U nas zapłacisz kartą
"Skuteczne Strategie Przeciwdziałania Wypryskowi Skóry"
Sprawdzone sposoby wypryski na skórze
To, o co możemy zadbać samodzielnie, to przede wszystkim odpowiednia pielęgnacja skóry.
Starajmy się unikać styczności z substancjami alergicznymi, a wprowadzając do codziennego użytku jakikolwiek nowy kosmetyk lub detergent, starajmy się wykonać próbę alergiczną. Przy stosowaniu tak silnie alergizujących substancji, jak na przykład henna, próbę należy wykonać przed każdym użyciem, na minimum 24 godziny przed zabiegiem.
Nie uszkadzajmy naskórka, używając zbyt mocnych peelingów oraz myjek.
Stosujmy kremy ochronne, a zwłaszcza te z bardzo wysokim filtrem. Wypryski i inne zmiany skórne wystawione na słońce mogą się zaognić. Najlepiej unikać opalania się i zbyt długiego przebywania na słońcu.
Zwróćmy uwagę na naszą dietę, która często ma wpływ na naszą skórę, zwłaszcza w przypadku trądziku. Unikajmy również alkoholu i tytoniu. Warto zapytać dietetyka o odpowiednie suplementy, które często łagodzą stany zapalane i zmniejszają poczucie świądu.
Osoby z AZS oraz kontaktowym zapaleniem skory powinny szczególnie dbać o nawilżanie. Pomocne będą kąpiele z dodatkiem specjalnych emulsji i płynów, przeznaczonych do skóry stopowej. Lepiej nie używać za to perfumowanych płynów do kąpieli. Skórę należy delikatnie osuszać ręcznikiem (nie pocierać) lub pozostawić do samodzielnego wyschnięcia.
Starajmy się nosić delikatną odzież z materiałów wysokiej jakości, aby dodatkowo nie podrażniać skóry.
Co robić w razie wystąpienia objawów?
Natychmiast przerwij kontakt z substancją, którą podejrzewasz o wywołanie zmian – np. przemyj ręce po kontakcie z substancjami, które powodują objawy. W razie nasilonego świądu skóry możesz zażyć tabletkę leku przeciwhistaminowego (niektóre dostępne są bez recepty).
Wyprysk kontaktowy rozpoznaje się na podstawie charakterystycznego obrazu zmian skórnych oraz ustalenia związku pomiędzy ich pojawianiem się a np. pracą zawodową.
Wyprysk kontaktowy może przypominać wyprysk atopowy (atopowe zapalenie skóry) i inne mylone z nim choroby skóry. Najważniejszym badaniem w rozpoznaniu wyprysku kontaktowego są tzw. testy płatkowe. Polegają one na nałożeniu na skórę pleców małych krążków bibułek nasączonych różnymi substancjami wywołujących wyprysk kontaktowy (zawartymi w np. kosmetykach, gumie, metalach, lekach, tworzywach sztucznych). Pojawienie się pod ich wpływem zaczerwienienia, grudek czy pęcherzyków może oznaczać uczulenia na którą z tych substancji.
Wyprysk pieniążkowaty może mieć różne przyczyny. Kiedy jest powodem do zmartwień?
Wyprysk pieniążkowaty, inaczej wyprysk mikrobowy, to jedna z odmian wyprysku kontaktowego. Zmiany na skórze kształtem przypominają monety, a najczęściej pojawiają się na skórze kończyn, tułowia i rąk. Jego przyczyny nie są znane. Wyprysk pieniążkowaty zazwyczaj pojawia się u dorosłych w średnim wieku, choć występuje również u dzieci. Jakie są objawy wyprysku pieniążkowatego oraz jak przebiega jego leczenie?
Spis treści
Wyprysk pieniążkowaty (wyprysk pieniążkowy, wyprysk mikrobowy, łac. eczema nummulare) jest odmianą wyprysku charakteryzującą się licznymi, okrągłymi zmianami, w kształcie monet, najczęściej wielkości 1- 3 cm. Są one wyraźnie odgraniczonymi od otoczenia. Ogniska rumieniowe pokryte są pęcherzykami i grudkami. Zmiany przewlekłe pokrywa złuszczający się naskórek.
