U nas zapłacisz kartą
Zmiany skórne u osób starszych - zdjęcia i wyjaśnienia
Jakie są sposoby leczenia?
Wybór terapii pemfigoidu pęcherzowego powinien zależeć od wieku, stanu ogólnego pacjenta, chorób współistniejących i przyjmowanych przez niego leków.
Leczenie miejscowe
Pęcherze powinny zostać sterylnie przerwane i zdezynfekowane. Dokonuje się tego jedynie w gabinecie zabiegowym. Zabieg powinien być wykonany przez pielęgniarkę lub lekarza lekarza i zawsze zgodnie z konsultacją specjalisty dermatologa. Zewnętrznie stosuje się leki glikokortykosteroidowe.
Bywa, że takie leczenie zewnętrzne jest wystarczające.
Leczenie ogólne
Leczeenie jest prowadzone przez dermatologa. W leczeniu stosuje się doustnie glikokortykosteroidy (prednizon), których dawki zmniejsza się stopniowo w zależności od aktywności choroby.
Korzystne jest także kojarzenie kortykosteroidów z sulfonami (dapson) lub antybiotykami (tetracykliną lub ertromycyną).
W przypadku niezbyt nasilonych zmian skórnych można stosować jedynie antybiotyki- tetracyklinę lub erytromycynę w skojarzeniu z amidem kwasu nikotynowego. Leczenie takie w ciągu nawet 8 tygodni może powodować częściowe lub całkowite ustąpienie zmian.
W przypadkach opornych na leczenie wskazane są leki immunosupresyjne (azatiopryna, mykofenolan mofetylu) w skojarzeniu z glikokortykosteroidami i po wykluczeniu współistnienia nowotworu złośliwego.
Wykwity pierwotne
Plama
Fot. 1. Plamy (bielactwo nabyte), w centrum widoczna nadżerka pokryta strupem
Fot. 2. Plamy rumieniowe
Plama to zmiana zabarwienia skóry na ograniczonej powierzchni, leżąca w poziomie skóry, tj. niewyczuwalna przy dotyku. Plamy mogą mieć różną wielkość, kolor i lokalizację. Mogą też towarzyszyć im różne objawy – świąd, pieczenie, łuszczenie się skóry, nadmierne ucieplenie skóry w okolicy plamy. Jeśli plamy występują na całym ciele, mówimy o wysypce (lub osutce) i opisujemy jej cechy charakterystyczne, np. wysypka drobnoplamista (kiedy plamy są niewielkie). Plamy mogą się zlewać się w większe ogniska, a także ulegać ewolucji – zmiana skórna, która początkowo była np. grudką lub pęcherzem może się zmienić w plamę.
1. Plamy z zaburzeń ukrwienia
- plamy rumieniowe: małe, najczęściej liczne wykwity, mogące się zlewać i tworzyć zmiany o charakterze wielokolistym, obrączkowatym. Obserwuje się je często w przebiegu chorób zakaźnych (orda, różyczka, płonica) i w wysypkach (osutkach) polekowych
- rumienie są wykwitami większymi od plam rumieniowych. Mogą mieć charakter przelotny, czyli chwilowy, ustępujący bez leczenia – związane są ze zwiększonym przepływem krwi przez naczynia skórne (np. rumień emocjonalny, rumień wywołany przez związki naczyniorozszerzające) lub trwały – najczęściej w wyniku przekrwienia związanego ze stanem zapalnym, np.: odczyn fototoksyczny i fotoalergiczny, róża
- erytrodermia jest uogólnionym stanem zapalnym skóry. Skóra jest zaczerwieniona jednolicie na większej powierzchni, obrzęknięta z nadmiernym złuszczaniem naskórka. Częstymi objawami towarzyszącymi są świąd, niekiedy powiększenie węzłów chłonnych, podwyższona temperatura, dreszcze, złe samopoczucie.
Jak z wiekiem zmienia się skóra?
Wraz z wiekiem na skórze osób starszych przybywa plam, nierówności kolorytu, znamion, pieprzyków i innych zmian. Zmiany w skórze związane z wiekiem polegają na stopniowym zaniku włókien sprężystych, co powoduje zmniejszenie elastyczności skóry. Skóra osób starszych jest sucha, szorstka, wysuszona oraz łatwiej pęka. Skóra ulega uszkodzeniu również pod wpływem promieni słonecznych, czesto przyjmując postać pogrubiałej z licznymi przebarwieniami i głębokimi zmarszczkami.
Najcześciej zmiany skórne u osób starszych nie są powodem do zmartwień. Warto jednak zwracać uwagę na stan skóry, gdyż problemy dermatologiczne u osób starszych powodują liczne powikłania i leczy się je znacznie dłużej niż u ludzi w młodszym wieku. Do najczestszych chorób skóry możemy zaliczyć: choroby bakteryjne, wirusowe oraz grzybicze.
Jak leczyć raka skóry?
Podstawowym czynnikiem, który przesądza o leczeniunowotworów skóry jest wynik badania obrazowego i histopatologicznego. Głównym sposobem leczenia jest chirurgiczne wycięcie guzaz pewnym marginesem sąsiadujących zdrowych tkanek. To właśnie leczenie operacyjne pozwala na radykalne usunięcie zmian na skórze.
Kolejną formą leczenia jest radioterapia, stosowana u tych osób, które nie mogą być poddane zabiegowi chirurgicznemu. Tą metodą jest głównie leczony rak płaskonabłonkowy i podstawnokomórkowy.
Bezinwazyjną metodą jest natomiast terapia fotodynamiczna, która działa w oparciu o reakcję fototoksyczną. W ten sposób niszczone są komórki nowotworowe bez uszkadzania tkanek zdrowych. W przypadku mniejszych guzków (do 5 mm) stosowany jest laser CO2. Natomiast chorzy z dużymi obszarami skórnymi, zajętymi przez zmiany nowotworowe poddawani są leczeniu powierzchownemu.
Po zakończeniu leczenia każdy pacjent ma zalecane wizyty kontrolne. Ich zadaniem jest monitorowanie stanu zdrowia, ewentualnych nawrotów choroby czy przerzutów. Ogromne znaczenie ma profilaktyka raka skóry. Polega ona przede wszystkim na unikaniu zbyt długiego przebywania na słońcu i stosowaniu kremów ochronnych z wysokimi filtrami.
Czym są nowotwory skóry?
Nowotwory skóry to zmiany, które mogą pojawić się na każdym obszarze skóry, ale najczęściej występują w miejscach, gdzie skóra jest uszkodzona. Rozwój choroby poprzedzają tak zwane zmiany przedrakowe, które powoli przekształcają się w klasyczną chorobę nowotworową.
Tak naprawdę trudno szczegółowo określić, kiedy zmiana na skórze może przeobrazić się w raka skóry. Dlatego też tak ważna jest obserwacja problemów skórnych przez samego chorego. Niektóre zmiany samoistnie znikają lub nie zawsze przekształcają się w zmiany nowotworowe, a zatem w każdym przypadku niezbędna jest konsultacja medyczna.
Co jest najczęstszą przyczyną powstawania nowotworu skóry? Przede wszystkim nadmierna ekspozycja na promieniowanie słoneczne. Tak lubiane przez większość ludzi kąpiele słoneczne i wygrzewanie na plaży to jedne z ważniejszych czynników powstawania zmian na skórze.
Bardzo często takie zmiany powstają także u osób, które przez długi czas pracują na świeżym powietrzu, na otwartej przestrzeni. Ale to nie jedyne przyczyny.