U nas zapłacisz kartą
Prognoza chłoniaka skóry - Co powinieneś wiedzieć o rokowaniach
Chłoniaki skóry - przyczyny, objawy, leczenie
Pierwotne chłoniaki skóry to grupa rzadkich nowotworów układu chłonnego, które u 75% chorych wywodzą się z limfocytów T, a u pozostałych 25% z limfocytów B. Należy odróżnić chłoniaki skórne pierwotne od wtórnego nacieczenia powłok skórnych w przebiegu chłoniaków nieziarniczych węzłów chłonnych. Za pierwotne chłoniaki skóry uważa się zmiany, które minimum przez 6 miesięcy od rozpoznania ograniczają się wyłącznie do powłok skórnych.
Chłoniaki najczęściej lokalizują się w węzłach chłonnych, ale niekiedy mogą pierwotnie dotyczyć innych narządów. Określa się je wówczas jako chłoniaki pozawęzłowe. Skóra jest drugim co do częstości (po przewodzie pokarmowym), miejscem lokalizacji chłoniaków pozawęzłowych. Roczna zapadalność na chłoniaka skóry wynosi około 0,5–1 przypadku na 100 000 mieszkańców. Ostatnio zauważa się wzrost częstości zachorowań. Chłoniaki skóry ponad 2 razy częściej pojawiają się u mężczyzn niż u kobiet.
Leczenie chłoniaka mózgu
Wybór optymalnego postępowania u chorych na chłoniaka mózgu zależy od wielu czynników, takich jak stan kliniczny chorego, wiek czy obecność schorzeń współistniejących. Leczenie chłoniaka mózgu opiera się na zabiegu operacyjnym oraz intensywnej chemio- i radioterapii. U chorych przed leczeniem chirurgicznym przeprowadza się biopsję stereotaktyczną lub otwartą. Nierzadko możliwa jest całkowita resekcja guza. Chorych poddaje się radioterapii lokalnej, ale niekiedy i intensywnej z naświetlaniem całego mózgowia, uzupełnionej chemioterapią. Radioterapię OUN w przebiegu chłoniaka mózgu jako jedyną opcję terapeutyczną stosuje się rzadko, ponieważ odpowiedź na leczenie jest krótkotrwała, a mediana przeżycia wynosi zaledwie 10–18 miesięcy. Na popularności zyskuje megachemioterapia wspomagana autologicznym przeszczepem krwiotwórczych komórek macierzystych. Stosuje się ją w celu intensyfikacji leczenia i przełamania oporności.
1. Szczepanek D., Trojanowski T., Wąsik-Szczepanek E., Jarosz B., Chłoniaki ośrodkowego układu nerwowego w materiale własnym Kliniki Neurochirurgii UM w Lublinie, „Acta Haematologica Polonica” 2011, 42(2), s. 301–308.
2. Fijuth J., Dziadziuszko R., Nowotwory ośrodkowego układu nerwowego, Gdańsk, Via medica, 2013.
3. Lampka E., Tajer J., Borawska A. i wsp., Taktyka postępowania u chorych na chłoniaki złośliwe mózgu – doświadczenia własne, „Reports of Practical Oncology & Radiotherapy”, 1999, 4(4), s. 89.
4. Dzietczenia J., Wróbel T., Pierwotny chłoniak ośrodkowego układu nerwowego, „Hematologia”, 2013, 4(1), s. 7–14.
5. Ponikowska-Szyba E., Pierwotny chłoniak ośrodkowego układu nerwowego u pacjentów immunokompetentnych, „Acta Haematologica Polonica”, 2015, 46, s. 269–279.
Chłoniak mózgu – rokowania
Pomimo rozwoju nauk medycznych i wprowadzenia specjalistycznej technologii leczenia rokowanie w grupie chorych na chłoniaka mózgu pozostaje nadal niekorzystne. Według danych statystycznych szansę na całkowite wyleczenie ma tylko 20–30% osób.
Diagnostyka i leczenie chłoniaków mózgu mają charakter interdyscyplinarny i wymagają współpracy specjalistów różnych dziedzin, a zwłaszcza z zakresu neurologii, radiologii, neurochirurgii i hematologii.
Rozpoznanie chłoniaka mózgu opiera się na wielu badaniach, wśród których wymienia się m.in.: biopsję i badanie cytologiczne płynu mózgowo-rdzeniowego, morfologię krwi, ocenę stężenia enzymów wątrobowych i elektrolitów, klirens kreatyniny, proteinogram, układ krzepnięcia, tomografię komputerową mózgu, klatki piersiowej i jamy brzusznej, RTG klatki piersiowej i nosogardła, echokardiografię serca, ultrasonografię jamy brzusznej, rezonans magnetyczny mózgu (nierzadko z podaniem środka kontrastowego), punkcję lędźwiową i trepanobiopsję szpiku.
Jak umiera się na chłoniaka? Szanse na przeżycie coraz większe
Wiele osób po otrzymaniu diagnozy wyszukuje na forach internetowych wątków związanych z tym, czy na chłoniaka się umiera lub jak umiera się na chłoniaka. Jest to zrozumiałe – ciężko być dobrej myśli, kiedy zdiagnozowano u nas nowotwór złośliwy.
Czy na chłoniaka się umiera? To zależy od wielu czynników. Medycyna ciągle się rozwija, wykorzystywane są coraz bardziej skuteczne metody walki z rakiem. Czasem walka ta przebiega bardzo pomyślnie i sprawnie. Jednak otrzymanie takiej diagnozy i proces leczenia niemal zawsze jest ciężkim przeżyciem dla chorego. Pesymistyczne myśli i chęć dowiedzenia się, jak umiera się na chłoniaka, wynika z tego, że chory chce oswoić się ze śmiercią. Jednak rokowania uzależnione są od bardzo wielu czynników – między innymi od rodzaju nowotworu i jego stadium. Diagnoza nie jest wyrokiem – mimo że wszystkie chłoniaki uznawane są za nowotwory złośliwe, to da się z tego wyjść. Wszystko zależy od tego, w jakim stadium zostanie on zdiagnozowany, jak reaguje na chemioterapię i inne formy leczenia oraz jaką część układu chłonnego zaatakował chłoniak.
Objawy chłoniaka
- powiększenie węzłów chłonnych,
- naciek (guz) pozawęzłowy,
- powiększenie śledziony i wątroby,
- objawy ogólne choroby, takie jak gorączka, poty nocne lub utrata masy ciała.
Chłoniaki mogą atakować wszystkie układy i narządy. Z tego powodu możliwe jest wystąpienie szeregu objawów, które mogą sugerować, gdzie doszło do nacieczenia nowotworowego i ucisku chorobowo zmienionych węzłów chłonnych.
- bóle i opuchnięcie nóg,
- mogą sugerować obecność chłoniaka w okolicach dużych naczyń,
- bóle głowy i kręgosłupa, porażenie nerwów czaszkowych, osłabienie kończyn, parestezje, ból typu korzeniowego,
- możliwe umiejscowienie nowotworu w mózgu i/lub kręgosłupie,
- bolesność w obrębie jamy brzusznej, powiększenie wątroby, powiększenie śledziony, żółtaczka, krwawienie z przewodu pokarmowego, utrata wagi, czy niestrawność,
- mogą sugerować obecność chłoniaka w przewodzie pokarmowym,
- duszność, kaszel, ból w klatce piersiowej, trudności w połykaniu,
- mogą sugerować zajęcie węzłów w okolicy klatki piersiowej,
- niedokrwistość i małopłytkowość.
- mogą być wyrazem zajęcia szpiku kostnego.