U nas zapłacisz kartą
Choroby skóry twarzy - przyczyny, objawy i leczenie
Choroby łojotokowe: postępowanie i pielęgnacja skóry
Łojotoku i będących jego konsekwencją chorób łojotokowych nie można całkowicie wyeliminować, ale można poprzez zastosowanie odpowiedniego leczenia zmniejszyć ich nasilenie.
Aby leczenie było skuteczniejsze powinniśmy odpowiednio zareagować już wtedy, gdy wystąpią pierwsze objawy choroby. Zaleca się wtedy:
- modyfikację diety – na taką z dużą ilością witamin, białka, soli mineralnych, z ograniczoną ilością tłuszczów, cukrów, ostrych przypraw i używek,
- zmianę stylu życia – unikanie sytuacji stresowych. (21)
Jeśli powyższe starania nie przyniosą efektu powinniśmy skonsultować się z lekarzem dermatologiem. Odpowiedni sposób żywienia jest także elementem leczenia chorób łojotokowych, więc najpewniej lekarz zaleci, aby kontynuować zmienioną dietę. Może także wprowadzić do terapii witaminy, leki doustne, a także preparaty przeciwgrzybicze. (22) Preparaty te to różnego rodzaju kremy i szampony lecznicze dedykowane specjalnie pielęgnacji łojotokowej przy trądziku, lub leczeniu łupieżu na różnych stopniach jego zaawansowania.
Inne choroby bakteryjne skóry
Różyca
Różycę wywołuje bakteria włosowiec różycy. Jest to patogen występujący u zwierząt, najczęściej u bydła, rzadziej u ptaków i ryb. Do zakażenia dochodzi przez bezpośredni kontakt z surowym mięsem, drobiem lub rybami – dlatego zmiany skórne lokalizują się najczęściej na dłoniach i palcach. Choroba nie przenosi się z człowieka na człowieka. Początkowo pojawia się obrzęk i rumień w miejscu wniknięcia. Następnie zmiana szerzy się obwodowo z tendencją do gojenia się w centrum. Zmianom nie towarzyszą objawy ogólne.
Rozpoznanie choroby wymaga konsultacji lekarza dermatologa. Leczeniem z wyboru jest antybiotykoterapia ogólna stosowana pod nadzorem lekarza.
Łupież rumieniowy
Są to rumieniowe ogniska zlokalizowane w fałdach skórnych, najczęściej w pachwinach, pachach, przestrzeniach międzypalcowych. Czynnikiem usposabiającym jest wilgotność i urazy skóry. Zmianom skórnym nie towarzyszą objawy ogólne. Choroba nieleczona może trwać latami. Rozpoznanie choroby wymaga konsultacji lekarza dermatologa. W leczeniu stosuje się antybiotyki miejscowo lub ogólnie.
Promienica
Jest chorobą wywołaną przez bakterię Actinomyces israeli. Ten drobnoustrój może bytować w jamie ustnej człowieka, nie wywołując choroby. W wyniku urazu błony śluzowej może przeniknąć głębiej, powodując promienicę. Stany zapalne jamy ustnej, takie jak próchnica zębów, zakażenia okołowierzchołkowe zębów, zmienione zapalnie kieszonki dziąsłowe czy złamania twarzoczaszki predysponują do rozwoju choroby. Zmiany skórne mogą się lokalizować na twarzy i szyi.
Początkowo mają postać zapalnych guzów, które następnie ulegają rozpadowi z wytworzeniem przetok, czyli kanałów, które uchodzą na powierzchni skóry. W wydzielinie ropnej wydostającej się z przetok stwierdza się charakterystyczne ziarenka barwy żółtawej tzw. druzy. Zmianom skórnym mogą towarzyszyć objawy ogólne, takie jak szczękościsk, gorączka, objawy grypopodobne. Promienica może zajmować również narządy wewnętrzne klatki piersiowej i jamy brzusznej.
Brodawki wirusowe
Jest to grupa schorzeń skóry wywołanych przez ludzkiego wirusa brodawczaka (HPV). Wirus wnika do skóry w następstwie bezpośredniego kontaktu. Na zjawisko infekcji duży wpływ ma indywidualna odporność i stan skóry. Do zakażenia dochodzi w miejscach najczęściej narażonych na urazy, czyli stopy, ręce, kolana. Zakażeniu sprzyja wspólne użytkowanie basenów, łazienek, sypialni.
Wirus powoduje namnażanie się komórek skóry, co w rezultacie powoduje powstawanie brodawek. Zmiany mogą się lokalizować zarówno na skórze, jak i błonach śluzowych. Brodawki w okolicach płciowych zwane też kłykcinami kończystymi należą do chorób przenoszonych drogą płciową – zostały omówione w odpowiednim dziale. Brodawki na skórze mogą powstać w każdej lokalizacji.
Istnieje wiele typów wirusa HPV. Niektóre z nich mają tak zwany potencjał onkogenny. Oznacza to, że infekcja danym typem HPV może doprowadzić do rozwoju nowotworu. Ma to szczególne znaczenie w przypadku infekcji błony śluzowej szyjki macicy i rozwoju raka w jej obrębie. Brodawki wirusowe są bardzo zakaźne. Zmiany są nie tylko źródłem zakażenia dla otoczenia. Często pojedyncza zmiana jest powodem rozsiewu brodawek u tego samego pacjenta. Jest to związane ze zjawiskiem autoinokulacji (samozakażenia), gdzie pacjent sam przenosi wirusa w inne miejsce swojego ciała.
Raz przebyte zakażenie wirusem HPV nie pozostawia trwałej odporności, co wiąże się z możliwością nawrotu choroby.
Jakie są objawy?
Fot. 2. Brodawka wirusowa Wikimedia Commons
- brodawki zwykłe - są to grudki o szorstkiej, nierównej powierzchni, barwy skóry zdrowej lub szarobrunatnej, mogą występować w każdym miejscu, ale najczęściej lokalizują się na rękach i stopach, czasami brodawki powstają na wałach paznokciowych lub nawet pod płytką paznokciową
- brodawki stóp - zmiany mogą mieć dwojaki charakter, lokalizują się najczęściej na podeszwie stopy, czasami wnikają głęboko w skórę pod wpływem ciężaru ciała, powodując stan zapalny i bolesność, w innym przypadku tworzą płaskie, szorstkie ogniska opisywane przez pacjentów jako skupiska drobnych brodawek
- brodawki płaskie (młodocianych) - są to płaskie, gładkie, często cielisto zabarwione grudki na skórze, wykwity te mogą występować wszędzie, ale na ogół lokalizują się na skórze twarzy i kończyn, zmiany mają tendencję do samoistnego ustępowania.