U nas zapłacisz kartą
Badania diagnostyczne w przypadku łysienia androgenowego
Najbardziej popularne zabiegi trychologiczne
- Mezoterapia – to jeden z najczęściej stosowany zabiegów w leczeniu łysienia androgenowego. Może odbyć się jako zabieg igłowy lub bezigłowy, jest to zależne od sprzętu na jakim wykonywany jest zabieg. Polega na dostarczeniu do skóry głowy specjalnych odżywczych substancji, które odżywiają cebulki włosa, wzmacniają je i powodują wzrost. W mezoterapii można stosować również osocze bogatopłytkowe, które uzyskiwane jest z krwi pacjenta. Działa ono pobudzająco na cebulki włosów.
- Karboksyterapia – to nowoczesny zabieg, który polega na podaniu w skórę głowy dwutlenku węgla. Powoduje on rozszerzenie naczyń krwionośnych , co wywołuje szybszy porost włosów oraz hamuje ich wypadnie. Karboksyterapia zwiększa wchłanialność składników odżywczych, dotlenia cebulki włosów. Istotne jest aby zabieg był wykonywany na sprawdzonym certyfikowanym sprzęcie. W Polsce certyfikowanym urządzeniem jest sprzęt produkowany przez firmę Medika Premium.
- Kriomasaż – zabieg polegający na działaniu na skórę głowy ujemną temperaturą za pomocą tlenku azotu. Zimno skutkuje pobudzeniem cebulek do aktywności i powoduje wzrost nowych włosów. Zabieg jest bezbolesny i całkowicie bezpieczny.
- Terapia UVA/UVB/PUVA – zabieg polegający na poddaniu skóry działaniu promieni UV. Wspomaga odrastanie włosów.
- Peptydowa terapia włosów (Dr.CYJ Haik Fille) to nowoczesna metoda, polegają na podaniu w skórę głowy specjalnego zestawu substancji (peptydów i kwasu hialuronowego), który stymuluje odrastanie nowych włosów oraz hamuje proces wypadania. Efekty działania metody są widoczne po około 2 miesiącach.
- Metody laserowe– laser pobudza aktywność meszków włosowych , powoduje ich odżywienie i dotlenienie.
Łysienie androgenowe u kobiet
Zabiegi przeciwko łysieniu należy powtarzać w seriach, nie można poprzestać na jednej wizycie u specjalisty. Średnio zabiegi wykonuje się w seriach 3-4 zabiegi co 4 tygodnie. Po około roku kuracje należy powtórzyć.
Łysienie androgenowe to bardzo nieprzyjemna przypadłość. Mimo że nie daje dolegliwości bólowych, to może mocno uprzykrzyć życie i stać się poważnym problem. Nieleczone będzie postępować i pogłębiać się.
Na szczęście są różne sposoby na walkę z chorobą, trzeba tylko wykazać się dyscypliną i samozaparciem. Na pomoc wychodzi medycyna estetyczna. Należy pamiętać, aby korzystać z leczenia w renomowanych klinikach, u sprawdzanych specjalistów.
Mogłeś nas znaleźć szukając: mieszki włosowe, mieszka włosowego, zespół policystycznych jajników, owłosionej skóry głowy, utrata włosów, szczytu głowy, wzrost włosów, wzrostu włosa, pierwsze objawy przerzedzenie włosów, typu łysienia, badania laboratoryjne, uwarunkowane genetycznie, skóry owłosionej, łysieniem androgenowym, czubku głowy.
Poznaj sprzęt medyczny wielofunkcyjny, który pozwoli wykonać szereg zabiegów z zakresu medycyny estetycznej i kosmetologii.
Objawy łysienia androgenowego
U mężczyzn zwykle występuje recesja linii włosów na skroniach (zakola) i łysina na wierzchołku, u kobiet zwykle objawia się w postaci rozproszonego przerzedzenia na szczycie głowy. U mężczyzn często prowadzi do całkowitego wyłysienia. U kobiet raczej nigdy nie dochodzi do wyłysienia.
Łysienie androgenowe – w większości przypadków jest uwarunkowane genetycznie.
