U nas zapłacisz kartą
Czy Choroba Bowena Powoduje Swędzenie? Wszystko, Co Powinieneś Wiedzieć
Choroba Bowena – przyczyny
Choroba Bowena jest z jednej strony związana z narażeniem na czynniki zewnętrzne (promieniowanie UV, ekspozycja na promieniowanie jonizujące, arsen), z drugiej zaś z zarażeniem wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV). W tym drugim przypadku rozprzestrzenia się wyłącznie na narządach płciowych. Ponadto do rozwoju nowotworu przyczyniają się podrażnienia i przewlekłe choroby skóry. Również osoby poddawane immunosupresji (na przykład w przebiegu HIV czy po przeszczepie narządów) mają większe ryzyko rozwoju choroby Bowena.
Można zatem mówić o dużej roli czynników środowiskowych oraz związanych ze stylem życia w etiologii przedinwazyjnego raka kolczystokomórkowego.
Lekarze od wielu lat biją na alarm w kwestii profilaktyki chorób skóry związanych z nadmierną ekspozycją na słońce. Często osoby wykonujące pracę na świeżym powietrzu, budowlańcy, rolnicy, rybacy, drogowcy zapominają, że odsłonięte części ciała należy chronić przed promieniami UV.
Także spędzając czas na słońcu w celach rekreacyjnych, na działce, nad jeziorem czy morzem, nie wolno zapominać o odpowiedniej ochronie. Nierzadko, nawet jeżeli stosujemy kremy z filtrem, robimy to w nieodpowiedni sposób. Przede wszystkim pomijamy zalecenia producenta danego kremu dotyczące wymaganej częstotliwości użycia preparatu. Zapominamy, że nie wystarczy posmarować ciała kremem raz. Aplikację trzeba powtarzać regularnie, co 3-4 godziny. Ponadto pokładamy zbyt duża ufność w określeniu „wodoodporny” widniejącym na tubce kremu. Przecież będąc na plaży, po wyjściu z wody, wycieramy twarz i ciało ręcznikiem. Ścieramy w ten sposób także ochronę przeciwsłoneczną! Pamiętajmy, że rak skóry może się również rozwinąć pod włosami, na skórze głowy. Dlatego niezbędne jest stosowanie odzieży ochronnej, czapeczek, chustek, etc.
Rozpoznanie choroby Bowena
Na podstawie wyglądu ogniska chorobowego lekarz dermatolog stawia podejrzenie kliniczne i zleca wykonanie badania histopatologicznego zmiany. Jedyną metodą, która pozwala na rozpoznanie choroby Bowena jest biopsja zmiany skórnej, która polega na całościowym, lub częściowym jej wycięciu metodą chirurgiczną. Następnie materiał wysyła się do laboratorium patomorfologii, gdzie preparat jest dokładnie oceniany przez specjalistę. Badanie pod mikroskopem wykazuje charakterystyczne cechy choroby Bowena, tj. transformację normalnych komórek naskórka w komórki nowotworowe o typowym wyglądzie przy jednoczesnym braku zajęcia głębszych warstw skóry.
Istnieje kilka metod leczenia choroby Bowena:
- Chemioterapia lokalna – polega na stosowaniu 5%-owej maści 5-fluorouracylowej lub Imikwimodu. 5-fluorouracyl to lek przeciwnowotworowy, Imikwimod z kolei to związek chemiczny należący do kategorii tzw. immunomodulatorów, czyli substancji zmieniających odpowiedź układu odpornościowego. W tym przypadku substancja ta stymuluje system odpornościowy organizmu do zwalczania komórek nowotworowych,
- Terapia fotodynamiczna (zwana inaczej fotochemioterapią) z użyciem psoralenów – polega na połączeniu stosowania światła ultrafioletowego z tzw. fotouczulaczami- substancjami, które zwiększają wrażliwość skóry na szkodliwe działanie promieni nadfioletowych,
- Łyżeczkowanie – zabieg polegający na mechanicznym usunięciu zmiany chorobowej przy pomocy narzędzia chirurgicznego zwanego ‘łyżeczką’,
- Usunięcie chirurgiczne,
- Kauteryzacja – zabieg polegający na termicznym ‘zniszczeniu’ zmiany chorobowej,
- Krioterapia – polega na zaaplikowaniu w miejsce ogniska bardzo niskich temperatur przy pomocy specjalnego urządzenia. Do tego celu używa się zazwyczaj ciekłego azotu o temperaturze ok. -176 stopni C,
- Laseroterapia – usunięcie zmiany chorobowej przy pomocy ukierunkowanej i skoncentrowanej wiązki światła.
Objawy choroby Bowena
Jak wygląda choroba Bowena?Wywołuje objawy wyłącznie na skórze. Warto je dokładnie poznać, gdyż w początkowej fazie rozwoju mogą być mylone z uczuleniem. Bardzo często chorzy myślą, iż dotknęła ich łuszczyca. Najczęściej te zmiany przybierają postać zmian o charakterze rumieniowym.
