U nas zapłacisz kartą
Czy chłoniak jest formą raka?
Czym różni się chłoniak łagodny od chłoniaka agresywnego?
Chłoniak łagodny to nowotwór węzłów chłonnych, który wzrasta powoli i nie powoduje przez dłuższy czas występowania objawów. W przypadku m.in. cechującego się niską złośliwością chłoniaka grudkowego nie podejmuje się żadnego leczenia na początkowym stadium rozwoju choroby. Jest ono rozpoczynane często po kilku tygodniach lub miesiącach od rozpoznania choroby, której postęp jest na bieżąco monitorowany.
Chłoniaki agresywne i bardzo agresywne cechują się szybkim wzrostem i bardzo szybko wywołują zarówno objawy miejscowe, jak i objawy ogólne. W tym przypadku leczenie podejmowane jest zaraz po postawieniu diagnozy – im wcześniej zostaną wykryte zmiany o złośliwym, agresywnym charakterze, tym większe szanse na wyleczenie. Objawy chłoniaka bywają też niespecyficzne, co może utrudniać szybkie rozpoczęcie leczenia.
Nieziarnicze chłoniaki T-komórkowe
Nieziarnicze chłoniaki T-komórkowe to zmiany wywodzące się z limfocytów T. Są one diagnozowane rzadziej niż chłoniaki B-komórkowe, stanowiąc 1 na 10 przypadków zmian nieziarniczych. W tej grupie dominują chłoniaki T-komórkowe skóry np. ziarniniak grzybiasty, a także chłoniak z obwodowych komórek T.
Powyższe zmiany nieziarnicze cechują się różnym charakterem, co wpływa na dobór metod leczenia, a także ma wpływ na rokowania pacjentów. Chłoniaki węzłowe rozwijają się w węzłach chłonnych, skąd komórki nowotworowe wędrują po organizmie wraz z limfą, powodując rozrost m.in. tkanki limfatycznej. Aby uniknąć związanego z rakiem węzłów chłonnych zagrożenia, powinniśmy każdą nieprawidłowość w obrębie węzła chłonnego konsultować z lekarzem oraz systematycznie wykonywać badania profilaktyczne, które pozwalają na wczesne wykrycie np. typowych dla nowotworów zmian w morfologii krwi.
Stopnie chłoniaka
Stosowana klasyfikacja wyróżnia cztery stopnie chłoniaka, które różnią się pod względem zaawansowania choroby nowotworowej i zajętych grup węzłów chłonnych. Choroba I stopnia dotyczy jednej grupy węzłów chłonnych, które zlokalizowane są np. na szyi.
Choroba II stopnia diagnozowana jest wówczas, gdy dotyczy dwóch grup węzłów chłonnych, które zlokalizowane są po tej samej stronie przepony. W przypadku III stopnia zaawansowania choroby mamy do czynienia z zajęciem węzłów chłonnych, które znajdują się w różnych lokalizacjach po obu stronach przepony, czyli w górnej i dolnej części ciała np. węzłów chłonnych szyjnych, węzłów chłonnych w obrębie klatki piersiowej, węzłów zlokalizowanych w jamie brzusznej oraz w pachwinach. Najbardziej zaawansowany IV stopień choroby diagnozowany jest wówczas, gdy komórki nowotworowe znajdują się nie tylko w węzłach chłonnych, ale także w narządach limfatycznych, szpiku kostnym i narządach, które nie są narządami układu limfatycznego.
W zaawansowanym i bardzo zaawansowanym stadium choroby występują także objawy ogólne, które często skłaniają chorych do wykonania badań diagnostycznych.