U nas zapłacisz kartą
Diagnoza i leczenie wyprysku rozsianego zgodnie z klasyfikacją ICD-10
Kontaktowe zapalenie skóry (wyprysk kontaktowy) - leczenie
Zasadnicze znaczenie ma wyeliminowanie kontaktu z alergenem lub czynnikiem drażniącym.
Podstawę leczenia przeciwzapalnego kontaktowego zapalenia skóry alergicznego i z podrażnienia stanowią glikokortykosteroidy stosowane miejscowo (np. w maści, kremie) zazwyczaj od kilku do kilkunastu dni. Bardzo suche zmiany na dłoniach lub stopach w ostrym okresie zapalenia mogą wymagać stosowania glikokortykosteroidów pod opatrunkiem. Czasem lekarz może zalecić także stosowanie glikokortykosteroidów doustnie w ciężkich przypadkach ostrego zapalenia lub w przypadku zajęcia dużej powierzchni skóry.
W ostrym zapaleniu z pęcherzykami i wysiękiem (zbieraniem się płynu) oprócz glikokortykosteroidów stosuje się okłady ściągające – z samej wody, z 0,9-procentowym roztworem NaCl lub z octanowinianem glinu. Okłady wysuszają skórę i łagodzą świąd. Stosuje się je kilka razy dziennie – wilgotną bawełnianą tkaninę nakłada się na skórę i zmienia 1–4 razy co 15–30 min.
W przypadku przewlekłego zapalenia i pogrubienia i szorstkości skóry w następstwie zapalenia, szczególnie w kontaktowym zapaleniu skory z podrażnienia, skuteczne są środki nawilżające z dużą zawartością tłuszczów, środki keratolityczne, czyli rozpuszczające zrogowaciałą warstwę naskórka (kremy zawierające polidokanol i mocznik) oraz wazelina.
Świąd można opanować, stosując doustnie leki przeciwhistaminowe lub leki przeciwświądowe (mentol 0,1–2%, kamfora 0,1–3%) miejscowo.
Fototerapię UVA lub UVB, czyli naświetlanie zmian, lekarz może zalecić u chorych, u których inne sposoby leczenia okazały się nieskuteczne albo są przeciwwskazane. Chorzy narażeni na alergeny zawodowe, którzy nie mogą stosować rękawic lub kremów ochronnych, mogą odnieść korzyść z przewlekłego stosowania fototerapii.
W fotoalergicznym i fototoksycznym kontaktowym zapaleniu skóry stosuje się preparaty zawierające filtry promieniowania UVB i UVA.Wyprysk pieniążkowaty może mieć różne przyczyny. Kiedy jest powodem do zmartwień?
Wyprysk pieniążkowaty, inaczej wyprysk mikrobowy, to jedna z odmian wyprysku kontaktowego. Zmiany na skórze kształtem przypominają monety, a najczęściej pojawiają się na skórze kończyn, tułowia i rąk. Jego przyczyny nie są znane. Wyprysk pieniążkowaty zazwyczaj pojawia się u dorosłych w średnim wieku, choć występuje również u dzieci. Jakie są objawy wyprysku pieniążkowatego oraz jak przebiega jego leczenie?
Spis treści
Wyprysk pieniążkowaty (wyprysk pieniążkowy, wyprysk mikrobowy, łac. eczema nummulare) jest odmianą wyprysku charakteryzującą się licznymi, okrągłymi zmianami, w kształcie monet, najczęściej wielkości 1- 3 cm. Są one wyraźnie odgraniczonymi od otoczenia. Ogniska rumieniowe pokryte są pęcherzykami i grudkami. Zmiany przewlekłe pokrywa złuszczający się naskórek.
Umiejscowienie wyprysku pieniążkowatego nie jest specyficzne, zmiany mogą pojawiać się symetrycznie na tułowiu, kończynach dolnych i grzbietach rąk.
Choroba jest przewlekła, występuje z nawrotami i częściej dotyka osób starszych. Wyprysk pieniążkowy bardzo rzadko występuje u dzieci. Pacjenci z wypryskiem pieniążkowym mogą wykazywać nadwrażliwość na neomycynę, nikiel, rtęć oraz formaldehyd.
Tak wygląda wyprysk pieniążkowy:
Kontaktowe zapalenie skóry (wyprysk kontaktowy) - objawy
Charakterystycznym objawem wyprysku kontaktowego jest silny świąd skóry, na powierzchni której tworzy się zaczerwienienie, łuszczące się grudki oraz pęcherzyki. Ważne jest to, że zmiany tworzą się w miejscu kontaktu z np. tkaniną czy tworzywem zawierającym uczulające chorego czynniki (np. pod paskiem czy biżuterią u chorego uczulonego na nikiel, na rękach u sprzątaczki używającej środków czyszczących, na policzkach w miejscu, na który nałożono kosmetyk, który uczulił chorego pod wpływem opalania). Czasem zmiany występują jednak na całej powierzchni ciała. Chorzy na KZS z podrażnienia mogą odczuwać parzący ból lub pieczenie, zwłaszcza w razie kontaktu z substancją silnie drażniącą.
Skóra staje się pogrubiała, bardzo sucha, łuszczy się, wyraźnie zaznaczają się jej naturalne bruzdy (np. na nadgarstkach skóra może przypominać korę drzewa), skóra na dłoniach podeszwach niekiedy pęka powodując ból.
Pierwszymi objawami świadczącymi o rozpoczynających się procesach patologicznych są:
- Świąd skóry w okolicy kostek.
- Uczucie szczypania i pieczenia.
- Poszerzenie drobnych naczyń (pajączków) występujących w dolnej partii kończyn dolnych.
- Zmiana tekstury skóry (bardziej pergaminowa, sucha).
- Zmiana zabarwienia dolnych partii kończyn dolnych.
- Występowanie plamek ”piegów" w dystalnych partiach.
- Zaczerwienienie.
- Znaczne swędzenie.
- Powstawanie niewielkich ran.
- Widoczny punktowy wysięk.
Pacjenci cierpiący na wyprysk podudzi często skarżą się na ociężałość nóg, zwłaszcza wieczorami. Opisują to jako napełnianie nóg podczas dnia. Często skarżą się na to, że ich skóra jest zbyt ciasna. Ich skóra jest delikatna, sucha, popękana. Tworzą się drobne punkty z których wycieka płyn. Noga często jest czerwono-brązowa, bardzo swędząca. Z czasem każdy dotyk powoduje ból. U takich osób bardzo łatwo dochodzi do zakażeń bakteryjnych, które mogą skutkować jeszcze większym zaczerwienieniem. Stadium końcowym jest pojawienie się:
- Owrzodzeń żylnych – niegojących się ran zlokalizowanych w okolicach kostki przyśrodkowej. Rany mogą penetrować i odsłaniać struktury położone niżej jak ścięgna, mięsnie czy kości.
- Stwardnienie skórno-tłuszczowe - bliznowopodobne zmiany obejmujące skórę i tkanki otaczające. Noga dotknięta tą patologią staje się twarda, nieelastyczna. W skrajnych przypadkach może powodować trwałe unieruchomienie.
- Zanik biały – białe, drobne zmiany bliznowate otoczone przez zaczerwienioną zmienioną tkankę. Najczesciej lokalizują się w obrębie kostki przyśodkowej.