Oto objawy choroby Bowena:
- zmiany na skórze, przypominające wyglądem rumień,
- czerwonobrunatny kolor,
- strupy na zaczerwienionych miejscach,
- nieregularne brzegi zmian,
- złuszczanie się naskórka, pokrywającego zmiany,
- wyraźne odgraniczenie zmian od zdrowej skóry,
- lekkie uwypuklenia zmian (wystawanie ponad poziom skóry),
- pojawianie się w niektórych przypadkach owrzodzeń w obrębie chorych miejsc,
- charakterystyczny wygląd środkowej części, która jest barwnikowa, popękana lub brodawkowata.
Większość tych zmian występuje pojedynczo. Ale zdarzają się także zmiany mnogie, przypominające swoim wyglądem skupiska zaczerwienionych miejsc. Jeśli na zmianach pojawiają się owrzodzenia to jest to sygnał, iż nowotwór skóry może przekształcać się w formę inwazyjną. Objawom choroby Bowena bardzo często nie towarzyszą ból ani świąd. I to niestety wpływa na późne zdiagnozowanie tej choroby, gdyż pacjenci nie odczuwają przykrych dolegliwości.
Gdy podobne objawy pojawiają się w okolicach narządów płciowych z reguły świadczą one o specyficznej formie, zwanej erytroplazja Queyrata. Choroba Bowena i zmiany skórne, jakie wywołuje, najczęściej dotyka jednak kończyny dolne, okolice okołopaznokciowe, fragmenty tułowia, a także błony śluzowe jamy ustnej.
Przyzwojak: objawy i leczenie. Co atakuje i czy jest groźny?Leczenie raka prącia
Czy rak prącia jest uleczalny? Tak. Jeśli zostanie wykryty na bardzo wczesnym etapie, prawdopodobieństwo tzw. 5-letniego przeżycia, które jest powszechnie stosowanym miernikiem skuteczności terapii, szacuje się na wysokim poziomie (szczegóły odnośnie rokowań poniżej).
Leczenie raka prącia zależne jest przede wszystkim od stopnia zaawansowania. Współcześnie dostępnych jest wiele metod, w tym:
- Operacja chirurgiczna - jest to podstawowe działanie polegające na wycięciu guza, a często też częściowej lub całkowitej amputacji zewnętrznych narządów rozrodczych. Współcześnie uważa się, że leczenie oszczędzające struktury penisa i ograniczające się wyłącznie do zmian rakowych wiąże się z większym ryzkiem nawrotu. Dlatego często zalecana jest radykalna chirurgia powierzchni żołędzi wraz z obrzezaniem napletka. Co więcej, w bardziej zaawansowanych stadiach niezbędne może być odjęcie całego penisa a nawet całościowa emaskulacja (amputacja członka oraz moszny ze znajdującymi się w niej jądrami). Dodatkowo konieczna często jest limfadenektomia. Jest to chirurgiczne leczenie z wyboru u pacjentów z przerzutami do węzłów chłonnych pachwinowych, polegające na wycięciu tych struktur.
- Radioterapia - napromieniowanie zmian rakowych można wykonać na dwa sposoby. Pierwszym z nich jest tradycyjne naświetlanie wiązką zewnętrzną. Drugim jest tak zwana brachyterapia, polegająca na wykorzystaniu energii izotopu umieszczonego wewnątrz guza lub w jego bezpośrednim sąsiedztwie (napromieniowanie wewnętrzne). W przypadku tego schorzenia częściej stosuje się brachyterapię, która wykazuje znaczną skuteczność, w szczególności z mniej zaawansowanych stadiach.
- Chemioterapia - zalecana u pacjentów, u których z różnych względów nie jest możliwe wykonanie operacji, a także jako uzupełnienie metod chirurgicznych. W szczególności jest ona zasadna w przypadku stwierdzenia przerzutów, zarówno do węzłów pachwinowych i biodrowych, jak też dalszych narządów.
Profilaktyka raka prącia
Ze względu na wspomniane wyżej czynniki ryzyka, profilaktyka raka prącia może polegać na takich działaniach, jak:
- obrzezanie, a więc chirurgiczne usunięcie całego lub części napletka - w wielu kręgach cywilizacyjnych zabieg ten wykonywany jest rutynowo ze względów religijnych, w Polsce natomiast jest to procedura medyczna, której z reguły poddawani są chłopcy mający stulejkę. Istnieje wiele naukowych opracowań wskazujących na mniejsze ryzyko nowotworu penisa i mężczyzn obrzezanych,
- dbałość o prawidłową higienę prącia - penis należy regularnie myć ciepłą wodą i mydłem, nie zaniedbując zakamarków kryjących się pod napletkiem, skutecznie usuwając wszelkie zalegające tam osady i wydzieliny,
- unikanie przypadkowych kontaktów seksualnych, wierność partnerska, stosowanie prezerwatyw.
- wykonywanie regularnych badań kontrolnych u urologa, pozwalających na wykrycie niepokojących zmian przedrakowych lub raka na bardzo wczesnym etapie.
