U nas zapłacisz kartą
Zgrubienie na nosie - Przyczyny, Objawy i Skuteczne Metody Leczenia
Rak nosa i rak zatok przynosowych – kto choruje?
Nowotwory nosa i zatok stanowią zaledwie 0,5 proc. wszystkich nowotworów. Są jednak istotnym problemem medycznym, gdyż ich rokowanie pozostaje niezadowalające, pomimo rozwoju metod diagnostycznych i leczniczych. Pacjenci często nie zwracają uwagi na pierwsze objawy i zgłaszają się do lekarza, w momencie, gdy na skuteczne leczenie jest stanowczo za późno.
Nowotwory zatok i nosa występują dwukrotnie częściej u mężczyzn niż u kobiet, a szczyt zachorowań przypada na 5–7 dekadę życia. Do grup o szczególnym ryzyku zachorowalności na raka płaskonabłonkowego jamy nosowej należą osoby, które mają związek z produkcją niklu i chromu (przemysł samochodowy, budowlany). Praca w przemyśle drzewnym z kolei wiąże się ściśle z wystąpieniem gruczolaka zatok.
Istotnym czynnikiem ryzyka raka nosa i zatok jest praca w destylarniach alkoholu izopropylowego, fabrykach tekstyliów i obuwia. Stwierdzono także związek pomiędzy infekcją wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV) lub Epsteina-Barr (EBV), a rozwojem raka niezróżnicowanego i chłoniaków. Przyczyną raka zatok i nosa może być palenie tytoniu.
Ponadto szczególnie narażeni na raka nosa są mężczyźni – nowotwór atakuje ich częściej niż kobiety – zwłaszcza między 50. a 70. rokiem życia.
Rak nosa ( nowotwór nosa i zatok przynosowych) mogą powstawać w wyniku nieprawidłowego rozwoju komórek nabłonka wyściełającego jamę nosową oraz zatoki przynosowe. Zmiany zazwyczaj mają postać złośliwą i często są wykrywane w zaawansowanym stadium. Ma na to wpływ fakt, że rak nosa daje mało specyficzne objawy, przez co diagnoza jest stawiana zbyt późno.
Nowotwory nosa i zatok przynosowych, jak i te występujące w innych narządach, są złośliwe lub niezłośliwe. Obie grupy mogą wywodzić się z różnych tkanek, przez co wyróżniamy guzy: pochodzenia nabłonkowego, tkanek miękkich, kości i chrząstek, krwiolimfatyczne, neuroektodermalne, z komórek zapalnych.
Najczęstszym nowotworem pierwszej grupy jest rak płaskonabłonkowy zatok (85–90 proc. wszystkich w tej okolicy). Zbudowany jest on z komórek, różnicujących się w nabłonek płaski. Może wykazywać cechy rogowacenia lub nie. Zazwyczaj jest kruchym, przypominającym brodawki guzem, zmienionym krwotocznie lub martwiczo.
Na podstawie obrazu mikroskopowego wyróżnia się kilka jego podtypów, które charakteryzują się różnym stopniem agresywności. Najgorsza pod względem rokowanie jest tzw. postać bazaloidalna. Nowotwór ten najczęściej rozwija się w krajach azjatyckich, może jednak występować również w Europie.
Polipy nosa
dr n. med. Mariola Zagor, otorynolaryngolog
Klinika Otorynolaryngologii, Wydział Lekarsko-Dentystycznego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
lek. med. Paulina Czarnecka
Kliniczny Oddział Otolaryngologiczny, 4 Wojskowy Szpital Kliniczny z Polikliniką SP ZOZ we Wrocławiu
lek. med. Marlena Janoska-Jaździk
Samodzielny Publiczny Centralny Szpital Kliniczny w Warszawie
Polipy nosa to miękkie i bezbolesne rozrosty tkanek o charakterze nienowotworowym w kształcie kropel wody lub uszypułowanych winogron. Wywodzą się z błony śluzowej wyściełającej przewody nosowe oraz zatoki przynosowe. Częstym miejscem występowania jest kompleks ujściowo-przewodowy, czyli miejsce, gdzie zatoki przynosowe uchodzą do jam nosa.
Polipy nosa występują u około 4% populacji, ale istnieją grupy osób, u których ryzyko jest większe. Należy wśród nich wymienić chorych na astmę, szczególnie aspirynową (reakcja alergiczna na aspirynę lub inne leki z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych), alergiczne grzybicze zapalenie zatok, mukowiscydozę, zespół Churga i Strauss (zapalenie naczyń), a także osób, u kórych w wywiadzie rodzinnym występowały polipy nosa.
Polipy nosa rozwijają się najczęściej u młodych dorosłych lub osób w średnim wieku. Powstawanie polipów bardzo często ma związek z przewlekłym (trwającym dłużej niż 12 tyg.) stanem zapalnym błony śluzowej nosa i zatok.
