U nas zapłacisz kartą
Bąbel z krwią na skórze - Przyczyny, Objawy i Sposoby Leczenia
Kiedy przekłuć pęcherz na stopie?
Zawsze, kiedy to możliwe, staraj się uniknąć przekłucia pęcherza - płyn, który się w nim znajduje, ma właściwości antybakteryjne i w naturalny sposób chroni uszkodzone ciało, przyspieszając regenerację skóry. Przekłucie pęcherza (drenowanie) może okazać się konieczne, jeśli pęcherz na stopie utrudnia ci chodzenie i istnieje niebezpieczeństwo jego uszkodzenia i zdarcia.
Zdezynfekuj pęcherz i skórę wokół niego preparatem zapobiegającym infekcji. Do przebicia pęcherza najlepsza będzie jednorazowa igła o średniej średnicy. Jeśli chcesz zrobić to zwykłą igłą czy np. szpilką - wygotuj je a potem zdezynfekuj spirytusem.
Jeśli to tylko możliwe, nie zasłaniaj pęcherza plastrem czy opatrunkami - odkryte wygoi się szybciej.
Postaraj się jak najmniej uszkodzić skórę pęcherza - pod żadnym pozorem jej nie wycinaj. Najlepszym rozwiązaniem będzie jej dociśnięcie do uszkodzonego ciała - w ten sposób powstanie naturalny "plaster" przyspieszający gojenie. miesięcznik "Zdrowie"
Skuteczne sposoby na pęcherz na stopie
- Na zwykły bąbel i otarcia skóry powinien wystarczyć plaster z opatrunkiem albo też ochronny preparat w sprayu.
- Gdy pęcherz na stopie jest duży i wypełniony płynem, a skóra wokół niego mocno zaczerwieniona, przekłuj go igłą jednorazową lub zwykłą, wysterylizowaną w spirytusie czy wrzątku. Wtedy płyn fizjologiczny wycieknie. Resztki można delikatnie wycisnąć przez jałowy gazik.
- Jeżeli podejrzewasz, że pęcherz ponownie się wypełni, przeciągnij przez bąbel (to nie boli) bawełnianą nitkę nawleczoną na igłę krawiecką, pozostawiając końce nitki poza pęcherzem. Wydzielina spłynie po niej na zewnątrz.
- Gdy pęcherz jest niewielki, naklej na niego plaster z opatrunkiem.
- Jeśli pęcherz się naderwie, przyklej go z powrotem na uszkodzone miejsce. Następnie przemyj skórę wokół zranienia preparatem zapobiegającym infekcji. Można sięgnąć po preparat zwierający np. poliheksanidynę - substancję, która wspiera proces gojenia ran i nie sprzyja rozwojowi odporności drobnoustrojów. Całość zaklej plastrem z opatrunkiem, ale na noc go zdejmij, żeby do ranki docierało powietrze (sprzyja to gojeniu).
- Na bardzo rozległe otarcia nałóż opatrunek odkażający. Oczyszcza on ranę oraz zabezpiecza ją przed zabrudzeniem, infekcją i kolejnym urazem. Opatrunek nie przywiera do ciała, więc zmienia się go bezboleśnie. Pod nim rana jest cały czas wilgotna, szybciej się goi, bo może oddychać, dlatego mniej boli. Opatrunki te są w kilku rozmiarach.
Czytaj też:
Rozwijamy nasz serwis dzięki wyświetlaniu reklam.
Blokując reklamy, nie pozwalasz nam tworzyć wartościowych treści.
Wyłącz AdBlock i odśwież stronę.
Wykwity pierwotne
Plama
Fot. 1. Plamy (bielactwo nabyte), w centrum widoczna nadżerka pokryta strupem
Fot. 2. Plamy rumieniowe
Plama to zmiana zabarwienia skóry na ograniczonej powierzchni, leżąca w poziomie skóry, tj. niewyczuwalna przy dotyku. Plamy mogą mieć różną wielkość, kolor i lokalizację. Mogą też towarzyszyć im różne objawy – świąd, pieczenie, łuszczenie się skóry, nadmierne ucieplenie skóry w okolicy plamy. Jeśli plamy występują na całym ciele, mówimy o wysypce (lub osutce) i opisujemy jej cechy charakterystyczne, np. wysypka drobnoplamista (kiedy plamy są niewielkie). Plamy mogą się zlewać się w większe ogniska, a także ulegać ewolucji – zmiana skórna, która początkowo była np. grudką lub pęcherzem może się zmienić w plamę.
