U nas zapłacisz kartą
Objawy i leczenie zapalenia mieszków włosowych - Poznaj wszystkie szczegóły
Zapalenie mieszka włosowego - diagnostyka
Zmiany skórne w zapaleniu mieszków włosowych są bardzo charakterystyczne. Zwykle w celu postawienia diagnozy i wprowadzenia odpowiedniego leczenia wystarcza jedynie wizyta u lekarza pierwszego kontaktu. W przypadku wyjątkowo nasilonych zmian konsultacja u dermatologa może okazać się konieczna.
Oto kilka pytań, które można zadać specjaliście w celu uzyskania dokładniejszych informacji o chorobie:
- Czy w moim przypadku konieczne jest wykonywanie badań w celu potwierdzenia diagnozy lub określenia przyczyny choroby?
- Czy istnieje groźba zainfekowania osób z mojego otoczenia, np. poprzez korzystanie z tego samego ręcznika, przyrządów toaletowych?
- Jakie leczenie jest najkorzystniejsze w moim przypadku?
- Jak długo należy przyjmować przepisane leki i jaki jest przybliżony koszt terapii?
Oto kilka pytań, które może zadać specjalista. Warto przeanalizować je przed wizytą, gdyż skrupulatne odpowiedzi mogą znacznie ułatwić diagnozę i przyspieszyć odpowiednie leczenie.
- Kiedy i w jakiej lokalizacji po raz pierwszy zaobserwował/-a Pan/-i pojawienie się krost?
- Czy dolegliwości pojawiły się po raz pierwszy w życiu, czy może występowały w przeszłości?
- Czy zauważył/-a Pan/-i, aby cokolwiek zmniejszało lub zwiększało częstość pojawiania się zmian? Jeśli tak, proszę wymienić.
- Czy cierpi Pan/-i na choroby przewlekłe, w tym cukrzycę, choroby nowotworowe, schorzenia przewodu pokarmowego? Jeśli tak, to jakie?
Zapalenie mieszka włosowego - kogo dotyka?
Choroba może rozwinąć się w każdym wieku, z równą częstością dotyka mężczyzn, jak i kobiety. Istotny jest fakt, iż objawy choroby rozwijają się oraz ustępują niezwykle szybko, bez pozostawienia blizn, nie są bolesne przy ucisku. Objawy choroby rozwijają się oraz ustępują niezwykle szybko, bez pozostawienia blizn, nie wywołują dolegliwości bólowych.
Przyczyną rozwoju zmian zapalnych jest bakteria gronkowiec złocisty (Staphylococcus aureus). Część z nas jest bezobjawowym nosicielem tego drobnoustroju, bytuje on czasowo na skórze i błonach śluzowych, np. jamy nosowej. Jednak tylko u nielicznych wywołuje objawy choroby.
Do najważniejszych czynników ryzyka zapalenia mieszka włosowego zalicza się:
- utrzymującą się kolonizację Staphylococcus aureus,
- zaburzenia odporności – białaczki, chłoniaki, wrodzone i nabyte niedobory immunologiczne,
- choroby metaboliczne – cukrzyca, niewydolność nerek,
- wyniszczenie organizmu – choroba nowotworowa, alkoholizm, narkomania,
- błędy dietetyczne – hipowitaminozy, niedobory pokarmowe,
- nieprawidłową higienę,
- przewlekłe uszkodzenia skóry.
Mieszek włosowy - budowa
Aby w pełni zrozumieć procesy prowadzące do rozwoju choroby warto zapoznać się z budową prawidłowego mieszka włosowego. Składa się on z tzw. części nabłonkowej, która w górnych warstwach skóry tworzy osłaniającą włos pochewkę, w dolnych natomiast stanowi źródło dzielących się komórek, które następnie podlegają procesowi rogowacenia i przyczyniają się do wydłużenia łodygi włosa. Część łącznotkankowa mieszka włosowego w głębszych warstwach skóry, w okolicy macierzy włosa, nosi nazwę brodawki włosa. W jej obrębie zlokalizowane są naczynia krwionośne oraz włókna nerwowe niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania macierzy włosa.
Bakterie wnikają w obręb mieszka włosowego od strony powierzchownych warstw skóry. Wiąże się to często z uszkodzeniem tych struktur, tym samym z nieodwracalną utratą włosa.
Zapalenie mieszka włosowego - badania
Podstawowe badanie fizykalne, składające się z oglądania i palpacji (badanie dotykiem) jest zwykle wystarczające do postawienia diagnozy. W razie wątpliwości, głównie dotyczących czynnika sprawczego, należy pobrać wymaz ze zmiany. Preparat bezpośredni oglądany pod mikroskopem po wcześniejszym wybarwieniu pozwala uwidocznić obecność bakterii w postaci charakterystycznych fioletowych ziarenek skupionych w większych grupach. Po pobraniu wymazu należy również założyć hodowlę na specjalnych pożywkach bakteryjnych. Umożliwia ona określenie wrażliwości danego szczepu na dostępne na rynku antybiotyki, tym samym zwiększa skuteczność terapii.
Przydatne jest również wykonanie morfologii krwi z rozmazem (leukocytoza z dominacją granulocytów obojętnochłonnych), OB (wzrost), CRP (wzrost).
