U nas zapłacisz kartą
Zmiany skórne w okolicy pępka - Przyczyny, Objawy i Sposoby Leczenia
Choroby pępka
Przyczyną zakażenia pępka zwykle są gronkowce. Zakażenie rozwija się w obrębie kikuta pępowinowego u noworodków. W krajach rozwiniętych występuje rzadko. W pierwszym etapie powoduje zapalenie pępka, ale łatwo może szerzyć się poprzez naczynia pępkowe, co doprowadzi do zapalenia otrzewnej, a w konsekwencji do posocznicy.
Zapalenie pępka częściej dotyczy dzieci z zaburzeniami w układzie odpornościowym. W leczeniu zwykle stosuje się antybiotykoterapię w kierunku niszczenia bakterii odpowiedzialnych za zakażenie.
Czasami miejsce po odpadnięciu pępowiny u niemowlęcia nie goi się prawidłowo. W dnie pępka pojawia się wtedy czerwony, sączący guzek. Jest to tak zwany „ziarniniak pępka”. Ziarniniak jest to przerastająca, zakażona i niegojąca się tkanka ziarninowa.
Stan ten wymaga konsultacji lekarza. Leczenie polega na stosowaniu maści z antybiotykiem, częstego przemywania pępka, a w wybranych przypadkach drobnego zabiegu polegającego na podwiązaniu szypuły ziarniniaka.
Uwypuklenie dna pępka świadczy o obecności przepukliny, czyli otworu w powłokach jamy brzusznej. W wypadku zauważenia przepukliny należy zasięgnąć porady lekarza.
Możliwe jest stosowanie leczenia zachowawczego polegającego na zakładaniu specjalnych plastrów zbliżających mięśnie proste brzucha, co pozwala na zamknięcie otworu przepukliny. Leczenie to przynosi w wielu wypadkach bardzo dobre efekty. Duże przepukliny jednak najczęściej wymagają leczenia operacyjnego.
- Guz pępka (tzw. guz siostry Mary Joseph)
Zwykle cechuje się nieregularnym odgraniczeniem i twardą konsystencją, może być bolesny. Powierzchnia zmiany często jest owrzodziała lub martwicza, może występować krwista, surowicza lub ropna wydzielina.
Zwykle wskazuje na występowanie rozsianych nowotworów: jelita grubego, żołądka, jajnika bądź trzustki, które przedostają się „na zewnątrz” wzdłuż więzadła prowadzącego z jamy brzusznej do pępka. Dość często guzki te są pierwszym objawem niewykrytego wcześniej raka.
Jak powstaje pępek?
W pierwszych tygodniach ciąży tworzy się pępowina. Sznur pępowinowy mieści w sobie jedną dużą żyłę i dwie mniejsze tętnice, przez które dostarczany jest tlen z krwiobiegu matki i odprowadzane są zbędne produkty przemiany materii.
Naczynia pępowinowe osłonięte są tzw. galaretą Whartona – gąbczastą substancją chroniącą je przed uciskiem podczas ruchów dziecka i w trakcie porodu. Pępowina rośnie wraz z dzieckiem – u bardziej ruchliwych maluchów jest często dłuższa.
Odcięcie pępowiny należy do najczęściej wykonywanych zabiegów chirurgicznych na świecie. Sznur pępowinowy, łączący noworodka z matką, przecina się dziś nie od razu po przyjściu dziecka na świat, ale chwilę później. W tym czasie do jego krwiobiegu spływa dodatkowe 80-100 ml krwi, a to prawie 1/3 całej objętości krwi noworodka! To jeden z pierwszych „prezentów” od mamy na nowe życie.
Resztka pępowiny zaopatrywana jest plastykową zapinką, zdejmowaną po kilku dniach. W ciągu 2 tygodni kikut na ogół usycha i sam odpada. Proces ten może się jednak wydłużyć. Na szybkość gojenia się pępka mają wpływ: grubość pępowiny, grubość pierścienia skórnego wokół niej, prędkość wysychania kikuta i czynności pielęgnacyjne.