Umiejscowienie wyprysku pieniążkowatego nie jest specyficzne, zmiany mogą pojawiać się symetrycznie na tułowiu, kończynach dolnych i grzbietach rąk.
Choroba jest przewlekła, występuje z nawrotami i częściej dotyka osób starszych. Wyprysk pieniążkowy bardzo rzadko występuje u dzieci. Pacjenci z wypryskiem pieniążkowym mogą wykazywać nadwrażliwość na neomycynę, nikiel, rtęć oraz formaldehyd.
Tak wygląda wyprysk pieniążkowy:
Kontaktowe zapalenie skóry (wyprysk kontaktowy) - objawy
Charakterystycznym objawem wyprysku kontaktowego jest silny świąd skóry, na powierzchni której tworzy się zaczerwienienie, łuszczące się grudki oraz pęcherzyki. Ważne jest to, że zmiany tworzą się w miejscu kontaktu z np. tkaniną czy tworzywem zawierającym uczulające chorego czynniki (np. pod paskiem czy biżuterią u chorego uczulonego na nikiel, na rękach u sprzątaczki używającej środków czyszczących, na policzkach w miejscu, na który nałożono kosmetyk, który uczulił chorego pod wpływem opalania). Czasem zmiany występują jednak na całej powierzchni ciała. Chorzy na KZS z podrażnienia mogą odczuwać parzący ból lub pieczenie, zwłaszcza w razie kontaktu z substancją silnie drażniącą.
Skóra staje się pogrubiała, bardzo sucha, łuszczy się, wyraźnie zaznaczają się jej naturalne bruzdy (np. na nadgarstkach skóra może przypominać korę drzewa), skóra na dłoniach podeszwach niekiedy pęka powodując ból.
Alergiczny wyprysk kontaktowy u dzieci
Wyprysk (egzema) należy do najczęstszych chorób skóry i oznacza stan zapalny w obrębie naskórka oraz skóry właściwej. Charakterystycznym dla wyprysku wykwitem jest grudka, chociaż w obrazie klinicznym widuje się również rumień, pęcherzyki i nadżerki, a niekiedy pogrubienie naskórka i jego nadmierne złuszczanie. Obraz tej jednostki chorobowej może być więc różnorodny, jednak bardzo często towarzyszy jej świąd i pieczenie skóry.
Jedną z postaci wyprysku, którą coraz częściej stwierdza się wśród najmłodszych pacjentów, jest alergiczny wyprysk kontaktowy lub alergiczne kontaktowe zapalenie skóry.
Jest to nabyty powierzchowny odczyn zapalny skóry rozwijający się na podłożu alergicznym. Jednak jest to nieco odmienny typ reakcji odpornościowej niż reakcja na przykład na pyłki traw czy niektóre pokarmy. W przypadku alergicznego wyprysku kontaktowego mamy do czynienia z tzw. reakcją opóźnioną, która rozwija się dopiero po 24–48 h od kontaktu z alergenem. W reakcji tej bierze udział jedna z frakcji białych krwinek, czyli limfocyty T, mające tzw. pamięć immunologiczną, umożliwiającą im wyzwolenie reakcji alergicznej po kontakcie z uczulającym alergenem.
W zależności od „siły” danego antygenu w niektórych przypadkach do wyzwolenia reakcji odpornościowej wystarczy już pierwsza ekspozycja, w innych reakcja może się ujawnić dopiero po wielokrotnych kontaktach z uczulającym związkiem – po tygodniach, a nawet latach. Do najczęstszych alergenów kontaktowych u dzieci należą: nikiel – składnik zapięć w ubrankach, neomycyna – antybiotyk, mertiolat – konserwant w kroplach do oczu oraz szczepionkach, balsam peruwiański – substancja zapachowa, formaldehyd – konserwant, quaternium-15 – konserwant, kalafonia – składnik żywicy drzew iglastych, i lanolina – składnik kosmetyków.
