U nas zapłacisz kartą
Czy Choroba Bowena Powoduje Swędzenie? Wszystko, Co Powinieneś Wiedzieć
Czym jest choroba Bowena?
Choroba Bowena to przedinwazyjna postać raka skóry. Ta choroba nazywana jest również rakiem kolczystokomórkowym lub formą „in situ”. Co to oznacza? Te wszystkie określenia jednej choroby przekazują bardzo istotną treść – komórki rakowe w tym przypadku pojawiają się tylko w tkance skórnej i tam tylko pozostają. Jednym słowem nowotwór nie przekracza błony podstawnej naskórka, a zatem nie przedostaje się głębiej. Ale i w tym przypadku ryzyko jego przekształcenia w raka inwazyjnego zawsze istnieje. Medycyna określa taki stan jako „progresję w postać inwazyjną”. Choroba Bowena częściej dotyka kobiety niż mężczyzn i głównie osoby po 60-tym roku życia.
Co może wywołać chorobę Bowena? Oto kilka przyczyn:
- silne infekcje wirusowe brodawczaka ludzkiego,
- immunosupresja, czyli spowolniony proces wytwarzania przeciwciał i komórek odpornościowych,
- przewlekłe choroby skóry,
- zbyt długotrwałe ekspozycje na promieniowanie słoneczne,
- systematyczny kontakt z substancjami rakotwórczymi,
- narażenie na działanie promieniowania jonizującego,
- mechaniczne urażanie skóry w sposób przewlekły.
Cechą charakterystyczną dla tej choroby jest łagodny i długotrwały przebieg.
Objawy raka prącia
Choroba na wstępnym etapie może się rozwijać w sposób niezauważalny. Pierwsze objawy, jakie notuje się w jej przebiegu to z reguły niewielkie płaskie stwardnienia lub plamy na powierzchni żołędzi lub napletka, rzadziej na trzonie penisa. Wraz z upływem czasu zmiany te zaczynają się powiększać i uwypuklać, powstają kalafiorowate guzki. Możliwe są też owrzodzenia i krwawienia. Odczuwane jest również pieczenie w cewce w czasie oddawania moczu. Na tym etapie większość chorych zgłasza się do lekarza.
W dalszej kolejności rak atakuje kolejne struktury członka, w tym tzw. powięź Bucka oraz ciała jamiste. Ewentualny ból penisa świadczy o znacznym zaawansowaniu choroby.
Rak prącia daje szybkie przerzuty do sąsiednich pachwinowych węzłów chłonnych, najpierw powierzchniowych, potem głębokich. Objawem tego często jest guz w pachwinie. Atakowane są też węzły znajdujące się w miednicy oraz przestrzeni zaotrzewnowej.
Jak leczyć chorobę Bowena?
Zmiany na skórze powinny być już pierwszym sygnałem do konsultacji z lekarzem dermatologiem. I tylko lekarz może ocenić charakter takich zmian. Dodatkowo zawsze przeprowadzany jest z pacjentem szczegółowy wywiad. Dokładne rozpoznanie choroby Bowena jest możliwe tylko w oparciu o wyniki biopsji, która polega na pobraniu wycinka skóry (czyli wycięciu metodą chirurgiczną) z miejsca, które jest chorobowo zmienione. Tak pobrany materiał jest badany pod mikroskopem. Diagności obserwując komórki naskórka stwierdzają czy wykazują one cechy choroby Bowena.
W zależności od stadium zaawansowania choroby, a także wielkości i lokalizacji zmian, stosowane są określone metody leczenia:
- laseroterapia (waporyzacja laserowa)- polega na usuwaniu zmian dzięki zastosowaniu skoncentrowanej wiązki światła, ukierunkowanej na konkretną zmianę,
- łyżeczkowanie- w tym przypadku zmiana chorobowa usuwana jest w sposób mechaniczny, przy użyciu narzędzia chirurgicznego, zwanego „łyżeczką”,
- kauteryzacja- polega na termicznym usuwaniu zmian na skórze,
- fotochemioterapia- jest również nazywana terapią fotodynamiczną. Wykorzystuje światło ultrafioletowe, dodatkowo połączone z tak zwanymi fotouczulaczami, czyli takimi substancjami, które chronią skórę przed szkodliwymi efektami promieni nadfioletowych,
- chemioterapia lokalna- pobudza do działania system odpornościowy, aby skutecznie zwalczał komórki nowotworowe. Polega przede wszystkim na stosowaniu 5% maści 5-fluorouracylowej, która jest lekiem przeciwnowotworowym,
- zabieg chirurgiczny- chirurg wycina elementy skóry, dotknięte chorobą. Najczęściej ta metoda jest stosowana w okolicach genitalnych (mikrochirurgia Mohsa).
Każda forma leczenia jest indywidualnie dobierana do konkretnego pacjenta. I lekarz bierze pod uwagę nie tylko wielkość zmian, ich charakter i położenie, a także ogólny stan zdrowia pacjenta, dokładnie analizując jego inne schorzenia.