U nas zapłacisz kartą
Rak podstawnokomórkowy - Prognozy i leczenie
Treatment / Management
event recurrence at a later date, (2) to correct any functional impairment resulting from the tumor, and (3) to give the best cosmetic result to the patient, especially because most BCCs are on the face.[11]
Treatment of BCC is usually surgical, but some forms of BCC are amenable to medical treatment or radiation therapy. The various types of therapy include Mohs micrographic surgery (MMS), standard surgical excision, EDC, radiation, photodynamic therapy, cryosurgery, topical therapies, and systemic medications such as Vismodegib. The recurrence rates for primary BCC are as follows: Mohs surgery, 1.0%, surgical excision, 10.1%, EDC, 7.7%, radiation therapy, 8.7%, and cryosurgery, 7.5%.
Mohs surgery provides the best long-term cure rate of any treatment modality for BCC. MMS is the gold standard for treating high-risk BCCs and recurrent BCCs because of its high cure rate and tissue-sparing benefit. The high cure rate is attributed to an examination of 100% of all the tissue margins when compared with standard vertical sectioning, wich only examines less than 1% of the outer peripheral and deep margins. By only taking thin tissue layers from the areas with positive tumor margins, the wound size is minimized, and a superior cosmetic outcome can be expected.
Radiation therapy is a primary option for treating BCC or SCC if surgery is contraindicated. It also can be used as an adjuvant treatment for basal cell carcinoma when further surgery could sacrifice major nerves or other vital structures, or there is a perineural invasion by cancer cells. The disadvantages of radiation therapy are cost, poor cosmesis in some patients, prolonged course of treatment (15 to 30 visits), and increased risk for future skin cancers. Scars from radiation therapy tend to worsen with time, while surgical scars improve over time.
Topical therapy is another treatment for basal cell carcinoma. Topical 5-fluorouracil (5-FU) and Imiquimod 5% cream are approved by the Food and Drug Administration (FDA) to treat superficial BCC. Both topical therapies are good options in patients with multiple superficial BCCs and in patients who are poor surgical candidates. Application site reactions are common and include erythema, pruritus, pain, edema, hypopigmentation, hyperpigmentation, crusting, bleeding, and erosions. Another disadvantage is there no histologic confirmation of complete tumor clearance.
Raki skóry - objawy
Rozpoznanie raka kolczystokomórkowego można ustalić na podstawie obecności rozwijającego się powoli pojedynczego guza lub owrzodzenia o nacieczonej podstawie i wyniosłych brzegach. Może też być wykwitem przypominającym bliznę. Owrzodzenie i krwawienie zmiany to objawy późne, które występują w zmianach nowotworowych o znacznym zaawansowaniu. Objawem świadczącym o zaawansowaniu choroby mogą być również stwierdzone przerzuty w węzłach chłonnych regionalnych (w okolicy pachowej – przy zmianach na kończynach górnych, w okolicy pachwinowej – przy zmianach na kończynach dolnych, w węzłach chłonnych szyjnych – przy zmianach w obrębie głowy i szyi).
W przypadku wystąpienia powyższych objawów należy się zgłosić do lekarza rodzinnego, dermatologa w miejscu zamieszkania lub do Regionalnego Centrum Onkologicznego w mieście wojewódzkim.
Czy raki skóry występują często?
Przyjmuje się, że raki skóry stanowią 8–10% wszystkich nowotworów złośliwych, z czego 70–80% to raki podstawnokomórkowe, a ok. 20% raki kolczystokomórkowe. Nowotwory te są częstsze w krajach słonecznych, np. w Australii czy południowych regionach Stanów Zjednoczonych. Wielu autorów podkreśla stały wzrost liczby zachorowań na raki skóry (raka podstawnokomórkowego i kolczystokomórkowego) w krajach europejskich.
Raki skóry powstają pod wpływem czynników fizycznych, chemicznych, mechanicznych i biologicznych. Z czynników osobniczych należy wymienić: fototyp skóry (bardziej narażone są osoby z I lub II fototypem, tzn. osoby o włosach blond lub rudych, licznych piegach i niebieskich oczach), typ barwnika, wiek (w starszym wieku częściej występują nowotwory skóry łagodne i złośliwe), stan immunologiczny (u osób poddawanych immunosupresji częściej obserwowano raki skóry).
Wyróżnia się dwa rodzaje barwnika: eumelaninę – barwnik brązowoczarny, zmniejszający wrażliwość skóry na ekspozycję słoneczną (występuje u osób o ciemnej karnacji, ciemnych włosach i oczach), oraz feomelaninę – barwnik żółtoczerwonobrązowy, o działaniu prokancerogennym (sprzyjającym rozwojowi nowotworów), tzn. pod wpływem UV powstają wolne rodniki odpowiedzialne za uszkodzenia genetyczne komórek (charakterystyczny dla osób rudych, z blond włosami i jasną skórą). Zwiększona ilość feomelaniny i mała ilość eumelaniny predysponują do rozwoju nowotworów skóry.
- UVA – o długości fali 320–400 nm
- UVB – o długości fali 280–320 nm
- UVC – o długości fali 200–280 nm.
Najbardziej mutagenna frakcja UVB jest pochłaniana przez DNA keratynocytów, powodując zaburzenia regulacji genów tkankowych, liczne mutacje i w konsekwencji transformację nowotworową komórek. Badania wskazują, że frakcja UVA ma również udział w fotokancerogenezie, prawdopodobnie jednak odgrywa znacznie mniejszą rolę niż UVB. Korzystanie z urządzeń emitujących UVA, ze sztucznych źródeł promieniowania ultrafioletowego (np. solaria) powoduje sytuację, w której UVA działa synergistycznie z UVB i nasila jego szkodliwe działanie na skórę.