U nas zapłacisz kartą
Choroby skóry twarzy - przyczyny, objawy i leczenie
Jakie są objawy i możliwości leczenia?
Objawy zakażeń bakteryjnych skóry są bardzo różnorodne. Poniżej przedstawione zostały poszczególne jednostki chorobowe wraz z obrazem klinicznym i sposobami leczenia.
Zapalenie mieszków włosowych i figówka
Jak sama n azwa wskazuje jest to stan zapalny mieszka włosowego. Stan ten objawia się występowaniem pojedynczego pęcherzyka lub licznych pęcherzyków wypełnionych treścią ropną, czasami przebitych w centrum włosem. Zmiany mogą występować na twarzy, tułowiu lub kończynach. Mają czasami związek z zabiegami depilacyjnymi lub goleniem owłosionych okolic skóry.
Przewlekła postać zapalenia mieszków włosowych występuje częściej u mężczyzn w obrębie twarzy, szczególnie brody, rzadziej skóry owłosionej głowy. Postać ta zwana też figówką charakteryzuje się wielomiesięcznym przebiegiem i występowaniem guzów zapalnych w obrębie skóry.
Leczenie ostrych stanów zapalnych mieszków włosowych o niewielkim nasileniu polega na odkażaniu skóry i stosowaniu miejscowych preparatów zawierających antybiotyk. Natomiast leczenie figówki jest często trudne i długotrwałe. I zawsze musi być prowadzone pod nadzorem lekarza, który przepisuje antybiotyki stosowane miejscowo i ogólnie.
Czyrak i czyrak gromadny
Czyrak jest również stanem zapalnym mieszka włosowego i jego otoczenia. Różnica w stosunku do zapalenia mieszka włosowego polega na tym, że w przebiegu czyraka dochodzi do obumarcia i rozpadu tkanek w otoczeniu mieszka. Tworzy się guz zawierający martwe tkanki, który samoistnie lub w następstwie ingerencji oddziela się od skóry, pozostawiając w niej ubytek.
Zmiana tworzy się przez kilka dni i często towarzyszy jej bolesność. Skóra początkowo jest żywoczerwona i obrzęknięta, a po kilku dniach na jej powierzchni tworzy się krosta. Po oddzieleniu się czopa martwiczego w miejscu ubytku skóry może pozostać blizna.
Inne choroby bakteryjne skóry
Różyca
Różycę wywołuje bakteria włosowiec różycy. Jest to patogen występujący u zwierząt, najczęściej u bydła, rzadziej u ptaków i ryb. Do zakażenia dochodzi przez bezpośredni kontakt z surowym mięsem, drobiem lub rybami – dlatego zmiany skórne lokalizują się najczęściej na dłoniach i palcach. Choroba nie przenosi się z człowieka na człowieka. Początkowo pojawia się obrzęk i rumień w miejscu wniknięcia. Następnie zmiana szerzy się obwodowo z tendencją do gojenia się w centrum. Zmianom nie towarzyszą objawy ogólne.
Rozpoznanie choroby wymaga konsultacji lekarza dermatologa. Leczeniem z wyboru jest antybiotykoterapia ogólna stosowana pod nadzorem lekarza.
Łupież rumieniowy
Są to rumieniowe ogniska zlokalizowane w fałdach skórnych, najczęściej w pachwinach, pachach, przestrzeniach międzypalcowych. Czynnikiem usposabiającym jest wilgotność i urazy skóry. Zmianom skórnym nie towarzyszą objawy ogólne. Choroba nieleczona może trwać latami. Rozpoznanie choroby wymaga konsultacji lekarza dermatologa. W leczeniu stosuje się antybiotyki miejscowo lub ogólnie.
Promienica
Jest chorobą wywołaną przez bakterię Actinomyces israeli. Ten drobnoustrój może bytować w jamie ustnej człowieka, nie wywołując choroby. W wyniku urazu błony śluzowej może przeniknąć głębiej, powodując promienicę. Stany zapalne jamy ustnej, takie jak próchnica zębów, zakażenia okołowierzchołkowe zębów, zmienione zapalnie kieszonki dziąsłowe czy złamania twarzoczaszki predysponują do rozwoju choroby. Zmiany skórne mogą się lokalizować na twarzy i szyi.
