U nas zapłacisz kartą
"Pięć faktów o bąblach na palcach"
Bąble na skórze jak po oparzeniu
Najczęstszą przyczyną powstawania bąbli na skórze są oparzenia. Do oparzenia może dojść w wyniku kontaktu skóry z wysoką temperaturą, promieniowaniem lub substancją żrącą. Bąble powstałe na skórze w skutek oparzenia, zazwyczaj są wypełnione płynem surowiczym, który ma na celu ochronę organizmu przed rożnymi zakażeniami. Z tego powodu nie należy ich przebijać.
Często oparzenia powstają przy gotowaniu, a jeśli czynność ta powtarzana jest przez nas codziennie - trudno o to, by bąble szybko i sprawnie się wygoiły. Zazwyczaj ich leczenie na dłoniach może trwać do ok. 2. a nawet 3. tygodni.
Bąble po oparzeniu różnią się wyglądem w zależności od tego, jaki czynnik je spowodował. Zazwyczaj takie bąble mają kilka milimetrów średnicy.
Guzki Heberdena i Boucharda - przyczyny
Bezpośrednią przyczyną rozwoju guzków w obrębie stawów jest zaburzenie równowagi pomiędzy tworzeniem a degradacją chrząstki stawowej i warstwy podchrzęstnej kości. Nie wiadomo jednak, co zapoczątkowuje ten proces.
Przypuszcza się, że zmiany zwyrodnieniowe mogą być uwarunkowane genetycznie. Poza tym do powstania guzków może dojść w wyniku powtarzającego się napinania przyczepów ścięgien głębokich zginaczy palców w efekcie, np. pisania na klawiaturze. Ponadto osteofity często pojawiają się u osób, które cierpią na reumatoidalne zapalenie stawów lub inne choroby reumatyczne. W związku z tym tego typu schorzenia są wysokim czynnikiem ryzyka rozwoju guzków i odwrotnie - proces zwyrodnieniowy w obrębie stawów palców zwiększa prawdopodobieństwo rozwoju choroby zwyrodnieniowej w innych, zwykle większych, stawach organizmu.
Plamy starcze i wątrobowe. Czym są przebarwienia na skórze dłoni?
Naturalny koloryt skóry jest uwarunkowany genetycznie, jednak w ciągu życia może wielokrotnie ulegać zmianom pod wpływem wielu czynników, takich jak:
- aktywność komórek barwnikowych skóry (melanocytów),
- poziom dotlenienia tkanek,
- stężenie związków pigmentacyjnych,
- grubość naskórka.
O plamach mówimy, gdy występują obszary ciemniejsze lub jaśniejsze od kolorytu naszej skóry. Część osób ma genetycznie uwarunkowane zaburzenia funkcji melanocytów, w związku z tym proces syntezy melaniny, odpowiadającej za ciemne zabarwienie skóry, przebiega nieprawidłowo, przez co skóra traci równomierne zabarwienie. Wiele zmian skóry zachodzi również wraz z wiekiem i jest elementem procesu starzenia się skóry. Miejscowe skupiska melaniny są widoczne jako ciemniejsze plamy, które ze względu na głębokość występowania dzieli się na plamy:
- naskórkowe – tworzą się w zewnętrznej warstwie skóry w wyniku nagromadzenia komórek barwnikowych lub nadprodukcji melaniny,
- skórne – powstają w warstwie brodawkowej skóry właściwej w wyniku punktowego nagromadzenia melaniny,
- mieszane – powstają przez nagromadzenie się melaniny w wierzchniej, jak i głębszej warstwie skóry.
Jako najczęściej spotykane plamy na dłoniach wymienia się te wynikające z zaburzeń funkcji melanocytów. Na skutek nierównomiernie rozłożonej melaniny mogą powstawać żółte, pomarańczowe, brązowe, beżowe lub nawet brunatne plamy na dłoniach.
Częstym problemem estetycznym są plamy soczewicowate. Określa się je również jako starcze lub wątrobowe. Kluczowy wpływ na ich powstawanie ma częstotliwość ekspozycji na słońce, dlatego występują także u osób w młodym wieku. Ten rodzaj plam nie ma też nic wspólnego z chorobami wątroby – nazwa nawiązuje tylko do ciemnej barwy tego narządu.
Brązowe plamy na dłoniach najczęściej mają postać drobnych zmian, niekiedy rozsianych po całym ciele. Występują w różnych odcieniach brązu. Zmiany powstałe po ekspozycji na słońce mogą stopniowo zaniknąć, jednak te powstałe w starszym wieku zwykle mają charakter stały.
Jakie są metody leczenia wyprysku potnicowego?
Wyprysk potnicowy to choroba trudno poddająca się leczeniu. Najczęściej leczenie rozpoczyna się od stosowania silnie działających miejscowo glikokortykosteroidów. Doustne leki przeciwhistaminowe pomagają zmniejszyć świąd. W często nawracającej chorobie opcję terapeutyczną stanowi fototerapia PUVA. W przypadku stwierdzenia grzybicy stóp lub innych czynników przyczynowych należy wdrożyć odpowiednie leczenie.
Wyprysk potnicowy to choroba, w której alergeny mogą być zarówno pochodzenia zewnętrznego, jak i wewnętrznego. Nikiel, kobalt i niektóre leki mogą powodować wystąpienie lub zaostrzenie zmian, więc unikanie ekspozycji na nie może zapobiec rozwojowi wyprysku potnicowego. Niemniej w większości przypadków trudno wykryć czynnik przyczynowy i profilaktyka nie jest możliwa. W przypadku odczynów na zakażenia grzybicze zmiany w obrębie dłoni cofają się po wyleczeniu grzybicy stóp.
Zobacz także
Wyprysk pieniążkowaty Wyprysk pieniążkowaty jest szczególną odmianą wyprysku kontaktowego. W części przypadków zmiany chorobowe związane są z nadwrażliwością komórkową na alergeny bakteryjne, zwłaszcza paciorkowcowe. Do czynników zaostrzających zmiany skórne należą nadmierne kąpiele i stosowanie wysuszających mydeł.
Objawy chorób skóry (wykwity skórne) Wykwity skórne to zmiany na skórze, które są objawami chorób skóry. W poszczególnych chorobach wykwity mają charakterystyczny wygląd – kolor, kształt, postać, lokalizację i na tej podstawie dermatolog zwykle jest w stanie ustalić rozpoznanie. Zmiany skórne się mogą zmieniać w czasie oraz ustępować z pozostawieniem blizny lub bez niej. Do wykwitów należą: plama, grudka, guzek, guz, pęcherzyk, pęcherz, krosta, bąbel, a także nadżerka, przeczos, pęknięcie i rozpadlina, łuska, strup, owrzodzenie oraz blizna.
