U nas zapłacisz kartą
Bolesne zaczerwienienie na nosie - Przyczyny, leczenie i porady pielęgnacyjne
Jak rozpoznaje się trądzik różowaty nosa?
Postawienie diagnozy z reguły nie wymaga żadnych dodatkowych badań. Zazwyczaj wygląd nosa jest na tyle charakterystyczny, że pozwala na rozpoznanie choroby. W przypadkach wątpliwych pomocne może być pobranie wycinka ze skóry nosa do badania mikroskopowego.
Leczenie trądziku różowatego polega na stosowaniu antybiotyków- tetracyklin doustnie i metronidazolu miejscowo. Pomocne może być również stosowanie kremu z kwasem azelainowym czy peelingów z kwasami AHA. Niekiedy bywa przepisywana kuracja doustną izotretinoiną. Jednak gdy choroba nie jest leczona i dochodzi do znacznego powiększenia nosa, wszystkie opisane wcześniej metody nie będą skuteczne. Jedynym sposobem na pozbycie się przerośniętych tkanek jest ich usunięcie laserem. Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym. Skóra na nosie goi się po nim przez około 3-4 tygodnie. Przez ten czas należy nos przemywać i stosować maści antybiotykowe. Wyniki leczenia są zazwyczaj bardzo dobre- nos odzyskuje drożność oraz prawidłowy kształt.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
Rumień u dzieci
Choć większość chorób rumieniowych opisanych powyżej może występować zarówno u dorosłych, jak i u dzieci, niektóre z nich są charakterystycznie wyłącznie dla populacji pediatrycznej. Mowa o dwóch podtypach rumieni: zakaźnym oraz nagłym. Są to choroby infekcyjne wieku dziecięcego, wywoływane zakażeniem wirusowym.
- rumień zakaźny (tzw. choroba piąta)
Rumień zakaźny to choroba infekcyjna, występująca najczęściej u dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym. Czynnikiem wywołującym jest wirus (konkretnie parwowirus B19). Początkowe objawy przypominają przeziębienie - stan podgorączkowy, katar, czasami dołącza do nich ból stawów.
Po kilku dniach pojawia się główny objaw choroby - intensywnie czerwony rumień na twarzy (stąd potoczna nazwa - "zespół spoliczkowanego dziecka"), szerzący się na tułów, pośladki i kończyny dziecka. Zmiany skórne mogą naprzemiennie ustępować i nawracać w ciągu kilku tygodni, typowo nasilają się pod wpływem przegrzania.
Ponieważ podłoże rumienia zakaźnego jest wirusowe, nie istnieje dostępne leczenie przyczynowe (nie należy również stosować antybiotyków). Rumień zakaźny u dzieci w zdecydowanej większości przypadków przebiega łagodnie. Jego cechą jest duża łatwość rozprzestrzeniania, przy czym największa zakaźność występuje przed pojawieniem się typowych zmian skórnych. Na kontakt z parwowirusem B19 muszą być szczególnie wyczulone kobiety ciężarne, ponieważ zakażenie w czasie ciąży może spowodować niszczenie krwinek płodu i być przyczyną poważnych powikłań.
- rumień nagły (gorączka trzydniowa)
Rumień nagły, zwany również gorączką trzydniową lub chorobą szóstą, to choroba dotycząca młodszych dzieci (zwykle poniżej 3-go roku życia). Wywołują ją wirusy z grupy Herpes (HHV-6 i HHV-7). Przebieg schorzenia jest bardzo charakterystyczny: dziecko nagle gorączkuje (nawet do 40°C), zwykle bez towarzyszących objawów.
Co wpływa na stan skóry okolic oczu i powiek?
Na stan naszych okolic oczu i powiek wpływ ma wiele czynników, takich jak:
- wiek (z upływem lat skóra staje się mniej elastyczna, cieńsza i bardziej skłonna do podrażnień)
- dieta (uboga w składniki odżywcze),
- pielęgnacja (ważny jest właściwy dobór kosmetyków i środków do demakijażu)
- genetyka (predyspozycje w kierunku konkretnych chorób, sposób starzenia się skóry)
- tryb życia (chroniczne zmęczenie, brak snu i godziny spędzone przed komputerem)
- ekspozycja na słońce (przebywanie na słońcu może poparzyć delikatną skórę powiek)
- podrażnienia (spowodowane np. kosmetykami, pyłami, piaskiem, zanieczyszczeniem)
- choroby (np. atopowe zapalenie skóry, alergiczny wyprysk kontaktowy)
Rumień: przyczyny
Zmiany rumieniowe na skórze mogą występować w przebiegu wielu chorób o różnych podłożach. Źródłem ich powstawania jest rozszerzenie i napływ krwi do cienkich naczyń (tzw. kapilar) położonych w powierzchownych warstwach skóry. Do typowych przyczyn takiego stanu należą infekcje, urazy i rany skóry, a także stany zapalne. Rumień jest wówczas objawem przekrwienia powstającego w celu zwiększenia przepływu krwi. Wraz z krwią do miejsca docelowego docierają komórki układu odpornościowego, cząsteczki przekazujące informacje o stanie zapalnym, a także czynniki ułatwiające gojenie i naprawę tkanek. Do uszkodzenia skóry objawiającego się rumieniem dochodzi również w przebiegu oparzeń słonecznych lub oddziaływania innych rodzajów promieniowania (na przykład podczas radioterapii). Innym czynnikiem, powodującym rozszerzenie naczyń (w tym również w skórze), jest histamina. Jest to substancja uwalniana w organizmie m.in. w przebiegu reakcji alergicznych. Zmiany rumieniowe na skórze mogą więc towarzyszyć różnego rodzaju alergiom. Do innych schorzeń współistniejących z rumieniem należą niektóre choroby tkanki łącznej. Ciekawym przykładem jest toczeń rumieniowaty układowy, w przebiegu którego na twarzy może występować charakterystyczny rumień w kształcie motyla. Oprócz wyżej wymienionych przyczyn powstawania rumienia, w dermatologii wyodrębniona została grupa tzw. dermatoz rumieniowych. Są to choroby skóry, których głównym objawem jest rumień, cechujący się szczególnymi właściwościami. Oprócz charakterystycznego wyglądu zmian skórnych, możliwe jest również występowanie dodatkowych objawów. Najważniejsze rodzaje rumienia przedstawiono poniżej.
- rumień polekowy (rumień trwały)
Rumień polekowy i rumień trwały to różne nazwy tej samej jednostki chorobowej. Jak sama nazwa wskazuje, zmiany skórne - okrągłe lub owalne, brązowe plamy - są spowodowane zażywaniem określonych leków. Pacjenci często sami zauważają przyczynę przebarwień, gdyż zwykle pojawiają się one w tym samym miejscu po zażyciu konkretnego leku. Podstawą diagnostyki jest dokładnie zebrany wywiad dotyczący przyjmowanych środków, a leczenie polega na odstawieniu leku powodującego zmiany. Rumień polekowy może pojawić się na skórze po zażyciu różnych farmaceutyków, statystycznie najczęściej wywołują go antybiotyki, sulfonamidy, środki hormonalne oraz przeciwalergiczne.
