U nas zapłacisz kartą
Prognoza chłoniaka skóry - Co powinieneś wiedzieć o rokowaniach
Rokowania przy chłoniaku
Rokowanie w chłoniaku Hodgkina jest dobre, a odsetek wyleczeń sięga 80 proc., Niemniej u 20–30 proc. pacjentów, którzy początkowo uzyskali odpowiedź na leczenie, dochodzi do nawrotu choroby.
Badanie histopatologiczne
Podstawą rozpoznania pozostaje ocena histopatologiczna węzła chłonnego lub innej nacieczonej tkanki. Charakterystyczne dla nowotworu Hodgkina jest stwierdzana w nacieku obecność komórek Reed-Sternberga oraz komórek Hodgkina. Biopsja aspiracyjna nie jest miarodajną metodą diagnostyczną ze względu na mały odsetek tych komórek znajdujących się w masie guza.
Badanie histopatologiczne pozwala ustalić typ HL, co ma znaczenie tak dla rokowania, jak i wyboru sposobu leczenia.
Badania laboratoryjne
Ocena rozmiaru choroby, a więc ilości, lokalizacji powiększonych węzłów, nacieków pozawęzłowych. Badanie, które temu służy, standardowo stosowane w diagnostyce HL to PET (pozytronowa tomografia emisyjna).
Ważne informacje:
- Bardzo duże znaczenie ma rozpoznanie choroby w najwcześniejszym stadium choroby, gdyż szanse całkowitego wyleczenia są wówczas znacznie większe.
- Jeśli wyczuwasz u siebie zmianę, która może być powiększonym węzłem chłonnym, koniecznie zgłoś się do lekarza.
- Powiększenie węzłów chłonnych utrzymujące się powyżej trzech tygodni wymaga konsultacji specjalistycznej oraz oceny w USG.
- Jedynym miarodajnym badaniem w przypadku podejrzenia choroby jest badanie histopatologiczne wyciętego w całości węzła bądź nacieczonej tkanki. Biopsja nie jest badaniem miarodajnym.
- Badaj przynajmniej raz w roku morfologię.
Czy na chłoniaka się umiera?
Czy na chłoniaka się umiera? Tak, jednak nie zawsze. Czasem niektóre chłoniaki są odporne na różne formy leczenia. Jednak bardzo duża część tych nowotworów złośliwych jest wyleczalna. W Polsce ludzie najczęściej umierają na nowotwory układu rozrodczego oraz na nowotwory układu oddechowego. Chłoniaki są na szóstym miejscu pod względem umieralności. Na rokowania ma również wpływ wola leczenia chorego – bardzo dużo osób traci nadzieje na wyleczenie i porzuca proces leczenia. Zadbanie w tak trudnym momencie o zdrowie psychiczne jest bardzo ważne. Wielu ludzi walczących z nowotworami popada w depresję, która również jest poważną chorobą. Dobrze jest obserwować pod tym kątem osoby, które leczą się na raka.
Chłoniak – jak długo się rozwija? To zależy. Chłoniak to inaczej nowotwór układu chłonnego. Rozwijać może się m.in. w szpiku kostnym, węzłach chłonnych, rdzeniu kręgowym, grasicy, kościach. Nowotwory mogą rozwijać się latami – objawy, jakie dają, są często przypisywane innym schorzeniom. Najczęstszym objawem, jaki dają chłoniaki, są utrzymujące się powiększone węzły chłonne. To, jak długo chłoniak się rozwija, jest uzależnione między innymi od tego, jak jest leczony, jaki dokładnie jest to typ chłoniaka czy w jakim stadium został zdiagnozowany. Od wszystkich tych czynników zależą również rokowania chorego.
Pamiętaj, że diagnoza to nie wyrok. Mamy coraz nowocześniejsze metody walki z rakiem. Ciężko stwierdzić, jakie są rokowania, ponieważ każdy organizm jest inny. Tylko onkolog jest w stanie określić, jakie rokowania ma osoba chorująca na nowotwór. Jednak w wielu przypadkach rokowania są bardzo dobre – chłoniaki da się wyleczyć. Najważniejsza jest wola leczenia, którą niestety wiele osób traci. Czas leczenia jest wyczerpujący nie tylko pod względem fizycznym, ale również psychicznym. Walka z tak poważną chorobą, jaką jest nowotwór złośliwy, jest dla wielu osób czasem, w którym mierzą się oni również z objawami depresji, która odbiera wolę walki. Warto wtedy skorzystać z pomocy psychologicznej. W psychologii jest specjalna dziedzina, psychoonkologia, która skupia się na osobach chorujących na nowotwory oraz na ich bliskich. Takich specjalistów znaleźć można w Centrach Onkologii, w fundacjach onkologicznych lub prywatnie.
