U nas zapłacisz kartą
Zdjęcia wyprysku rogowaciejącego - Przegląd objawów, leczenia i porad dla pacjentów
Sprawdzone sposoby wypryski na skórze
To, o co możemy zadbać samodzielnie, to przede wszystkim odpowiednia pielęgnacja skóry.
Starajmy się unikać styczności z substancjami alergicznymi, a wprowadzając do codziennego użytku jakikolwiek nowy kosmetyk lub detergent, starajmy się wykonać próbę alergiczną. Przy stosowaniu tak silnie alergizujących substancji, jak na przykład henna, próbę należy wykonać przed każdym użyciem, na minimum 24 godziny przed zabiegiem.
Nie uszkadzajmy naskórka, używając zbyt mocnych peelingów oraz myjek.
Stosujmy kremy ochronne, a zwłaszcza te z bardzo wysokim filtrem. Wypryski i inne zmiany skórne wystawione na słońce mogą się zaognić. Najlepiej unikać opalania się i zbyt długiego przebywania na słońcu.
Zwróćmy uwagę na naszą dietę, która często ma wpływ na naszą skórę, zwłaszcza w przypadku trądziku. Unikajmy również alkoholu i tytoniu. Warto zapytać dietetyka o odpowiednie suplementy, które często łagodzą stany zapalane i zmniejszają poczucie świądu.
Osoby z AZS oraz kontaktowym zapaleniem skory powinny szczególnie dbać o nawilżanie. Pomocne będą kąpiele z dodatkiem specjalnych emulsji i płynów, przeznaczonych do skóry stopowej. Lepiej nie używać za to perfumowanych płynów do kąpieli. Skórę należy delikatnie osuszać ręcznikiem (nie pocierać) lub pozostawić do samodzielnego wyschnięcia.
Starajmy się nosić delikatną odzież z materiałów wysokiej jakości, aby dodatkowo nie podrażniać skóry.
Kontaktowe zapalenie skóry (wyprysk kontaktowy) - objawy
Charakterystycznym objawem wyprysku kontaktowego jest silny świąd skóry, na powierzchni której tworzy się zaczerwienienie, łuszczące się grudki oraz pęcherzyki. Ważne jest to, że zmiany tworzą się w miejscu kontaktu z np. tkaniną czy tworzywem zawierającym uczulające chorego czynniki (np. pod paskiem czy biżuterią u chorego uczulonego na nikiel, na rękach u sprzątaczki używającej środków czyszczących, na policzkach w miejscu, na który nałożono kosmetyk, który uczulił chorego pod wpływem opalania). Czasem zmiany występują jednak na całej powierzchni ciała. Chorzy na KZS z podrażnienia mogą odczuwać parzący ból lub pieczenie, zwłaszcza w razie kontaktu z substancją silnie drażniącą.
Skóra staje się pogrubiała, bardzo sucha, łuszczy się, wyraźnie zaznaczają się jej naturalne bruzdy (np. na nadgarstkach skóra może przypominać korę drzewa), skóra na dłoniach podeszwach niekiedy pęka powodując ból.
Łuszczyca stawowa – zdjęcia
Objęcie stawów stanem zapalnym występuje u 30% pacjentów z łuszczycą, co określa się jako „łuszczycę stawową” (w ang. psoriatic arthritis). Schorzenie to może być bardzo bolesne, a nawet okaleczające. Łuszczycy stawowej często towarzyszy uczucie porannej sztywności oraz ograniczenia ruchomości, które ustępują w ciągu dnia. Stawy palców dłoni oraz stóp zwykle są silnie obrzęknięte, co określane jest jako „palce kiełbaskowate”.
Mogą być zajęte również inne stawy, w tym kolanowe, barkowe. Objawy przypominają zatem inne choroby z kręgu reumatycznych. Ciężkość łuszczycy stawowej może być większa niż zmian skórnych i odwrotnie – nie istnieje tu żadna zależność. Manifestacje łuszczycy są bardzo różne i mogą współwystępować u jednego pacjenta. Dlatego za każdym razem podejście do leczenia powinno być ustalane indywidualnie.
Skuteczna terapia pozwala ograniczyć wpływ choroby na codzienne funkcjonowanie pacjenta, a nawet spowodować całkowity zanik zmian skórnych. Ważna jest jednak współpraca chorego z dermatologiem, a czasem również innymi specjalistami, tak, aby dobrać „terapię szytą na miarę”, gwarantującą jej najwyższą możliwą do osiągnięcia skuteczność.
Jakie są sposoby leczenia?
Wybór terapii pemfigoidu pęcherzowego powinien zależeć od wieku, stanu ogólnego pacjenta, chorób współistniejących i przyjmowanych przez niego leków.
Leczenie miejscowe
Pęcherze powinny zostać sterylnie przerwane i zdezynfekowane. Dokonuje się tego jedynie w gabinecie zabiegowym. Zabieg powinien być wykonany przez pielęgniarkę lub lekarza lekarza i zawsze zgodnie z konsultacją specjalisty dermatologa. Zewnętrznie stosuje się leki glikokortykosteroidowe.
Bywa, że takie leczenie zewnętrzne jest wystarczające.
Leczenie ogólne
Leczeenie jest prowadzone przez dermatologa. W leczeniu stosuje się doustnie glikokortykosteroidy (prednizon), których dawki zmniejsza się stopniowo w zależności od aktywności choroby.
Korzystne jest także kojarzenie kortykosteroidów z sulfonami (dapson) lub antybiotykami (tetracykliną lub ertromycyną).
W przypadku niezbyt nasilonych zmian skórnych można stosować jedynie antybiotyki- tetracyklinę lub erytromycynę w skojarzeniu z amidem kwasu nikotynowego. Leczenie takie w ciągu nawet 8 tygodni może powodować częściowe lub całkowite ustąpienie zmian.
W przypadkach opornych na leczenie wskazane są leki immunosupresyjne (azatiopryna, mykofenolan mofetylu) w skojarzeniu z glikokortykosteroidami i po wykluczeniu współistnienia nowotworu złośliwego.
