U nas zapłacisz kartą
"Wyprysk w okolicy odbytu - Przyczyny, Objawy i Skuteczne Leczenie"
Kontaktowe zapalenie skóry (wyprysk kontaktowy) - leczenie
Zasadnicze znaczenie ma wyeliminowanie kontaktu z alergenem lub czynnikiem drażniącym.
Podstawę leczenia przeciwzapalnego kontaktowego zapalenia skóry alergicznego i z podrażnienia stanowią glikokortykosteroidy stosowane miejscowo (np. w maści, kremie) zazwyczaj od kilku do kilkunastu dni. Bardzo suche zmiany na dłoniach lub stopach w ostrym okresie zapalenia mogą wymagać stosowania glikokortykosteroidów pod opatrunkiem. Czasem lekarz może zalecić także stosowanie glikokortykosteroidów doustnie w ciężkich przypadkach ostrego zapalenia lub w przypadku zajęcia dużej powierzchni skóry.
W ostrym zapaleniu z pęcherzykami i wysiękiem (zbieraniem się płynu) oprócz glikokortykosteroidów stosuje się okłady ściągające – z samej wody, z 0,9-procentowym roztworem NaCl lub z octanowinianem glinu. Okłady wysuszają skórę i łagodzą świąd. Stosuje się je kilka razy dziennie – wilgotną bawełnianą tkaninę nakłada się na skórę i zmienia 1–4 razy co 15–30 min.
W przypadku przewlekłego zapalenia i pogrubienia i szorstkości skóry w następstwie zapalenia, szczególnie w kontaktowym zapaleniu skory z podrażnienia, skuteczne są środki nawilżające z dużą zawartością tłuszczów, środki keratolityczne, czyli rozpuszczające zrogowaciałą warstwę naskórka (kremy zawierające polidokanol i mocznik) oraz wazelina.
Świąd można opanować, stosując doustnie leki przeciwhistaminowe lub leki przeciwświądowe (mentol 0,1–2%, kamfora 0,1–3%) miejscowo.
Fototerapię UVA lub UVB, czyli naświetlanie zmian, lekarz może zalecić u chorych, u których inne sposoby leczenia okazały się nieskuteczne albo są przeciwwskazane. Chorzy narażeni na alergeny zawodowe, którzy nie mogą stosować rękawic lub kremów ochronnych, mogą odnieść korzyść z przewlekłego stosowania fototerapii.
W fotoalergicznym i fototoksycznym kontaktowym zapaleniu skóry stosuje się preparaty zawierające filtry promieniowania UVB i UVA.Przetoka okołoodbytnicza – powikłania po zabieg
Zabieg przetoki okołoodbytniczej jak każde postępowanie operacyjne wiąże się z ryzykiem powikłań. Najczęstsze to krwawienia śród- i pooperacyjne (w ciężkich przypadkach wymagają założenia setonu do kanału przetoki lub reoperacji), a dodatkowo uszkodzenie zwieraczy odbytu, które wiąże się z nietrzymaniem stolca i gazów. Grupą podwyższonego ryzyka tego skutku ubocznego są osoby poddawane operacjom przetok, które głęboko penetrują do miednicy mniejszej i nawrotowych.
Postępowanie po operacji przetoki okołoodbytniczej:
- przestrzeganie higieny okolicy odbytu,
- wykonywanie nasiadówek,
- dbanie o prawidłowe wypróżnienia, co zapewni dieta bogata w błonnik i spożywanie co najmniej 2 l płynów dziennie,
- smarowanie blizny zmiękczającymi maściami,
- zapewnienie prawidłowego składu flory jelitowej – należyta dieta, a niekiedy i zażywanie probiotyków,
- noszenie przepuszczającej powietrze i umożliwiające wchłanianie potu bawełnianej bielizny.
Jak zbudowany jest układ pokarmowy? Odpowiedź znajdziesz w filmie:
Przetoka okołoodbytnicza – przyczyny, objawy, leczenie i możliwe powikłania po operacji
Przetoka okołoodbytnicza to patologiczny, wąski, niegojący się kanał, który łączy powierzchnię skóry w okolicy odbytu ze światłem kanału odbytu lub odbytnicy. Istnieje wiele możliwych przyczyn jej powstawania, a najczęstsza to stan zapalny gruczołów okołoodbytowych.
Przetoka okołoodbytnicza może mieć różnoraką postać. Kanały mogą być proste lub kręte, z jednym bądź kilkoma otworami skórnymi, rozwidlone albo jednotorowe. Szczyt zapadalności na przetokę odbytu przypada na 4.-5. dekadę życia. Częściej stwierdza się ją u mężczyzn. Procesem diagnostyczno-terapeutycznym przetoki odbytu zajmuje się proktolog. Możliwych jest wiele metod chirurgicznego leczenia tej przypadłości.
Przetoka okołoodbytnicza – objawy
Przetoka okołoodbytnicza objawia się w następujący sposób: dolegliwości bólowe w okolicy odbytu (nasilają się podczas kaszlu i defekacji), pieczenie, świąd, stale lub okresowo sączący ropą niewielki otwór (czasami może się pojawiać krew), uczucie wilgoci w okolicy krocza. W przypadku zarośnięcia się zewnętrznego i wewnętrznego otworu przetoki powstaje ropień okołoodbytniczy. Ma on postać bolesnego wygórowania skóry okolicy krocza. Często towarzyszą mu gorączka i dreszcze. Sporadycznie nie dochodzi do powstania ropnia. Literatura przedmiotu donosi o bezobjawowych przypadkach choroby określanych asymptomatycznymi.
- fistulektomia – wycięcie przetoki,
- fistulotomia – rozcięcie kanału przetoki,
- przecinanie specjalną nitką lub gumką mięśnia zwieracza zewnętrznego odbytu.
Inne sposoby leczenia chirurgicznego to zaklejanie kanału przetoki specjalnym klejem tkankowym lub zamykanie silikonowymi zatyczkami. Metody te skuteczne są tylko w przypadku prostych przetok. Wybór optymalnego rodzaju operacji zależy głównie od przebiegu kanału przetoki. Czas pełnego wyleczenia przetoki po operacji wynosi kilka tygodni. Nie ma skutecznego farmakologicznego sposobu leczenia tej choroby.
