U nas zapłacisz kartą
Alergiczna Choroba Skóry - Krzyżówka Zrozumienia i Leczenia
Dieta przy pokrzywce
Postępowanie dietetyczne jest wskazane tylko w przypadku pokrzywki na tle alergicznym lub pseudoalergicznym. Alergia IgE-zależna jest rzadką przyczyną przewlekłej pokrzywki spontanicznej. Jeżeli u osoby z pokrzywką zostanie zdiagnozowana alergia na pokarm, konieczne jest wyeliminowanie z diety pokarmów zawierających alergeny wywołujące objawy. Taka modyfikacja diety może doprowadzić do remisji objawów choroby nawet w ciągu 24 godzin.
Prowadzenie dziennika spożywanych pokarmów oraz notowanie czasu wystąpienia i charakteru objawów może pomóc lekarzowi w określeniu związku między konkretnymi spożywanymi pokarmami a objawami. Jest szczególnie zalecany u małych dzieci z objawami pokrzywki. W przypadku podejrzenia reakcji alergicznej lekarz może zlecić odpowiednie testy diagnostyczne (z krwi lub skórne) oraz próbę eliminacji lub prowokacji.
Objawy pokrzywki
Objawem pokrzywki może być wyłącznie bąbel pokrzywkowy lub tylko obrzęk naczynioruchowy.
Oba te objawy mogą również współistnieć – dzieje się tak w około 40 proc. przypadków tej choroby.
Poza zmianami skórnymi mogą współwystępować także inne objawy, które nie obejmują skóry, jak np.: znaczne osłabienie, zawroty głowy, uczucie gorąca, chrypka, nudności i wymioty, spadek ciśnienia tętniczego. Pokrzywka również powoduje intensywny świąd i pieczenie skóry.
Bąbel pokrzywkowy
- uniesienie skóry z obrzękiem umiejscowionym centralnie
- lekkie przejaśnienie o zmiennych kształcie i rozmiarze, otoczone rumieniem (tzw. refleks rumieniowy)
- wyraźnie odgraniczone od zdrowej skóry
- nagłe powiększenie objętości (uniesienie) dolnych warstw skóry i tkanki podskórnej
- pojawienie się rumienia lub zmiany koloru skóry
- świąd
- rzadziej uczucie pieczenia w miejscu pojawienia się wykwitów
- dominującym objawem jest ból
- rzadziej uczucie pieczenia skóry
- zmiany często obejmują błony śluzowe
- objaw samoograniczający się – przemija w ciągu około 24 godzin
- objaw utrzymuje się dłużej niż pokrzywka – do około 72 godzin
Wysypka alergiczna – jak leczyć?
Podstawą do rozpoczęcia leczenia wysypki alergicznej jest wyeliminowanie substancji uczulającej mającej wpływ na zaostrzenie objawów. Rozpoznanie alergenów umożliwią testy zlecone przez alergologa lub dermatologa. Specjalista wytłumaczy też, jak leczyć wysypkę alergiczną i jak unikać alergenu. Może przepisać leki antyhistaminowe lub glikokortykosteroidy oraz zalecić stosowanie nawilżających i odbudowujących zniszczoną skórę emolientów. Odpowiednia pielęgnacja to istotny element w leczeniu zmian skórnych – brak bariery ochronnej i sączące się rany mogą prowadzić do poważniejszych zakażeń i w efekcie do nieestetycznych blizn.
Nie zawsze w przypadku pojawienia się symptomów wysypki alergicznej możliwa jest szybka wizyta u specjalisty. Jak złagodzić objawy alergii skórnej, gdy termin konsultacji jest odległy? W takich przypadkach z pomocą na zmiany skórne przychodzi leczenie domowe.
