U nas zapłacisz kartą
Zdjęcia chłoniaka limfocytarnego skóry - Piękno w detalu
Usuń krwiopijcę
Istnieje wiele mitów dotyczących usuwania kleszczy – że należy go wykręcać, że można go usunąć tylko specjalnym narzędziem, itp.
Na początek, czego nie należy robić: nie wolno go smarować - ani tłuszczem ani niczym innym. Owszem, dla samego kleszcza potrafi to być zabójcze i często skłania go to do ucieczki, ale jednocześnie powoduje u niego ślinotok, oraz „wymioty”. Jak już wspomniałem, chorobotwórcze krętki bytują w ślinie kleszcza. W związku z tym, jeśli kleszcz jest nosicielem, zamiast małej ilości krętków, którymi zakaziłby nas w trakcie żerowania na naszej skórze, wydala do naszego krwiobiegu ogromne ich ilości, przez co ryzyko zakażenia zwiększa się diametralnie.
Kleszcza należy po prostu usunąć, a miejsce po jego ukłuciu zdezynfekować. Nic więcej. Usunąć można jakkolwiek, najłatwiej pincetą, chwytając kleszcza jak najbliżej skóry (a więc jak najbliżej jego głowy). Najlepiej wyrwać go jednym, zdecydowanym ruchem, zamiast „wykręcać”. Należy się też upewnić, czy wszystko zostało usunięte, tzn. czy w ciele cały czas nie tkwi jego aparat gębowy, jeśli tak – spróbować ponownie go wyrwać.
Rozpoznanie boreliozy limfatycznej wymaga wykazania obecności przeciwciał przeciw Borrelia burgdorferi klasy IgM lub IgG we krwi. Polecane jest wykonanie testu ELISA, a następnie – w przypadku osób z wynikami dodatnimi lub wątpliwymi - oznaczenie przeciwciał techniką Western blot. Konieczne jest także badanie histopatologiczne - niejednokrotnie w próbkach skóry, pobranych z obszaru zmiany, badania bezpośrednie wykazują obecność krętków.
Stosuje się 14-dniowe leczenie doustne za pomocą antybiotyków, takich jak doksycyklina (100 mg dwa razy na dobę), amoksycylina (500 mg trzy razy na dobę), cefuroksym-axetyl (500 mg dwa razy na dobę), fenoksymetylopenicylina lub azytromycyna.
Borelioza to choroba bakteryjna, odzwierzęca, która jest przenoszona przez kleszcze. Zbyt późno zdiagnozowana, nieleczona borelioza może dawać groźne powikłania - neurologiczne, stawowe i sercowe. W jaki sposób diagnozuje się boreliozę i czy można ją skutecznie wyleczyć? Posłuchaj naszego eksperta.
Blokując reklamy, nie pozwalasz nam tworzyć wartościowych treści. Wyłącz AdBlock i odśwież stronę.- Borrelial Lymphocytoma Cutis: A Diagnostic Dilemma, https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4248499/
- Borrelial Lymphocytoma in Adult Patients, https://academic.oup.com/cid/article/63/7/914/2389152/Borrelial-Lymphocytoma-in-Adult-Patients
Przeczytaj również:
- Obalamy 12 najpopularniejszych mitów o kleszczach
- Strzyżak jeleni (sarni) - kleszcz ze skrzydłami. Objawy ukąszenia
- OBRZEŻEK GOŁĘBI (kleszcze gołębie, ptasie) - objawy ugryzienia i zwalczanie
- Rumień po ukąszeniu kleszcza. Jak rozpoznać i leczyć groźny rumień wędrujący?
- Zespół poboreliozowy - przyczyny, objawy i leczenie
- Dieta przy boreliozie
Co to jest chłoniak skóry?
Pierwotne chłoniaki skóry to szczególnie rzadkie nowotwory złośliwe, które wywodzą się z limfocytów T (większość) lub limfocytów B lub NK (mniejszość) i są ograniczone (w chwili rozpoznania) do skóry. Możliwe jest także wtórne nacieczenie skóry przez rozsianego chłoniaka węzłowego lub pozawęzłowego – nie jest to jednak wtedy chłoniak pierwotny skóry. Ze względu na różnorodność prawidłowych limfocytów, po transformacji nowotworowej możliwy jest rozwój różnych postaci chłoniaków skóry, co czyni diagnostykę tych nowotworów SZCZEGÓLNIE TRUDNĄ. Wielu pacjentów chorujących na chłoniaka skóry ma objawy dodatkowe: gorączkę (zwykle utrzymująca się ponad miesiąc) bez wyraźnego powodu, zlewne nocne poty, spadek masy ciała (często znaczny) czy osłabienie połączone z ogólnym złym samopoczuciem. Optymistyczna wiadomość - większość pierwotnych chłoniaków skóry rośnie zazwyczaj bardzo wolno i NIE WPŁYWA NA DŁUGOŚĆ ŻYCIA!
Występuje wiele różnych rodzajów chłoniaków skóry, co czyni ich diagnostykę i terapię niezwykle skomplikowaną. Do najczęstszych należą ziarniniak grzybiasty (mycosis fungoides) oraz lymphomatoid papulosis. Diagnozowanie chłoniaków skóry jest szczególnym wyzwaniem, ponieważ ich przebieg jest przewlekły, a zmiany skórne mogą imitować wiele schorzeń dermatologicznych. Nic więc dziwnego, że u wielu pacjentów rozpoznanie choroby trwa długo (czasami lata), a procedury stosowane w tym procesie (najczęściej biopsje pobierane ze skóry) są wielokrotnie ponawiane.
Cały poradnik możesz pobrać tutaj.