U nas zapłacisz kartą
"Pięć faktów o bąblach na palcach"
Bąble na skórze z płynem surowiczym
Obejmuje skórę i błony śluzowe. Powodowana jest pojawieniem się w układzie krążenia oraz w przestrzeniach międzykomórkowych naskórka nieprawidłowych przeciwciał, skierowanych przeciwko białkom tzw. desmogleiny (Dsg 1 i Dsg3). Wyróżnia się kilka postaci pęcherzycy, z których najcięższą jest „zwykła”.
W jej przebiegu występują kolejno po sobie takie objawy, jak:
- nadżerka w obrębie błon śluzowych jamy ustnej, z czasem coraz bardziej bolesna,
- ekspansja nadżerki na błony śluzowe krtani, spojówek, narządów płciowych, odbytu,
- wystąpienie dużych i bolesnych bąbli na ciele, wypełnionych surowicą, z tendencją do samoistnego pękania,
- powstawanie sączących nadżerek na skórze, w miejscu rozerwanych pęcherzy,
- narastające pieczenie i świąd,
Tego typu zmiany skórne rozlewają się na coraz większej powierzchni, mogą obejmować też twarz i owłosioną skórę głowy.
GUZKI Heberdena i Boucharda to zmiany zwyrodnieniowe na palcach rąk
Guzki Heberdena i Boucharda to zmiany zwyrodnieniowe stawów palców rąk. Na szczęście są one najmniej dokuczliwą dla chorego formą choroby zwyrodnieniowej stawów. Niemniej jednak nie należy ich lekceważyć. Jakie są przyczyny powstawania guzków Heberdena i Boucharda? Jakie objawy dają? Na czym polega leczenie?
Spis treści
Guzki Heberdena i guzki Boucharda to narośla kostne (osteofity) na stawach palców rąk. Guzki Heberdena rozwijają się w obrębie stawów międzypaliczkowych dalszych (tych przy paznokciach), natomiast guzki Boucharda w sąsiedztwie stawów międzypaliczkowych bliższych (znajdą się pośrodku palców).
Guzki Heberdena mogą pojawić się u osób w każdym wieku i występują znacznie częściej niż guzki Boucharda. Te ostatnie zwykle rozpoznaje się u osób po 55 roku życia, głównie u kobiet.
Plamy starcze i wątrobowe. Czym są przebarwienia na skórze dłoni?
Naturalny koloryt skóry jest uwarunkowany genetycznie, jednak w ciągu życia może wielokrotnie ulegać zmianom pod wpływem wielu czynników, takich jak:
- aktywność komórek barwnikowych skóry (melanocytów),
- poziom dotlenienia tkanek,
- stężenie związków pigmentacyjnych,
- grubość naskórka.
O plamach mówimy, gdy występują obszary ciemniejsze lub jaśniejsze od kolorytu naszej skóry. Część osób ma genetycznie uwarunkowane zaburzenia funkcji melanocytów, w związku z tym proces syntezy melaniny, odpowiadającej za ciemne zabarwienie skóry, przebiega nieprawidłowo, przez co skóra traci równomierne zabarwienie. Wiele zmian skóry zachodzi również wraz z wiekiem i jest elementem procesu starzenia się skóry. Miejscowe skupiska melaniny są widoczne jako ciemniejsze plamy, które ze względu na głębokość występowania dzieli się na plamy:
- naskórkowe – tworzą się w zewnętrznej warstwie skóry w wyniku nagromadzenia komórek barwnikowych lub nadprodukcji melaniny,
- skórne – powstają w warstwie brodawkowej skóry właściwej w wyniku punktowego nagromadzenia melaniny,
- mieszane – powstają przez nagromadzenie się melaniny w wierzchniej, jak i głębszej warstwie skóry.
Jako najczęściej spotykane plamy na dłoniach wymienia się te wynikające z zaburzeń funkcji melanocytów. Na skutek nierównomiernie rozłożonej melaniny mogą powstawać żółte, pomarańczowe, brązowe, beżowe lub nawet brunatne plamy na dłoniach.
Częstym problemem estetycznym są plamy soczewicowate. Określa się je również jako starcze lub wątrobowe. Kluczowy wpływ na ich powstawanie ma częstotliwość ekspozycji na słońce, dlatego występują także u osób w młodym wieku. Ten rodzaj plam nie ma też nic wspólnego z chorobami wątroby – nazwa nawiązuje tylko do ciemnej barwy tego narządu.
Brązowe plamy na dłoniach najczęściej mają postać drobnych zmian, niekiedy rozsianych po całym ciele. Występują w różnych odcieniach brązu. Zmiany powstałe po ekspozycji na słońce mogą stopniowo zaniknąć, jednak te powstałe w starszym wieku zwykle mają charakter stały.
Guzki Heberdena i Boucharda - objawy
Guzki Heberdena to twarde uwypuklenia, które pojawiają się na grzbietowo-bocznych powierzchniach palców rąk, w sąsiedztwie dalszych stawów międzypaliczkowych. Guzki Boucharda są bardziej nieregularne niż guzki Heberdena i występują na grzbietowo-bocznych powierzchniach palców rąk, w sąsiedztwie bliższych stawów międzypaliczkowych.
Ponadto, zarówno guzki Heberdena, jak i Boucharda:
- zwykle są zlokalizowane na palcach prawej ręki. Nie są one bardzo groźne, w przeciwieństwie do tych, które pojawiają się na ręce lewej (co zdarza się bardzo rzadko), gdyż - jak wynika z obserwacji lekarskich - stopień zaawansowania zmian zwyrodnieniowych jest większy na lewej ręce
- najczęściej pojawiają się w obrębie palca wskazującego, rzadziej serdecznego (choć mogą pojawić się praktycznie w dowolnej części dłoni),
- często współtowarzyszą zmianom zwyrodnieniowym u podstawy kości I kości śródręcza,
- mogą być przyczyną bólu (poprzez wywoływanie ucisku na nerwy), jednak zwykle nie dochodzi do jego rozwoju (ze względu na niewielkie siły działające na stawy i nerwy),
- czasami mogą spowodować ograniczenie ruchomości stawów, a tym samym sprawności rąk,
Guzki Heberdena i Boucharda - przyczyny
Bezpośrednią przyczyną rozwoju guzków w obrębie stawów jest zaburzenie równowagi pomiędzy tworzeniem a degradacją chrząstki stawowej i warstwy podchrzęstnej kości. Nie wiadomo jednak, co zapoczątkowuje ten proces.
Przypuszcza się, że zmiany zwyrodnieniowe mogą być uwarunkowane genetycznie. Poza tym do powstania guzków może dojść w wyniku powtarzającego się napinania przyczepów ścięgien głębokich zginaczy palców w efekcie, np. pisania na klawiaturze. Ponadto osteofity często pojawiają się u osób, które cierpią na reumatoidalne zapalenie stawów lub inne choroby reumatyczne. W związku z tym tego typu schorzenia są wysokim czynnikiem ryzyka rozwoju guzków i odwrotnie - proces zwyrodnieniowy w obrębie stawów palców zwiększa prawdopodobieństwo rozwoju choroby zwyrodnieniowej w innych, zwykle większych, stawach organizmu.
