U nas zapłacisz kartą
Czerwona krosta wypełniona krwią - Przyczyny, Objawy i Skuteczne Metody Leczenia
Dlaczego powstaje krwiak w jamie ustnej?
Jak już zostało wspomniane, krwiak w ustach najczęściej powstaje na skutek urazu. Do pęknięcia naczyń krwionośnych i powstania krwiaka może doprowadzić np.:
- nawykowe przygryzanie wewnętrznej strony policzka (m.in. na tle nerwowym),
- ucisk źle dopasowanej protezy zębowej,
- uraz związany z noszeniem aparatów ortodontycznych (zwłaszcza na początku leczenia),
- przygryzienie policzka podczas żucia lub mówienia,
- uraz związany z uderzeniem lub upadkiem,
- zgrzytanie zębami,
- silne zaciskanie zębów.
Uraz śluzówki w jamie ustnej najczęściej wywołuje ból. Może dojść także do obrzęku, który związany jest z uszkodzeniem tkanek. Urazy mechaniczne skutkują również pojawieniem się stanów zapalnych.
Pacjenci, u których samoistnie pojawiają się krwiaki w jamie ustnej, powinni wykonać badania w kierunku chorób hemolitycznych, bo pęknie naczyń krwionośnych może wskazywać np. na małopłytkowość. Co więcej, krwiaki na ciele i w jamie ustnej, mogą pojawiać się podczas stosowania leków przeciwzakrzepowych.
Ważne! Krwiaki, które są skutkiem urazu, wchłaniają się samoistnie lub po zastosowaniu leczenia miejscowego. Jeżeli krwiak utrzymuje się dłużej niż 14 dni, brak jest objawów wskazujących na uraz lub zmiana się powiększa, to należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem.
Pękanie naczyń krwionośnych może wskazywać na problemy z układem krwiotwórczym, które także wymagają odpowiedniej diagnostyki i leczenia.
Objawy chorób skóry: zmiany skórne, wykwity skórne
Wykwity skórne to zmiany na skórze, które są objawami chorób skóry. W poszczególnych chorobach wykwity mają charakterystyczny wygląd – kolor, kształt, postać, lokalizację i na tej podstawie dermatolog zwykle jest w stanie ustalić rozpoznanie. Zmiany skórne się mogą zmieniać w czasie oraz ustępować z pozostawieniem blizny lub bez niej. Do wykwitów należą: plama, grudka, guzek, guz, pęcherzyk, pęcherz, krosta, bąbel, a także nadżerka, przeczos, pęknięcie i rozpadlina, łuska, strup, owrzodzenie oraz blizna.
Wykwity skórne to zmiany na skórze będące objawami jej choroby. Podstawą diagnostyki dermatologicznej jest prawidłowa umiejętność ich oceny i różnicowania.
- pierwotne wykwity są zazwyczaj bezpośrednim wynikiem rozwoju procesu chorobowego w skórze
- wykwity wtórne na ogół rozwijają się z pierwotnych i są ich następstwem.
Nie jest to jednak reguła, ponieważ w niektórych przypadkach, nawet we wczesnym okresie choroby nie udaje się stwierdzić wykwitów pierwotnych, które mogą być krótkotrwałe.
- plama
- grudka
- guzek
- guz
- pęcherzyk
- pęcherz
- krosta
- bąbel.
- nadżerkę
- przeczos
- pęknięcie i rozpadlinę
- łuskę
- strup
- owrzodzenie a także
- bliznę.
Wykwity pierwotne
Plama
Fot. 1. Plamy (bielactwo nabyte), w centrum widoczna nadżerka pokryta strupem
Fot. 2. Plamy rumieniowe
Plama to zmiana zabarwienia skóry na ograniczonej powierzchni, leżąca w poziomie skóry, tj. niewyczuwalna przy dotyku. Plamy mogą mieć różną wielkość, kolor i lokalizację. Mogą też towarzyszyć im różne objawy – świąd, pieczenie, łuszczenie się skóry, nadmierne ucieplenie skóry w okolicy plamy. Jeśli plamy występują na całym ciele, mówimy o wysypce (lub osutce) i opisujemy jej cechy charakterystyczne, np. wysypka drobnoplamista (kiedy plamy są niewielkie). Plamy mogą się zlewać się w większe ogniska, a także ulegać ewolucji – zmiana skórna, która początkowo była np. grudką lub pęcherzem może się zmienić w plamę.
1. Plamy z zaburzeń ukrwienia
- plamy rumieniowe: małe, najczęściej liczne wykwity, mogące się zlewać i tworzyć zmiany o charakterze wielokolistym, obrączkowatym. Obserwuje się je często w przebiegu chorób zakaźnych (orda, różyczka, płonica) i w wysypkach (osutkach) polekowych
- rumienie są wykwitami większymi od plam rumieniowych. Mogą mieć charakter przelotny, czyli chwilowy, ustępujący bez leczenia – związane są ze zwiększonym przepływem krwi przez naczynia skórne (np. rumień emocjonalny, rumień wywołany przez związki naczyniorozszerzające) lub trwały – najczęściej w wyniku przekrwienia związanego ze stanem zapalnym, np.: odczyn fototoksyczny i fotoalergiczny, róża
- erytrodermia jest uogólnionym stanem zapalnym skóry. Skóra jest zaczerwieniona jednolicie na większej powierzchni, obrzęknięta z nadmiernym złuszczaniem naskórka. Częstymi objawami towarzyszącymi są świąd, niekiedy powiększenie węzłów chłonnych, podwyższona temperatura, dreszcze, złe samopoczucie.
Narośl na skórze (czerwona, czarna, biała, brązowa) – czym jest i jak ją usunąć?
Narośl skórna może był niegroźną zmianą o łagodnym przebiegu albo objawem poważnej choroby, np. raka. Szczególnie niepokojąca jest sytuacja, gdy narośl na skórze pojawiła się nagle i ma nieregularny kształt oraz zabarwienie. Żadnej narośli nie należy usuwać na własną rękę. Konieczna jest konsultacja dermatologiczna.
Skóra, pierwsza linia obrony organizmu przed infekcjami, jest jednocześnie jednym z pierwszych miejsc, gdzie pojawiają się wczesne oznaki choroby. U niektórych osób na różnym etapie życia może rozwinąć się narośl skórna. Wszelkie zmiany tego typu, szczególnie o nietypowym kształcie, zabarwieniu czy strukturze, bywają powodem do niepokoju.