Łysienie tego typu występuje zarówno u kobiet jak i u mężczyzn jednak powinny być traktowane jako dwa odrębne schorzenia. Różnice dotyczą między innymi wieku w którym jednostka pojawia się, ale także obrazu klinicznego i częstotliwości występowania.
Pierwsze objawy łysienia androgenowego ujawniają się u nastolatków (forma ostra). Objawia się cofaniem linii na skroniach i czole, następnie proces zaczyna obejmować koronę głowy. Na łysienie androgenowe narażone są również kobiety. U kobiet przebieg choroby jest odmienny w stosunku do mężczyzn. Włosy przerzedzają się na środku głowy w postaci rozproszonej.
W jaki sposób lekarz rozpoznaje łysienie androgenowe typu męskiego?
Podstawą diagnostyki jest wywiad i badanie przedmiotowe. Lekarz pyta pacjenta o początek wystąpienia objawów, przebieg wypadania włosów, łysienie androgenowe w rodzinie, choroby współistniejące. Następnie ogląda owłosioną skórę głowy i ocenia wzór łysienia. Może przeprowadzić test pociągania. Badanie polega na pociągnięciu w kilku lokalizacjach na owłosionej skórze głowy pęków 40–60 włosów. Jeśli wyrwanych zostanie w ten sposób ponad 10 włosów (z jednego lub kilku miejsc), wynik testu jest dodatni. Badanie to trudno przeprowadzić u osób z krótkimi włosami.
W diagnostyce łysienia androgenowego (a także do monitorowaniu leczenia) wykorzystuje się trichoskopię, która za pomocą dermatoskopu i wideodermatoskopu pozwala na ocenę stanu łodyg włosów, mieszków włosowych oraz skóry głowy. Badanie jest nieinwazyjne i bezbolesne (nie wymaga wyrywania włosów).
W sytuacjach wątpliwych wskazana jest biopsja – badanie histopatologiczne kilkumilimetrowego wycinka pobranego z okolicy czołowo-ciemieniowej.
Dokładność porównywalną do osiąganej metodami histologicznymi daje refleksyjna mikroskopia konfokalna in vivo (in vivo reflectance confocal microscopy – RMC). To nowoczesna, nieinwazyjna technika obrazowania włosów i skóry owłosionej. Do jej ograniczeń należy m.in. wysoki koszt.
Łysienie androgenowe – jak je zdiagnozować?
Przed przystąpieniem do leczenia konieczna jest dokładna diagnoza, aby poznać przyczynę tego procesu. Pozwoli to uniknąć błędów w doborze odpowiedniego leku, a także zwiększy efektywność leczenia.
Zarówno u mężczyzn, jak i kobiet lekarz przeprowadza szczegółowy wywiad w celu dokładnego rozpoznania specyfiki i przyczyn łysienia . Wykonane badanie przedmiotowe obejmuje ocenę lokalizacji i wzoru łysienia.
Badania laboratoryjne są wykonywane w celu diagnostyki różnicowej i są szczególnie istotne w przypadku kobiet, gdyż obraz kliniczny nie jest tak charakterystyczny, jak u mężczyzn. Diagnostyka obejmuje następujące badania:
- morfologia z rozmazem,
- poziom ferrytyny i żelaza,
- OB, CRP, białko całkowite,
- glukoza na czczo,
- TSH, FT4, przeciwciała przeciwko peroksydazie tarczycowej i tyreoglobulinie,
- progesteron, prolaktyna, estradiol, testosteron.
Badaniem diagnostycznym, które zaleca się wszystkim chorym, jest trichoskopia . Zostają nią objęte trzy okolice – czołowo-ciemieniowa, skroniowa i potyliczna. Specjalista ocenia:
- grubość włosów (znaczenie ma mniejsza grubość w okolicy czołowej w porównaniu z potyliczną i powyżej 10% cienkich włosów w okolicy czołowej),
- odsetek włosów meszkowych,
- przebarwienia okołomieszkowe,
- liczba jednostek włosa z pojedynczą łodygą,
- liczba żółtych kropek będących pustymi ujściami mieszków włosowych [2,3].
