U nas zapłacisz kartą
Czerwona plama na przedramieniu - Przyczyny, Diagnoza i Możliwe Leczenie
Plamy starcze i wątrobowe. Czym są przebarwienia na skórze dłoni?
Naturalny koloryt skóry jest uwarunkowany genetycznie, jednak w ciągu życia może wielokrotnie ulegać zmianom pod wpływem wielu czynników, takich jak:
- aktywność komórek barwnikowych skóry (melanocytów),
- poziom dotlenienia tkanek,
- stężenie związków pigmentacyjnych,
- grubość naskórka.
O plamach mówimy, gdy występują obszary ciemniejsze lub jaśniejsze od kolorytu naszej skóry. Część osób ma genetycznie uwarunkowane zaburzenia funkcji melanocytów, w związku z tym proces syntezy melaniny, odpowiadającej za ciemne zabarwienie skóry, przebiega nieprawidłowo, przez co skóra traci równomierne zabarwienie. Wiele zmian skóry zachodzi również wraz z wiekiem i jest elementem procesu starzenia się skóry. Miejscowe skupiska melaniny są widoczne jako ciemniejsze plamy, które ze względu na głębokość występowania dzieli się na plamy:
- naskórkowe – tworzą się w zewnętrznej warstwie skóry w wyniku nagromadzenia komórek barwnikowych lub nadprodukcji melaniny,
- skórne – powstają w warstwie brodawkowej skóry właściwej w wyniku punktowego nagromadzenia melaniny,
- mieszane – powstają przez nagromadzenie się melaniny w wierzchniej, jak i głębszej warstwie skóry.
Jako najczęściej spotykane plamy na dłoniach wymienia się te wynikające z zaburzeń funkcji melanocytów. Na skutek nierównomiernie rozłożonej melaniny mogą powstawać żółte, pomarańczowe, brązowe, beżowe lub nawet brunatne plamy na dłoniach.
Częstym problemem estetycznym są plamy soczewicowate. Określa się je również jako starcze lub wątrobowe. Kluczowy wpływ na ich powstawanie ma częstotliwość ekspozycji na słońce, dlatego występują także u osób w młodym wieku. Ten rodzaj plam nie ma też nic wspólnego z chorobami wątroby – nazwa nawiązuje tylko do ciemnej barwy tego narządu.
Brązowe plamy na dłoniach najczęściej mają postać drobnych zmian, niekiedy rozsianych po całym ciele. Występują w różnych odcieniach brązu. Zmiany powstałe po ekspozycji na słońce mogą stopniowo zaniknąć, jednak te powstałe w starszym wieku zwykle mają charakter stały.
Jakie mogą być przyczyny brązowych plam na dłoniach?
Za ochronę skóry przed szkodliwym działaniem promieni UV odpowiada melanina, barwnik, który pochłania i rozprasza promienie słoneczne. Gdy odpowiedzialne za jego produkcję melanocyty funkcjonują nieprawidłowo, dochodzi do powstawania przebarwień.
W większości przypadków stopniowo pojawiające się plamy na dłoniach, głównie beżowe, brązowe lub żółte, są wynikiem nadmiernej ekspozycji na słońce, dlatego tak ważna jest dobra ochrona przed promieniowaniem UV. Tego rodzaju zmiany barwnikowe zwykle zaczynają być widoczne u osób starszych, ponieważ wraz z upływem lat dochodzi do zaburzeń pracy melanocytów. Brązowe plamy na dłoniach nie pojawiają się bezpośrednio po opalaniu czy wizycie na solarium. Na ich występowanie w przyszłości wpływa to, jak często narażamy skórę na słońce w ciągu całego życia.
Tworzeniu się plam na dłoniach sprzyjają także:
- zaburzenia hormonalne, dlatego plamy często pojawiają się u kobiet po ciąży lub w okresie menopauzy,
- przyjmowanie ziół lub leków o działaniu fotouczulającym, np. ziela dziurawca, niektórych leków zażywanych przy cukrzycy lub chorobach układu krążenia.
Niezwykle silne właściwości redukujące przebarwienia wykazuje witamina C. Jej najdroższą i najskuteczniejszą formę znajdziesz w maści do dłoni SWEDERM® HUDSALVA VIT C. To produkt niwelujący widoczność zmian pigmentacyjnych oraz starczych, a przy tym niezwykle odżywczy i intensywnie nawilżający skórę. Rozjaśnia przebarwienia, wygładza zmarszczki oraz działa silnie przeciwstarzeniowo.
Wykwity pierwotne
Plama
Fot. 1. Plamy (bielactwo nabyte), w centrum widoczna nadżerka pokryta strupem
Fot. 2. Plamy rumieniowe
Plama to zmiana zabarwienia skóry na ograniczonej powierzchni, leżąca w poziomie skóry, tj. niewyczuwalna przy dotyku. Plamy mogą mieć różną wielkość, kolor i lokalizację. Mogą też towarzyszyć im różne objawy – świąd, pieczenie, łuszczenie się skóry, nadmierne ucieplenie skóry w okolicy plamy. Jeśli plamy występują na całym ciele, mówimy o wysypce (lub osutce) i opisujemy jej cechy charakterystyczne, np. wysypka drobnoplamista (kiedy plamy są niewielkie). Plamy mogą się zlewać się w większe ogniska, a także ulegać ewolucji – zmiana skórna, która początkowo była np. grudką lub pęcherzem może się zmienić w plamę.
1. Plamy z zaburzeń ukrwienia
- plamy rumieniowe: małe, najczęściej liczne wykwity, mogące się zlewać i tworzyć zmiany o charakterze wielokolistym, obrączkowatym. Obserwuje się je często w przebiegu chorób zakaźnych (orda, różyczka, płonica) i w wysypkach (osutkach) polekowych
- rumienie są wykwitami większymi od plam rumieniowych. Mogą mieć charakter przelotny, czyli chwilowy, ustępujący bez leczenia – związane są ze zwiększonym przepływem krwi przez naczynia skórne (np. rumień emocjonalny, rumień wywołany przez związki naczyniorozszerzające) lub trwały – najczęściej w wyniku przekrwienia związanego ze stanem zapalnym, np.: odczyn fototoksyczny i fotoalergiczny, róża
- erytrodermia jest uogólnionym stanem zapalnym skóry. Skóra jest zaczerwieniona jednolicie na większej powierzchni, obrzęknięta z nadmiernym złuszczaniem naskórka. Częstymi objawami towarzyszącymi są świąd, niekiedy powiększenie węzłów chłonnych, podwyższona temperatura, dreszcze, złe samopoczucie.