U nas zapłacisz kartą
Ból i Krostki na Dłoniach oraz Stopach - Przyczyny i Leczenie
Czym jest wysypka i jak powstaje?
Wysypka na dłoniach jest rodzajem dermatozy o podłożu alergicznym lub zakaźnym. Zmiany skórne przybierają postać plam, krostek, grudek lub pęcherzyków przypominających oparzenie. Dermatoza może wywołać też miejscowe zaczerwienienie, świąd lub pieczenie. Uczucie silnego swędzenia sprzyja drapaniu, a to często prowadzi do uszkodzenia naskórka. W niektórych przypadkach może więc dojść do powstania miejscowego stanu zapalnego. W zależności od przyczyny wysypki miejscowo zmieniona skóra niekiedy jest też przesuszona.
Nagłe pojawienie się czerwonej lub różowej wysypki na dłoniach może wskazywać na reakcję alergiczną. Wysypka na dłoniach o podłożu alergicznym może mieć różną postać. Zmiany skórne w zależności od alergenu uczulającego utrzymują się od kilku minut do kilkunastu godzin. Pojawiają się natychmiast po kontakcie z czynnikiem alergizującym i samoistnie znikają. Zmiany skórne o podłożu alergicznym reagują na leki przeciwhistaminowe, które przyspieszają ich wyciszenie i znikanie. Dermatoza alergiczna nie stanowi zagrożenia dla zdrowia, jednak w przypadku jej częstego nawracania powinna być konsultowana u lekarza alergologa.
Wyróżnia się kilka następujących przyczyn wysypki o podłożu alergicznym.
Alergia pokarmowa
Wyprysk pojawia się po zjedzeniu pokarmu zawierającego składnik uczulający. Najczęściej są to: mleko, owoce morza, orzechy, pomidory, jabłka, produkty zbożowe. Wysypka o podłożu pokarmowym przypomina atopowe zapalenie skóry i ma charakter wędrujący. Zmiany mają postać czerwonych, lekko wypukłych plam, którym towarzyszy silny świąd. Miejscowo może pojawić się również przesuszenie skóry.
Alergia na słońce
Znana również pod nazwą fotodermatoza. Zmiany skórne pojawiają się na skutek działania promieni słonecznych. Wyprysk obejmuje odsłonięte części ciała, czyli dłonie, ręce, dekolt, szyję, nogi, twarz. Alergia objawia się czerwonymi plamami i drobnymi krostkami, którym często towarzyszy pieczenie.
Wyprysk potnicowy – diagnostyka i leczenie
Różnicowanie odmian wyprysku stanowi trudność wynikającą z niejednorodnych, często sprzecznych definicji. Wyprysk potnicowy rozpoznaje się na podstawie obrazu klinicznego oraz wywiadu lekarskiego. Specjalista może również zaproponować przeprowadzenie testów alergicznych w celu ustalenia przyczyny choroby.
Leczenie wyprysku potnicowego polega na miejscowym stosowaniu maści zwalczających dermatozy. Na wyprysk potnicowy dostępne są w aptekach leki sprzedawane bez recepty, np. zawierające metyloprednizolon (aceponian metyloprednizolonu), syntetyczny glikokortykosteroid mający silne oraz długotrwałe działanie przeciwzapalne oraz immunosupresyjne. Dobre efekty daje ekstrakt z propolisu (np. w formie aerozolu, stosowany miejscowo na skórę), a także okłady z trzyprocentowego kwasu bornego (borowego).
Leczenie wyprysku potnicowego najlepiej przeprowadzać pod okiem dermatologa – choroba bardzo często współwystępuje z zakażeniem grzybiczym. Właściwa diagnoza jest kluczowa w celu rozpoczęcia skutecznej terapii. Dermatolog na wyprysk potnicowy może przepisać leki dostępne na receptę (jeśli bez recepty okażą się nieskuteczne) oraz leki przeciwalergiczne. W przypadku współwystępowania zakażenia grzybiczego specjalista zaproponuje ponadto środki przeciwgrzybicze. Może też zalecić stosowanie antybiotyków. Na czas leczenia należy unikać kontaktu z czynnikami mogącymi zaostrzyć objawy choroby.
Zobacz film: Jakie funkcje pełni skóra człowieka? Źródło: Bez skazy
Krostki na rękach – przyczyny i sposoby radzenia sobie z nimi
Krostki na rękach mogą być skutkiem jej zaburzonego rogowacenia, objawem alergii, zakażenia skóry lub choroby układu pokarmowego. By ich się pozbyć, czasami wystarczy tylko odpowiednia pielęgnacja skóry. Często jednak konieczne jest specjalistyczne leczenie.
