U nas zapłacisz kartą
Badania i Leczenie Bąbli Wodnych na Nogach - Przyczyny, Objawy i Skuteczne Metody
Ropne bąble na skórze
Bąble ropne na skórze wskazywać mogą nie tylko na jedną z postaci opryszczki, ale też tzw. czyraczność. Czyraki są objawem gronkowcowego zapalenia mieszków włosowych.
W przebiegu infekcji w pierwszej kolejności na skórze pojawiają się niezwykle bolesne, czerwone, twarde i zbite guzki. Po kilku dniach pod ich powierzchnią zaczyna się zbierać ropna treść.
W dalszej kolejności dochodzi do samoczynnego pęknięcia zmiany skórnej i rozlania się jej zawartości. Wiąże się to z kolejną porcją doznań bólowych, a dodatkowo należy się liczyć z tym, że w miejscu rozerwania czyraka pozostanie głęboka, widoczna blizna.
Czyraki występują pojedynczo. Mogą się pojawić w każdym niemal miejscu, ale zwłaszcza na plecach, ramionach, pośladkach, klatce piersiowej, szyi. W ostatnim przypadku istnieje ryzyko poważnych powikłań, z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych włącznie.
Innym schorzeniem, w przebiegu którego pojawiające się na skórze bąble wypełnione są ropą, jest choroba Duhringa. Jest to skórna postać celiakii, a więc skrajnej postaci nietolerancji glutenu. Mimo zupełnie odrębnej etiologii, zmiany skórne przypominają te, które pojawiają się u pacjentów chorych na opryszczkę.
Różni się jednak ich lokalizacja. W tym przypadku ropnie pojawiają się w takich miejscach, jak:
- kolana i łokcie,
- pośladki i lędźwie,
- okolice łopatek,
- twarz i owłosiona skóra głowy.
Jak wyglądają przęcherze oparzeniowe?
Oparzenie termiczne z bąblami
Nazywa się je różnie: bąble, pęcherze lub burchle. Tak czy inaczej, są dla nas nieprzyjemną pozostałością po spotkaniu ze źródłem ciepła, promieniowaniem lub substancją żrącą. Najczęstszą i najbardziej znaną przyczyną powstawania pęcherzy na skórze jest oparzenie termiczne drugiego stopnia. Jeżeli po oblaniu wrzątkiem czy olejem w miejscu uszkodzonym pojawiają się bąble, to znaczy, że mamy do czynienia z nieco głębszym oparzeniem. W przypadku poparzeń pierwszego stopnia skóra będzie tylko zaczerwieniona.
Bąble oparzeniowe są wypełnione płynem surowiczym. W ten sposób organizm buduje naturalną ochronę przed zakarzeniami, dlatego nie należy ich przebijać. Trzeba po prostu zaczekać, aż same zejdą.
Kiedy zbyt wcześnie pęknie pęcherz oparzeniowy, może dojść do zakażenia. Najlepiej jest od razu zdezynfekować to miejsce i zakryć czystym opatrunkiem. Bąbli nie dezynfekujemy, jednak jeśli nie pękną. Jeżeli burchel bardzo nam dokucza, to możemy poprosić lekarza czy może przebić go, zapewniając sterylne warunki.
Ponieważ oparzenia wrzątkiem czy olejem najczęściej zdarzają się podczas gotowania, to najbardziej są na nie narażone ręce, okolice kciuka i palca wskazującego oraz nadgarstka. To jeden z powodów, dla których oparzeni w ogóle decydują się przebić pęcherz.
Bąbel lub bąble oparzeniowe mogą się leczyć do około 2 do 3 tygodni. Po tym czasie pęcherz znika i prawdopodobnie unikniemy pojawienia się blizny. Dużo zależy od tego, czy było to powierzchniowe poparzenie wrzątkiem, czy głębokie oparzenie olejem.
Jak wyglądają burchle?
Zanim zaczniemy porównywanie pęcherzy oparzeniowych z innymi, dobrze będzie powiedzieć więcej o ich wyglądzie. W zależności od stopnia i źródła poparzeń będą wyglądać bardzo różnie. Od bąbla oparzeniowego o średnicy kilku milimetrów do wielkich burchli, przesłaniających sporą część kończyny. Z bąblami niedużej wielkości zwykle radzimy sobie we własnym zakresie. Wewnątrz znajduje się biały lub żółty płyn surowiczy, zwany też limfatycznym. To właśnie wypełnianie się miejsca tym płynem powoduje podniesienie naskórka i powstanie czegoś w rodzaju naturalnej poduszki ochronnej. Kiedy pęknie pęcherz, ten naturalny kompres zostaje zniszczony i zarazki mają bezpośredni dostęp do głębszych warstw naszej skóry.
Kto może zachorować na plamicę Schönleina-Henocha?
Plamica nie jest chorobą zakaźną (nie da się nią zarazić), ani dziedziczną. Wywołuje ją odczyn zapalny naczyń krwionośnych, a dotyka przede wszystkim dzieci w wieku 4-10 lat, które właśnie przeszły inną infekcję, np.: anginę lub szkarlatynę, odrę, różyczkę lub ospę.
Bywa także, że plamicę Schönleina-Henocha wywołują inne czynniki, niezwiązane z infekcjami. Mogą to być:
- niektóre leki i szczepionki,
- ukąszenia owadów,
- kontakt z pewnymi substancjami chemicznymi,
- wychłodzenie ciała,
- alergeny pokarmowe, jak orzechy, jajka, czekolada, ryby, pomidory, mleko.
Teraz, jesienią, kiedy mamy wsyp wszelkich chorób dziecięcych, wzrasta także ryzyko wystąpienia plamicy Schönleina-Henocha. Kiedy więc twoje dziecko ma jakąkolwiek infekcję, bądź czujna – obserwuj je i z uwagą oglądaj także jego skórę.
Kiedy przekłuć pęcherz na stopie?
Zawsze, kiedy to możliwe, staraj się uniknąć przekłucia pęcherza - płyn, który się w nim znajduje, ma właściwości antybakteryjne i w naturalny sposób chroni uszkodzone ciało, przyspieszając regenerację skóry. Przekłucie pęcherza (drenowanie) może okazać się konieczne, jeśli pęcherz na stopie utrudnia ci chodzenie i istnieje niebezpieczeństwo jego uszkodzenia i zdarcia.
Zdezynfekuj pęcherz i skórę wokół niego preparatem zapobiegającym infekcji. Do przebicia pęcherza najlepsza będzie jednorazowa igła o średniej średnicy. Jeśli chcesz zrobić to zwykłą igłą czy np. szpilką - wygotuj je a potem zdezynfekuj spirytusem.
Jeśli to tylko możliwe, nie zasłaniaj pęcherza plastrem czy opatrunkami - odkryte wygoi się szybciej.
Postaraj się jak najmniej uszkodzić skórę pęcherza - pod żadnym pozorem jej nie wycinaj. Najlepszym rozwiązaniem będzie jej dociśnięcie do uszkodzonego ciała - w ten sposób powstanie naturalny "plaster" przyspieszający gojenie. miesięcznik "Zdrowie"
Sprawdź, czy rozpoznasz zmiany skórne po zdjęciach
Zgrubienia skórne, które zwykle pojawiają się na podeszwie stopy, to: