U nas zapłacisz kartą
Prognoza chłoniaka skóry - Co powinieneś wiedzieć o rokowaniach
Rokowania przy chłoniaku
Rokowanie w chłoniaku Hodgkina jest dobre, a odsetek wyleczeń sięga 80 proc., Niemniej u 20–30 proc. pacjentów, którzy początkowo uzyskali odpowiedź na leczenie, dochodzi do nawrotu choroby.
Badanie histopatologiczne
Podstawą rozpoznania pozostaje ocena histopatologiczna węzła chłonnego lub innej nacieczonej tkanki. Charakterystyczne dla nowotworu Hodgkina jest stwierdzana w nacieku obecność komórek Reed-Sternberga oraz komórek Hodgkina. Biopsja aspiracyjna nie jest miarodajną metodą diagnostyczną ze względu na mały odsetek tych komórek znajdujących się w masie guza.
Badanie histopatologiczne pozwala ustalić typ HL, co ma znaczenie tak dla rokowania, jak i wyboru sposobu leczenia.
Badania laboratoryjne
Ocena rozmiaru choroby, a więc ilości, lokalizacji powiększonych węzłów, nacieków pozawęzłowych. Badanie, które temu służy, standardowo stosowane w diagnostyce HL to PET (pozytronowa tomografia emisyjna).
Ważne informacje:
- Bardzo duże znaczenie ma rozpoznanie choroby w najwcześniejszym stadium choroby, gdyż szanse całkowitego wyleczenia są wówczas znacznie większe.
- Jeśli wyczuwasz u siebie zmianę, która może być powiększonym węzłem chłonnym, koniecznie zgłoś się do lekarza.
- Powiększenie węzłów chłonnych utrzymujące się powyżej trzech tygodni wymaga konsultacji specjalistycznej oraz oceny w USG.
- Jedynym miarodajnym badaniem w przypadku podejrzenia choroby jest badanie histopatologiczne wyciętego w całości węzła bądź nacieczonej tkanki. Biopsja nie jest badaniem miarodajnym.
- Badaj przynajmniej raz w roku morfologię.
Leczenie chłoniaka mózgu
Wybór optymalnego postępowania u chorych na chłoniaka mózgu zależy od wielu czynników, takich jak stan kliniczny chorego, wiek czy obecność schorzeń współistniejących. Leczenie chłoniaka mózgu opiera się na zabiegu operacyjnym oraz intensywnej chemio- i radioterapii. U chorych przed leczeniem chirurgicznym przeprowadza się biopsję stereotaktyczną lub otwartą. Nierzadko możliwa jest całkowita resekcja guza. Chorych poddaje się radioterapii lokalnej, ale niekiedy i intensywnej z naświetlaniem całego mózgowia, uzupełnionej chemioterapią. Radioterapię OUN w przebiegu chłoniaka mózgu jako jedyną opcję terapeutyczną stosuje się rzadko, ponieważ odpowiedź na leczenie jest krótkotrwała, a mediana przeżycia wynosi zaledwie 10–18 miesięcy. Na popularności zyskuje megachemioterapia wspomagana autologicznym przeszczepem krwiotwórczych komórek macierzystych. Stosuje się ją w celu intensyfikacji leczenia i przełamania oporności.
1. Szczepanek D., Trojanowski T., Wąsik-Szczepanek E., Jarosz B., Chłoniaki ośrodkowego układu nerwowego w materiale własnym Kliniki Neurochirurgii UM w Lublinie, „Acta Haematologica Polonica” 2011, 42(2), s. 301–308.
2. Fijuth J., Dziadziuszko R., Nowotwory ośrodkowego układu nerwowego, Gdańsk, Via medica, 2013.
3. Lampka E., Tajer J., Borawska A. i wsp., Taktyka postępowania u chorych na chłoniaki złośliwe mózgu – doświadczenia własne, „Reports of Practical Oncology & Radiotherapy”, 1999, 4(4), s. 89.
4. Dzietczenia J., Wróbel T., Pierwotny chłoniak ośrodkowego układu nerwowego, „Hematologia”, 2013, 4(1), s. 7–14.
5. Ponikowska-Szyba E., Pierwotny chłoniak ośrodkowego układu nerwowego u pacjentów immunokompetentnych, „Acta Haematologica Polonica”, 2015, 46, s. 269–279.
Czy na chłoniaka się umiera?
