U nas zapłacisz kartą
Zmiany skórne w okolicy pępka - Przyczyny, Objawy i Sposoby Leczenia
Zmiany skórne w ciąży. Zwróć uwagę na wszystkie!
Zmiany skórne ujawniają się w trakcie ciąży u sporej części przyszłych mam. Zazwyczaj dzieje się to w II trymestrze, kiedy to hormony szaleją w organizmie ciężarnej na całego. Wykwity skórne mogą pojawiać się na całym ciele kobiety: na brzuchu, nogach, ramionach czy twarzy. Warto zapoznać się, jakie zmiany skórne mogą wystąpić w przebiegu ciąży, aby wiedzieć, z czym tak naprawdę przyszła mama być może będzie musiała się zmierzyć. Zapraszamy lektury krótkiego przewodnika po zmianach skórnych występujących w ciąży.
Jeśli mówimy o zmianach skórnych w ciąży, zazwyczaj jako najbardziej charakterystyczny wykwit większość pomyśli zapewne o ostudzie ( melasma, melanodermia). Plamy ostudowe powstają na skutek zbyt dużej produkcji melaniny. Ich dokładna patogeneza nie jest znana, jednak większość naukowców upatruje ją w nadmiernej aktywności hormonalnej w trakcie ciąży lub nadmiarem hormonów przy stosowaniu doustnej antykoncepcji. Występowaniu ostudy mogą sprzyjać również inne nieprawidłowości hormonalne organizmu np. nieregularne miesiączkowanie, zaburzenia funkcji tarczycy oraz niektóre leki.
Plamy ostudowe pojawiają się nagle i polegają na przyciemnieniu skóry w obszarze wokół ust, nosa i oczu u bladolicych i na rozjaśnieniu tych obszarów u kobiet z ciemniejszą karnacją. Wykwity te mają również tendencję do ciemnienia pod wpływem promieni słonecznych, dlatego zaleca się używanie kremów z wysokimi filtrami UV. Ostuda ciężarnych zwykle znika dość szybko po porodzie, a gdy pojawia się bez związku z ciążą, powinna być skonsultowana ze specjalistą.
Swędzenie skóry w ciąży – co może oznaczać?
Problem swędzącej skóry pojawia się najczęściej u kobiet w zaawansowanej ciąży. W nielicznych przypadkach swędzenie można odczuwać już od pierwszego trymestru, jednak zwykle nasila się dopiero pomiędzy 6. a 9. miesiącem ciąży. Świąd skóry nie jest postrzegany jako schorzenie samo w sobie, a jedynie jako objaw, którego występowanie może mieć różnorodne przyczyny. W zdecydowanej większości przypadków nie świadczy on o niczym poważnym, co mogłoby zagrozić życiu matki i dziecka. Zwykle świąd skóry ustępuje samoistnie w ciągu 1-2 tygodni od porodu. Oprócz niegroźnych dermatoz istnieją też rzadsze, poważniejsze schorzenia, które dotykają kobiet w ciąży i zagrażają nienarodzonemu dziecku. Jeśli dotyczy nas problem ze swędzącą skórą, należy przede wszystkim ustalić, co jest tego powodem. Wśród możliwych przyczyn wymienia się:
- rozciąganie się skóry,
- cholestaza ciężarnych ,
- atopowe wykwity ciążowe, do których zalicza się atopowe zapalenie skóry, świerzbiączkę ciężarnych oraz swędzące ciążowe zapalenie mieszków włosowych (PFP),
- polimorficzne wykwity ciążowe,
- opryszczka ciężarnych (pemfigoid).
Choroby skórne a swędzenie skóry w ciąży
Istnieje szereg dermatoz charakterystycznych dla okresu ciąży, w których przebiegu oprócz zmian skórnych występuje świąd:
- atopowe wykwity ciążowe (AEP – atopic eruption of pregnancy) – zmiany skórne pojawiają się w I lub II trymestrze i przybierają postać swędzących grudek na rumieniowym podłożu albo wykwitów zlokalizowanych w zgięciach łokciowych i kolanowych. Oznaczenie ilości IgE całkowitego daje wtedy podwyższony wynik. Za świąd i zmiany skórne najczęściej odpowiada atopowe zapalenie skóry, które może w ciąży zaostrzyć swój przebieg lub pojawić się po raz pierwszy. Do innych niegroźnych dermatoz atopowych przebiegających ze świądem należy grudkowe zapalenie skóry, świerzbiączka ciężarnych oraz swędzące ciążowe zapalenie mieszków włosowych.
- polimorficzne wykwity ciążowe(PEP – polymorphic eruption of pregnancy) nazywane są inaczej swędzącymi grudkami i ogniskami pokrzywkowymi w przebiegu ciąży (PUPPP). To łagodna dermatoza o niejasnej przyczynie. Dotyka głównie pierworódki w czasie najbardziej intensywnego rozciągania się skóry. Częściej występuje u kobiet otyłych i przy ciążach mnogich. Schorzenie rozpoczyna się zwykle w III trymestrze ciąży. Charakteryzuje się występowaniem wykwitów pokrzywkowych i silnie swędzących grudek obrzękowych o średnicy 1-2 mm, których obwódki bledną pod wpływem ucisku. Zmiany zlokalizowane są w miejscu rozstępów na skórze podbrzusza z ominięciem okolicy pępka, a następnie rozprzestrzeniają się na uda, pośladki i ramiona. Na szczęście schorzenie to nie daje żadnych powikłań i ustępuje zaraz po porodzie.
