U nas zapłacisz kartą
Wysypka na dłoniach i stopach - Przyczyny, Objawy i Skuteczne Metody Leczenia
Wyprysk potnicowy – przyczyny
Wyprysk potnicowy (ang. dyshidrotic eczema, pompholyx) należy do najczęściej występujących chorób skóry (dermatoz). Potnica to charakterystyczne zapalenie skóry zlokalizowane na dłoniach oraz stopach, będące reakcją alergiczną organizmu na kontakt z którąś z uczulających substancji. Alergeny mogą być pochodzenia wewnętrznego (endogennego), jak i zewnętrznego (egzogennego). Najczęstszymi alergenami są metale ciężkie (m.in. nikiel, kobalt, chrom) oraz bakterie. Wyprysk potnicowy może się też ujawnić pod wpływem stosowanych leków. Choć nazwa tej dermatozy kojarzy się z potem, to powstające w przebiegu choroby pęcherzyki nie są związane z gruczołami potowymi.
Wyprysk potnicowy ma formę niedużych (maksymalna średnia to ok. 2–3 mm), bezbarwnych pęcherzy wypełnionych surowiczym płynem. Pęcherze powstają w skupiskach. Wyprysk potnicowy czasem, chociaż nie zawsze, powoduje ból. Charakterystyczne dla wyprysku potnicowego jest uporczywe swędzenie. Zmiany skórne pojawiają się głównie na dłoniach (w ok. 70% przypadków), na dłoniach i podeszwach stóp (20% przypadków) albo tylko na podeszwach (10%). Wyprysk potnicowy może mieć związek z zakażeniem grzybiczym (np. obecność pęcherzy na dłoniach może oznaczać grzybicę stóp). Choroba bardzo często występuje u osób z atopowym zapaleniem skóry.
Etiologia i mechanizm zakażenia [ edytuj | edytuj kod ]
Czynnikiem etiologicznym wywołujących tę chorobę zakaźną są wirusy z rodzaju enterowirusów, najczęściej z grupy Coxsackie A5, A9, A10, A16, B1, i B3 oraz enterowirus 71 (EV 71) [1] [17] . Człowiek jest rezerwuarem oraz źródłem zakażenia.
Drogi szerzenia się zakażenia [ edytuj | edytuj kod ]
Wśród opisywanych dróg transmisji wirusa należy wymienić drogę kropelkową i drogę fekalno-oralną oraz transmisję wertykalą (enterowirusy mają zdolność przenikania przez łożysko). Zakaźność jest bardzo duża, szczególnie wysoka wśród dzieci. Choroba dłoni, stóp i jamy ustnej najczęściej diagnozowana jest w okresie letnio-jesiennym.
Wirusy odpowiedzialne za HFMD znajdują się w ślinie, wydzielinie z nosa i gardła, plwocinie czy płynie z pękających pęcherzyków pojawiających się na skórze. Enterowirusy są obecne także w stolcu osoby zakażonej nawet do 11 tygodni od wyzdrowienia [1] , dlatego źródłem infekcji może być również skażona fekaliami woda bądź pożywienie, w lecie – baseny i kąpieliska [18] .
Patomechanizm rozwoju zakażenia [ edytuj | edytuj kod ]
Początkowa implantacja wirusa następuje w błonie śluzowej jamy ustnej i przewodu pokarmowego (głównie jelita krętego). Następnie w ciągu 24–72 godzin wirus rozprzestrzenia się drogą układu limfatycznego do węzłów chłonnych. Dopiero z węzłów chłonnych następuje przedostanie się wirusa do krwi – wzrost wiremii. Potem z uwagi na swój tropizm dochodzi do przejścia wirusa do jamy ustnej i skóry. Po około 7 dniach następuje pojawienie się odpowiedzi humoralnej – zwiększenia poziomu przeciwciał neutralizujących i dochodzi do eliminacji wirusa.
Bostonka — objawy u dorosłych
Bostonka rzadko rozwija się u zdrowych osób dorosłych. Jeżeli już dojdzie do zachorowania, to przebieg infekcji jest zazwyczaj łagodny. Ciężej chorobę mogą przechodzić osoby dorosłe z obniżoną odpornością. Zwykle zarażają się od dzieci. Choroba przebiega podobnie jak u dzieci, ale objawy mogą być u osób z zaburzeniami odporności cięższe i mogą utrzymywać się dłużej.
Bostonka u dorosłych zwykle zaczyna się gorączką, bólem gardła, osłabieniem i brakiem apetytu. Następnie pojawia się wysypka charakterystyczna dla choroby bostońskiej — pęcherze mogą wystąpić w jamie ustnej, na dłoniach i stopach. Zmiany nie swędzą, jednak pęcherze mogą pękać . Ważne, aby ich nie drapać, bo może to skutkować nadkażeniem bakteryjnym.