U nas zapłacisz kartą
Blizna na policzku u dziecka - Przyczyny, leczenie i porady dla rodziców
W jaki sposób przenosi się rumień zakaźny?
Rumień jest chorobą, która przenosi się (stosunkowo łatwo) drogą kropelkową. Wystarczy, by maluchy w przedszkolu napiły się ze wspólnego kubka lub by osoba zarażona dała dziecku całusa. Czasami choroba przenosi się wręcz podczas wspólnej zabawy. Dlatego też główny objaw rumienia, czyli zaczerwienione policzki nie są wcale rzadkim widokiem u dzieci. Najczęściej na tę chorobę zapadają maluchy w wieku od 2 do 12 lat.
Po zakażeniu wirusem choroba rozwija się w czasie od jednego do dwóch dni. Najbardziej charakterystycznym objawem jest wysypka, która przybiera „koronkowy” kształt. Różowe policzki u dziecka nie oznaczają przykrych dolegliwości – zmiany skórne nie swędzą, nie pieką ani nie powodują żadnego dyskomfortu. Towarzyszy im niewysoka gorączka, osłabienie, zdarza się ból głowy. Sama wysypka występuje na policzkach, najczęściej symetrycznie, choć także rumień na jednym policzku u dziecka nie jest niczym nadzwyczajnym. Czoło, skóra w okolicach nosa i ust pozostają niezmienione. Wysypka rozprzestrzenia się po ciele, a po około jednym dniu występuje już na ramionach, pośladkach, udach. Znika samoistnie po kilku dniach, choć może wracać pod wpływem ciepłych kąpieli, nacierania oliwkami, słońca. Warto wiedzieć, że u starszych dzieci w przebiegu tej choroby czerwone, gorące policzki mogą iść w parze z niewielkim zapaleniem stawów. Manifestuje się ono zaczerwienieniem w okolicach łokci i kolan, jednak nie powoduje wielkiego bólu. Jego leczenie trwa średnio do trzech tygodni i polega na łagodzeniu stanu zapalnego oraz podawaniu leków przeciwbólowych.
Rodzaje blizn u dzieci
Istnieją różne rodzaje blizn u dzieci. Jeśli uraz był mały, a proces gojenia przebiega właściwie, konsekwencją są prawidłowe blizny - mało widoczne, miękkie, płaskie, z czasem blednące, wykazujące tendencję do samoistnego zanikania.
W sytuacji, gdy zachodzi nadprodukcja kolagenu, efektem są patologiczne blizny przerostowe lub bliznowce (keloidy). Jedne i drugie są twarde, ciemne, wyniesione ponad powierzchnię skóry, niekiedy zmniejszające mobilność i powodujące ból (zwłaszcza jeśli znajdują się w pobliżu stawów).
Te pierwsze są ograniczone swoim zasięgiem do obszaru zranienia, drugie zajmują też zdrowe tkanki wokół. Blizny przerostowe i keloidy tworzą się zwykle w miejscu poważnych i rozległych obrażeń, w tym po:
- dużych urazach ciętych,
- oparzeniach,
- operacjach,
- założonych szwach.
Do tego typu nieprawidłowości może dochodzić z powodu różnych zaburzeń i predyspozycji genetycznych, ale też często stanowi to konsekwencję tego, w jaki sposób funkcjonuje ludzki organizm. W pierwszych latach życia produkcja kolagenu jest wyższa, niż u osób starszych. Przyczyną bywa też niewłaściwa pielęgnacja.
Oprócz tego wyróżnia się jeszcze blizny atroficzne, które są wklęsłe i stanowią konsekwencję mechanizmów odwrotnych do wyżej opisanych. W tym przypadku produkcja kolagenu jest niewystarczająca. W praktyce najczęściej powstają one po:
- ospie wietrznej,
- trądziku,
- ukąszeniach komarów i innych owadów.
Jak usuwać blizny u dzieci?
Uszkodzenia na skórze u dzieci zazwyczaj goją się dobrze i rzadko pozostawiają po sobie blizny. Te, gdy nawet się pojawią, mają tendencję samoograniczającą. Niekiedy po prostu znikają. Blizny u dzieci generalnie są zazwyczaj małe. Tylko większe uszkodzenia skóry wymagają naszej dużej uwagi i działań.
Oprócz stosowania aptecznych kremów i preparatów na blizny, warto pamiętać o innych zasadach:
- chroń skórę przed słońcem. Naskórek po uszkodzeniu nawet przez 6 miesięcy może być podatny na przebarwienia. Krem przeciwsłoneczny można jednak nałożyć dopiero na dwa tygodnie po zagojeniu się skóry,
- masuj bliznę przy użyciu dłoni, ugniatając ją, naciskając, w ten sposób zmotywujesz skórę do regeneracji.
- dobre efekty przynosi stosowanie żeli silikonowych, które mogą wzmocnić skórę i przyspieszyć jej regenerację.
W przypadku dużych i kłopotliwych blizn warto rozważyć usuwanie ich przy użyciu technik medycyny estetycznej.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Skonsultuj się z lekarzem.