Jak umiera się na chłoniaka? Szanse na przeżycie coraz większe
Wiele osób po otrzymaniu diagnozy wyszukuje na forach internetowych wątków związanych z tym, czy na chłoniaka się umiera lub jak umiera się na chłoniaka. Jest to zrozumiałe – ciężko być dobrej myśli, kiedy zdiagnozowano u nas nowotwór złośliwy.
Czy na chłoniaka się umiera? To zależy od wielu czynników. Medycyna ciągle się rozwija, wykorzystywane są coraz bardziej skuteczne metody walki z rakiem. Czasem walka ta przebiega bardzo pomyślnie i sprawnie. Jednak otrzymanie takiej diagnozy i proces leczenia niemal zawsze jest ciężkim przeżyciem dla chorego. Pesymistyczne myśli i chęć dowiedzenia się, jak umiera się na chłoniaka, wynika z tego, że chory chce oswoić się ze śmiercią. Jednak rokowania uzależnione są od bardzo wielu czynników – między innymi od rodzaju nowotworu i jego stadium. Diagnoza nie jest wyrokiem – mimo że wszystkie chłoniaki uznawane są za nowotwory złośliwe, to da się z tego wyjść. Wszystko zależy od tego, w jakim stadium zostanie on zdiagnozowany, jak reaguje na chemioterapię i inne formy leczenia oraz jaką część układu chłonnego zaatakował chłoniak.
Chłoniak – objawy, rokowania i leczenie chłoniaków
Chłoniaki to grupa złośliwych nowotworów pochodzących z układu chłonnego. Jest to najczęściej spotykany nowotwór krwi. Zajmuje węzły chłonne, śledzionę, szpik kostny, krew oraz inne narządy. Może mieć przebieg agresywny albo przewlekły.
W przypadku podejrzenia choroby nowotworowej, należy jak najszybciej udać się do lekarza.- Objawy chłoniaka
- Rodzaje chłoniaka
- Chłoniak Hodgkina
- Chłoniaki nieziarnicze
- Leczenie chłoniaka
- Rokowania przy chłoniaku
- Diagnostyka chłoniaka
Do rozrostu nowotworowego dochodzi, kiedy w trakcie dojrzewania limfocytów pojawia się błąd, w wyniku którego powstaną nieprawidłowe komórki. Następnie te nieprawidłowe komórki nowotworowe ulegają nagromadzeniu w różnych częściach organizmu
Chłoniak Hodgkina
Zachorowalność na na ten typ chłoniaka (HL) wynosi 2 na 100 tys. osób. Najczęściej chorują młodzi dorośli w wieku 20–30 lat oraz osoby po 50. roku życia.
Objawy
Zdecydowana większość chorych zgłasza się do lekarza z powodu powiększenia węzłów chłonnych. Najczęściej są to powiększone węzły chłonne obwodowe, znajdujące się powyżej przepony-szyjne, nadobojczykowe, pachowe. Węzły chłonne zwykle nie są bolesne, skóra nad nimi nie jest zaczerwieniona. W zaawansowanym stadium choroby dochodzi do powiększenia śledziony (30 proc. chorych).
W ok. 60–70 proc. przypadków zachorowań zauważa się też powiększenie węzłów śródpiersia, co może objawiać się przewlekłym kaszlem, dusznością czy bólami zamostkowymi.
Nacieki pozawęzłowe chłoniaka Hodgkina zdarzają się rzadko. Choroba może się wtedy szerzyć przez ciągłość lub rozsiewać drogą krwionośną. Do najczęściej zajmowanych narządów pozalimfatycznych należą: płuca, wątroba, szpik kostny, kości.
- gorączka,
- nocne poty,
- zmniejszenie masy ciała (> 10 proc. w ciągu 6 mies.),
- chorobie może też towarzyszyć uporczywy świąd skóry.