Wróg każdej kobiety – rozstępy
Choć walkę z rozstępami prędzej czy później będzie musiała stoczyć każda kobieta, rozstępy w ciąży są szczególnym przypadkiem. Pojawiają się one u ponad 50 % ciężarnych na skutek zarówno zmian hormonalnych, jak i gwałtownego rozciągania przez powiększającą się macicę skóry brzucha. Często występują także na skórze piersi, bioder i w okolicy pleców, czyli w tych regionach ciała, gdzie w ramach przygotowania do porodu, dochodzi do równego rodzaju zmian strukturalnych.
Rozstępy występują w postaci żyworóżowych linijnych kresek na skórze, które z biegiem czasu bledną. W ich przypadku dużą rolę odgrywa odpowiednia pielęgnacja skóry w wymienionych okolicach, która może znacznie poprawić ich wygląd. Oprócz tego niezwykle ważne jest prawidłowe przybieranie na wadze i niezbyt forsowne ćwiczenia fizyczne, które pomogą w utrzymaniu sprawności mięśni i jędrności ciała. Podczas walki z rozstępami istotna jest systematyczność, gdyż tylko dzięki niej możliwe do osiągnięcia będą satysfakcjonujące przyszłą mamę efekty estetyczne.
Grudkowe zapalenie skóry
Choć zmiany te występują w ciąży stosunkowo rzadko, mogą stać się bardzo dokuczliwe i nieprzyjemne. Objawiają się w postaci swędzących czerwonych grudek, które mogą poprzez rozdrapywanie przekształcić się następnie w nadżerki i strupy. Zwykle zmiany obejmują tułów, jednak mogą szerzyć się także na kończyny. Niestety, pomimo że grudkowe zapalenie skóry nie jest niebezpieczne dla kobiety, może w skrajnych przypadkach spowodować nawet poronienie lub obumarcie płodu.
Większość zmian skórnych występujących w trakcie ciąży jest na szczęście niegroźna zarówno dla matki, jak i dla płodu. Niestety kilka z nich może podnosić ryzyko zahamowania wzrostu płodu, porodu przedwczesnego lub nawet poronienia. Warto więc dokładnie zapoznać się z nimi i pamiętać, jakie zmiany skórne mogą zwiastować nadchodzące niebezpieczeństwo, tak, aby w porę móc zgłosić się do lekarza po pomoc. Pamiętaj też, że jeżeli nie jesteś pewna, co Ci dolega, zawsze warto skonsultować to ze specjalistą – chodzi bowiem nie tylko o Twoje zdrowie, ale również o bezpieczeństwo Twojego nienarodzonego dziecka.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Skonsultuj się z lekarzem.
Co jest pod pępkiem?
Pozostałości pępowinowych żył przekształcają się w twarde więzadła prowadzące od wnętrza pępka do wątroby. Głębiej położone naczynia, które kiedyś służyły komunikacji z krwiobiegiem matki, stają się częścią wewnętrznego układu krwionośnego – dostarczają krew do pęcherza, układu pokarmowego i moczowego.
Bardzo rzadko może się zdarzyć, że kanał łączący pęcherz z pępkiem pozostaje drożny (z pępka może wówczas wyciekać mocz). Taka wada wymaga interwencji chirurgicznej.
Same pępki nie są tak mocno unerwione, ale część tkanek znajdująca się pod nimi tak. Kiedy mocno uciśniemy środek pępka, zadziała on jak swego rodzaju guzik. Wiązki nerwów pod nim w drodze do rdzenia kręgowego łączą się z wiązkami nerwów z naszego pęcherza i cewki moczowej.
Przez to połączenie nerwów wysłany zostaje impuls do mózgu. Mózg nie jest w stanie zidentyfikować, skąd otrzymał impuls, dlatego możemy poczuć mrowienie wokół pęcherza i w okolicy miednicy. Trochę tak, jakbyśmy mieli potrzebę pójścia do toalety.