Krostki na rękach często są nie tylko problemem estetycznym. Może im bowiem towarzyszyć uciążliwe swędzenie, a ich obecność wskazywać na znacznie poważniejszą dolegliwość. Dlatego krostki pokrywające ramiona, przedramiona czy dłonie warto pokazać lekarzowi. Tylko dermatolog może stwierdzić z całą pewnością, czy do poradzenia sobie z krostkami na rękach wystarczą nam odpowiednie kosmetyki, zalecone przez niego leki, czy też konieczne będzie wykonanie dodatkowych badań.
Łuszczyca krostkowa dłoni i stóp objawy
Przy łuszczycy krostkowej obserwujemy mocne przesuszenie i łuszczenie się skóry oraz towarzyszący temu stan zapalny. Do tego na ciele pojawiają się charakterystyczne bolesne krostki wypełnione ropą. Zaczerwienione i obrzmiałe zmiany pojawiają się na dłoniach, podeszwach stóp, w okolicy palców, najczęściej na kciuku i piątym palcu. Gdy dojdzie do krostkowego zapalenie skóry kończyn krosty mogą objąć także łożysko paznokcia, co czasem grozi utratą płytki paznokciowej.
Nie wiadomo dokładnie co wywołuje łuszczycę krostkową, wydaje się, że charakterystyczne krostki czasem pojawiają się bez wyraźnego powodu. Podobnie jak zwykła łuszczyca, łuszczyca krostkowa może być uwarunkowana genetycznie lub powstać pod wpływem czynników środowiskowych. Niektórzy pacjenci zaobserwowali na przykład, że łuszczyca krostkowa wystąpiła u nich po zastosowaniu niektórych leków (np. antydepresantów, antybiotyków, niesterydowych leków przeciwzapalnych, czy po nagłym odstawieniu kortykosterydów). Innymi czynnikami wywołującymi łuszczycowe zmiany na skórze mogą być:
- niedoleczone infekcje,
- żółtaczka w postaci cholestatycznej,
- ciąża (łuszczyca krostkowa może wystąpić w III trymestrze ciąży i stanowi zagrożenie dla płodu),
- stres,
- próchnica zębów,
- hipokalcemia,
- nadużywanie alkoholu,
- palenie papierosów,
- nadmierna ekspozycja na słońce.
Łuszczyca na dłoniach jak leczyć?
Leczenie łuszczycy krostkowej dłoni i stóp jest długotrwałe i nie zawsze pozwala osiągnąć efekty zadowalające pacjenta. W terapii łuszczycy krostkowej stosuje się preparaty zewnętrzne i leki wewnętrzne. Do najczęściej stosowanych farmaceutyków ogólnych zalicza się leki cytostatyczne i immunosupresyjne (np. metotreksat, hydroksymocznik, cyklosporyna, takrolimus, kwas mykofenolowy), retinoidy oraz antybiotyki.
Skórę z chorobowymi zmianami można także poddawać fototerapii, w trakcie której wykorzystuje się światło ultrafioletowe hamujące powstawanie zmian łuszczycowych lub fotochemioterapii (połączenie ekspozycji na promienie UVA z lekami wrażliwymi na światło). Stosuje się także naświetlanie lampami LED. Efekty fotochemioterapii są zauważalne po około 20 zabiegach – u pacjentów zmniejsza się stan zapalny skóry, a zmiany częściowo wycofują się.
Do leczenia zewnętrznego przy łuszczycy krostkowej dłoni i stóp można stosować preparaty keratolityczne, witaminę D3, preparaty dziegciowe, cygnolinę, kortykosterydy, a także pochodne witaminy D3.
Trzeba pamiętać, że wiele leków wykorzystywanych w leczeniu łuszczycy wywołuje niepożądane skutki uboczne. Niektóre kortykosteroidy mogą powodować nawroty i nasilenie się choroby i zmian na skórze, cukrzycę oraz nadciśnienie tętnicze, inne mogą powodować:
- suchość błon śluzowych,
- łysienie,
- bóle mięśni i stawów,
- podwyższenie poziomu cholesterolu i trójglicerydów,
- podwyższenie poziomu bilirubiny.
Terapii retinoidami nie należy stosować u kobiet w ciąży ze względu na ich szkodliwe działanie na płód. Dlatego leczone w ten sposób pacjentki w okresie rozrodczym muszą równolegle przyjmować środki antykoncepcyjne.
Łuszczyca paznokci - objawy. Jak wygląda i jak ją leczyć?