U nas zapłacisz kartą
Skąd Bąbel na Palcu u Ręki i Jak sobie z nim Radzić - Praktyczny Przewodnik
Jakie działania profilaktyczne pomagają uniknąć zanokcicy?
Należy przede wszystkim pamiętać, by podczas zabiegów pielęgnacyjnych takich jak manicure i pedicure delikatnie obchodzić się z płytką paznokci oraz skórą wokół nich.
Nie należy nadmiernie wycinać skórek, których uszkodzenie może w krótkim czasie wywołać zanokcicę. Tym samym należy także właściwie i z wyczuciem obcinać paznokcie. Dodatkowo należy przestać obgryzać paznokcie, co także może prowadzić do urazów wywołujących zanokcicę.
Warto także zwracać uwagę na higienę i dezynfekcję dłoni, które mogą uchronić przez zakażeniem bakteriami.
Należy też pamiętać, aby do wszystkich czynności domowych lub zawodowych, które mogą zwiększać ryzyko urazu paznokci zakładać rękawice.
Dodatkowo warto dbać też o nawilżenie skóry dłoni i paznokci, co zmniejszy ryzyko zadzierania się skórek. Należy też pamiętać, by udać się do specjalisty, jeśli cokolwiek dzieje się z paznokciem i jego płytka bądź okolica wokół jest zmieniona.
Ból palców a reumatoidalne zapalenie stawów
Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) bardzo często objawiają się bólem palców dłoni. Schorzenie zaliczane jest do chorób z autoagresji, czyli takich kiedy to układ immunologiczny występuje przeciwko swojemu gospodarzowi. Reumatoidalne zapalenie stawów to przewlekła, zapalna, układowa choroba tkanki łącznej. Jest nieuleczalna, ale można modyfikować jej przebieg. Wbrew powszechnemu przekonaniu nie jest to schorzenie obejmujące wyłącznie stawy. Jak wskazuje nazwa "choroba układowa" obejmuje cały organizm chorego. Dla RZS charakterystyczne jest to, że zmiany w stawach pojawiają się symetrycznie np. na obu dłoniach zmienione chorobowo są te same stawy, chociaż na jednej z nich mogą być większe lub mniejsze. Ból utrzymuje się stale, chociaż może mieć różne nasilenie. Kolejnym objawem jest sztywność stawów, dokuczliwa zwłaszcza po wstaniu z łóżka, obrzęk, zaczerwienienie skóry nad stawami. Wraz z postępem choroby dochodzi do coraz widoczniejszych deformacji stawów rak. Zdarza się, że palce podkurczają się i niezależnie od woli chorego, mają tendencję do odginania się w kierunku łokcia. Deformacje stawów dłoni często określa się nazwą ręka reumatoidalna. Ma to związek z uszkodzeniem aparatu więzadłowego stawu śródnadgarstkowego, nadgarstkowo-śródręcznych, śródręczno-paliczkowych i międzypaliczkowych ręki. W wyniku tego uszkodzenia dochodzi do rozluźnienia stawów, zmniejszenie ich siły i stabilizacji. Deformacje mogą obejmować także kciuki. Oprócz przyjmowania leków modyfikujących przebieg choroby konieczna jest także rehabilitacja, fizjoterapia oraz codzienne ćwiczenia. U osób, które regularnie trenują dłonie, dłużej utrzymuje się ich sprawność, siła chwytu. Poza tym, chory musi się nauczyć oszczędzać swoje dłonie, nie przeciążać ich, nie zmuszać do nienaturalnych ruchów (np. jak przy odkręcaniu słoika). U niektórych pacjentów z RZS konieczne jest operacyjne przywrócenie sprawności dłoni.