- pemfigoid ciężarnych (PG – pemphigoid gestationis, inaczej opryszczka ciężarnych ) – to najpoważniejsza dermatoza ciążowa, która może stanowić zagrożenie dla rozwijającego się płodu. To schorzenie autoimmunologiczne pojawiające się w II lub III trymestrze ciąży. Pierwsze zmiany skórne pojawiają się w okolicy pępka , a następnie rozprzestrzeniają się na tułów i kończyny. Najpierw dominuje rumień oraz wykwity o charakterze grudek obrzękowych i bąbli pokrzywkowych, które w bardziej zaawansowanej postaci przechodzą w pęcherze. Oprócz zmian skórnych występuje m.in. świąd, pieczenie, ogólne złe samopoczucie, gorączka, nudności i bóle głowy. W przebiegu opryszczki ciężarnych wzrasta ryzyko wewnątrzmacicznego zahamowania wzrostu płodu oraz przedwczesnego porodu.
Objawy chorób skóry: zmiany skórne, wykwity skórne
Wykwity skórne to zmiany na skórze, które są objawami chorób skóry. W poszczególnych chorobach wykwity mają charakterystyczny wygląd – kolor, kształt, postać, lokalizację i na tej podstawie dermatolog zwykle jest w stanie ustalić rozpoznanie. Zmiany skórne się mogą zmieniać w czasie oraz ustępować z pozostawieniem blizny lub bez niej. Do wykwitów należą: plama, grudka, guzek, guz, pęcherzyk, pęcherz, krosta, bąbel, a także nadżerka, przeczos, pęknięcie i rozpadlina, łuska, strup, owrzodzenie oraz blizna.
Wykwity skórne to zmiany na skórze będące objawami jej choroby. Podstawą diagnostyki dermatologicznej jest prawidłowa umiejętność ich oceny i różnicowania.
- pierwotne wykwity są zazwyczaj bezpośrednim wynikiem rozwoju procesu chorobowego w skórze
- wykwity wtórne na ogół rozwijają się z pierwotnych i są ich następstwem.
Nie jest to jednak reguła, ponieważ w niektórych przypadkach, nawet we wczesnym okresie choroby nie udaje się stwierdzić wykwitów pierwotnych, które mogą być krótkotrwałe.
- plama
- grudka
- guzek
- guz
- pęcherzyk
- pęcherz
- krosta
- bąbel.
- nadżerkę
- przeczos
- pęknięcie i rozpadlinę
- łuskę
- strup
- owrzodzenie a także
- bliznę.
Choroby pępka
Przyczyną zakażenia pępka zwykle są gronkowce. Zakażenie rozwija się w obrębie kikuta pępowinowego u noworodków. W krajach rozwiniętych występuje rzadko. W pierwszym etapie powoduje zapalenie pępka, ale łatwo może szerzyć się poprzez naczynia pępkowe, co doprowadzi do zapalenia otrzewnej, a w konsekwencji do posocznicy.
Zapalenie pępka częściej dotyczy dzieci z zaburzeniami w układzie odpornościowym. W leczeniu zwykle stosuje się antybiotykoterapię w kierunku niszczenia bakterii odpowiedzialnych za zakażenie.
Czasami miejsce po odpadnięciu pępowiny u niemowlęcia nie goi się prawidłowo. W dnie pępka pojawia się wtedy czerwony, sączący guzek. Jest to tak zwany „ziarniniak pępka”. Ziarniniak jest to przerastająca, zakażona i niegojąca się tkanka ziarninowa.
Stan ten wymaga konsultacji lekarza. Leczenie polega na stosowaniu maści z antybiotykiem, częstego przemywania pępka, a w wybranych przypadkach drobnego zabiegu polegającego na podwiązaniu szypuły ziarniniaka.
Uwypuklenie dna pępka świadczy o obecności przepukliny, czyli otworu w powłokach jamy brzusznej. W wypadku zauważenia przepukliny należy zasięgnąć porady lekarza.
Możliwe jest stosowanie leczenia zachowawczego polegającego na zakładaniu specjalnych plastrów zbliżających mięśnie proste brzucha, co pozwala na zamknięcie otworu przepukliny. Leczenie to przynosi w wielu wypadkach bardzo dobre efekty. Duże przepukliny jednak najczęściej wymagają leczenia operacyjnego.
- Guz pępka (tzw. guz siostry Mary Joseph)
Zwykle cechuje się nieregularnym odgraniczeniem i twardą konsystencją, może być bolesny. Powierzchnia zmiany często jest owrzodziała lub martwicza, może występować krwista, surowicza lub ropna wydzielina.
Zwykle wskazuje na występowanie rozsianych nowotworów: jelita grubego, żołądka, jajnika bądź trzustki, które przedostają się „na zewnątrz” wzdłuż więzadła prowadzącego z jamy brzusznej do pępka. Dość często guzki te są pierwszym objawem niewykrytego wcześniej raka.