Na złagodzenie objawów wysypki można zastosować rumianek, należy zalać wrzątkiem torebkę i pozostawić pod przykryciem do wystygnięcia. Następnie wyjąć torebkę lub zmoczyć w naparze kawałek materiału i przykładać do zmienionej chorobowo skóry. Należy jednak pamiętać że rumianek może uczulać niektóre osoby, dlatego dla pewności warto zrobić test na małym fragmencie skóry przedramienia.
Na przesuszoną skórę oraz stan zapalny bardzo dobrze wpływa aloes. Miazgę z łodygi aloesu należy przyłożyć bezpośrednio do miejsca objętego wysypką. Aloes występuje w różnych postaciach miąższ z aloesu, sok, krem lub żel, każda forma aloesu przyłożona do podrażnienia na skórze przyniesie ulgę.
Na większy obszar ciała dotknięty wysypką może pomóc soda oczyszczona. Należy dodać sodę do kąpieli i przez około godzinę moczyć miejsce objęte wysypką. Soda posiada działanie antybakteryjne oraz zmniejsza stany zapalne, przynosi ulgę zmniejszając uczucie swędzenia.
Równie dobrym sposobem na domowe leczenie alergii skórnej może być kąpiel do której można dodać olejek z drzewa herbacianego albo płatki owsiane. Zarówno płatki owsiane jak i olejek z drzewa herbacianego posiadają działanie nawilżające i przeciwzapalne oraz redukują uczucie swędzenia.
Wyprysk kontaktowy
Wyprysk kontaktowy jest objawem miejscowego uczulenia. Może pojawiać się tak u osób zdrowych, jak i skłonnych do reakcji alergicznych. Powstaje wskutek przewlekłego stykania się skóry z substancją mającą właściwości alergenowe. Wyprysk przybiera postać drobnej, swędzącej wysypki na powierzchni 1-2 cm2, przechodzącej w sączące pęcherzyki. Pojawia się np. na przegubie pod klamerką zegarka, w miejscu zetknięcia ze skórą bransoletki, pierścionka czy też na płatkach uszu pod wpływem kolczyków.
Reakcja uczuleniowa występuje szybciej i łatwiej, jeśli skóra w miejscu kontaktu jest wilgotna lub zmacerowana. Miejsca, gdzie pojawia się i utrzymuje wyprysk kontaktowy, łatwo ulegają podrażnieniu przez inne, skądinąd nieszkodliwe substancje, co nasila stan zapalny i powoduje rozprzestrzenianie się zmian i nasilenie dolegliwości (świąd, ból).
Liczba alergenów odpowiedzialnych za wyprysk kontaktowy sięga kilkudziesięciu tysięcy.
Źródła wyprysków:
- kosmetyki: kremy, mydła, perfumy, kredki do ust i oczu,
- sztuczna biżuteria (plastik i metale – chrom, nikiel),
- protezy zębowe,
- odzież z tworzyw sztucznych (bielizna, skarpetki), guma.
Również w przypadku wyprysku kontaktowego jak najszybsze przerwanie styczności z alergenem powoduje ustąpienie zmian skórnych.
Trudności w rozpoznawaniu rodzaju alergenu bywają tu większe niż w przypadku pokrzywki, ponieważ wyprysk kontaktowy pojawia się dopiero w 24 do 48 godzin po zetknięciu z substancją uczulającą. Do identyfikacji alergenów służą tzw. próby płatkowe, w czasie których potencjalne alergeny zostają umieszczone na powierzchni skóry (najczęściej pleców).
Wyprysk kontaktowy wywołany przez substancję, z którą człowiek styka się bardzo często, na przykład w miejscu pracy, może być ciężką, uporczywą chorobą. Konieczna bywa wtedy zmiana zajęcia, a w leczeniu stosuje się preparaty steroidowe (miejscowo lub ogólnie). W przypadkach dużego nasilenia zmian, konieczne niekiedy jest wielomiesięczne lub wieloletnie leczenie, a jeśli zmiany dotyczą dłoni, mogą uniemożliwić wykonywanie dotychczasowego zawodu.