1. Plamy z zaburzeń ukrwienia
- plamy rumieniowe: małe, najczęściej liczne wykwity, mogące się zlewać i tworzyć zmiany o charakterze wielokolistym, obrączkowatym. Obserwuje się je często w przebiegu chorób zakaźnych (orda, różyczka, płonica) i w wysypkach (osutkach) polekowych
- rumienie są wykwitami większymi od plam rumieniowych. Mogą mieć charakter przelotny, czyli chwilowy, ustępujący bez leczenia – związane są ze zwiększonym przepływem krwi przez naczynia skórne (np. rumień emocjonalny, rumień wywołany przez związki naczyniorozszerzające) lub trwały – najczęściej w wyniku przekrwienia związanego ze stanem zapalnym, np.: odczyn fototoksyczny i fotoalergiczny, róża
- erytrodermia jest uogólnionym stanem zapalnym skóry. Skóra jest zaczerwieniona jednolicie na większej powierzchni, obrzęknięta z nadmiernym złuszczaniem naskórka. Częstymi objawami towarzyszącymi są świąd, niekiedy powiększenie węzłów chłonnych, podwyższona temperatura, dreszcze, złe samopoczucie.
Bąble na skórze – skąd się biorą i jak sobie z nimi radzić?
Bąble na skórze stanowią charakterystyczny objaw takich schorzeń, jak opryszczka, ospa, czy pęcherzyca. Wiele osób zastanawia się co mogą oznaczać bąble na skórze jak po oparzeniu, czy ugryzieniu komara. Zobacz, jakie są przyczyny ich powstawania – wodnych i ropnych. Dowiedz się, jak wyglądają zmiany skórne w poszczególnych chorobach.
- Bąble na skórze to wykwity, które pojawiają się w przebiegu różnych schorzeń infekcyjnych oraz alergicznych, a także czynników fizycznych, np. przy oparzeniach.
- Bąble na skórze są pęcherzami, które zazwyczaj są wypełnione treścią jałową (wodą lub osoczem) lub patologiczną (ropą).
- Wygląd i wielkość bąbli na skórze różni się w zależności od czynnika, jaki je wywołuje. Zazwyczaj bąble na skórze osiągają kilka milimetrów średnicy.
- Przyczyny bąbli na skórze
- Bąble na skórze jak po oparzeniu
- Swędzące bąble na skórze wywołane wirusem HSV
- Bąble na ciele w przebiegu ospy wietrznej
- Bąble na skórze z płynem surowiczym
- Ropne bąble na skórze
Bąble na skórze z płynem surowiczym
Obejmuje skórę i błony śluzowe. Powodowana jest pojawieniem się w układzie krążenia oraz w przestrzeniach międzykomórkowych naskórka nieprawidłowych przeciwciał, skierowanych przeciwko białkom tzw. desmogleiny (Dsg 1 i Dsg3). Wyróżnia się kilka postaci pęcherzycy, z których najcięższą jest „zwykła”.
W jej przebiegu występują kolejno po sobie takie objawy, jak:
- nadżerka w obrębie błon śluzowych jamy ustnej, z czasem coraz bardziej bolesna,
- ekspansja nadżerki na błony śluzowe krtani, spojówek, narządów płciowych, odbytu,
- wystąpienie dużych i bolesnych bąbli na ciele, wypełnionych surowicą, z tendencją do samoistnego pękania,
- powstawanie sączących nadżerek na skórze, w miejscu rozerwanych pęcherzy,
- narastające pieczenie i świąd,
Tego typu zmiany skórne rozlewają się na coraz większej powierzchni, mogą obejmować też twarz i owłosioną skórę głowy.
