U nas zapłacisz kartą
Choroba pasożytnicza skóry - Objawy, przyczyny i skuteczne metody leczenia
Zakażenie tasiemcem – jakie są objawy?
Tasiemce zasiedlają zazwyczaj układ pokarmowy człowieka, gdzie mogą się rozwijać, osiągając nawet kilkanaście metrów długości. Te pasożyty dzieli się na:
- tasiemce nieuzbrojone - często znajdują się one w niezbadanym lub poddanym niedostatecznej obróbce termicznej mięsie wołowym. Osoba, która jest zakażona tym typem tasiemca może mieć dolegliwości związane z utratą wagi, bólami brzucha, biegunkami oraz stanami zapalnymi jelit.
- tasiemce uzbrojone - często znajdują się one w zarażonym mięsie wieprzowym. W tym wypadku możliwe jest również zarażenie się jajami tasiemca, które mogą rozwijać się w mięśniach i narządach wewnętrznych jako larwy wągry (groźna dla życia wągrzycę).
- tasiemce bąblowce – niebezpieczny pasożyt występujący u zwierząt , takich jak: psy, lisy czy wilki. Człowiek może zarazić się jego jajami głównie przez kontakt ze zwierzęciem. Dochodzi wtedy do rozwinięcia się larwy (często dużych rozmiarów) w wątrobie, mózgu lub oku.
Coraz częściej mówi się, że jaja tasiemca można kupić przez internet. Wiele osób uważa, zwłaszcza nastolatki, że zarażenie się jajami tasiemca jest dobrym sposobem na szybki spadek masy ciała. Nieprawda! Zarażenie się tasiemcem jest bardzo niebezpieczne dla zdrowia, a nawet życia.
Sarcoptes scabiei
Kolejnym występującym u kotów świerzbowcem jest Sarcoptes scabiei. Podobnie jak Notoedres, jest on pasożytem, który bytuje głęboko w naskórku. Choroba jest bardzo powszechna na całym świecie w tym i w Polsce u psów, a jej przypadki u kotów rozpoznawane są jedynie sporadycznie. Podobnie jak opisane wcześniej gatunki świerzbowców jest on zaraźliwy dla człowieka.
Obraz kliniczny choroby jest zdominowany przez bardzo intensywny świąd, który może być przyczyną nieprawidłowych zachowań pacjenta. Pierwsze objawy pojawiają się na zwykle twarzy w okolicy oczu i małżowin usznych, na których rozwijają się grudki. Choroba rozprzestrzenia się na kończyny, prowadząc do pododermatitis, oraz na boki ciała i grzbiet Na skórze chorych kotów widoczne są przede wszystkim zmiany pourazowe, takie jak wyłysienia czy przeczosy oraz strupy, łuski. S. scabiei wyjątkowo powoduje też rumieniowo- woszczynowe zapalenie ucha.
W przewlekłych przypadkach choroby pojawiają się przerostowe zmiany dotyczące naskórka i jego przebarwienie.
Choroba rozpoznawana jest tak jak notoedroza na podstawie wykazania w zeskrobinie pasożyta lub jego postaci rozwojowych lub jaj. Nie znalezienie pasożyta w zeskrobinie nie wyklucza występowania u zwierzęcia świerzbu, ponieważ w odróżnieniu od notoedrozy nie jest on łatwy do wykazania. W przypadkach wątpliwych pobiera się wycinek do badania histopatologicznego, można również wykonać badanie serologiczne w celu stwierdzenia specyficznych przeciwciał w stosunku do roztoczy. W przypadku nie stwierdzenia pasożyta w zeskrobinie i badaniu histopatologicznym, a objawach które sugerują sarkoptozę, potwierdzenie rozpoznania jest możliwe na podstawie skuteczności leczenia.
W leczeniu można zastosować te same metody co w przypadku inwazji Notoedres cati.
