U nas zapłacisz kartą
Czy Choroba Bowena Powoduje Swędzenie? Wszystko, Co Powinieneś Wiedzieć
Rozpoznanie choroby Bowena
Na podstawie wyglądu ogniska chorobowego lekarz dermatolog stawia podejrzenie kliniczne i zleca wykonanie badania histopatologicznego zmiany. Jedyną metodą, która pozwala na rozpoznanie choroby Bowena jest biopsja zmiany skórnej, która polega na całościowym, lub częściowym jej wycięciu metodą chirurgiczną. Następnie materiał wysyła się do laboratorium patomorfologii, gdzie preparat jest dokładnie oceniany przez specjalistę. Badanie pod mikroskopem wykazuje charakterystyczne cechy choroby Bowena, tj. transformację normalnych komórek naskórka w komórki nowotworowe o typowym wyglądzie przy jednoczesnym braku zajęcia głębszych warstw skóry.
Istnieje kilka metod leczenia choroby Bowena:
- Chemioterapia lokalna – polega na stosowaniu 5%-owej maści 5-fluorouracylowej lub Imikwimodu. 5-fluorouracyl to lek przeciwnowotworowy, Imikwimod z kolei to związek chemiczny należący do kategorii tzw. immunomodulatorów, czyli substancji zmieniających odpowiedź układu odpornościowego. W tym przypadku substancja ta stymuluje system odpornościowy organizmu do zwalczania komórek nowotworowych,
- Terapia fotodynamiczna (zwana inaczej fotochemioterapią) z użyciem psoralenów – polega na połączeniu stosowania światła ultrafioletowego z tzw. fotouczulaczami- substancjami, które zwiększają wrażliwość skóry na szkodliwe działanie promieni nadfioletowych,
- Łyżeczkowanie – zabieg polegający na mechanicznym usunięciu zmiany chorobowej przy pomocy narzędzia chirurgicznego zwanego ‘łyżeczką’,
- Usunięcie chirurgiczne,
- Kauteryzacja – zabieg polegający na termicznym ‘zniszczeniu’ zmiany chorobowej,
- Krioterapia – polega na zaaplikowaniu w miejsce ogniska bardzo niskich temperatur przy pomocy specjalnego urządzenia. Do tego celu używa się zazwyczaj ciekłego azotu o temperaturze ok. -176 stopni C,
- Laseroterapia – usunięcie zmiany chorobowej przy pomocy ukierunkowanej i skoncentrowanej wiązki światła.
Choroba Bowena – przyczyny
Choroba Bowena jest z jednej strony związana z narażeniem na czynniki zewnętrzne (promieniowanie UV, ekspozycja na promieniowanie jonizujące, arsen), z drugiej zaś z zarażeniem wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV). W tym drugim przypadku rozprzestrzenia się wyłącznie na narządach płciowych. Ponadto do rozwoju nowotworu przyczyniają się podrażnienia i przewlekłe choroby skóry. Również osoby poddawane immunosupresji (na przykład w przebiegu HIV czy po przeszczepie narządów) mają większe ryzyko rozwoju choroby Bowena.
Można zatem mówić o dużej roli czynników środowiskowych oraz związanych ze stylem życia w etiologii przedinwazyjnego raka kolczystokomórkowego.
Lekarze od wielu lat biją na alarm w kwestii profilaktyki chorób skóry związanych z nadmierną ekspozycją na słońce. Często osoby wykonujące pracę na świeżym powietrzu, budowlańcy, rolnicy, rybacy, drogowcy zapominają, że odsłonięte części ciała należy chronić przed promieniami UV.
Także spędzając czas na słońcu w celach rekreacyjnych, na działce, nad jeziorem czy morzem, nie wolno zapominać o odpowiedniej ochronie. Nierzadko, nawet jeżeli stosujemy kremy z filtrem, robimy to w nieodpowiedni sposób. Przede wszystkim pomijamy zalecenia producenta danego kremu dotyczące wymaganej częstotliwości użycia preparatu. Zapominamy, że nie wystarczy posmarować ciała kremem raz. Aplikację trzeba powtarzać regularnie, co 3-4 godziny. Ponadto pokładamy zbyt duża ufność w określeniu „wodoodporny” widniejącym na tubce kremu. Przecież będąc na plaży, po wyjściu z wody, wycieramy twarz i ciało ręcznikiem. Ścieramy w ten sposób także ochronę przeciwsłoneczną! Pamiętajmy, że rak skóry może się również rozwinąć pod włosami, na skórze głowy. Dlatego niezbędne jest stosowanie odzieży ochronnej, czapeczek, chustek, etc.
Choroba Bowena – rokowania
W przypadku leczenia każdego nowotworu czas odgrywa ogromną rolę. Im szybciej chory zgłosi się do lekarza, tym większe szanse na całkowite wyleczenie. Choroba Bowena ma postać przedinwazyjną, a zatem z reguły nie powoduje przerzutów. Ale warunkiem jest wczesna konsultacja lekarska w przypadku jakichkolwiek zmian. Wczesne rozpoznanie choroby daje możliwości pełnego wyjścia z zagrożenia.
- powiększanie zmian,
- przerost zmian,
- zwiększony naciek podstawy palm,
- powierzchowne owrzodzenie.
Zmiany skórne w tym przypadku rozwijają się niekiedy latami. I często mylone są z innymi chorobami. Czasem też zalecone leki okazują się nieskuteczne. Dlatego tak ważna jest w tych przypadkach samokontrola pacjenta. Bo od tego w dużej mierze zależy efekt leczenia i szansa na pozytywne rokowania.