U nas zapłacisz kartą
Choroba - Łagodzenie Swędzenia Skóry - Przyczyny, Objawy i Skuteczne Metody Leczenia
Diagnostyka pokrzywki
Diagnostyka pokrzywki jest skomplikowana i czasochłonna, a i tak w przypadku pokrzywki przewlekłej jej przyczynę udaje się ustalić jedynie u około 20% chorych. Niektórzy badacze uważają, że rozpoznanie ostrej pokrzywki nie wymaga przeprowadzenia badań.
Wstępna diagnostyka pokrzywki przewlekłej obejmuje oznaczenie skierowanie pacjenta na badania krwi – oznaczenie OB lub CRP (badania te oceniają ogólnie obecność stanu zapalnego w organizmie), morfologii z rozmazem, prób wątrobowych, badania moczu, niekiedy oceny czynności tarczycy. Testy skórne lub kontaktowe z alergenami czy też badanie poziomu IgE we krwi wykonuje się u chorych z pokrzywką ostrą czy przewlekłą, którzy mieli w przeszłości pokrzywkę po kontakcie z jakimś alergenem.
Niekiedy lekarz na podstawie wywiadu i obecności innych objawów decyduje się na rzadsze badania: eozynofilię krwi oraz testy w kierunku tzw. chorób autoimmunologicznych, tarczycy, wirusowych zakażeń wątroby i innych schorzeń. U niektórych chorych wykonuje się tzw. test skórny z własną surowicą chorego. Wcześniej pobiera się od chorego jego własną krew, oddziela krwinki od reszty krwi, dzięki czemu pozostaje tzw. surowica – płyn, który nakłada się na nakłutą skórę przedramienia, podobnie jak przy testach skórnych z alergenami. Pojawienie się bąbla oznacza, że we krwi chorego obecne są przeciwciała – mają one znaczenie w powstawaniu pokrzywki. W ośrodkach specjalistycznych niekiedy wykonuje się próby prowokacyjne z pokarmem lub lekiem (a także z czynnikami powodującymi pokrzywki fizykalne).
Niekiedy konieczne jest wykonanie biopsji skóry – czyli wycięcie kilkumilimetrowego jej wycinka i zbadanie pod mikroskopem.
Swędzenie skóry a choroby pasożytnicze
Choroby pasożytnicze skóry również mogą objawiać się swędzeniem. Jest ono jednym z charakterystycznych objawów w przebiegu świerzbu, który wywołują mikroskopijnej wielkości roztocza. Nie są to te same roztocza, co żyją np. w materacach. Świerzbowiec ludzki powoduje wysypkę oraz nasilający się w nocy świąd, który spowodowany jest aktywnością mikroskopijnej wielkości pasożytów. Początkowo zmiany skórne i świąd mogą koncentrować się na dłoniach i stopach, w fałdach skórnych oraz w okolicy narządów płciowych, stopniowo się rozprzestrzeniając.
Świąd skóry po położeniu się do łóżka, który koncentruje się w okolicy odbytu, wskazuje na owsiki. Owsica to częsta choroba pasożytnicza, która diagnozowana jest przede wszystkim u dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym.
Swędzenie skóry w nocy mogą powodować także żywiące się naszą krwią pluskwy łóżkowe, które żerują, kiedy my śpimy. Choć ugryzienie pluskwy jest bezbolesne, to powoduje ono miejscowy stan zapalny, który wywołuje świąd. Po ugryzieniu pluskwy może pojawić się duży rumień oraz opuchlizna, jeżeli doprowadzi ono do reakcji alergicznej.
Jak i gdzie diagnozować chorobę Dühringa?
Jeżeli podejrzewamy chorobę Dühringa, należy udać się do lekarza gastroenterologa, który zleci wykonanie badań. U około 70% przebadanych pacjentów stwierdza się dodatni poziom przeciwciał przeciwko endomysium mięśni gładkich (IgAEmA). W pierwszej kolejności należy oznaczyć ich poziom w celu postawienia prawidłowej diagnozy. W przypadku uzyskania dodatniego wyniku IgAEmA w celu oceny nasilenia zmian w jelicie cienkim, zaleca się wykonanie również biopsji jelitowej.
Ponadto przeprowadza się biopsję zdrowej skóry – najlepiej z pośladka. Badanie to uważane jest za niemal 100% swoiste w kierunku choroby Dühringa.
Podstawą leczenia potwierdzonej choroby Dühringa jest ścisła dieta bezglutenowa. Ustępowanie zmian skórnych obserwuje się jednak dopiero po ok. 6 miesiącach stosowania diety. W zależności od zaawansowania choroby i podatności, okres ten może wydłużyć się nawet do kilku lat. Jest to jedyne zalecane długotrwałe leczenie tego schorzenia.
Drugim elementem leczenia powinno być ograniczenie spożycia jodu. Przy bardzo nieustępliwych i uciążliwych objawach pomimo stosowania diety, należy rozważyć ewentualne włączenie leczenia farmakologicznego i stosowania maści przeciwświądowych.