Początkowo mają postać zapalnych guzów, które następnie ulegają rozpadowi z wytworzeniem przetok, czyli kanałów, które uchodzą na powierzchni skóry. W wydzielinie ropnej wydostającej się z przetok stwierdza się charakterystyczne ziarenka barwy żółtawej tzw. druzy. Zmianom skórnym mogą towarzyszyć objawy ogólne, takie jak szczękościsk, gorączka, objawy grypopodobne. Promienica może zajmować również narządy wewnętrzne klatki piersiowej i jamy brzusznej.
Patofizjonomika i mnogość objawów
Obrzęki, bladość, zaczerwienienia, zasinienia, plamy, przebarwienia, wypryski, krosty, przetłuszczenia i wysuszenia, zmiana rysów - lekarz z naszej skóry, zwłaszcza na twarzy, może wyczytać naprawdę sporo. Bywa, że pierwszym specjalistą, który sygnalizuje problem w odległym narządzie, jest alergolog czy dermatolog i kieruje do zupełnie innego medyka. Nic w tym dziwnego - skóra to ważny narząd, bezcenny płaszcz ochronny, a zarazem miernik naszego zdrowia. Trzeba jednak pamiętać, że żaden objaw chorobowy nie może być traktowany w oderwaniu od innych sygnałów, które wysyła organizm. Akromegalia, toczeń, choroba Cushinga to choroby, które lekarz podejrzewa niejednokrotnie na podstawie charakterystycznych zmian na twarzy. W przypadku pierwszej specyficznie „rośnie” czoło i żuchwa, druga objawia się plamami w kształcie motyla, a ostatnia zmianą rysów tak, że z profilu przestają być widoczne małżowiny uszne. To akurat choroby rzadkie. Tymczasem niemal za każdą zmianą na skórze może kryć się wiele różnych przyczyn. Te, od banalnych po bardzo poważne, najczęściej nie są do wykrycia wyłącznie na podstawie oglądania skóry. Dla lekarza będą jednak wskazówką, co warto wykluczyć.
Od paru lat w sieci krążą mapki, które mają obrazować, jaka zmiana świadczy o konkretnej chorobie. Lepiej traktować je z przymrużeniem oka, bo diagnozowanie nie jest tak prostym procesem. Wprawdzie często te chorobowe ściągi pokrywają się z tym, co mówią lekarze, ale nie uwzględniają tysięcy innych możliwości. Często się rumienisz? Możliwe, że masz nadciśnienie tętnicze, ale równie dobrze to może być cukrzyca, zespół rakowiaka, ale też skutek zamiłowania do ostrych potraw. Masz worki pod oczami,więc możesz mieć chore nerki? Rzeczywiście, ale równie dobrze takie zmiany mogą być skutkiem zarwania nocy. Przebarwienia na czole pojawiają się przy chorobie wątroby? Tak, ale wystarczy przesadzić ze słońcem, by zafundować sobie analogiczną zmianę kolorytu skóry.
Choroby wirusowe skóry
Jest to grupa chorób skóry wywołana prze wirusy. Do najczęstszych chorób wirusowych zaliczamy opryszczkę zwykłą, brodawki wirusowe skórne i płciowe, półpasiec, ospę wietrzną oraz mięczaka zakaźnego.
Wirusy są cząstkami zbudowanymi z białek oraz kwasów nukleinowych czyli DNA lub RNA. Nie posiadają zdolności do samodzielnego rozmnażania się. W celu powielenia swojego materiału genetycznego wykorzystują komórki organizmu żywego, m.in. komórki skóry człowieka. Do zakażenia dochodzi najczęściej na drodze bezpośredniego kontaktu fizycznego, ale poszczególne typy wirusów mogą przenikać do organizmu człowieka na inne, swoiste sposoby.
Wirusy, wnikając i namnażając się w komórkach, wywołują różne reakcje w skórze, począwszy od pęcherzyków, a kończąc na guzach.
Poniżej wymieniono objawy kliniczne poszczególnych chorób wirusowych skóry i możliwości ich leczenia.
