U nas zapłacisz kartą
Zgrubienie na nosie - Przyczyny, Objawy i Skuteczne Metody Leczenia
Przyczyny deformacji nosa
Pomimo tego, że wygląd nosa zmienia się po urodzeniu, jego zasadniczy rozwój odbywa się w trakcie życia wewnątrzmacicznego płodu. Po urodzeniu obserwowane mogą być deformacje rozmaitych rodzajów, począwszy od całkowitego braku (aplazji) aż do przerośnięcia tkanek budujących nos. Zmiany kształtu tej części twarzy mogą być również wtórne do innych zaburzeń, takich jak rozszczepienie podniebienia lub wargi, zmiany polipowate czy obecność naczyniaków. Specyficzny wygląd nosa bywa również spowodowany działaniem sił doświadczanych przez noworodka w trakcie porodu - w okresie przyjścia na świat tkanki budujące nos są bowiem dość mało wytrzymałe. W tych sytuacjach zazwyczaj jednak dochodzi do samoistnego cofnięcia się zmian.
Nos siodełkowaty - jak się go pozbyć?
Wśród potencjalnych mechanizmów odpowiedzialnych za wrodzone deformacje nosa uwzględnia się czynniki genetyczne, ale i zakaźne, np. w przypadku kiły wrodzonej u dziecka występować może nos siodełkowaty, określany również jako nos zapadnięty. Jego charakterystyczny wygląd wiąże się z zapadniętym grzbietem nosa, najczęściej w jego środkowej części. Defekt ten jest związany z ubytkiem kości nosowej. Oprócz kiły wrodzonej, przyczynami takiej deformacji są urazy, a także niepowodzenia wcześniejszych, źle wykonanych zabiegach, np. po zbyt mocnym ścięciu garbu nosa. Nos siodełkowaty jest również obserwowany w przebiegu ziarniniakowatości Wegenera - chorobie związanej z uogólnionym zapaleniem naczyń.
Korekta nosa siodełkowatego polega przede wszystkim na uzupełnieniu zapadniętego grzbietu nosa. W tym celu bardzo ważny jest odpowiedni wybór materiału służącego jako jego uzupełnienie. Obecnie stosuje się następujące możliwości:
- przeszczep fragmentu własnej kości, najczęściej kości biodrowej – wymaga to dodatkowego zabiegu pobrania przeszczepu kości
- wszczepienie implantu silikonowego
- wszczepienie implantu protoplastu
Rak nosa i rak zatok przynosowych – kto choruje?
Nowotwory nosa i zatok stanowią zaledwie 0,5 proc. wszystkich nowotworów. Są jednak istotnym problemem medycznym, gdyż ich rokowanie pozostaje niezadowalające, pomimo rozwoju metod diagnostycznych i leczniczych. Pacjenci często nie zwracają uwagi na pierwsze objawy i zgłaszają się do lekarza, w momencie, gdy na skuteczne leczenie jest stanowczo za późno.
Nowotwory zatok i nosa występują dwukrotnie częściej u mężczyzn niż u kobiet, a szczyt zachorowań przypada na 5–7 dekadę życia. Do grup o szczególnym ryzyku zachorowalności na raka płaskonabłonkowego jamy nosowej należą osoby, które mają związek z produkcją niklu i chromu (przemysł samochodowy, budowlany). Praca w przemyśle drzewnym z kolei wiąże się ściśle z wystąpieniem gruczolaka zatok.
Istotnym czynnikiem ryzyka raka nosa i zatok jest praca w destylarniach alkoholu izopropylowego, fabrykach tekstyliów i obuwia. Stwierdzono także związek pomiędzy infekcją wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV) lub Epsteina-Barr (EBV), a rozwojem raka niezróżnicowanego i chłoniaków. Przyczyną raka zatok i nosa może być palenie tytoniu.
Ponadto szczególnie narażeni na raka nosa są mężczyźni – nowotwór atakuje ich częściej niż kobiety – zwłaszcza między 50. a 70. rokiem życia.
Rak nosa ( nowotwór nosa i zatok przynosowych) mogą powstawać w wyniku nieprawidłowego rozwoju komórek nabłonka wyściełającego jamę nosową oraz zatoki przynosowe. Zmiany zazwyczaj mają postać złośliwą i często są wykrywane w zaawansowanym stadium. Ma na to wpływ fakt, że rak nosa daje mało specyficzne objawy, przez co diagnoza jest stawiana zbyt późno.
Nowotwory nosa i zatok przynosowych, jak i te występujące w innych narządach, są złośliwe lub niezłośliwe. Obie grupy mogą wywodzić się z różnych tkanek, przez co wyróżniamy guzy: pochodzenia nabłonkowego, tkanek miękkich, kości i chrząstek, krwiolimfatyczne, neuroektodermalne, z komórek zapalnych.
Najczęstszym nowotworem pierwszej grupy jest rak płaskonabłonkowy zatok (85–90 proc. wszystkich w tej okolicy). Zbudowany jest on z komórek, różnicujących się w nabłonek płaski. Może wykazywać cechy rogowacenia lub nie. Zazwyczaj jest kruchym, przypominającym brodawki guzem, zmienionym krwotocznie lub martwiczo.
Na podstawie obrazu mikroskopowego wyróżnia się kilka jego podtypów, które charakteryzują się różnym stopniem agresywności. Najgorsza pod względem rokowanie jest tzw. postać bazaloidalna. Nowotwór ten najczęściej rozwija się w krajach azjatyckich, może jednak występować również w Europie.
Jakie są przyczyny deformacji nosa
Kształtów nosa można by wyróżnić prawdopodobnie tyle, ilu jest ludzi na świecie. Ciężko zatem powiedzieć, jaki nos można uznać za "normalny". U niektórych osób narząd ten jest jednak ewidentnie nieprawidłowo zbudowany. Przyczyną takiego stanu rzeczy mogą być zarówno defekty powstające w okresie rozwoju osobniczego, jak również różnego rodzaju schorzenia i sytuacje doświadczane już w trakcie życia.
Zasadniczą rolą nosa jest transport powietrza do płuc. Przy przechodzeniu przez tę strukturę dochodzi m.in. do jego ogrzania oraz wstępnego oczyszczenia. Drugą niezwykle ważną funkcją nosa jest odbieranie doznań zapachowych. Ze względu to, iż narząd ten jest zlokalizowany w centralnym punkcie twarzy, jest doskonale widoczny. Każda jego deformacja będzie przez to błyskawicznie zauważalna.
Wybierz miasto, aby sprawdzić oferty 39 placówek wykonujących operacja plastyczna nosa: