U nas zapłacisz kartą
Rak gruczołowy typu guzkowego
Czy rak podstawnokomórkowy występuje często?
Rak podstawnokomórkowy jest najczęstszym nowotworem skóry. Każdego roku zapada na niego 100–800 osób w przeliczeniu na grupę 100 000 osób rasy białej. Zachorowalność jest największa w Australii, bowiem jednym z głównych czynników ryzyka zachorowania jest promieniowanie słoneczne (szczególnie ultrafioletowe), zwłaszcza jeśli narażenie na działanie słońca było intensywne już od dzieciństwa.
Rak podstawnokomórkowy występuje przede wszystkim u osób starszych (bo szkodliwe działanie słońca kumuluje się na przestrzeni całego życia), częściej u mężczyzn o jasnej karnacji skóry. Podobnie jak w przypadku wielu innych nowotworów, jednym z istotnych czynników ryzyka jest przewlekłe osłabienie odporności (dlatego wiele nowotworów skóry częściej występuje u osób po przeszczepieniach narządów – osoby te zazwyczaj przewlekle zażywają leki upośledzające sprawne działanie układu odpornościowego).
Rak podstawnokomórkowy to najczęstszy nowotwór złośliwy skóry
Rak podstawnokomórkowy to nowotwór złośliwy wywodzący się z komórek najgłębszej warstwy naskórka, czyli warstwy podstawnej. Objawia się małym guzkiem, który w miarę upływu czasu może wrzodzieć, krwawić i pokrywać się wciąż odpadającym strupkiem. Nowotwór ten występuje najczęściej u osób starszych po 60. roku życia, u osób z jasną karnacją, nadużywających kąpieli słonecznych.
Rak podstawnokomórkowy skóry jest najczęstszym nowotworem złośliwym skóry. Występuje nawet 5 razy częściej niż wszystkie inne nowotwory złośliwe skóry. Rak ten lokalizuje się głównie w miejscach narażonych na działanie promieniowania UV. Naskórek to najbardziej zewnętrza powłoka ciała. Składa się z kilku warstw warstwy rogowej, która ulega złuszczeniu, warstwy jasnej, obecnej tylko w niektórych miejscach, warstwy ziarnistej, kolczystej i podstawnej. Dwie ostatnie warstwy skóry stanowią część rozrodczą. Rak podstawnokomórkowy jest nowotworem złośliwym, który rozwija się z warstwy najgłębszej, czyli podstawnej.
Rak podstawnokomórkowy - objawy i leczenie
Rak podstawnokomórkowy jest złośliwym nowotworem skóry. Objaw mogą przybierać różne postacie – od płaskiego owrzodzenia, przez nieowrzodzoną brodawkę, po guzek o perłowej barwie. Podobnie jak rak kolczystokomórkowy, nowotwór ten najczęściej występuje na twarzy i skórze owłosionej głowy, ale może też pojawić się na innych częściach ciała.
Rak podstawnokomórkowy jest nowotworem złośliwym dotykającym głównie osób o jasnej karnacji skóry.- Objawy raka podstawnokomórkowego
- Rak podstawnokomórkowy skóry - przyczyny
- Rozpoznanie raka podstawnokomórkowego
- Leczenie raka podstawnokomórkowego skóry
- Podstawnokomórkowy rak skóry - rokowanie i powikłania
- Zapobieganie rakowi podstawnokomórkowemu
Rak podstawnokomórkowy (ang. basal cell carcinoma, BCC) stanowi ok. 80% wszystkich nowotworów w obrębie skóry. Wraz z nowotworem kolczystokomórkowym (15-20%) odpowiada za większość zachorowań na tzw. niebarwnikowye nowotwory skóry. W 2019 roku odnotowano w tej grupie 14 266 przypadków wśród Polaków.
Pochodzi z nierogowaciejących komórek podstawowej warstwy naskórka i występuje głównie u rasy białej. Zachorowalność na ten typ nowotworu zwiększa się wraz z wiekiem i najczęściej dotyczy osób po 60. roku życia.
Leczenie raka podstawnokomórkowego skóry
Leczenie tego raka skóry polega na usunięciu zmiany skórnej z odpowiednim marginesem (tzw. biopsja wycinająca).
W przypadku powierzchownego raka skóry stosuje się leczenie miejscowe, polegające na nakładaniu kremu zawierającego imikwimod, na zmienioną chorobowo skórę. Dokładne szczegóły dotyczące stosowania preparatu przekazuje lekarz.
Inne metody leczenia BBC stosowane u chorych, którzy nie zgadzają się lub nie kwalifikują się do leczenia operacyjnego, to między innymi radioterapia, kriochirurgia 1 i terapia fotodynamiczna.
Jeśli nowotwór rozwija się powoli i nie ma nacieków w głąb, możliwe jest skuteczne leczenie. Trudniejsze jest wyleczenie zmiany bardziej agresywnej, naciekającej w głąb ciała, mającej tendencję do wznowy.
W przypadku przerzutów odległych leczenie jest indywidualizowane i obejmuje chirurgię, radioterapię, chemioterapię lub nowo zarejestrowaną terapię wismodegibem – lekiem uwarunkowanym molekularnie.
Po zakończeniu leczenia wskazane są regularne kontrole zgodnie z zaleceniem lekarza.