Ryc.1. Otodectoza u kota widoczna typowa ciemnobrunatna woszczyna w przewodzie słuchowym
Pasożyty odzzwierzęce – zagrożenie dla zdrowia prywatnego i publicznego
Choroba pasożytnicza, czyli obraz kliniczny inwazji, może przybierać różne formy, najczęściej w zależności od intensywności zarażenia. Na ogół, im więcej pasożytów rozwija się w organizmie żywiciela, tym poważniejsze są towarzyszące inwazji zmiany kliniczne, zarówno te przyżyciowe jak też pośmiertne. Warto jednak pamiętać, że są pasożyty, które ze względu na swój zawiły cykl rozwojowy przez długi czas mogą nie powodować uchwytnych klinicznie zmian zdrowia u zarażonego osobnika, człowieka lub zwierzęcia.
Stowarzyszenie ESCCAP w swoich wydawnictwach i działaniach edukacyjnych oraz poprzez upowszechnianie wiedzy o pasożytach i chorobach pasożytniczych stoi na straży ochrony zdrowia publicznego.
Partnerzy:
ESCCAP Polska
Al. Jerozolimskie 85 lok. 21
02-001 Warszawa
NIP: 701 027 74 74
Halucynoza pasożytnicza - przyczyny i czynniki ryzyka
Halucynoza pasożytnicza najczęściej jest rozpoznawana u samotnych kobiet w podeszłym wieku, żyjących często w izolacji społecznej, o niskim statusie socjoekonomicznym, niskim wykształceniu.
Tego typu halucynoza u osób młodszych zwykle jest wynikiem zażywania narkotyków - kokainy (tzw. kokainowe robaczki) i innych.
Niektórzy specjaliści twierdzą, że urojenia mogą stanowić interpretację urojeniową doznań fizjologicznych, np. świądu i innych dolegliwości uwarunkowanych zmianami skórnymi w przebiegu chorób, takich jak cukrzyca, hipowitaminoza, niedokrwistość, odczyny uczuleniowe.
Choroba ta pojawić się może też w przebiegu nie tylko chorób organicznych, lecz także schizofrenii i zaburzeń afektywnych. Najczęściej towarzyszy jej depresja.
Gatunki świerzbowców u kotów
U kotów występują 3 wymienione powyżej gatunki świerzbowców. Pierwsze dwa gatunki bytują w naskórku i skórze właściwej. Natomiast najczęściej rozpoznawany Otodectes cynotis jest przyczyną zapalenia ucha zewnętrznego i jedynie wyjątkowo może być obecny na powierzchni skóry.
Najistotniejszym objawem inwazji jest zapalenie ucha o charakterze rumieniowo-woszczynowym. Choroba ta powoduje bardzo intensywny świąd okolicy małżowin usznych, który powodowany jest zarówno przez drażniące i toksyczne działanie pasożytów, jak i na skutek rozwojem specyficznej nadwrażliwości (reakcji alergicznej). Typowa jest obecność w przewodzie słuchowym zewnętrznym dużej ilość suchej, twardej woszczyny o ciemnobrunatnej barwie. Zawiera ona wydaliny pasożytów oraz ich jaja, larwy, nimfy i formy dorosłe. Jeżeli problem nie jest leczony, może dojść do rozwoju zakażeń bakteryjnych i ropnego zapalenia przewodu słuchowego. Jak nadmieniono wcześniej wyjątkowo pasożyt powoduje inwazje na powierzchni skóry, co prowadzi do objawów zbliżonych do prosówkowego zapalenia, a zmiany lokalizują się głównie na głowie zwierzęcia.
Rozpoznanie choroby jest względnie proste i stawiane jest na podstawie wykazania pasożyta, jego form rozwojowych lub jaj w woszczynie usznej. Woszczynę pobiera się z kanału słuchowego, a następnie przygotowuje się niebarwiony preparat mikroskopowy. W przypadku, gdy zmiany występują na skórze wykonywana jest zeskrobina powierzchowna lub test z taśmą samoprzylepną.
Jest wiele leków dostępnych do terapii otodectozy.. Przed podaniem leku miejscowo przewód słuchowy czyści się z zalegającej woszczyny. Leczenie systemowe nie wymaga podawania preparatu do chorego ucha, leki o takim mechanizmie działania eliminują pasożyta innymi drogami. Ich długość działania zależy od producenta. W przypadku niektórych z nich wystarczy jednorazowe podanie (skuteczność sięga 100%), ale należy to skonsultować z lekarzem prowadzącym i wykonać kontrolne badanie, żeby sprawdzić czy pasożyt zniknął czy konieczna będzie druga dawka.