Najbardziej charakterystycznym objawem łuszczycowego zapalenia stawów (ŁZS) są zmiany rozwijające się w stawach międzypaliczkowych dalszych (blisko paznokci) rąk lub stóp. Innym typowym objawem choroby jest tworzenie się wokół zaatakowanych stawów wyrośli kostnych oraz niesymetryczne zajmowanie stawów. W łuszczycowym zapaleniu stawów nie występuje czynnik reumatyczny. Łuszczycowe zapalenie stawów rozwija się głównie w stawach obwodowych, ale może też objąć kręgosłup oraz stawy krzyżowo-biodrowe. Oprócz stawów zajęte mogą być także przyczepy ścięgien, kaletki maziowe oraz tkanki okołostawowe. Choroba prowadzi do deformacji stawów i bardzo często do inwalidztwa. Przykładem ataku łuszczycy na tkanki okołostawowe jest objaw palca kiełbaskowatego. Zaatakowany palec rzeczywiście można porównać do kiełbaski, ponieważ jest opuchnięty, silnie zaczerwieniony, a skóra na nim jest mocno ciepła. Tym objawom towarzyszy także ból. Dotychczas nie opracowano skutecznego sposobu leczenia choroby. Jednak możliwe jest dobre panowanie nad łuszczycowym zapaleniem stawów. Ponieważ ŁZS prowadzi do destrukcji stawów i ich usztywnienia, głównym celem leczenia jest zapobieganie kalectwu. Ogromną rolę w leczeniu łuszczycowego zapalenia stawów ma umiarkowana aktywność fizyczna, która zapobiega usztywnieniu stawów. Rodzaj ćwiczeń i zakres wysiłku fizycznego najlepiej omówić z lekarzem, gdyż zbyt intensywne obciążanie stawów może przyspieszyć ich deformację. Pacjent powinien też wiedzieć, że korzystnie na jego organizm wpływa przyjmowanie tranu. Należy unikać wszelkich sytuacji, które mogą wywołać kolejny rzut choroby, a więc silnych stresów, infekcji oraz urazów. Jeżeli jest to możliwe chorzy na łuszczycowe zapalenie stawów powinni unikać leków należących do grupy beta-blokerów, leków przeciwarytmicznych oraz soli litu, ponieważ mogą one przyspieszyć postęp choroby. Jeśli deformacje są zaawansowane i stawy mało ruchome, lekarz może zaproponować pacjentowi zabieg chirurgiczny. Możliwe jest przeprowadzenie plastyki stawu lub synowektomii, czyli operacji polegającej na usunięciu zmienionej przez proces zapalny błony maziowej w stawie.
Jakie objawy daje zanokcica?
Zanokcica to stan, w którym powstaje naciek zapalny. Fałd skórny jest wtedy zaczerwieniony, spuchnięty, co może powodować także pulsujący ból.
Jeśli zanokcica wynika z infekcji bakteryjnej, to pod wałem paznokciowym dodatkowo pojawia się ropień. Jest to wydzielina ropna, która nierzadko może także wyciekać.
W przypadku zakażenia pałeczką ropy błękitnej może pojawić się zielonkawe zabarwienie paznokcia.
Gdy zanokcica nie będzie leczona, przechodzi do fazy przewlekłej, w której wały paznokciowe nadal są obrzęknięte, a płytki paznokciowe zgrubiałe, szare, łuszczące i występują na nich przebarwienia. Dla tej fazy charakterystyczne są poprzeczne bruzdowania (tzw. bruzdy Beau'a). Czasami dochodzi także do całkowitego zniszczenia paznokcia.
Kiedy pojawiają się bąble po oparzeniu
Oparzenie parą i wrzątkiem
Oparzenia II stopnia zwykle zdarzają się w kuchni. Częstą przyczyną jest woda w garnku lub para z czajnika. Oparzenie parą może się zdarzyć nawet podczas zwykłego szykowania herbaty. Zwykle ten rodzaj poparzenia dotyczy dłoni, bo one znajdują się najbliżej źródła pary. Poparzenie na twarzy może być natomiast wynikiem nachylenia nad gorącym garnkiem.
Do równie częstych przypadków poparzenia w kuchni należy oparzenie wrzątkiem. Jeżeli mamy szczęście to powstanie tylko zaczerwienienie. Jednak wrząca woda i para potrafią wywoływać też poważniejsze objawy. Po jakimś czasie w miejscu działania gorąca pojawia się np. pęcherz po oparzeniu.
Bąbel oparzeniowy jest nieprzyjemnym dodatkiem do piekącej i swędzącej skóry. Szczególnie na palcach, gdzie upośledza czucie. Jednak z takim skutkiem oparzenia parą można sobie poradzić. W dalszej części poradnika dowiecie się jak się z nim obchodzić, czy można go przebić i czym smarować oparzenia.
Oparzenie olejem
Po oparzeniu olejem dużo częściej mogą się pojawiać bąble, a nawet rany. Olej jest o tyle niebezpieczniejszy od wody i pary, że trudniej go usunąć ze skóry. Natomiast blizny i bąble po oparzeniu nie są tak rozległe jak np. przy oparzeniu parą. Gorący olej raczej może skapnąć czy wylać się na ręce lub stopy. Rzadko dochodzi do poparzenia na twarzy.
Z powodu przylegania gorącego oleju do skóry jesteśmy dłużej narażeni na działanie gorąca. Olej wnika też głębiej. Żeby nie dopuścić do powstania rany po oparzeniu trzeba działać natychmiast, gdy do niego dojdzie. Taka rana jest dużo bardziej niebezpieczna od pęcherza po oparzeniu. Nie mając naturalnej warstwy ochronnej nie jesteśmy chronieni przed zakażeniami. Jednocześnie może być dużo bardziej bolesna.
Leczeniem oparzeń bardzo gorącym olejem będzie się musiał zająć lekarz. Jednak w pierwszej kolejności musimy sobie poradzić samodzielnie. Przeczytaj dalej co zrobić po oparzeniu olejem albo wrzątkiem.
