U nas zapłacisz kartą
Choroba pasożytnicza skóry - Objawy, przyczyny i skuteczne metody leczenia
Gatunki świerzbowców u kotów
U kotów występują 3 wymienione powyżej gatunki świerzbowców. Pierwsze dwa gatunki bytują w naskórku i skórze właściwej. Natomiast najczęściej rozpoznawany Otodectes cynotis jest przyczyną zapalenia ucha zewnętrznego i jedynie wyjątkowo może być obecny na powierzchni skóry.
Najistotniejszym objawem inwazji jest zapalenie ucha o charakterze rumieniowo-woszczynowym. Choroba ta powoduje bardzo intensywny świąd okolicy małżowin usznych, który powodowany jest zarówno przez drażniące i toksyczne działanie pasożytów, jak i na skutek rozwojem specyficznej nadwrażliwości (reakcji alergicznej). Typowa jest obecność w przewodzie słuchowym zewnętrznym dużej ilość suchej, twardej woszczyny o ciemnobrunatnej barwie. Zawiera ona wydaliny pasożytów oraz ich jaja, larwy, nimfy i formy dorosłe. Jeżeli problem nie jest leczony, może dojść do rozwoju zakażeń bakteryjnych i ropnego zapalenia przewodu słuchowego. Jak nadmieniono wcześniej wyjątkowo pasożyt powoduje inwazje na powierzchni skóry, co prowadzi do objawów zbliżonych do prosówkowego zapalenia, a zmiany lokalizują się głównie na głowie zwierzęcia.
Rozpoznanie choroby jest względnie proste i stawiane jest na podstawie wykazania pasożyta, jego form rozwojowych lub jaj w woszczynie usznej. Woszczynę pobiera się z kanału słuchowego, a następnie przygotowuje się niebarwiony preparat mikroskopowy. W przypadku, gdy zmiany występują na skórze wykonywana jest zeskrobina powierzchowna lub test z taśmą samoprzylepną.
Jest wiele leków dostępnych do terapii otodectozy.. Przed podaniem leku miejscowo przewód słuchowy czyści się z zalegającej woszczyny. Leczenie systemowe nie wymaga podawania preparatu do chorego ucha, leki o takim mechanizmie działania eliminują pasożyta innymi drogami. Ich długość działania zależy od producenta. W przypadku niektórych z nich wystarczy jednorazowe podanie (skuteczność sięga 100%), ale należy to skonsultować z lekarzem prowadzącym i wykonać kontrolne badanie, żeby sprawdzić czy pasożyt zniknął czy konieczna będzie druga dawka.
Choroby pasożytnicze – zagrożenie dla ludzi i zwierząt
Choroby pasożytnicze u ludzi i zwierząt mogą wywoływać pasożyty należące do różnych grup systematycznych: pierwotniaków, przywr, tasiemców, nicieni, owadów, pajęczaków i innych. Z uwagi na umiejscowienie pasożyty dzieli się na wewnętrzne i zewnętrzne. Te pierwsze najczęściej bytują w przewodzie pokarmowym, układzie oddechowym, narządach miąższowych, układzie krwionośnym, itd. Pasożyty zewnętrzne bytują na powłokach zewnętrznych żywicieli, a więc na skórze lub w głębszych warstwach naskórka czy skóry właściwej. Niestety wiele gatunków pasożytów odbywa w fazie swojego rozwoju wędrówki, co może prowadzić do rozległych zmian w obrębie różnych tkanek i narządów zarażonego organizmu.
Wśród członków ESCCAP są również biolodzy, biolodzy molekularni i inni specjaliści, których zadaniem jest pełne poznanie biologii pasożytów (przede wszystkich – ich cyklu życiowego), oraz doskonalenie metod diagnostycznych pozwalających na jak najwcześniejsze i pewne rozpoznanie zarażenia pasożytami, czy to u ludzi , czy u zwierząt.
Choroba pasozytnicza skory
Pasożytnictwo jest zjawiskiem bardzo często spotykanym w przyrodzie, zarówno w świecie zwierząt jak też roślin. Pasożytnictwo polega na tym, że jeden organizm (tu: pasożyt) żyje na koszt innego organizmu (tu: żywiciela), co powoduje szkody. Niestety wiele gatunków pasożytów może również atakować ludzi. Obecność pasożytów bytujących u swoich żywicieli prowadzi do zaburzeń stanu zdrowia zarażonego osobnika (człowieka lub zwierzęcia) i w konsekwencji prowadzi do pojawienia się objawów klinicznych inwazji. Od tego momentu mówimy o chorobie pasożytniczej.
Z uwagi na znacznie częstsze występowanie pasożytów u zwierząt, to na lekarzach weterynarii spoczywa zadanie zbadania zarażonego zwierzęcia, a następnie wykonanie właściwego testu laboratoryjnego w celu zdiagnozowania przyczyny inwazji – rozpoznania gatunku pasożyta (jako patogenu) odpowiedzialnego za rozwinięcie się choroby. Właściwe rozpoznanie przyczyny choroby pasożytniczej jest podstawą do rozpoczęcia leczenia zarażonego żywiciela. Podobnie w przypadku podejrzenia wystąpienia zarażenia pasożytniczego u człowieka, pacjenci powinni udać się po poradę do lekarza.
Leczenie choroby pasożytniczej polega na bezpośredniej, celowej likwidacji inwazji pasożytów za pomocą właściwych leków przeciwpasożytniczych. Po usunięciu pasożytów często zachodzi konieczność przeprowadzenia terapii służącej naprawieniu szkód, jakie powstały w organizmie zarażonego osobnika. Dopełnieniem jest zwalczanie inwazji, które obejmuje wszelkie możliwe działania służące eliminacji form pasożytów w środowisku oraz profilaktyki w celu ochrony potencjalnych żywicieli przed zarażeniem.
Stowarzyszenie ESCCAP jest europejską, niezależną organizacją zrzeszającą specjalistów z parazytologii (nauka o pasożytach i pasożytnictwie). Podstawowym obszarem działania krajowych gałęzi ESCCAP jest propagowanie wiedzy dotyczącej metod zwalczania chorób pasożytniczych zwierząt towarzyszących i domowych. Szczególnie ważnym obszarem zainteresowania działających w ESCCAP specjalistów są pasożytnicze choroby odzwierzęce – tzn. te, które bezpośrednio zagrażają zdrowiu lub życiu człowieka.