U nas zapłacisz kartą
"Wyprysk w okolicy odbytu - Przyczyny, Objawy i Skuteczne Leczenie"
Kontaktowe zapalenie skóry (wyprysk kontaktowy): przyczyny, objawy i leczenie
Kontaktowe zapalenie skóry (inaczej wyprysk kontaktowy) to miejscowa skórna reakcją nadwrażliwości w wyniku bezpośredniego kontaktu z określonymi substancjami chemicznymi lub drażniącymi. Wyprysk kontaktowy może mieć podłoże alergiczne, wynikać z podrażnienia, mieć związek z wykonywaną pracą (np. przewlekłym narażeniem dłoni na określoną substancję) lub ze światłem słonecznym. W leczeniu najważniejsze jest unikanie substancji powodujących wyprysk kontaktowy.
Wyprysk kontaktowy to choroba polegająca na tworzeniu się zmian skórnych pod wpływem kontaktu z alergenami kontaktowymi (są to często substancje chemiczne) u uczulonych na nie osób. Czasem potocznie mówi się na wyprysk kontaktowy „egzema”, co nie jest jednoznaczne z kontaktowym zapaleniem skóry, ponieważ słowo egzema oznacza wyprysk, czyli chorobę skóry o podłożu zapalnym niezwiązaną z zakażeniem, w której dochodzi do zapalenia jej wierzchnich warstw (naskórka i warstwy brodawkowatej skóry właściwej). Egzema nie jest więc nazwą konkretnej choroby, tylko określa rodzaj zmian skórnych, które występują w danej chorobie skóry.
- alergiczne – związane z odpowiedzią układu odpornościowego na alergeny,
- z podrażnienia – nie jest to prawdziwe uczulenie i takie zmiany mogą się pojawić u wszystkich osób, które mają kontakt, np. z silnymi substancjami używanymi w środkach czystości, farbami, lakierami, smarami, cementem,
- zawodowe – wywołane przez czynniki szkodliwe w miejscu pracy, w większości przypadków jest to kontaktowe zapalenie skóry (wyprysk kontaktowy) z podrażnienia,
- fotoalergiczne lub fototoksyczne – zapalenie skóry może być wywołane przez alergen lub substancję drażniącą powstającą dopiero po zadziałaniu światła słonecznego.
Jakie są objawy ropni?
Najczęstszy objaw to obrzęk okolicy odbytu i ból. Przyjęcie pozycji siedzącej, ruch, perystaltyka jelitowa, np. podczas wypróżnienia nasilają ból. Często występuje gorączka, osłabienie i złe samopoczucie. Podczas badania stwierdza się wówczas zaczerwienienie skóry okolicy okołoodbytowej, stwardnienie skóry i tkanki podskórnej oraz bolesność przy dotyku. Po przebiciu się ropnia na powierzchnię skóry wydobywa się cuchnąca treść. Przebicie ropnia zwykle powoduje zmniejszenie bólu. Objawem przetoki okołoodbytowej jest przewlekły wyciek treści ropnej brudzącej bieliznę, ból podczas defekacji oraz świąd okolicy odbytu.
Poza badaniem fizykalnym i podstawowymi badaniami endoskopowymi, jak sigmoidoskopia (prosta i mało inwazyjna ocena giętkim endoskopem końcowego odcinka jelita grubego) czy anoskopia (ocena odbytu przeziernym, krótkim sztywnym wziernikiem) wykonuje się badania obrazowe pokazujące anatomię chorej okolicy i dokładne położenie ropnia oraz ewentualnych przetok. Badania te to rezonans magnetyczny oraz endosonografia wewnątrzodbytnicza, czyli ultrasonografia transrektalna. Te wysokospecjalistyczne badania pozwalają także na prognozowanie przebiegu choroby.
Jakie jest leczenie?
Jeśli ropień jest położony powierzchownie u poza tym zdrowej osoby, a najczęstsze ropnie okołoodbytowe mają właśnie taką lokalizację, to wykonuje się nacięcie w znieczuleniu miejscowym w warunkach ambulatoryjnych. W niepowikłanym przypadku leczenie antybiotykami nie jest konieczne. Zaleca się je u chorych na cukrzycę, białaczkę, z wadami zastawek serca i leczonych immunosupresyjne.
W przypadku rozległych ropni lub ropni występujących w przebiegu innych chorób, a także przetok niezbędne jest leczenie chirurgiczne. W leczeniu przetok zakłada się niewchłanialną nić tzw. seton, co umożliwia gojenie się i zamykanie ziarninowaniem kanału przetoki. W leczeniu ropni w przebiegu choroby Leśniowskiego i Crohna stosuje się antybiotyki, takie jak metronidazol i cyprofloksacyna ogólnie i miejscowo. W leczeniu opornych na konwencjonalne leczenie przetok towarzyszących tej chorobie skuteczne są leki biologiczne, czyli przeciwciała przeciw czynnikowi martwicy nowotworów anty-TNF-α (infliksymab, adalimumab).