U nas zapłacisz kartą
Choroba skóry - tajemniczy świat mieczaka
Mięczak zakaźny – rozpoznanie (różnicowanie z innymi chorobami)
Obraz kliniczny mięczaka zakaźnego jest dość typowy. W przypadku wątpliwości co do rozpoznania możliwe jest wykonanie badania mikroskopowego treści wyciśniętej ze zmiany lub wycinka skóry. W różnicowaniu zakażenia MCV należy wziąć pod uwagę: znamiona naskórkowe, prosaki, zakażenie HPV (wirus brodawczaka wywołujący kłykciny), brodawki zwykłe (potocznie kurzajki), torbiele gruczołowe (potowe i łojowe), w okolicy powiek torbiel gruczołu Meiboma, rogowacenie okołomieszkowe.
Zmiany ustępują zazwyczaj samoistnie w ciągu 6-9 miesięcy, ale w niektórych przypadkach wykwity mogą się utrzymywać znacznie dłużej (nawet do 5 lat) lub nawracać. Zmiany ustępujące samoistnie, bez leczenia, czasem mogą pozostawiać blizny.
Gorszy przebieg zakażenia mięczakiem zakaźnym związany jest z zaburzeniami odporności oraz atopowym zapaleniem skóry. Większy rozsiew zmian może występować u osób uczęszczających na basen (maceracja skóry pod wpływem wody). Świąd predysponuje do dalszego rozsiewania i nadkażania zmian.
Wśród lekarzy nie ma jednoznacznego stanowiska, co do konieczności leczenia zakażenia MCV. Dzieje się tak, ponieważ mięczak zakaźny z jednej strony jest chorobą samoograniczającą się, o łagodnym przebiegu, a z drugiej może się łatwo szerzyć. Konieczność wdrożenia terapii zależy od obrazu klinicznego i przebiegu choroby (duża rozległość i długi czas utrzymywania się zmian, duża tendencja do rozsiewania się infekcji – np. u małych dzieci, czynniki ryzyka cięższego przebiegu), a także preferencji pacjenta (kwestie estetyczne). Jeśli w ciągu 4 miesięcy od przeleczenia nie pojawiają się żadne nowe zmiany, można chorego uznać za wyleczonego.
Leczenie mięczaka zakaźnego można podzielić na:
- leki do stosowania miejscowego – roztwór wodorotlenku potasu (w Polsce dostępne są 5% preparaty >2. roku życia), jodyna, stężony roztwór azotanu srebra, imikwimod (>18. roku życia, immunomodulujący, lek z wyboru w przypadku mięczaka w okolicy płciowej), 0,5% roztwór podofilotoksyny, tretynoina, kwas mlekowy i salicylowy,
- leki przeciwwirusowe doustne (cydofowir) – są czasami stosowane u osób z ciężkim niedoborem odporności (np. HIV),
- fizykalne – krioterapia, wyłyżeczkowanie, elektrokoagulacja, laseroterapia, najczęściej stosowanym sposobem usunięcia zmian jest łyżeczkowanie, nie jest jednak zalecane u dzieci < 10. roku życia. Metody mechaniczne wiążą się z ryzykiem bólu, krwawienia i pozostawienia przebarwień i blizn (szczególnie po ręcznym wyciskaniu zmian), najmniej bolesną metodą jest laseroterapia.
Mięczak zakaźny – co to za choroba?
Mięczak zakaźny jest chorobą wywołaną przez DNA wirusa z rodziny ospy (Poxvirus). Jego nazwa to po prostu MCV (Molluscum contagiosum virus), czyli wirus mięczaka zakaźnego. Można wyróżnić 4 typy wirusa, ale uważa się, że za rozwój choroby odpowiada w dużej mierze typ wirusa MCV-1. Sam wirus atakuje komórki nabłonka płaskiego skóry i tam ulega namnożeniu. Nie przenika on do krwi, czyli nie wywołuje wiremii.
Wirus mięczaka zakaźnego przenosi się zarówno drogą kropelkową, drogą płciową jak i przez kontakt z osobą chorą czy przez kontakt z rzeczami osoby zarażonej, jak np. przez korzystanie z tego samego ręcznika.
Mięczak zakaźny najczęściej występuje u dzieci do 5. roku życia oraz u młodych osób aktywnych seksualnie. Wysokie ryzyko zarażenia się wirusem mięczaka zakaźnego występuje także u osób z obniżoną odpornośćią organizmu oraz u osób cierpiących na atopowe zapalenie skóry (AZS).
Mięczak zakaźny – domowe sposoby. Czy są skuteczne?
Domowe sposoby do walki z mięczakiem mogą okazać się niewystarczające, a czasem mogą wywołać efekty niepożądane (odczyny alergiczne itp.). Kwas jabłkowy, dzięki niższemu pH może działać wysuszająco i złuszczająco, maść cynkowa ma działanie wysuszające i wspomaga gojenie. Należy jednak zachować ostrożność, ponieważ może sprzyjać nadkażeniom.
Data publikacji: 01.04.2021
Data aktualizacji: 13.01.2022
Bibliografia
- Lee R., Schwartz R. A., Pediatric molluscum contagiosum: reflections on the last challenging poxvirus infection, part 1 i 2, „Cutis, 2010, nr 86, s. 230-236.
- Ruszkowska L., Mięczak zakaźny u dzieci, „Pediatria po Dyplomie” 2017, nr 2.
- Kisiel K., Mięczak zakaźny i brodawki wirusowe u dzieci – co może zrobić pediatra i lekarz rodzinny?, Jesień Pediatryczna 2017 – Krajowa Konferencja Szkoleniowa, Warszawa, 2017.
Inne publikacje autora
Mięczak zakaźny – objawy, rozpoznanie, leczenie. Czy mięczak zakaźny jest groźny?
Mięczak zakaźny jest chorobą wirusową, która występuje głównie u dzieci do 5. roku życia. Objawia się występowaniem charakterystycznych wykwitów, a schorzenie zwykle ma dość łagodny oraz samoograniczający się przebieg. Jednak ze względu na wysoką zaraźliwość, zalecane jest podjęcie leczenia. Jak wygląda leczenie oraz czy mięczak zakaźny jest groźny? Odpowiedź znajdziesz poniżej.
- Mięczak zakaźny – co to za choroba?
- Jakie są przyczyny wystąpienia mięczaka zakaźnego ?
- Umów się do dermatologa
- Jakie są objawy mięczaka zakaźnego ?
- Diagnostyka mięczaka zakaźnego
- Jak wygląda leczenia mięczaka zakaźnego ?
- Czy mięczak zakaźny jest groźny?
- Czy można zapobiec zakażeniu mięczakiem zakaźnym?
