U nas zapłacisz kartą
Bąble z wodą na skórze - Przyczyny, leczenie i sposoby zapobiegania
Sposoby leczenia pokrzywki
Terapia pokrzywki musi być prowadzona przez lekarza i należy unikać samoleczenia.
- Unikanie czynnika wyzwalającego (np. alergenu, czynnika fizycznego itp.), jeśli został zidentyfikowany. W razie pokrzywki pokarmowej konieczne może być zastosowanie diety eliminacyjnej (ustąpienie zmian skórnych następuje po 2–3 tyg.).
- Unikanie czynników nasilających lub wywołujących pokrzywkę: leki (kwas acetylosalicylowy, inne NSLPZ, opioidy), alkohol, stres psychiczny.
- Leczenie choroby podstawowej, jeśli pokrzywka ma charakter wtórny, czyli jest spowodowana inną chorobą.
Leczenie farmakologiczne
Podstawowymi lekami wykorzystywanymi w terapii pokrzywki są leki przeciwhistaminowe, które zmniejszają świąd skóry i powodują zanikanie bąbli pokrzywkowych. Leki przeciwhistaminowe skuteczne w leczeniu pokrzywki to: bilastyna, cetyryzyna, desloratadyna, feksofenadyna, lewocetyryzyna, loratadyna i rupatadyna.
U pacjentów z pokrzywką wywoływaną wysiłkiem fizycznym (z anafilaksją lub bez niej) lekarz może zalecić zapobiegawczo leki przeciwhistaminowe w celu zmniejszenia częstości występowania lub nasilenia objawów. Pacjentom, u których wystąpiła reakcja anafilaktyczna lub obrzęk naczynioruchowy krtani, lekarz może zalecić noszenie przy sobie ampułkostrzykawki z adrenaliną lub autowstrzykiwacza z adrenaliną do samodzielnego podania w razie konieczności.
Diagnostyka pokrzywki
Diagnostyka pokrzywki jest skomplikowana i czasochłonna, a i tak w przypadku pokrzywki przewlekłej jej przyczynę udaje się ustalić jedynie u około 20% chorych. Niektórzy badacze uważają, że rozpoznanie ostrej pokrzywki nie wymaga przeprowadzenia badań.
Wstępna diagnostyka pokrzywki przewlekłej obejmuje oznaczenie skierowanie pacjenta na badania krwi – oznaczenie OB lub CRP (badania te oceniają ogólnie obecność stanu zapalnego w organizmie), morfologii z rozmazem, prób wątrobowych, badania moczu, niekiedy oceny czynności tarczycy. Testy skórne lub kontaktowe z alergenami czy też badanie poziomu IgE we krwi wykonuje się u chorych z pokrzywką ostrą czy przewlekłą, którzy mieli w przeszłości pokrzywkę po kontakcie z jakimś alergenem.
Niekiedy lekarz na podstawie wywiadu i obecności innych objawów decyduje się na rzadsze badania: eozynofilię krwi oraz testy w kierunku tzw. chorób autoimmunologicznych, tarczycy, wirusowych zakażeń wątroby i innych schorzeń. U niektórych chorych wykonuje się tzw. test skórny z własną surowicą chorego. Wcześniej pobiera się od chorego jego własną krew, oddziela krwinki od reszty krwi, dzięki czemu pozostaje tzw. surowica – płyn, który nakłada się na nakłutą skórę przedramienia, podobnie jak przy testach skórnych z alergenami. Pojawienie się bąbla oznacza, że we krwi chorego obecne są przeciwciała – mają one znaczenie w powstawaniu pokrzywki. W ośrodkach specjalistycznych niekiedy wykonuje się próby prowokacyjne z pokarmem lub lekiem (a także z czynnikami powodującymi pokrzywki fizykalne).
Niekiedy konieczne jest wykonanie biopsji skóry – czyli wycięcie kilkumilimetrowego jej wycinka i zbadanie pod mikroskopem.
Czym smarować oparzenia
Czy przebijać bąble po oparzeniu?
Niektórzy pytają, czy przebijać taki bąbel. Otóż lepiej tego nie robić. Jeżeli zdecydujemy się go przebić samodzielnie, to może powstać rana po oparzeniu i wda się zakażenie. Możemy natomiast poprosić lekarza o przebicie pęcherza po oparzeniu w sterylnych warunkach.
Również lekarz może podjąć decyzję czy należy przebić czy nie. W różnych przypadkach może być różnie. Jeżeli lekarz stwierdzi, że przebicie pęcherza i podanie odpowiednich leków będzie lepszym rozwiązaniem, to dokona tego na miejscu. Jest to łatwy zabieg, jeżeli ma się odpowiednie narzędzia.
Może się zdarzyć, że przebicie pęcherza oparzeniowego zdarzyło się samoistnie, albo zrobiłeś to zanim przeczytałeś poradę. W takim wypadku również należy się udać do lekarza, który będzie wiedział co dalej zrobić w tej sytuacji. Możliwe, że będzie konieczne podanie leków przeciwtężcowych. Sprawdź także ten artykuł z domowymi sposobami na oparzenia.
Prawidłowe leczenie oparzeń
Oparzenie w pierwszej kolejności należy schłodzić w letniej wodzie. Jeżeli zadziałamy odpowiednio szybko, to może nie pojawią się bąble po oparzeniu. Po oparzeniu wrzątkiem wylanym na ubranie najlepiej najpierw schłodzić miejsce letnią wodą, a dopiero potem zdjąć ubranie. W żadnym wypadku nie odrywać go na siłę od skóry. Temperatura wody ma znaczenie. Zbyt lodowata może tylko pogłębić uszkodzenia skóry i uczucie bólu. Najlepiej, żeby miała około 20 stopni.
W przypadku oparzeń II stopnia powinniśmy się udać do lekarza. Jednak przedtem należy je zabezpieczyć, najlepiej jałowym opatrunkiem, również po pojawieniu się pęcherza oparzeniowego. Czym smarować oparzenia dowiemy się od specjalisty. Innych leków używamy do rany po oparzeniu, innych przy bąblu lub pęcherzu oparzeniowym. Natomiast trzeba unikać przemywania oparzenia spirytusem, chyba że pojawi się otwarta rana i naprawdę nie mamy żadnego innego środka pod ręką.