Czy na chłoniaka się umiera? Tak, jednak nie zawsze. Czasem niektóre chłoniaki są odporne na różne formy leczenia. Jednak bardzo duża część tych nowotworów złośliwych jest wyleczalna. W Polsce ludzie najczęściej umierają na nowotwory układu rozrodczego oraz na nowotwory układu oddechowego. Chłoniaki są na szóstym miejscu pod względem umieralności. Na rokowania ma również wpływ wola leczenia chorego – bardzo dużo osób traci nadzieje na wyleczenie i porzuca proces leczenia. Zadbanie w tak trudnym momencie o zdrowie psychiczne jest bardzo ważne. Wielu ludzi walczących z nowotworami popada w depresję, która również jest poważną chorobą. Dobrze jest obserwować pod tym kątem osoby, które leczą się na raka.
Chłoniak – jak długo się rozwija? To zależy. Chłoniak to inaczej nowotwór układu chłonnego. Rozwijać może się m.in. w szpiku kostnym, węzłach chłonnych, rdzeniu kręgowym, grasicy, kościach. Nowotwory mogą rozwijać się latami – objawy, jakie dają, są często przypisywane innym schorzeniom. Najczęstszym objawem, jaki dają chłoniaki, są utrzymujące się powiększone węzły chłonne. To, jak długo chłoniak się rozwija, jest uzależnione między innymi od tego, jak jest leczony, jaki dokładnie jest to typ chłoniaka czy w jakim stadium został zdiagnozowany. Od wszystkich tych czynników zależą również rokowania chorego.
Pamiętaj, że diagnoza to nie wyrok. Mamy coraz nowocześniejsze metody walki z rakiem. Ciężko stwierdzić, jakie są rokowania, ponieważ każdy organizm jest inny. Tylko onkolog jest w stanie określić, jakie rokowania ma osoba chorująca na nowotwór. Jednak w wielu przypadkach rokowania są bardzo dobre – chłoniaki da się wyleczyć. Najważniejsza jest wola leczenia, którą niestety wiele osób traci. Czas leczenia jest wyczerpujący nie tylko pod względem fizycznym, ale również psychicznym. Walka z tak poważną chorobą, jaką jest nowotwór złośliwy, jest dla wielu osób czasem, w którym mierzą się oni również z objawami depresji, która odbiera wolę walki. Warto wtedy skorzystać z pomocy psychologicznej. W psychologii jest specjalna dziedzina, psychoonkologia, która skupia się na osobach chorujących na nowotwory oraz na ich bliskich. Takich specjalistów znaleźć można w Centrach Onkologii, w fundacjach onkologicznych lub prywatnie.
Jakie są objawy chłoniaka skóry?
Wśród chłoniaków T-limfocytarnych najlepiej poznane są: ziarniniak grzybiasty oraz zespół Sezary’ego.
Ziarniniak grzybiasty (Mycosis fungoides) jest najczęściej występującym i najlepiej poznanym chłoniakiem skóry. Wywodzi się z limfocytów T, a w obrazie klinicznym wyróżnia się 3 fazy: wypryskową (poikilodermiczną), naciekową i guzowatą.
W drugiej fazie, naciekowej, pojawiają się płaskowyniosłe ogniska. W ostatniej fazie tworzą się wypukłe guzy, wykazujące tendencje do wrzodzenia. W stadiach zaawansowanych może dochodzić do zajęcia węzłów chłonnych i narządów wewnętrznych.
Zespół Sezary’ego charakteryzuje się uogólnioną erytrodermią, limfadenopatią obwodową oraz obecnością atypowych limfocytów zarówno we krwi obwodowej, jak i zmianach skórnych. Choroba ta może pojawić się de novo lub w rzadszych przypadkach jest wynikiem uogólnienia się zmian w przebiegu ziarniniaka grzybiastego. Zazwyczaj pojawia się u pacjentów powyżej 60. roku życia, częściej u mężczyzn niż u kobiet. Ze względu na dominujący w obrazie klinicznym żywoczerwony kolor skóry, często stan ten określany jest jako „zespół czerwonego człowieka”. Dodatkowo stwierdza się hiperkeratozę w obrębie dłoni i stóp, a także wypadanie włosów mogące prowadzić do wyłysienia.
Chłoniaki skóry z komórek B to grupa pierwotnych chłoniaków skóry, wywodzących się z limfocytów B. Są to rzadko występujące choroby, które stanowią około 20% wszystkich pierwotnych chłoniaków skóry. Do objawów klinicznych zaliczamy płaskowyniosłe, czerwonosinobrunatnawe nacieki lub guzy. Zmiany głównie występują na głowie, znacznie rzadziej na tułowiu czy kończynach. Przebieg jest przewlekły, wieloletni, zazwyczaj nieagresywny.
