia pacjentów i są trudne w leczeniu. Niejednokrotnie skuteczna terapia wiąże się także z obciążeniem finansowym (koszty pończoch uciskowych, itd.).
U około 50% pacjentów osiąga się znaczną poprawę kliniczną lub ustabilizowanie objawów choroby. Trudno mówić o całkowitym wyleczeniu, ale zespół pozakrzepowy nie przeszkadza im w codziennym funkcjonowaniu i nie dochodzi do rozwoju dalszych powikłań, takich jak owrzodzenia żylne. Wymaga to jednak dyscypliny oraz stosowania się do zaleceń lekarskich dotyczących metod profilaktyczno-terapeutycznych (regularnej aktywności fizycznej, redukcji masy ciała, stosowania terapii uciskowej). Niestety, nie da się określić, u kogo dojdzie do ustąpienia objawów, a kto będzie odczuwał dyskomfort pomimo stosowanych środków. U każdego pacjenta, w miarę możliwości zaleca się leczenie rozumiane przede wszystkim jako postępowanie niefarmakologiczne, gdyż nawet jeśli nie uda się zyskać znaczącej poprawy, zapobiega to dalszemu pogorszeniu.
Wyprysk podudzi – powody
Istnieje kilka czynników ryzyka, mogących zwiększyć szanse wystąpienia tego schorzenia, jak np.:
- zaburzenia krążenia krwi – żylaki, powiększone żyły, niewydolność żył, zastój żylny, zakrzepy, niewydolność serca itp.,
- podeszły wiek i związana z tym większa kruchość i podatność żył na uszkodzenia,
- siedzący lub stojący tryb życia prowadzący do zastoju krwi w nogach,
- cukrzyca – zwiększa tendencję do problemów z krążeniem,
- nadwaga i otyłość – stanowią obciążenie dla nóg i wywierają dodatkową presję na układ krążenia, co prowadzi do pogorszenia stanu żył.
Na egzemę żylakową narażone są także osoby, które stosowały antykoncepcję hormonalną, prowadzą niehigieniczny tryb życia (palą papierosy, nadużywają alkoholu, unikają sportu i stosują niezdrową dietę) oraz mają częste zaparcia. Nie bez znaczenia są też predyspozycje genetyczne. Jeśli w Twojej rodzinie występowały problemy z krążeniem oraz wypryskiem podudzi, możesz też być na nie narażony.
