U nas zapłacisz kartą
Bolesne zaczerwienienie na nosie - Przyczyny, leczenie i porady pielęgnacyjne
Leczenie krost na języku
Domowe sposoby na krosty na języku
W pierwszym momencie pojawienia się krostek możemy spróbować je usunąć domowymi sposobami. Przede wszystkim zwiększamy higienę jamy ustnej. Zwłaszcza wtedy, gdy wiemy, że była zaniedbywana. Do płukania ust i języka można używać roztworu wody z solą lub wody przegotowanej z wodą utlenioną. Raczej odradza się stosowanie ostrych płynów do płukania ust. Jeżeli krosta na czubku języka powstała w wyniku podrażnienia, to taki płyn tylko pogłębi problem.
Jeśli boląca krosta jest wynikiem złej diety, to warto zaopatrzyć się w witaminy z grupy B i witaminę C. Leczenie może też obejmować uzupełnianie mikroelementów takich jak żelazo, magnez czy cynk. Zwykle jednak w tym przypadku nie występują wyłącznie wypryski. Niedobór każdego z tych elementów ma swoje dodatkowe objawy, które trzeba brać pod uwagę przy leczeniu.
Jeżeli przyczyny są bakteryjne, to może warto najpierw odwiedzić dentystę. Na pewno nie zaszkodzi regularne czyszczenie zębów.
Zwykle pryszcz na języku nie oznacza poważnych problemów ze zdrowiem. Poprawa higieny i odporności, a także wzbogacenie diety o owoce i warzywa powinno rozwiązać problem. Nie musimy biec do lekarza z każdym pypciem jaki się pojawi na języku.
Kiedy krosty oznaczają poważne schorzenie
Jeżeli krosta na języku powstała w wyniku grzybicy, to stosuje się specjalne antybiotyki. Lekarstwa przeciwgrzybiczne są nieco inne niż przeciwbakteryjne. Dlatego konieczne jest skonsultowanie dolegliwości z lekarzem i otrzymanie recepty oraz zaleceń co do dawkowania.
Z całą pewnością natychmiastowej interwencji specjalisty wymaga podejrzenie nowotworu języka. Nie każdy kto ma białe grudki na języku powinien wpadać w panikę, jednak dłuższe utrzymywanie się dolegliwości jest powodem do wizyty w gabinecie lekarskim.
Jak usunąć wągry z nosa domowymi sposobami
Samodzielne usuwanie wągrów z nosa
Domowe sposoby jak usunąć wągry z nosa są różne, jednak nigdy nie będą one w pełni skuteczne. Dobrą metodą jest peeling, czyli złuszczenie naskórka, który można wykonać za pomocą peelingów ziarnistych, enzymatycznych i peelingów typu „peel-off", które działają jak maseczka na wągry. Domowy peeling przy pomocy kosmetyków zakupionych w drogerii nie usunie zaskórników, lecz zapobiegnie tworzeniu się nowych dzięki dokładnemu oczyszczeniu skóry. Warto pamiętać, aby nie wykonywać peelingu zbyt często, gdyż może przyspieszać rogowacenie naskórka.
Czy jest sposób, jak usunąć wągry z nosa szybciej, na przykład przed imprezą? Służą do tego specjalne plastry na wągry. Plaster przyklejamy na nosie, brodzie, czy też na czole i pozostawiamy na kilka minut, po czym odrywamy. Jest to metoda szybka, niestety niezbyt skuteczna, gdyż po kilku godzinach wągry z powrotem wypełniają się sebum. Plastry działają powierzchniowo, nie usuwają wszystkich wągrów i nie zapobiegają tworzeniu się nowych zmian.
Obecnie reklamowane są urządzenia do usuwania zaskórników jak odkurzacz do wągrów. Cena tego urządzenia waha się od około 40 do około 120 zł. Urządzenie to wysysa zanieczyszczenia skóry jak odkurzacz, na zasadzie próżniowej.
Maseczka na wągry
Dobrym domowym sposobem jest maseczka na wągry. Przed nałożeniem maseczki należy wykonać parówkę, aby zmiękczyć skórę. Parówkę wykonujemy ze zwykłej wody. Po prostu osłaniamy głowę ręcznikiem i pochylamy się nad miską, gdzie para wodna nawilża i zmiękcza skórę twarzy. Do wody można również dodać ziół jak lipa, szałwia czy rumianek. Dobrze działa również parówka z olejku pichtowego. Do miski z gorącą wodą wlewamy ok. 10-15 ml olejku i trzymamy twarz nad oparami przez ok. 10 minut.
Rumień: przyczyny
Zmiany rumieniowe na skórze mogą występować w przebiegu wielu chorób o różnych podłożach. Źródłem ich powstawania jest rozszerzenie i napływ krwi do cienkich naczyń (tzw. kapilar) położonych w powierzchownych warstwach skóry. Do typowych przyczyn takiego stanu należą infekcje, urazy i rany skóry, a także stany zapalne. Rumień jest wówczas objawem przekrwienia powstającego w celu zwiększenia przepływu krwi. Wraz z krwią do miejsca docelowego docierają komórki układu odpornościowego, cząsteczki przekazujące informacje o stanie zapalnym, a także czynniki ułatwiające gojenie i naprawę tkanek. Do uszkodzenia skóry objawiającego się rumieniem dochodzi również w przebiegu oparzeń słonecznych lub oddziaływania innych rodzajów promieniowania (na przykład podczas radioterapii). Innym czynnikiem, powodującym rozszerzenie naczyń (w tym również w skórze), jest histamina. Jest to substancja uwalniana w organizmie m.in. w przebiegu reakcji alergicznych. Zmiany rumieniowe na skórze mogą więc towarzyszyć różnego rodzaju alergiom. Do innych schorzeń współistniejących z rumieniem należą niektóre choroby tkanki łącznej. Ciekawym przykładem jest toczeń rumieniowaty układowy, w przebiegu którego na twarzy może występować charakterystyczny rumień w kształcie motyla. Oprócz wyżej wymienionych przyczyn powstawania rumienia, w dermatologii wyodrębniona została grupa tzw. dermatoz rumieniowych. Są to choroby skóry, których głównym objawem jest rumień, cechujący się szczególnymi właściwościami. Oprócz charakterystycznego wyglądu zmian skórnych, możliwe jest również występowanie dodatkowych objawów. Najważniejsze rodzaje rumienia przedstawiono poniżej.
- rumień polekowy (rumień trwały)
Rumień polekowy i rumień trwały to różne nazwy tej samej jednostki chorobowej. Jak sama nazwa wskazuje, zmiany skórne - okrągłe lub owalne, brązowe plamy - są spowodowane zażywaniem określonych leków. Pacjenci często sami zauważają przyczynę przebarwień, gdyż zwykle pojawiają się one w tym samym miejscu po zażyciu konkretnego leku. Podstawą diagnostyki jest dokładnie zebrany wywiad dotyczący przyjmowanych środków, a leczenie polega na odstawieniu leku powodującego zmiany. Rumień polekowy może pojawić się na skórze po zażyciu różnych farmaceutyków, statystycznie najczęściej wywołują go antybiotyki, sulfonamidy, środki hormonalne oraz przeciwalergiczne.