U nas zapłacisz kartą
Jak pozbyć się czerwonych blizn po oparzeniu - Skuteczne metody leczenia i pielęgnacji skóry
Kiedy zacząć smarować bliznę po operacji?
Żeby blizna pooperacyjna była jak najmniej widoczna, pielęgnację należy rozpocząć najszybciej jak to możliwe. Terapia blizny pooperacyjnej polega przede wszystkim na codziennej zmianie opatrunku. Już następnego dnia po operacji powinno się zdjąć stary opatrunek, zdezynfekować ranę, a następnie czystymi rękoma założyć nowy. Taki zabieg powinno się przeprowadzać każdego dnia lub dwa razy dziennie, jeśli zaleci tak lekarz.
Zwykle około piątej doby po zabiegu można zacząć stosować maść, która przyspieszy gojenie, a dodatkowo zniweluje obrzęk. Najczęściej po około tygodniu od operacji lekarz zdejmuje szwy. Wówczas na skórze widoczna jest czerwona blizna, którą należy natłuszczać odpowiednimi preparatami.
Co bardzo ważne, dopóki blizna ma kolor czerwony, dopóty trwa gojenie rany. To, jak długo blizna jest czerwona, będzie uzależnione od wielu czynników, między innymi rodzaju zabiegu oraz miejsca nacięcia, jednakże zazwyczaj proces gojenia trwa 6-8 tygodni i jest nazywany przez specjalistów fazą rozrostu.
Po upływie tego czasu zwykle blizna staje się jasna. To, że rana się wygoiła, nie oznacza, że można przestać o nią dbać. Po fazie rozrostu następuje faza modelowania, która trwa nawet do roku po operacji.
Jak dbać o bliznę po operacji w tej fazie? Zaleca się stosować maści lub opatrunki silikonowe, które chronią skórę przed utratą wilgoci, co ma bardzo duże znaczenie w ostatecznym uformowaniu się blizny.
Maść nagietkowa - na co stosować i jak zrobić? WłaściwościTatuaż na bliźnie po oparzeniu – czy to dobry pomysł?
Niektóre osoby decydują się na wykonanie tatuażu na bliźnie po oparzeniu. Trwały malunek ma zakryć niechciany ślad na skórze, zamieniając go w ciekawą ozdobę. Warto jednak zastanowić się, czy to na pewno dobre rozwiązanie. Tatuażu nie można wykonać przed zakończeniem całego procesu bliznowacenia, co może trwać nawet 2 lata. Ponadto, nierówna struktura blizny sprawia, że nakładanie barwnika może być utrudnione. W niektórych przypadkach tatuaż może nie wyglądać estetycznie, co rujnuje oczekiwany efekt całej procedury. Tatuaży na bliźnie nie powinny wykonywać też osoby, które mają skłonność do powstawania bliznowców.
Mimo że metoda ta ma szereg przeciwwskazań, w niektórych przypadkach można ją zastosować. Należy jednak wcześniej skonsultować się z lekarzem, który dokładnie zbada bliznę i oceni, czy wykonanie tatuażu nie wiąże się z nadmiernym ryzykiem. Zawsze warto pamiętać, że końcowy efekt może nie być zadowalający. Skóra na bliźnie ma bowiem nieco inną budowę, co sprawia, że równomierne pokrycie jej malunkiem jest pewnym wyzwaniem. Wiele zależy w tym przypadku od umiejętności oraz doświadczenia tatuatora.
Blizna po oparzeniu 2 stopnia
Oparzenia klasyfikowane są wg. 3-stopniowej skali i różnią się pod względem charakteru obrażeń, a także sposobu bliznowacenia ran.
- Oparzenie 1 stopnia. Jest powierzchowne, uszkodzony naskórek regeneruje się w szybkim tempie, uraz nie pozostawia żadnych blizn.
- Oparzenie stopnia 2a. Uszkodzona zostaje tzw. błona podstawna naskórka, a także warstwy powierzchniowe skóry. W procesie gojenia nie pojawia się tkanka ziarninowa, w związku z czym trwały ślad po oparzeniu jest stosunkowo mało widoczny – jest nim blizna nieprzerostowa.
- Oparzenie stopnia 2b. Znacznie poważniejsze, prowadzące do uszkodzenia głębokich warstw ciała. Jeśli skóra zeszła po oparzeniu, w czasie gojenia wytwarza się tkanka ziarninowa. Głównie od skuteczności leczenia i pielęgnacji zależy, jak bardzo widoczny ślad pozostanie po urazie. Przy właściwie prowadzonej terapii efektem może być jedynie niewielka blizna nieprzerostowa. Jeśli jednak leczenie jest nieefektywne, wytwarza się nieprawidłowy przebieg włókien kolagenowych, a powstała blizna ma charakter przerostowy.
- Oparzenia stopnia 3. To pełne uszkodzenie wszystkich warstw skóry. W leczeniu niezbędne jest chirurgiczne wycinanie martwych tkanek oraz dokonywanie miejscowych przeszczepów skóry. Pozostałością zawsze są widoczne blizny przerostowe.
W praktyce najczęściej dochodzi do oparzeń 2. stopnia. Są one efektem takich zdarzeń losowych, jak oblanie się wrzątkiem, gorącym mlekiem lub żrącą substancją, czy dotknięcie żelazka. Trwałość i charakter blizny w tym przypadku w ogromnej mierze determinowane są sposobem postępowania, zarówno bezpośrednio po oparzeniu, jak też w późniejszej terapii. Im lepiej będzie prowadzone leczenie, tym większa szansa, że blizny będą nieprzerostowe, a z czasem zaczną zanikać.
Domowe sposoby na blizny po oparzeniu
Jak się pozbyć blizn? W medycynie ludowej stosuje się okłady z kilku roślin, które są pomocne w leczeniu ran i usuwaniu blizn:
- cebula - wyciąg z tej rośliny rozpuszcza fibryny (składnik nierozpuszczalnego białka tworzącego skrzepy), a co za tym idzie - spłaszcza i rozjaśnia bliznę. Cebula posiada również działanie przeciwbakteryjne,
- nasiona lnu, a konkretnie śluzy i oleje w nich zawarte, mają działanie przeciwzapalne, a także zmiękczają i ułatwiają gojenie ran oraz zapobiegają powstaniu widocznej blizny,
- nagietek lekarski - wyciągi z kwiatów tej rośliny (olejowe i alkoholowe) przyspieszają proces zabliźniania się wszelkiego rodzaju ran i blizn - od oparzeniowych po pooperacyjne,
- olej z nasion róży uelastycznia skórę i redukuje wypukłość blizn po oparzeniach.