Przyczyna formowania się polipów nie jest do końca znana, wiadomo natomiast, że u osób z polipami nosa występuje zmieniona odpowiedź układu immunologicznego na zakażenie w porównaniu z osobami zdrowymi. Zapalenie zatok z polipami nosa jest odrębną chorobą i w odróżnieniu od zapalenia zatok bez polipów, wzrasta w nim ilość granulocytów kwasochłonnych, makrofagów i plazmocytów.
Strupki i suchość w nosie
Strupki i suchość w nosie bardzo często są objawami wzajemnie sobie towarzyszącymi. Prawidłowo śluzówka powinna być odpowiednio nawilżona i być niebolesna. Jednak osoby przebywające w suchym środowisku narażone są na przesuszenie śluzówki nosa, co prowadzi z kolei do jej podrażnienia, powstawania małych ranek i zwiększonej produkcji wydzieliny ropnej.
Jakie środowiska powodują przesuszenie śluzówki? Przede wszystkim są to:
- pomieszczenia klimatyzowane,
- pomieszczenia ogrzewane,
- upał lub mróz,
- powietrze zanieczyszczone dymem papierosowym, kurzem, oparami chemicznymi.
Dłuższe przebywanie w takich środowiskach powoduje, że śluzówka traci swoje nawilżenie, powstają w niej mikrouszkodzenia, pęknięcia, ranki, a w konsekwencji – bolące strupki w nosie, niekiedy połączone z krwią. Leczenie ich oraz suchości śluzówki opiera się na przywróceniu odpowiedniego nawilżenia, które skutecznie niweluje podrażnienia.
Jakie są przyczyny deformacji nosa
Kształtów nosa można by wyróżnić prawdopodobnie tyle, ilu jest ludzi na świecie. Ciężko zatem powiedzieć, jaki nos można uznać za "normalny". U niektórych osób narząd ten jest jednak ewidentnie nieprawidłowo zbudowany. Przyczyną takiego stanu rzeczy mogą być zarówno defekty powstające w okresie rozwoju osobniczego, jak również różnego rodzaju schorzenia i sytuacje doświadczane już w trakcie życia.
Zasadniczą rolą nosa jest transport powietrza do płuc. Przy przechodzeniu przez tę strukturę dochodzi m.in. do jego ogrzania oraz wstępnego oczyszczenia. Drugą niezwykle ważną funkcją nosa jest odbieranie doznań zapachowych. Ze względu to, iż narząd ten jest zlokalizowany w centralnym punkcie twarzy, jest doskonale widoczny. Każda jego deformacja będzie przez to błyskawicznie zauważalna.
Wybierz miasto, aby sprawdzić oferty 39 placówek wykonujących operacja plastyczna nosa:
Jak leczyć strupki w nosie?
Co robić, kiedy strupy w nosie odnawiają się i zalegają zbyt długo, powodując przewlekły dyskomfort? Warto wtedy wesprzeć regenerację śluzówki odpowiednimi metodami. Jednak co na tę dolegliwość będzie najskuteczniejsze – maść, krople a może płukanie zatok?
Maść na strupki w nosie może okazać się bardzo skuteczna. Czym najlepiej je smarować? To zależy przede wszystkim od podłoża problemu. Pacjenci, u których pojawił się stan zapalny śluzówki, powinni zgłosić się do lekarza, który może zalecić stosowanie maści z antybiotykiem.
Maść, ze względu na swą tłustą konsystencję, przynosi ukojenie, ponieważ natłuszcza śluzówkę i tym samym wspiera gojenie uszkodzeń.
Krople do nosa na strupki mogą okazać się skuteczne lub wręcz pogłębić problem, w zależności od ich składu. Niektóre krople, spraye i aerozole przynoszą chwilową ulgę, niwelując obrzęk i udrożniając przewodu nosowe (np. te z dodatkiem pseudoefedryny), ale na dłuższą metę przyczyniają się do wysuszenia śluzówki, narażając ją na dodatkowe uszkodzenia.
Dlatego przy powstających strupach stosowanie ich może prowadzić do pogorszenia stanu. Gojenie przyspieszyć mogą natomiast krople o właściwościach nawilżających, np. te z dodatkiem ektoiny. Dodatkową zaletą tej substancji są jej właściwości przeciwzapalne i ochronne.
Skutecznie łagodzi podrażnienia o różnym podłożu, ale szczególnie efektywna wydaje się w przypadku problemów o źródle alergicznym. Sama ektoina jest też zwykle bardzo dobrze tolerowana przez pacjentów.
Płukanie zatok przynosowych przyniesie ulgę, kiedy zalegające strupy są wynikiem problemu z zatokami, np. stanu zapalnego. Roztwór soli fizjologicznej nawilża śluzówkę i skutecznie oczyszcza zatoki oraz samą jamę nosową m.in. z odkładającej się na jej ścianach, zaschniętej wydzieliny. Warto jednak stosować je rozważnie, z wyważoną częstotliwością.
